حامد کرزی؛ پخوانۍ ولسمشر وایی چی غربی هیوادونو مداخله اسلامی هیوادونو کې اصلاحاتو په بهانه عملا د باثباتو دولتونو خرابی دی.
پخوانۍ ولسمشر، اسلامی هیوادونو بین المللی ۳۲ کنفرانس کی په تهران کې د افغانستان د ثبات او امنیت لپاره سیمه ایز اجماع غوښتونکې شو او ټینګار وکړ چی افغانستان سیمه ایز اجماع او زام توجه د امنیت او ثبات لپاره عملی توګه غواړی.
کرزی هغه خرابیو ته په اشاره سره چی تیرو لسیزو راهیسی په افغانستان کې رامنځته شوی دی، پای ته رسولو غوښتونکې یی شو او وویل: ورور او اسلامی هیوادونو څخه غواړو ترڅو د سولې په سیوری کې د افغانستان څخه ملاتړ وکړی ترڅو د ۴۰ کاله جنګ او خرابی وروسته د سولې صاحب شو.
هغه وویل: مداخله کوونکې هیوادونو حرکتونه د تفرقه او رقابت ښودونکې دی چی لویو قدرتونه پرموږ تحمیلوی.
لکه څنګه چی ښاغلی کرزی اشاره وکړ، اسلامی هیوادونو ته د غربیانو لشکرکشی چی د اصلاحاتو په بهانه صورت نیسی، مسلمان هیوادونو ویرانتیا نه بل څه نه ده.
په دی کې کوم شک نشته چی غرب، د مسلمانانو ډیرو ننیو بدبختیو عامل دی. غرب د اسلامی هیوادونو ثروت او سرچینی تاراجوی، باثبات دولتونه ناامن او بی ثباته کوی، هغوی ملی حاکمیت او استقلال نقضوی او خپل سلطه هغوی تحمیلوی، غرب مسلمانان قصدا ځان پوری تړلی ساتی، مسلمانانو بندی خپل کلتوری ارزښتونه او کالاوی او محصولات پلوری او هغوی د خپل اصیل باورونو او کلتورونو څخه لیری ساتی. غرب خپل اقتصادی الګوی په مسلمان هیوادونو کې اجرا کوی او هغوی قضایی سیستم او حقوقی نظام او قوانین خپل ایدئولوژیک اصول په اساس، جوړوی او هغوی ته خپل ګټو لپاره لاسوهنه کوی. غرب، اسلامی هیوادونو امنیت هم سلبوی، مقتدر مرکزی دولتونه تضعیفوی، د خلګو لاس د سیاست څخه لنډوی او یا خپل لاسپوستې اقتدارګرا دولتونو په مرستههغوی خپل غلامان جوړوی او یا فرقه ای جنګونو په رامنځته کولو سره او تروریستی ډلو په رامنځته کولو سره، هغوی د همیشه لپاره د یو باثبات او پایدار دولت څخه محروموی او په دی توګه، زمینه خپل سلطه لپاره برابروی.
په دی حال سره، غرب هیڅ وخت اسلامی هیوادونه د ځان په شان نه جوړوی؛ ځک په هغه صورت کې، ثبات او آرامتیا او پراختیا او پرمختګ او رفاه او مقتدر دولتونه او قانون حاکمیت، په اسلامی هیوادونو کې هم د غربی هیوادونو په شان برقراره کیږی.
دا ټوله صحیح دی؛ خو غیری منصفانه دی که ټوله مشکلات د غرب له سترګو څخه ووینو. غرب همغه کارونه ترسره کوی چی منافع او ګټی یی پکښی دی. غرب، احمق نه دی ترڅو خپل سرتیرو ژوند په خطر کې واچوی او خپل مالیاتو او پیسو څخه، د مسلمان هیوادونو امنیت او پراختیا لپاره، لګښت ترسره کړی. دا ډول هیلی په مدرن یسات کې بی ځایی دی.
بناپردی، د مشکل یو برخه، هغه دروغجن او مزدور حاکمان دی چی په سادګی سره، غرب استخدام باندی ځی او خپل خاوری پلوری، خپل خلګ په بردګی ورکوی او ملی ګټې، سرچینی او هیواد لوی ځمکې لاندی ذخایر جهانخوار سلطه ګرانو ته پریږدی.
هغوی ترڅو چی قدرت کې دی، لږ تعهد هم د خپل هیواد ملی ګټو په وړاندی نه لری؛ ځکه د خلګو قدرت نادیده نیسی او داسی فکر کوی چی که غرب، د هغوی څخه خپل ملاتړ واخلی، هغوی نور خپل هرڅه له لاسه ورکوی.
د قدرت دایره څخه په وتلو سره، ډیر سیاستمداران، ښایسته خبری کوی، د خلګو خوښ خبری کوی او خطاایستونکې ژستونو سره ملی رهبر ځان جوړوی؛ خو هغه وخت ډیر ناوخته شوی وی؛ ځکه هغوی نور د عادی خلګو سره توپیر نه لری او حتی که وغواړی، عملآ نه شی کولای د وضعیت بدلون لپاره کار وکړی.
