این روزها رسانه های پاکستانی خبری را با آب و تاب بسیاری منعکس کردند که گویا تعدادی از شبه نظامیان دولتی پاکستان در خاک افغانستان و البته به دست طالبان پاکستانی، سر بریده شده اند. این موضوع به تنش جدید میان مقامات کابل و اسلام آباد دامن زده است.
مقامات پاکستانی اصرار دارند که شبه نظامیان آنان در داخل خاک افغانستان، سر بریده شده اند و اگر چه عاملان این عمل وحشیانه طالبان پاکستانی بوده اند؛ اما دولت پاکستان از این ناحیه ناراحت و عصبانی است که طالبان پاکستانی چگونه است که در داخل مرزهای افغانستان، دست به این اقدام غیر انسانی زده اند و لابد از این منظر است که نوک تیز تیغ انتقاد و ملامت خود را به سوی مقامات کابل نشانه گرفته اند!.
بر اساس خبر رسانه ها، اگر چه دولت افغانستان با رد این اتهام، وعده بررسی دقیق حادثه مذکور را داده است و
پس از ادعای پاکستان مبنی بر کشته شده تعدادی از شبه نظامیان طرفدار دولت اسلام آباد در خاک افغانستان، وزارت خارجه کشورمان ضمن رد این موضوع از بررسی ادعای مطرح شده خبر می دهد.
به گزارش رسانه ها، در پاسخ به ادعای دولت پاکستان مبنی بر کشته شدن ۲۳ تن از قوای سرحدی پاکستان در خاک افغانستان، وزارت امور خارجه کشورمان با صدور اعلامیه ای واکنش نشان داد.
در اعلامیه آمده است :" دولت جمهوری اسلامی افغانستان این موضوع را تائید نمی کند، اما اقدام های لازم را جهت بررسی صحت چنین حادثه ای انجام خواهد داد.
افغانستان بر این باور است که هر نوع فعالیت تروریستی در منطقه، نتیجه پالیسی کوتاه بینانۀ استفاده از تروریزم به عنوان وسیله نفوذ استراتیژیک و دنبال کردن منافع ملی نادرست می باشد.
در اعلامیه وزارت خارجه افغانستان خاطر نشان شده است، ما در مقابله با تروریزم و افراط گرایی در منطقه کاملاً متعهد هستیم و یک بار دیگر از دولت پاکستان میخواهیم تا صادقانه و نتیجه محور در از بین بردن پناهگاه های افراط گرایان که آینده صلح و ثبات افغانستان و پاکستان را در خطر می اندازد، همکاری کند."
در پاسخ وزارت امور خارجه کشور ما به اتهام پاکستانی ها، اگر چه به نکته اساسی و کلیدی اشاره شده که آن استفاده ابزاری دولت و استخبارات کشور همسایه از تروریزم و افراطیت در منطقه است؛ اما به نظر می رسد این پاسخ نمی تواند برای دولتمردان زیرک و چالاک اسلام آباد چندان قانع کننده و ساکت کننده باشد.
به نظر می رسد مقامات اسلام آباد را به پاسخهای روشن و واضح تر از این باید ارجاع داد و برای آنان مستدل کرد که در برابر شرارتها و اعمال تخریبی و ویرانگری که عوامل طالب و غیر طالب آنان در افغانستان و علیه دولت و ملت آن انجام می دهند، کشته شدن بیست یا بیست و چند شبه نظامی طرفدار دولت پاکستان، عدد قابل توجهی نیست که سران اسلام آباد را این همه آشفته و سراسیمه کرده است!.
در افغانستان و در تمامی ولایات و دهات و قصبات آن، روز یا شبی نیست که تعدادی از هموطنان ملکی و بی گناه ما به دست عوامل طالب پاکستانی و آنهم در داخل خاک افغانستان، کشته و زخمی و معلول و یا احیاناً سر بریده نشوند!.
اما با تمام اینها یاد مردم افغانستان نمیاید که مقامات آنان، به خاطر این همه اجحاف و ستمی که از سوی دولت همسایه جنوبی بر آنها و جان و مال و کشور شان تحمیل می شود، از دولت پاکستان رسما و کتباً و یا شفاهاً شکایت و انتقادی کرده باشند و از دولت همسایه خواسته باشند تا با عوامل کشتار و تخریب مردم و کشور افغانستان، برخورد قانونی و مسئولانه داشته باشند.
اما چگونه است که دولت اسلام آباد تا ترقی به تُروقی می خورد و صد خدای ناکرده قطره خونی از دماغ یکی از عساکرش بر زمین افغانستان می چکد، گوش فلک و ملک را کر می کند و دولت و ملت افغانستان را به جرمی ناکرده و جنایتی ندیده و نشنیده، به صلابه سرزنش و مجازات می کشد؟!.
از اینها گذشته، با سیاست اهریمنی و غیر انسانی ای که حامیان ترور و وحشت و افراط پیش گرفته و با محدوده وسیع و گسترده ای که آنان در اختیار فعالیتهای تخریبی و جنایی تروریزم گذاشته و دست تروریستهای فرامرزی را در ارتکاب هر گونه ستم و جنایت علیه ملل منطقه و جهان باز گذاشته اند، دیگر چه جایی برای شکوه و شکایت در ارتکاب وحشت و جنایت از سوی ابنای خلف ترور و دهشت در افغانستان و پاکستان و یا این کشور بدون آن کشور می ماند؟!
از بعد حقوقی نیز پاکستان حق شکایت از دولت افغانستان را ندارد؛ چرا که اولاً وجود هزاران کیلومتر خط مرزی میان دو کشور، هر گونه کنترول و نظارت در امتداد این خط طولانی را مشکل و حتی ناممکن می کند. در ثانی اگر دولت افغانستان بخواهد، جایگاهها تبدیل می شود و مدعی علیه به جای مدعی می نشیند و می تواند دولت پاکستان را مسئول قرار دهد که نیروهای شبه نظامی آنان در افغانستان چه کار می کردند و اساساً طالبان پاکستانی با چه نیتی وارد خاک افغانستان شده و در آنجا آدم کشته اند؟!
به هر حال، درست است که افغانستان یک کشور ضعیف نگهداشته شده و همسایه جنوبی آن از هر مسیر مشروع و غیر آن، خود را تا مرحله اتمی شدن مجهز کرده است؛ اما اینها هیچکدام دلیل نمی شود که دولت و کشوری، خود را فراتر از قوانین تثبیت شده جهانی و بین االمللی بداند و در برابر تخطی های واضح و روشنش پاسخگو نباشد.
اگر چه بسیاری از قدرتمندان و دولتهای زورگو، پا بر روی قوانین و ضوابط محرز بین المللی هم گذاشته و قضایای جهان را به سود خویش مصادره می کنند، اما لازم است به مقامات اسلام آباد یادآوری شود که کشور شان پاکستان، هنوز در آن حد و اندازه نرسیده؛ پس لازم است محتاط تر قدم بردارند.
مقامات پاکستانی اصرار دارند که شبه نظامیان آنان در داخل خاک افغانستان، سر بریده شده اند و اگر چه عاملان این عمل وحشیانه طالبان پاکستانی بوده اند؛ اما دولت پاکستان از این ناحیه ناراحت و عصبانی است که طالبان پاکستانی چگونه است که در داخل مرزهای افغانستان، دست به این اقدام غیر انسانی زده اند و لابد از این منظر است که نوک تیز تیغ انتقاد و ملامت خود را به سوی مقامات کابل نشانه گرفته اند!.
بر اساس خبر رسانه ها، اگر چه دولت افغانستان با رد این اتهام، وعده بررسی دقیق حادثه مذکور را داده است و
پس از ادعای پاکستان مبنی بر کشته شده تعدادی از شبه نظامیان طرفدار دولت اسلام آباد در خاک افغانستان، وزارت خارجه کشورمان ضمن رد این موضوع از بررسی ادعای مطرح شده خبر می دهد.
به گزارش رسانه ها، در پاسخ به ادعای دولت پاکستان مبنی بر کشته شدن ۲۳ تن از قوای سرحدی پاکستان در خاک افغانستان، وزارت امور خارجه کشورمان با صدور اعلامیه ای واکنش نشان داد.
در اعلامیه آمده است :" دولت جمهوری اسلامی افغانستان این موضوع را تائید نمی کند، اما اقدام های لازم را جهت بررسی صحت چنین حادثه ای انجام خواهد داد.
افغانستان بر این باور است که هر نوع فعالیت تروریستی در منطقه، نتیجه پالیسی کوتاه بینانۀ استفاده از تروریزم به عنوان وسیله نفوذ استراتیژیک و دنبال کردن منافع ملی نادرست می باشد.
در اعلامیه وزارت خارجه افغانستان خاطر نشان شده است، ما در مقابله با تروریزم و افراط گرایی در منطقه کاملاً متعهد هستیم و یک بار دیگر از دولت پاکستان میخواهیم تا صادقانه و نتیجه محور در از بین بردن پناهگاه های افراط گرایان که آینده صلح و ثبات افغانستان و پاکستان را در خطر می اندازد، همکاری کند."
در پاسخ وزارت امور خارجه کشور ما به اتهام پاکستانی ها، اگر چه به نکته اساسی و کلیدی اشاره شده که آن استفاده ابزاری دولت و استخبارات کشور همسایه از تروریزم و افراطیت در منطقه است؛ اما به نظر می رسد این پاسخ نمی تواند برای دولتمردان زیرک و چالاک اسلام آباد چندان قانع کننده و ساکت کننده باشد.
به نظر می رسد مقامات اسلام آباد را به پاسخهای روشن و واضح تر از این باید ارجاع داد و برای آنان مستدل کرد که در برابر شرارتها و اعمال تخریبی و ویرانگری که عوامل طالب و غیر طالب آنان در افغانستان و علیه دولت و ملت آن انجام می دهند، کشته شدن بیست یا بیست و چند شبه نظامی طرفدار دولت پاکستان، عدد قابل توجهی نیست که سران اسلام آباد را این همه آشفته و سراسیمه کرده است!.
در افغانستان و در تمامی ولایات و دهات و قصبات آن، روز یا شبی نیست که تعدادی از هموطنان ملکی و بی گناه ما به دست عوامل طالب پاکستانی و آنهم در داخل خاک افغانستان، کشته و زخمی و معلول و یا احیاناً سر بریده نشوند!.
اما با تمام اینها یاد مردم افغانستان نمیاید که مقامات آنان، به خاطر این همه اجحاف و ستمی که از سوی دولت همسایه جنوبی بر آنها و جان و مال و کشور شان تحمیل می شود، از دولت پاکستان رسما و کتباً و یا شفاهاً شکایت و انتقادی کرده باشند و از دولت همسایه خواسته باشند تا با عوامل کشتار و تخریب مردم و کشور افغانستان، برخورد قانونی و مسئولانه داشته باشند.
اما چگونه است که دولت اسلام آباد تا ترقی به تُروقی می خورد و صد خدای ناکرده قطره خونی از دماغ یکی از عساکرش بر زمین افغانستان می چکد، گوش فلک و ملک را کر می کند و دولت و ملت افغانستان را به جرمی ناکرده و جنایتی ندیده و نشنیده، به صلابه سرزنش و مجازات می کشد؟!.
از اینها گذشته، با سیاست اهریمنی و غیر انسانی ای که حامیان ترور و وحشت و افراط پیش گرفته و با محدوده وسیع و گسترده ای که آنان در اختیار فعالیتهای تخریبی و جنایی تروریزم گذاشته و دست تروریستهای فرامرزی را در ارتکاب هر گونه ستم و جنایت علیه ملل منطقه و جهان باز گذاشته اند، دیگر چه جایی برای شکوه و شکایت در ارتکاب وحشت و جنایت از سوی ابنای خلف ترور و دهشت در افغانستان و پاکستان و یا این کشور بدون آن کشور می ماند؟!
از بعد حقوقی نیز پاکستان حق شکایت از دولت افغانستان را ندارد؛ چرا که اولاً وجود هزاران کیلومتر خط مرزی میان دو کشور، هر گونه کنترول و نظارت در امتداد این خط طولانی را مشکل و حتی ناممکن می کند. در ثانی اگر دولت افغانستان بخواهد، جایگاهها تبدیل می شود و مدعی علیه به جای مدعی می نشیند و می تواند دولت پاکستان را مسئول قرار دهد که نیروهای شبه نظامی آنان در افغانستان چه کار می کردند و اساساً طالبان پاکستانی با چه نیتی وارد خاک افغانستان شده و در آنجا آدم کشته اند؟!
به هر حال، درست است که افغانستان یک کشور ضعیف نگهداشته شده و همسایه جنوبی آن از هر مسیر مشروع و غیر آن، خود را تا مرحله اتمی شدن مجهز کرده است؛ اما اینها هیچکدام دلیل نمی شود که دولت و کشوری، خود را فراتر از قوانین تثبیت شده جهانی و بین االمللی بداند و در برابر تخطی های واضح و روشنش پاسخگو نباشد.
اگر چه بسیاری از قدرتمندان و دولتهای زورگو، پا بر روی قوانین و ضوابط محرز بین المللی هم گذاشته و قضایای جهان را به سود خویش مصادره می کنند، اما لازم است به مقامات اسلام آباد یادآوری شود که کشور شان پاکستان، هنوز در آن حد و اندازه نرسیده؛ پس لازم است محتاط تر قدم بردارند.
مولف : سیدفاضل محجوب
