رییس جمهور امریکا در نشست خبری مشترک با دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس، مسایل جاری در افغانستان را مورد بحث قرار دادند.
اوباما در بخش نخست سخنانش به مرحله پایانی انتقال مسئولیتهای امنیتی به نیروهای افغان در تابستان امسال اشاره کرد:" طبق جدول زمانبندی، نیروهای افغان تا اوایل تابستان مسئولیت کامل تامین امنیت کشورشان را به دست خواهند گرفت و نقش نیروهای امریکا، انگلیس و دیگر کشورهای عضو ناتو به نقش مشاوره ای و حمایتی تغییر خواهد کرد".
جای تردید نیست که مقامات امریکایی نسبت به برنامه انتقال مسئولیتهای امنیتی، جدی و مصمم اند و این کار را انجام خواهند داد به چند دلیل. دلیل اول آنکه صِرفِ پذیرش امنیت کل یک کشوری مانند افغانستان- ولو نمایشی و تشریفاتی هم باشد- هزینه اقتصادی سنگین و کمر شکنی را بر دوش امریکا و شرکای اروپایی آن بار کرده است و سران ایالات متحده مصراند تا حتی الامکان از زیر این فشار شانه خالی کنند.
پس از این جهت نباید به صداقت مصلحتی سران کاخ سفید به خویش تردید راه داد. دوم دلیل آنست که سران امریکا به امضای پیمان امنیتی با دولت کابل دل خوش کرده و بر باوراند که در صورت وجود پایگاههای نظامی دایمی در افغانستان، دیگر نیازی به حضور صد و چند هزار نفری امریکا و ناتو در افغانستان دیده نمی شود.
دلیل سوم نیز پاسخ به افکار و آرای عمومی در سطح منطقه و جهان است. چنانچه شخص اوباما در همین کنفرانس خبری ادعا کرده و گفته که " جنگ در افغانستان به پایان رسیده است" بنابراین، امریکا با خروج بخش عمده ای از عساکر خویش از افغانستان و سپردن مسولیت امنیتی به نیروهای افغان، به جهانیان می گوید که با وجود پایان جنگ در این کشور و برچیده شدن ریشه های تروریزم از خاک افغانستان، دیگر نیازی به ماندن نظامی و جنگی ناتو در این کشور نیست.
با همین رویکرد است که اوباما و سایر همکاران ایشان در ناتو، به نقش غیر نظامی ناتو در بعد از ۲۰۱۴، تاکید می کنند:"همکاری های واشنگتن با کابل در زمینه مبارزه با تروریزم ادامه می یابد تا دوباره افغانستان به پناهگاه تروریزم بین المللی تبدیل نشود".
اما چیزی که مایه نگرانی می شود، درخواست اوباما از صدر اعظم انگلیس مبنی بر میانجی شدن میان اسلام آباد و کابل در زمینه مذاکرات صلح در افغانستان است. در طول دهه های بحران و جنگ در افغانستان، دو دولت بریتانیا و پاکستان، همواره ثابت کرده اند که نسبت به برقراری امنیت و ثبات در افغانستان، علاقه و انگیزه لازم را ندارند و نه تنها چنین انگیزه ای در آنان نیست که همواره بر خلاف مصلحت و منافع ملی دولت و ملت افغانستان، اقدام و عمل کرده اند.
در عرض و طول سالیان بحران در افغانستان، دو دولت بریتانیا و پاکستان در یک تعامل خصمانه و استعماری علیه دولت و ملت افغانستان وارد عمل شده و آنچه استعمار پیر انگلیس دیکته گفته، پاکستانی ها عمل کرده اند و آنچه نیز پاکستانی ها پیشنهاد داده، انگلیسی ها پذیرفته اند.
حال در یک چنین پس منظری از سابقه تاریک و پرسش برانگیز دولتین اسلام آباد و لندن، وظیفه برقراری ثبات و امنیت در افغانستان از سوی اوباما به کامرون و نوازشریف سپرده می شود. آن هم نواز شریفی که از افتخاراتش این بوده و خود نیز به صراحت به آن اقرار کرده که" اردو و زیربناهای افغانستان را از بین برده است".
در آستانه نزدیک شدن به ۲۰۱۴ و خروج نیروهای خارجی از افغانستان، پیروزی حزب مسلم لیگ به رهبری نوازشریف، حامی درجه یک طالبان، بیشتر به یک سناریوی هدفمند و از پیش طراحی شده می ماند تا برگزاری یک انتخابات شفاف و دموکراتیک در پاکستان!.
واقعیت آنست که پیروزی پدر معنوی تروریزم در پاکستان و میانجگری روباه بریتانیایی برای برقراری ثبات و امنیت در افغانستان، بیش و پیش از آنکه مایه خرسندی دولت و ملت ما شود، موجب نگرانی و ترس بسیاری از آگاهان و مردم کشور شده است.
این کار دقیقاً شبیه آن است که کسی به جای سپردن نوزاد به دایه، او را دودستی تقدیم گرگ درنده کرده و از گرگ بخواهد تا بچه را بزرگ کرده و به ساحل سعادت و نجات برساند!!!.
نکته جالبتر در اظهارات نخست وزیر انگلیس وجود دارد. کامرون با احساس مسئولیت غبطه برانگیزی ادعا می کند:" نیروهای انگلیسی و امریکایی برای برقراری امنیت در افغانستان تلاش می کنند و با دفاع از ثبات در این کشور و مبارزه با تروریزم، به تامین امنیت در امریکا و انگلیس نیز کمک می کنند".
دو نکته در سخنان کامرون قابل دقت است؛ یکی آنکه ایشان می گویند تا کنون در افغانستان از ثبات دفاع کرده و با تروریزم مبارزه کرده اند و دیگر آنکه ادامه این مبارزه در بعد از ۲۰۱۴، به تامین امنیت در امریکا و انگلیس نیز کمک می کند.
به نظر می رسد منظور واقعی صدر اعظم بریتانیا از این جمله آن باشد که دولت انگلیس و در هماهنگی و همکاری با امریکا، ناتو و پاکستان، برای حفظ امنیت کشورهای شان، حتی الامکان تلاش خواهند کرد تا تروریزم را با تمام تبعات و پیامدهای آن در افغانستان و منطقه، در این آب و خاک، نهادینه و برقرار کنند و دولت نواز شریف به عنوان پدر معنوی تروریزم، آنها را در این امر خطیر یاری خواهد کرد.
اوباما در بخش نخست سخنانش به مرحله پایانی انتقال مسئولیتهای امنیتی به نیروهای افغان در تابستان امسال اشاره کرد:" طبق جدول زمانبندی، نیروهای افغان تا اوایل تابستان مسئولیت کامل تامین امنیت کشورشان را به دست خواهند گرفت و نقش نیروهای امریکا، انگلیس و دیگر کشورهای عضو ناتو به نقش مشاوره ای و حمایتی تغییر خواهد کرد".
جای تردید نیست که مقامات امریکایی نسبت به برنامه انتقال مسئولیتهای امنیتی، جدی و مصمم اند و این کار را انجام خواهند داد به چند دلیل. دلیل اول آنکه صِرفِ پذیرش امنیت کل یک کشوری مانند افغانستان- ولو نمایشی و تشریفاتی هم باشد- هزینه اقتصادی سنگین و کمر شکنی را بر دوش امریکا و شرکای اروپایی آن بار کرده است و سران ایالات متحده مصراند تا حتی الامکان از زیر این فشار شانه خالی کنند.
پس از این جهت نباید به صداقت مصلحتی سران کاخ سفید به خویش تردید راه داد. دوم دلیل آنست که سران امریکا به امضای پیمان امنیتی با دولت کابل دل خوش کرده و بر باوراند که در صورت وجود پایگاههای نظامی دایمی در افغانستان، دیگر نیازی به حضور صد و چند هزار نفری امریکا و ناتو در افغانستان دیده نمی شود.
دلیل سوم نیز پاسخ به افکار و آرای عمومی در سطح منطقه و جهان است. چنانچه شخص اوباما در همین کنفرانس خبری ادعا کرده و گفته که " جنگ در افغانستان به پایان رسیده است" بنابراین، امریکا با خروج بخش عمده ای از عساکر خویش از افغانستان و سپردن مسولیت امنیتی به نیروهای افغان، به جهانیان می گوید که با وجود پایان جنگ در این کشور و برچیده شدن ریشه های تروریزم از خاک افغانستان، دیگر نیازی به ماندن نظامی و جنگی ناتو در این کشور نیست.
با همین رویکرد است که اوباما و سایر همکاران ایشان در ناتو، به نقش غیر نظامی ناتو در بعد از ۲۰۱۴، تاکید می کنند:"همکاری های واشنگتن با کابل در زمینه مبارزه با تروریزم ادامه می یابد تا دوباره افغانستان به پناهگاه تروریزم بین المللی تبدیل نشود".
اما چیزی که مایه نگرانی می شود، درخواست اوباما از صدر اعظم انگلیس مبنی بر میانجی شدن میان اسلام آباد و کابل در زمینه مذاکرات صلح در افغانستان است. در طول دهه های بحران و جنگ در افغانستان، دو دولت بریتانیا و پاکستان، همواره ثابت کرده اند که نسبت به برقراری امنیت و ثبات در افغانستان، علاقه و انگیزه لازم را ندارند و نه تنها چنین انگیزه ای در آنان نیست که همواره بر خلاف مصلحت و منافع ملی دولت و ملت افغانستان، اقدام و عمل کرده اند.
در عرض و طول سالیان بحران در افغانستان، دو دولت بریتانیا و پاکستان در یک تعامل خصمانه و استعماری علیه دولت و ملت افغانستان وارد عمل شده و آنچه استعمار پیر انگلیس دیکته گفته، پاکستانی ها عمل کرده اند و آنچه نیز پاکستانی ها پیشنهاد داده، انگلیسی ها پذیرفته اند.
حال در یک چنین پس منظری از سابقه تاریک و پرسش برانگیز دولتین اسلام آباد و لندن، وظیفه برقراری ثبات و امنیت در افغانستان از سوی اوباما به کامرون و نوازشریف سپرده می شود. آن هم نواز شریفی که از افتخاراتش این بوده و خود نیز به صراحت به آن اقرار کرده که" اردو و زیربناهای افغانستان را از بین برده است".
در آستانه نزدیک شدن به ۲۰۱۴ و خروج نیروهای خارجی از افغانستان، پیروزی حزب مسلم لیگ به رهبری نوازشریف، حامی درجه یک طالبان، بیشتر به یک سناریوی هدفمند و از پیش طراحی شده می ماند تا برگزاری یک انتخابات شفاف و دموکراتیک در پاکستان!.
واقعیت آنست که پیروزی پدر معنوی تروریزم در پاکستان و میانجگری روباه بریتانیایی برای برقراری ثبات و امنیت در افغانستان، بیش و پیش از آنکه مایه خرسندی دولت و ملت ما شود، موجب نگرانی و ترس بسیاری از آگاهان و مردم کشور شده است.
این کار دقیقاً شبیه آن است که کسی به جای سپردن نوزاد به دایه، او را دودستی تقدیم گرگ درنده کرده و از گرگ بخواهد تا بچه را بزرگ کرده و به ساحل سعادت و نجات برساند!!!.
نکته جالبتر در اظهارات نخست وزیر انگلیس وجود دارد. کامرون با احساس مسئولیت غبطه برانگیزی ادعا می کند:" نیروهای انگلیسی و امریکایی برای برقراری امنیت در افغانستان تلاش می کنند و با دفاع از ثبات در این کشور و مبارزه با تروریزم، به تامین امنیت در امریکا و انگلیس نیز کمک می کنند".
دو نکته در سخنان کامرون قابل دقت است؛ یکی آنکه ایشان می گویند تا کنون در افغانستان از ثبات دفاع کرده و با تروریزم مبارزه کرده اند و دیگر آنکه ادامه این مبارزه در بعد از ۲۰۱۴، به تامین امنیت در امریکا و انگلیس نیز کمک می کند.
به نظر می رسد منظور واقعی صدر اعظم بریتانیا از این جمله آن باشد که دولت انگلیس و در هماهنگی و همکاری با امریکا، ناتو و پاکستان، برای حفظ امنیت کشورهای شان، حتی الامکان تلاش خواهند کرد تا تروریزم را با تمام تبعات و پیامدهای آن در افغانستان و منطقه، در این آب و خاک، نهادینه و برقرار کنند و دولت نواز شریف به عنوان پدر معنوی تروریزم، آنها را در این امر خطیر یاری خواهد کرد.
مولف : سیدفاضل محجوب
