مسایلی چون مذاکرات صلح با طالبان از سوی امریکا و نقش نداشتن دولت کابل در این مذاکرات (و یا شاید هم معاملات)، نيز مسایلی اند که پارلمان در روزهای آتی کاری خویش با آنها روبرو است.
رخصتی زمستانی نمایندگان مجلس پایان یافت و این نمایندگان پس از یک و نیم ماه رخصتی دوباره به مجلس بازگشتند تا قاعدتا به وظایف خود در مجلس مقننه کشور بپردازند.
آغاز به کار پارلمان در حالی است که هوای سرد زمستانی در سراسر کشور مشکلات بسیاری را برای مردم محروم به وجود آورده است، مسایلی چون مذاکرات صلح با طالبان از سوی امریکا و نقش نداشتن دولت کابل در این مذاکرات (و یا شاید هم معاملات)، نيز مسایلی اند که پارلمان در روزهای آتی کاری خویش با آنها روبرو است.
اگر نگاهی به کارنامه دور فعلی مجلس نمايندگان افكنده شود، حتي رد پايي از اقدامات مثبت به چشم نميآيد و نمايندگان چيزي براي عرضه و نمايش ندارند، تنشهاي نفسگير و مخرب ميان خود اعضاي ولسي جرگه، كارشكني ها در انتخاب رييس مجلس، تقسيم شدن به گروههاي مخالف يكديگر، دست پيداي حكومت در تعيين و تبديلهاي نمايندگاني كه صورت گرفت و تبديل شدن هيات اداري مجلس به تريبون حكومت، همه و همه از دستاوردهاي پربار(!) دوره جاري ولسي جرگه افغانستان بوده، البته مي بايست غفلت از احوال مردم و بي توجهي به روند كاري ادارات دولتي و عدم نظارت بر اعمال حكومت را نيز به كارنامه درخشان نمايندگان افزود!
در چنين شرايطي و با چنين پيشينه ای که مردم از نمايندگان خويش در پارلمان كشور ديدهاند، آغاز به كار آنان پس از رخصتيهاي زمستانيشان، هيچ نويد خوشي براي مردم نيست و مردم اينك به خوبي ميدانند كه نمايندگان با رايشان چه كرده و چه ميكنند!
حكومت آقاي كرزي نيز در اين فضای آماده، دست به دخالتها و تصرفات در درون پارلمان به ويژه در تعيين هيات اداري مجلس زد، پس از آن نيز با خيالي آسوده به دخالتهاي خويش و كمرنگ سازي نقش نمايندگان ادامه داد تا آنجا كه در مذاكرات با طالبان كه بيش از هر نهاد و مرجعي، پارلمان محق اشتراك در آن بود، نه تنها حقي براي نمايندگان مردم در نظر نگرفت بلكه خود نيز حق خويش را به امريكاييها بخشيده و حاتم طايي مذاكرات سمبوليكي شد كه در آن نه از منافع مردم خبري هست و نه از ثبات واقعي و انگيزه ثباتخواهي!
در چنين شرايطي، نمايندگان نيز سكوت اختيار كرده و گويي از ياد بردهاند كه وظيفه نخست آنان نمايندگي از مردم و اشتراك همه جانبه در تمامي تصميماتي است كه براي سرنوشت مردم اتخاذ ميگردد، فراموش كردهاند كه اين مردم به همين منظور به ايشان راي داده تا بر كرسيهاي پارلمان تكيه زده و براي كسب منافع مردمي كه اينك نه امريكا را ميخواهند و نه طالبان و ستم طالباني را، تا آخرين دم تلاش ورزند.
در اين راستا، چگونه ميتوان اميدوار بود كه گشايش پارلمان پس از رخصتيهاي زمستاني، مردم خسته از درد و رنج اين سرزمين را نويد رسيدگي به مشكلاتشان دهد؟ بديهي است كه مردم با پيشينه غمانگيز نمايندگان مجلس و عدم توجه آنان به مشكلاتشان، نسبت به بازگشايي مجلس احساس خوشايندي نداشته باشند و حتي از بازگشايي آن ناخشنود نيز شوند! مگر نه اين است كه تحفه بازگشايي مجلس به جز مسدود ساختن راههاي عبور و مرور مردم چيز ديگري نبود؟! آن هم درست در شرايطي كه مردم از برفباريهاي اخير به حد كافي در درون شهر با مشكلات عديده روبرو بوده و رنج بردهاند!
چه بسيار مردمي كه اين شعر را خطاب به نمايندگان با خود زمزمه ميكردند:
گل گر نيستي خار هم مباش ميان بار، سربار هم مباش!
به راستي از مجلسي كه در هيچ يك از وظايف خود نقش پر رنگي نداشته انتظار چه معجزهاي ميتوان داشت؟ در امضاي پيمانهايي كه استراتژيك خوانده ميشوند و در واقع گشاينده دروازه مشكلات دوامدار براي مردم است، نقش اين نمايندگان به جرگهاي سنتي و غير قانوني داده شد، در خصوص بودن و نبودن افرادي كه مردم به آنان راي داده بودند در مجلس نيز حكومت عزل و نصب نمود و در گزينش رييس مجلس نيز دست نه چندان ناپيداي تيم حكومتي نمايان بود، و در نهايت در خصوص مذاكرات صلحي كه قرار است براي مردم ثبات را به ارمغان آورد، نقش نمايندگان مردم به امريكا رسيد! در چنين وضعيتي گشايش پارلمان يا عدم گشايش آن چه باري را از دوش مردم بر خواهد داشت؟ هيچ و واقعا هيچ!
فلسفه رخصتيهاي پارلماني نيز فراهمآوري فرصتي است كه نمايندگان بتوانند با مردم مناطق خويش ملاقات نموده و در اين ديدارها و گشت و گذار در ميان مردم، مشكلات آنان را از نزديك مشاهده و بلكه لمس كنند، چهل و پنج روز با مردم و در ميان آنان زندگي كنند تا بتوانند به عمق معضلاتي كه گريبانگير زندگي مردم است برسند و در بازگشت از ولايات خويش، رسيدگي به آن مشكلات را در اولويت فعاليت خويش قرار دهند، اما آيا در طي دو دوره كاري پارلمان در نظام فعلي كشور، نمايندگان واقعا چنين بوده و چنين كردهاند؟! آنچه عيان است چه حاجت به بيان است!
متاسفانه اين رخصتيها براي اكثر نمايندگان، فرصتي براي تفريحات خارج از كشور تبديل شده و آنان بيآنكه نسبت به وضعيت زندگي مردم احساس مسئوليتي كنند به مسافرتهاي خارجي پرداخته و از فضايي كه برايشان به وجود آمده براي خود و احيانا خانوادههاي خود بهره ميبرند.
تعداد اندكي از نمايندگان نيز كه به تعهدي كه به مردم دادهاند وفادار ميمانند، نميتوانند كاري از پيش ببرند، زيرا اقليت همواره فداي راي اكثريت ميشود!
به هرحال، پارلمان پس از چهل و پنج روز گشوده شد و موترهاي زرهي شيشه سياه نمايندگان از اين پس در شهر مشاهده خواهند شد، اما چه نيكوست كه نمايندگان نيز اين پرسش را از خود بپرسند كه:
آيا گشايش پارلمان، باروري اميد مردم را هم در پي خواهد داشت؟!
نویسنده: مرضیه جعفری
آغاز به کار پارلمان در حالی است که هوای سرد زمستانی در سراسر کشور مشکلات بسیاری را برای مردم محروم به وجود آورده است، مسایلی چون مذاکرات صلح با طالبان از سوی امریکا و نقش نداشتن دولت کابل در این مذاکرات (و یا شاید هم معاملات)، نيز مسایلی اند که پارلمان در روزهای آتی کاری خویش با آنها روبرو است.
اگر نگاهی به کارنامه دور فعلی مجلس نمايندگان افكنده شود، حتي رد پايي از اقدامات مثبت به چشم نميآيد و نمايندگان چيزي براي عرضه و نمايش ندارند، تنشهاي نفسگير و مخرب ميان خود اعضاي ولسي جرگه، كارشكني ها در انتخاب رييس مجلس، تقسيم شدن به گروههاي مخالف يكديگر، دست پيداي حكومت در تعيين و تبديلهاي نمايندگاني كه صورت گرفت و تبديل شدن هيات اداري مجلس به تريبون حكومت، همه و همه از دستاوردهاي پربار(!) دوره جاري ولسي جرگه افغانستان بوده، البته مي بايست غفلت از احوال مردم و بي توجهي به روند كاري ادارات دولتي و عدم نظارت بر اعمال حكومت را نيز به كارنامه درخشان نمايندگان افزود!
در چنين شرايطي و با چنين پيشينه ای که مردم از نمايندگان خويش در پارلمان كشور ديدهاند، آغاز به كار آنان پس از رخصتيهاي زمستانيشان، هيچ نويد خوشي براي مردم نيست و مردم اينك به خوبي ميدانند كه نمايندگان با رايشان چه كرده و چه ميكنند!
حكومت آقاي كرزي نيز در اين فضای آماده، دست به دخالتها و تصرفات در درون پارلمان به ويژه در تعيين هيات اداري مجلس زد، پس از آن نيز با خيالي آسوده به دخالتهاي خويش و كمرنگ سازي نقش نمايندگان ادامه داد تا آنجا كه در مذاكرات با طالبان كه بيش از هر نهاد و مرجعي، پارلمان محق اشتراك در آن بود، نه تنها حقي براي نمايندگان مردم در نظر نگرفت بلكه خود نيز حق خويش را به امريكاييها بخشيده و حاتم طايي مذاكرات سمبوليكي شد كه در آن نه از منافع مردم خبري هست و نه از ثبات واقعي و انگيزه ثباتخواهي!
در چنين شرايطي، نمايندگان نيز سكوت اختيار كرده و گويي از ياد بردهاند كه وظيفه نخست آنان نمايندگي از مردم و اشتراك همه جانبه در تمامي تصميماتي است كه براي سرنوشت مردم اتخاذ ميگردد، فراموش كردهاند كه اين مردم به همين منظور به ايشان راي داده تا بر كرسيهاي پارلمان تكيه زده و براي كسب منافع مردمي كه اينك نه امريكا را ميخواهند و نه طالبان و ستم طالباني را، تا آخرين دم تلاش ورزند.
در اين راستا، چگونه ميتوان اميدوار بود كه گشايش پارلمان پس از رخصتيهاي زمستاني، مردم خسته از درد و رنج اين سرزمين را نويد رسيدگي به مشكلاتشان دهد؟ بديهي است كه مردم با پيشينه غمانگيز نمايندگان مجلس و عدم توجه آنان به مشكلاتشان، نسبت به بازگشايي مجلس احساس خوشايندي نداشته باشند و حتي از بازگشايي آن ناخشنود نيز شوند! مگر نه اين است كه تحفه بازگشايي مجلس به جز مسدود ساختن راههاي عبور و مرور مردم چيز ديگري نبود؟! آن هم درست در شرايطي كه مردم از برفباريهاي اخير به حد كافي در درون شهر با مشكلات عديده روبرو بوده و رنج بردهاند!
چه بسيار مردمي كه اين شعر را خطاب به نمايندگان با خود زمزمه ميكردند:
گل گر نيستي خار هم مباش ميان بار، سربار هم مباش!
به راستي از مجلسي كه در هيچ يك از وظايف خود نقش پر رنگي نداشته انتظار چه معجزهاي ميتوان داشت؟ در امضاي پيمانهايي كه استراتژيك خوانده ميشوند و در واقع گشاينده دروازه مشكلات دوامدار براي مردم است، نقش اين نمايندگان به جرگهاي سنتي و غير قانوني داده شد، در خصوص بودن و نبودن افرادي كه مردم به آنان راي داده بودند در مجلس نيز حكومت عزل و نصب نمود و در گزينش رييس مجلس نيز دست نه چندان ناپيداي تيم حكومتي نمايان بود، و در نهايت در خصوص مذاكرات صلحي كه قرار است براي مردم ثبات را به ارمغان آورد، نقش نمايندگان مردم به امريكا رسيد! در چنين وضعيتي گشايش پارلمان يا عدم گشايش آن چه باري را از دوش مردم بر خواهد داشت؟ هيچ و واقعا هيچ!
فلسفه رخصتيهاي پارلماني نيز فراهمآوري فرصتي است كه نمايندگان بتوانند با مردم مناطق خويش ملاقات نموده و در اين ديدارها و گشت و گذار در ميان مردم، مشكلات آنان را از نزديك مشاهده و بلكه لمس كنند، چهل و پنج روز با مردم و در ميان آنان زندگي كنند تا بتوانند به عمق معضلاتي كه گريبانگير زندگي مردم است برسند و در بازگشت از ولايات خويش، رسيدگي به آن مشكلات را در اولويت فعاليت خويش قرار دهند، اما آيا در طي دو دوره كاري پارلمان در نظام فعلي كشور، نمايندگان واقعا چنين بوده و چنين كردهاند؟! آنچه عيان است چه حاجت به بيان است!
متاسفانه اين رخصتيها براي اكثر نمايندگان، فرصتي براي تفريحات خارج از كشور تبديل شده و آنان بيآنكه نسبت به وضعيت زندگي مردم احساس مسئوليتي كنند به مسافرتهاي خارجي پرداخته و از فضايي كه برايشان به وجود آمده براي خود و احيانا خانوادههاي خود بهره ميبرند.
تعداد اندكي از نمايندگان نيز كه به تعهدي كه به مردم دادهاند وفادار ميمانند، نميتوانند كاري از پيش ببرند، زيرا اقليت همواره فداي راي اكثريت ميشود!
به هرحال، پارلمان پس از چهل و پنج روز گشوده شد و موترهاي زرهي شيشه سياه نمايندگان از اين پس در شهر مشاهده خواهند شد، اما چه نيكوست كه نمايندگان نيز اين پرسش را از خود بپرسند كه:
آيا گشايش پارلمان، باروري اميد مردم را هم در پي خواهد داشت؟!
نویسنده: مرضیه جعفری
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا)- کابل
avapress.net/vdchxknx.23nmxdftt2.html
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۱۱ ثور ۱۳۹۵] 
[۷ حمل ۱۳۹۱] 
[۱۷ حوت ۱۳۹۰] 
[۱۵ حوت ۱۳۹۰] 
[۳ حوت ۱۳۹۰] 
