مسایلی چون مذاکرات صلح با طالبان از سوی امریکا و نقش نداشتن دولت کابل در این مذاکرات (و یا شاید هم معاملات)، نيز مسایلی‏ اند که پارلمان در روزهای آتی کاری خویش با آن‏ها روبرو است.

رخصتی زمستانی نمایندگان مجلس پایان یافت و این نمایندگان پس از یک و نیم ماه رخصتی دوباره به مجلس بازگشتند تا قاعدتا به وظایف خود در مجلس مقننه کشور بپردازند.
آغاز به کار پارلمان در حالی است که هوای سرد زمستانی در سراسر کشور مشکلات بسیاری را برای مردم محروم به وجود آورده است، مسایلی چون مذاکرات صلح با طالبان از سوی امریکا و نقش نداشتن دولت کابل در این مذاکرات (و یا شاید هم معاملات)، نيز مسایلی‏ اند که پارلمان در روزهای آتی کاری خویش با آن‏ها روبرو است.
اگر نگاهی به کارنامه دور فعلی مجلس نمايندگان افكنده شود، حتي رد پايي از اقدامات مثبت به چشم نمي‏آيد و نمايندگان چيزي براي عرضه و نمايش ندارند، تنش‏هاي نفس‏گير و مخرب ميان خود اعضاي ولسي‏ جرگه، كارشكني‏ ها در انتخاب رييس مجلس، تقسيم شدن به گروه‏هاي مخالف يكديگر، دست پيداي حكومت در تعيين و تبديل‏هاي نمايندگاني كه صورت گرفت و تبديل شدن هيات اداري مجلس به تريبون حكومت، همه و همه از دستاوردهاي پربار(!) دوره جاري ولسي‏ جرگه افغانستان بوده، البته مي ‏بايست غفلت از احوال مردم و بي‏ توجهي به روند كاري ادارات دولتي و عدم نظارت بر اعمال حكومت را نيز به كارنامه درخشان نمايندگان افزود!
در چنين شرايطي و با چنين پيشينه ای که مردم از نمايندگان خويش در پارلمان كشور ديده‏اند، آغاز به كار آنان پس از رخصتي‏هاي زمستاني‏شان، هيچ نويد خوشي براي مردم نيست و مردم اينك به خوبي مي‏دانند كه نمايندگان با راي‏شان چه كرده و چه مي‏كنند!
حكومت آقاي كرزي نيز در اين فضای آماده، دست به دخالت‏ها و تصرفات در درون پارلمان به ويژه در تعيين هيات اداري مجلس زد، پس از آن نيز با خيالي آسوده به دخالت‏هاي خويش و كمرنگ‏ سازي نقش نمايندگان ادامه داد تا آنجا كه در مذاكرات با طالبان كه بيش از هر نهاد و مرجعي، پارلمان محق اشتراك در آن بود، نه تنها حقي براي نمايندگان مردم در نظر نگرفت بلكه خود نيز حق خويش را به امريكايي‏ها بخشيده و حاتم طايي مذاكرات سمبوليكي شد كه در آن نه از منافع مردم خبري هست و نه از ثبات واقعي و انگيزه ثبات‏خواهي!
در چنين شرايطي، نمايندگان نيز سكوت اختيار كرده و گويي از ياد برده‏اند كه وظيفه نخست آنان نمايندگي از مردم و اشتراك همه جانبه در تمامي تصميماتي است كه براي سرنوشت مردم اتخاذ مي‏گردد، فراموش كرده‏اند كه اين مردم به همين منظور به ايشان راي داده تا بر كرسي‏هاي پارلمان تكيه زده و براي كسب منافع مردمي كه اينك نه امريكا را مي‏خواهند و نه طالبان و ستم طالباني را، تا آخرين دم تلاش ورزند.
در اين راستا، چگونه مي‏توان اميدوار بود كه گشايش پارلمان پس از رخصتي‏هاي زمستاني، مردم خسته از درد و رنج اين سرزمين را نويد رسيدگي به مشكلات‏شان دهد؟ بديهي است كه مردم با پيشينه غم‏انگيز نمايندگان مجلس و عدم توجه آنان به مشكلات‏شان، نسبت به بازگشايي مجلس احساس خوشايندي نداشته باشند و حتي از بازگشايي آن ناخشنود نيز شوند! مگر نه اين است كه تحفه بازگشايي مجلس به جز مسدود ساختن راه‏هاي عبور و مرور مردم چيز ديگري نبود؟! آن هم درست در شرايطي كه مردم از برف‏باري‏هاي اخير به حد كافي در درون شهر با مشكلات عديده روبرو بوده و رنج برده‏اند!
چه بسيار مردمي كه اين شعر را خطاب به نمايندگان با خود زمزمه مي‏كردند:
گل گر نيستي خار هم مباش ميان بار، سربار هم مباش!
به راستي از مجلسي كه در هيچ يك از وظايف خود نقش پر رنگي نداشته انتظار چه معجزه‏اي مي‏توان داشت؟ در امضاي پيمان‏هايي كه استراتژيك خوانده مي‏شوند و در واقع گشاينده دروازه مشكلات دوام‏دار براي مردم است، نقش اين نمايندگان به جرگه‏اي سنتي و غير قانوني داده شد، در خصوص بودن و نبودن افرادي كه مردم به آنان راي داده بودند در مجلس نيز حكومت عزل و نصب نمود و در گزينش رييس مجلس نيز دست نه چندان ناپيداي تيم حكومتي نمايان بود، و در نهايت در خصوص مذاكرات صلحي كه قرار است براي مردم ثبات را به ارمغان آورد، نقش نمايندگان مردم به امريكا رسيد! در چنين وضعيتي گشايش پارلمان يا عدم گشايش آن چه باري را از دوش مردم بر خواهد داشت؟ هيچ و واقعا هيچ!
فلسفه رخصتي‏هاي پارلماني نيز فراهم‏آوري فرصتي است كه نمايندگان بتوانند با مردم مناطق خويش ملاقات نموده و در اين ديدارها و گشت و گذار در ميان مردم، مشكلات آنان را از نزديك مشاهده و بلكه لمس كنند، چهل و پنج روز با مردم و در ميان آنان زندگي كنند تا بتوانند به عمق معضلاتي كه گريبان‏گير زندگي مردم است برسند و در بازگشت از ولايات خويش، رسيدگي به آن مشكلات را در اولويت فعاليت خويش قرار دهند، اما آيا در طي دو دوره كاري پارلمان در نظام فعلي كشور، نمايندگان واقعا چنين بوده و چنين كرده‏اند؟! آنچه عيان است چه حاجت به بيان است!
متاسفانه اين رخصتي‏ها براي اكثر نمايندگان، فرصتي براي تفريحات خارج از كشور تبديل شده و آنان بي‏آنكه نسبت به وضعيت زندگي مردم احساس مسئوليتي كنند به مسافرت‏هاي خارجي پرداخته و از فضايي كه براي‏شان به وجود آمده براي خود و احيانا خانواده‏هاي خود بهره مي‏برند.
تعداد اندكي از نمايندگان نيز كه به تعهدي كه به مردم داده‏اند وفادار مي‏مانند، نمي‏توانند كاري از پيش ببرند، زيرا اقليت همواره فداي راي اكثريت مي‏شود!
به هرحال، پارلمان پس از چهل و پنج روز گشوده شد و موترهاي زرهي شيشه‏ سياه نمايندگان از اين پس در شهر مشاهده خواهند شد، اما چه نيكوست كه نمايندگان نيز اين پرسش را از خود بپرسند كه:
آيا گشايش پارلمان، باروري اميد مردم را هم در پي خواهد داشت؟!

نویسنده: مرضیه جعفری