این شبها و روزها، کابل شاهد برف و باران ریزی های شگفت و غریبی است که لااقل در طول چندین سال اخیر در کشور کم سابقه بوده است. برف و باران می بارد و بر اساس اراده آفریدگار هستی و نیز اقتضای فصل زمستان باید هم ببارد.
در کشورهای غیر از افغانستان، باریدن برف و باران، علاوه بر زیبایی های ظاهری و لذت بخشی که دارد، موجب رشد و شکوفایی کشاورزی و زراعت و نیز ذخیره آبهای زیرزمینی و ازدیاد آبهای دریاها و رودخانه ها و بندهای آب و در نتیجه، ازدیاد تولیدات برق و صدور آن به کشورهای دیگر می شود.
اما در کشور ما افغانستان و به دلیل نبود یک برنامه و خلاقیت دولتمردان و مسئولان امر، نه تنها از برف و باران که از هیچ نعمت و فرصت به دست آمده، استفاده بهینه و بایسته صورت نمی گیرد و درست به دلیل همین عدم خلاقیت و برنامه های کارساز و مشکل گشا است که اکثریت قریب به اتفاق مردم کشور ما، با فقر و تنگدستی دست و پنجه نرم می کنند.
غیر از دولتمردان و مسئولان کشور، متمولان و سرمایه داران ما نیز در قبال هموطنان نادار و فقیر خویش، احساس مسئولیت نکرده و مقداری از پولهای انبار شده شان را جهت کمک به قشر ضعیف جامعه، در راه خدا و رضای او(ج) انفاق نمی کنند!.
در قرآن کریم آیه ای است که شایسته است هر انسانِ مومن بدان توجه جدی کند:" و در اموال آنان(مومنان سرمایه دار و متمول) حق معلومی وجود دارد برای انسانهای مستمند و محروم". برخی از مسلمانان خیال می کنند، همینکه وجوهات شرعیه شان مانند خمس و زکات را پرداختند ، دیگر کار تمام است و آنان دیگر مسئولیتی در قبال محرومان و قشرِ ندارِ جامعه اسلامی ندارند!.
آیه مذکور، چنانچه می بینیم در مقام اثبات وجوب پرداخت وجوهات شرعیه نیست و در اساس، اعطای خمس و زکات، مفروض و مقدر است و انفاق در راه خدا، پیش و پس از خمس و زکات و پرداخت آنها مطرح بوده و است.
اینکه شخصی وجوهات شرعیه اش را بپردازد و بعد با خیال راحت، دروازه اش را بر روی مستمندان و فقیران ببندد، باید مطمئن باشد که به وسیله خداوند متعال مواخذه خواهد شد و چگونه امثال این شخص مواخذه نشود، در حالیکه ثروت و سرمایه اش از در خانه اش لبریز شده، اما نزدیکان و همسایگانش، با بد ترین شرایط مالی و اقتصادی دست به گریبانند!.
با تاسف ما مسلمانان و در کل، خداباوران، یک واقعیت را یا فراموش کرده ایم و یا خود را به فراموشی زده ایم و آن موضوعِ امتحان و آزمایش ایمان و بندگی است. چنانچه خداوند متعال در قرآن عظیم یادآور شده است،: "همه بندگان مومن و مسلمان خویش را امتحان خواهد کرد و هیچکدام را به محض ادعای ایمان و بدون آزمایش، رها نمی کند".
می دانیم که ابتلاء ها و امتحانات خداوند متعال نسبت به همه یکسان نیست و امتحان هر کسی با توجه به داشته ها و نداشته هایش، تفاوت می کند. به عنوان مثال، انسان فقیر، گاهاً با همین فقر و تنگدستی اش امتحان می شود؛ چنانکه مومن ثروتمند، با سرمایه و امکانات دست داشته اش مورد آزمایش الهی قرار می گیرد.
باید دانست که موضوعهای آزمایش الهی منحصر به همین دو تا نیست و شاید به تعداد نفسهای انسانهای روی زمین، خداوند متعال موضوع برای امتحانات بندگانش، در آستین حکمت و رحمتش داشته باشد.
به عنوان نمونه، کسی با درد و بیماری امتحان می شود و کسی دیگر با سلامتی؛ فردی با خُلق و خوی خوش مورد ابتلاء قرار می گیرد و شخصی دیگر با اخلاق تند و گزنده و...
آنچه روشن است در افغانستان، علاوه بر امتحانات دیگر، مردم این کشور با دو نوع آزمایش خداوند متعال مواجه هستند؛ تعدادی که شمار آنان کم هم نیست، با فقر و تنگدستی امتحان شده و تعداد دیگری هم با سرمایه و ثروت.
البته می دانیم که هر دو نوع امتحان، بسیار حساس و خطر آفرین است؛ چه آن مسلمانی که با فقر آزمایش می شود، اگر مراقب نباشد، با پلک برهم نهادنی، ایمانش از در خانه اش بیرون خواهد رفت.
شخص سرمایه دار نیز، سختی امتحانش دست کمی از آزمایش انسان فقیر ندارد و چه بسا زودتر از فقیرِ بی دین، دروازه جهنم را دخیل ببندد؛ چرا که پول و سرمایه، شیرین است و به خصوص انفاق آن در راه خدا برای کسی که ایمان ضعیفی دارد به قول علماء، یا متعذر است و یا متعسر که هردو حالت آن، کار را بر مسلمان ثروتمند مشکل می کند و امکان آن وجود دارد که فرد سرمایه دار، هر لحظه پول و سرمایه اش را بر انفاق در راه خدا ترجیح دهد؛ حادثه ی نامیمون و نامبارکی که در افغانستان اتفاق افتاده است و با تاسف، بیشتر سرمایه داران و ثروتمندان هموطن ما، در امتحان ایمان و اسلام و انسانیت شان، مردود و ناکام شده اند.
در همین شبها و روزها که بارش باران و برف کولاک کرده و بیشتر هموطنان مستمند و فقیر ما، هیزمی برای سوزاندن و گرم شدن ندارند و باران و تربرف، باعث کوچ و تخریب خانه های محقر و کاهگلی شان شده است و حتی آن مقدار پول ندارند تا به تعمیر دیوارها و سقفهای گلی و چوبی خویش همت بگمارند، در کشور ما هستند پولداران و سرمایه بدستانی که خرج یک مهمانی ساده شان، شکم صدها مسکین را سیر می کند و پول زیرجیبی دختران و پسران نازپرورده آنان، مخارج یک هفته ای یک خانواده را تامین می کند.
بلی! برخلاف بسیاری از هموطنان فقیر و مستمند ما که توانسته اند با سیلی صورت شان را سرخ نگهداشته و از امتحان ایمان سربلند بیرون بیایند، بیشتری از ثروتمندان پر ادعای کشور ما، با رفوزه شدن در آزمایش الهی، از چشم خدا و خلق او(ج) به زیر افتاده اند.
نویسنده: سید فاضل محجوب
در کشورهای غیر از افغانستان، باریدن برف و باران، علاوه بر زیبایی های ظاهری و لذت بخشی که دارد، موجب رشد و شکوفایی کشاورزی و زراعت و نیز ذخیره آبهای زیرزمینی و ازدیاد آبهای دریاها و رودخانه ها و بندهای آب و در نتیجه، ازدیاد تولیدات برق و صدور آن به کشورهای دیگر می شود.
اما در کشور ما افغانستان و به دلیل نبود یک برنامه و خلاقیت دولتمردان و مسئولان امر، نه تنها از برف و باران که از هیچ نعمت و فرصت به دست آمده، استفاده بهینه و بایسته صورت نمی گیرد و درست به دلیل همین عدم خلاقیت و برنامه های کارساز و مشکل گشا است که اکثریت قریب به اتفاق مردم کشور ما، با فقر و تنگدستی دست و پنجه نرم می کنند.
غیر از دولتمردان و مسئولان کشور، متمولان و سرمایه داران ما نیز در قبال هموطنان نادار و فقیر خویش، احساس مسئولیت نکرده و مقداری از پولهای انبار شده شان را جهت کمک به قشر ضعیف جامعه، در راه خدا و رضای او(ج) انفاق نمی کنند!.
در قرآن کریم آیه ای است که شایسته است هر انسانِ مومن بدان توجه جدی کند:" و در اموال آنان(مومنان سرمایه دار و متمول) حق معلومی وجود دارد برای انسانهای مستمند و محروم". برخی از مسلمانان خیال می کنند، همینکه وجوهات شرعیه شان مانند خمس و زکات را پرداختند ، دیگر کار تمام است و آنان دیگر مسئولیتی در قبال محرومان و قشرِ ندارِ جامعه اسلامی ندارند!.
آیه مذکور، چنانچه می بینیم در مقام اثبات وجوب پرداخت وجوهات شرعیه نیست و در اساس، اعطای خمس و زکات، مفروض و مقدر است و انفاق در راه خدا، پیش و پس از خمس و زکات و پرداخت آنها مطرح بوده و است.
اینکه شخصی وجوهات شرعیه اش را بپردازد و بعد با خیال راحت، دروازه اش را بر روی مستمندان و فقیران ببندد، باید مطمئن باشد که به وسیله خداوند متعال مواخذه خواهد شد و چگونه امثال این شخص مواخذه نشود، در حالیکه ثروت و سرمایه اش از در خانه اش لبریز شده، اما نزدیکان و همسایگانش، با بد ترین شرایط مالی و اقتصادی دست به گریبانند!.
با تاسف ما مسلمانان و در کل، خداباوران، یک واقعیت را یا فراموش کرده ایم و یا خود را به فراموشی زده ایم و آن موضوعِ امتحان و آزمایش ایمان و بندگی است. چنانچه خداوند متعال در قرآن عظیم یادآور شده است،: "همه بندگان مومن و مسلمان خویش را امتحان خواهد کرد و هیچکدام را به محض ادعای ایمان و بدون آزمایش، رها نمی کند".
می دانیم که ابتلاء ها و امتحانات خداوند متعال نسبت به همه یکسان نیست و امتحان هر کسی با توجه به داشته ها و نداشته هایش، تفاوت می کند. به عنوان مثال، انسان فقیر، گاهاً با همین فقر و تنگدستی اش امتحان می شود؛ چنانکه مومن ثروتمند، با سرمایه و امکانات دست داشته اش مورد آزمایش الهی قرار می گیرد.
باید دانست که موضوعهای آزمایش الهی منحصر به همین دو تا نیست و شاید به تعداد نفسهای انسانهای روی زمین، خداوند متعال موضوع برای امتحانات بندگانش، در آستین حکمت و رحمتش داشته باشد.
به عنوان نمونه، کسی با درد و بیماری امتحان می شود و کسی دیگر با سلامتی؛ فردی با خُلق و خوی خوش مورد ابتلاء قرار می گیرد و شخصی دیگر با اخلاق تند و گزنده و...
آنچه روشن است در افغانستان، علاوه بر امتحانات دیگر، مردم این کشور با دو نوع آزمایش خداوند متعال مواجه هستند؛ تعدادی که شمار آنان کم هم نیست، با فقر و تنگدستی امتحان شده و تعداد دیگری هم با سرمایه و ثروت.
البته می دانیم که هر دو نوع امتحان، بسیار حساس و خطر آفرین است؛ چه آن مسلمانی که با فقر آزمایش می شود، اگر مراقب نباشد، با پلک برهم نهادنی، ایمانش از در خانه اش بیرون خواهد رفت.
شخص سرمایه دار نیز، سختی امتحانش دست کمی از آزمایش انسان فقیر ندارد و چه بسا زودتر از فقیرِ بی دین، دروازه جهنم را دخیل ببندد؛ چرا که پول و سرمایه، شیرین است و به خصوص انفاق آن در راه خدا برای کسی که ایمان ضعیفی دارد به قول علماء، یا متعذر است و یا متعسر که هردو حالت آن، کار را بر مسلمان ثروتمند مشکل می کند و امکان آن وجود دارد که فرد سرمایه دار، هر لحظه پول و سرمایه اش را بر انفاق در راه خدا ترجیح دهد؛ حادثه ی نامیمون و نامبارکی که در افغانستان اتفاق افتاده است و با تاسف، بیشتر سرمایه داران و ثروتمندان هموطن ما، در امتحان ایمان و اسلام و انسانیت شان، مردود و ناکام شده اند.
در همین شبها و روزها که بارش باران و برف کولاک کرده و بیشتر هموطنان مستمند و فقیر ما، هیزمی برای سوزاندن و گرم شدن ندارند و باران و تربرف، باعث کوچ و تخریب خانه های محقر و کاهگلی شان شده است و حتی آن مقدار پول ندارند تا به تعمیر دیوارها و سقفهای گلی و چوبی خویش همت بگمارند، در کشور ما هستند پولداران و سرمایه بدستانی که خرج یک مهمانی ساده شان، شکم صدها مسکین را سیر می کند و پول زیرجیبی دختران و پسران نازپرورده آنان، مخارج یک هفته ای یک خانواده را تامین می کند.
بلی! برخلاف بسیاری از هموطنان فقیر و مستمند ما که توانسته اند با سیلی صورت شان را سرخ نگهداشته و از امتحان ایمان سربلند بیرون بیایند، بیشتری از ثروتمندان پر ادعای کشور ما، با رفوزه شدن در آزمایش الهی، از چشم خدا و خلق او(ج) به زیر افتاده اند.
نویسنده: سید فاضل محجوب
