روز عاشورا روز جدایی میان حق و باطل است، روزی که حق از باطل به خوبی تشخیص داده می شود. روز دهم محرم الحرام روز نه گفتن به استبداد، استکبار، استعمار و استثمار است؛ روزی که امام شهیدان به ظلم و ظالم نه گفت و علم حق، توحید و یکتاپرستی برافراشت، که بهای آن فدا کردن 72 تن از یاران و به اسارت بردن زن ها و بچه های بی گناه اش بود. بله! این است مکتب عاشورا که به ما درس فداکاری می آموزاند؛ که چگونه در راه خدا از جان مال و حتا ناموس خود بگذریم.
مکتب امام حسین علیه السلام به ما یاد داد که به چه شکلی در مقابل طاغوت و طاغوتیان ایستاده شویم و از مظلومان عالم دفاع کنیم. پس یکی از درس های این مکتب این است که همیشه در برابر ظلم قد علم کنیم و نگذاریم که حق مظلوم ضایع شود. اگر در مقابله با ظلم و استبداد اخلاص نداشته باشیم، این مقابله ما را به سوی دیگری جهت می دهد، یعنی از مسیر اصلی که همان مسیر خدامحوری و توحید است، منحرف ساخته و به مسیر پیروی از هوای نفس سوق می دهد.
پس بنابراین در مقابله با هر گونه ظلم، باید اخلاص داشته باشیم، همانگونه که امام حسین علیه السلام با اخلاص و خاص برای خدا و در راه خداوند متعال از همه چیزش گذشت. سید الشهدا و یاران اش به ما نشان دادند که راه حق، راه اخلاص، راه پیروزی، راه جاودانگی و راه عزت، سخاوت و شجاعت است، و این راه را باید در زیر سایه رضای خداوند متعال طی نمود. عاشقان این مکتب، این راه همیشه پیروز و کامگار می ماند، و این گونه شمنان این مکتب خار و ذلیل می شوند.
خلاصه کلام، عاشورا حسینی یعنی مکتبی که امام حسین علیه السلام برای ما پایه گذاری کرد و درس هایی همچون اخلاص، محبت، وفا، وقار، عزت، شرافت، و از همه مهم تر، آزادگی و جاوداگی را به می آموزاند. مکتب امام حسین علیهالسلام، مکتب انسان ساز و زندگی ساز است، مکتب اخوت و وحدت است، مکتب محبت و صمیمیت و مکتبی برای پاکی قلب و روح انسان است.