برخي گزارش هاي منتشرشده از سوي رسانه هاي خارجي حاكيست كه مقامات محلي ولايت نيمروزباهماهنگي وزارت اطلاعات وفرهنگ بيش از دوهزار جلد كتاب را به دريا ريخته است، هدف ازاين كار را حراست ازقانون يا به گفته ي وزير فرهنگ قوانين افغانستان، جلو گيري از تفرقه ي احتمالي ميان اقوام ساكن در افغانستان قلم داد كرده اند!!! البته بر خورد هاي فر هنگ ستيزانه اين چنيني قبل براين درزمان حكومت هاي محلي هرات نيزصورت گرفته بود؛ وليكن درآن زمان فقط كتاب ها توقيف شده بود و اين سياست جديد دولت دموكرات لكه ي ننگ از دامن همه ي فرهنگ ستيزان شست وروي همه را سفيد كرد.
آنچه كه از سوي وزارت فرهنگ به عنوان عامل تفرقه نام برده مي شود بنا به دلايلي فاقد اعتبار است:
1- قرارگزارش ها، كتاب هايي كه در آب ريخته شده است متعلق به ابراهيم شريعتي است، اين ناشر ازطرق وارد كردن كتاب امرار معاش مي كند يا به نحوي شغل كتاب فروشي دارد، كسي كه تجارت مي كند معمولا مي كوشد تا متاعي را وارد كند كه داراي خريدار باشد، آنچه ازطرف ناشربه راديو بي بي سي گفته شد كتاب هايي به آب ريخته شده که درافغانستان وجود دارد وبراي چندمين بار چاپ شده است؛ به قرار گفته ناشر، كتاب هاي به آب ريخته شده يا تاريخي اند يا آنكه مذهبي .اززمره كتب مذهبي مي توان نهج البلاغه حضرت علي (ع) را نام برد. اگرقرار باشد كه وزارت اطلاعات و فرهنگ از ورود كتب تاريخي جلوگيري كند وغرض ازآن را نيز جلوگيري از ايجاد تفرقه ميان اقوام افغانستان بداند بايد گفت كه آب در هاون مي كوبد، زيرا وزارت اطلاعات وفرهنگ مي پندارد كه تلاش هاي آن ها اين مردم را در كنارهم قرار داده است و اگر خداي نا كرده آن وزارت از ورود مواد اختلاف برانگيز جلوگيري نكند ممكن است دوباره اختلاف ميان مردم ايجاد خواهد شد ومردم به جان هم خواهند افتاد، متاءسفانه وزارت فرهنگ وساير نهاد هايي كه دست به اين گونه اعمال ضد فرهنگي مي يازند حتا از تحليل وضعيت كشورعاجزاند. زيرا آنچه اختلاف ميان مردم را فراهم آورده است و مي آورد نه كتاب ومواد فرهنگي بلكه استفاده ي سياسي از مذهب بوده است. امروز اگراختلاف فروكش كرده نه ازآن جهت است كه كتاب وارد نمي شود بلكه ازآن حيث است كه ابزار انگاران بدين تصوراند كه به قدرت دست يافته اند و ديگر نياري به حربه ي مذهبي نمي بيند، امااگروزارت فرهنگ بدين گمان باشد كه از ورود كتب تاريخي جلو گيري كند كه افغانستان را از منظر ديگر نگريسته است بايد بداند كه امروز باور به قرائت رسمي از تاريخ بسي كم رنگ شده. گذشت ايامي كه همه ي تاريخ افغانستان مشحون ومملو از تعريف وتمجيد افرد خاص بود، امروز به بركت وسايل ارتبلط جمعي مدرن ومرز ناشناس بسيار ي از حقايق از پرده بيرون افتاده است وبه هيچ گونه وبا هيچ طرفه وترفندي در محاق قرار نخواهد گرفت. بنا برآن ممنوعيت وارد كردن كتب تاريخي جز آنكه داوري سالم وبي طرفانه از محققان بگيرد وپرده ازناداني وفرهنگ ستيزي دستگاه هاي ذي ربط بردارد هيچ توجيه ديگري نخواهد داشت.
2- كشوري كه مرز هاي آن به روي زنان تن فروش وروسپي باز است وهر روز كثيري ازآن سنخ مي آيند و مي روند، هيچ حساسيتي نشان داده نمي شود يا آنكه حساسيت ها چنان كم رنگ وبي رمق است كه بعد ازگذشت ايام ازآن اطلاع مي يابند، وهيچ كس به عواقب وعوارض اخلاقي، اجتماعي وصحي آن عكس العمل نشان نمي دهند، چگونه است كه ورود چند جلد كتاب ولو آن كه عناصر تفرقه بر انگيز درآن وجود داشته باشد حساسيت به خرج داده مي شود؟ يا آنكه دستگاه هاي دولتي افغانستنان ازمذهب وتاريخ، قرائت خاصي ارايه داده اند ومي خواهند همه مثل آن ها بينديشند ومانند آن ها عمل كنند، يك وقتي وزارت فرهنگ نگارستان را به گالري تبديل كرده بود تا از ورود واژه هاي بيگانه جلوگيري كرده باشد، تصور مي شود اين بار نيز همان اشتباه قبلي را تكرار كرده است، گرچه كه برخي مقام هاي آن وزارت ازبه آب انداختن كتاب اظهار بي خبري مي كنند.
3- امروز مردم وحكومت افغانستان مي دانند كه آئين مسيحيت ازسوي محافل خارجي ترويج وتبليغ مي شود، اين مبلغين در قالب وقوافي گوناگون جضور دارند وهر روز كمندي بردست وپاي اين مردم مي افگنند اما تا هنوز شنيده نشده است كه ارگان هاي ذي ربط ومسئولان وزارت فرهنگ، خطر را جدي تلقي كند و براي جلوگيري از تفرقه ميان مردم كشور دست به اقدام بزند ومانع فعاليت هاي آن گروه ها شود؟
اگر وزارت فرهنگ خود را مجري قانوني مي داند كه براي جلوگيري از تفرقه اقوام ساكن درافغانستان تدوين شده است بايد پرسيد كه اختلاف ميان شيعه وسني خطر ناك است يا ميان مسيحيت واسلام ؟
به باور نگارنده تا زماني كه استفاده ابزاري ازدين ومذهب صورت نگيرد ميان شيعه وسني اختلافي به وجود و نخواهد آمد و كاري كه نهاد هاي ذي ربط به آن مبادرت ورزيده اند هيچ دليل منطقي نمي توانند براي كار خود اقامه كنند.
اگر ابزار گرابان و قدرت مندان بگذارند كه مردم به رشد طيبعي خويش ادامه دهند و مذهب را وسيله ي نيل به قدرت ندانند، هريك ازاقوام افغانستان آن گونه كه خود مي خواهند عمل كنند با اطمنان مي توان گفت هيچ اختلافي به وجود نخواهد آمد ودلهره ي مقام هاي دولتي نيز بي اساس وبي موردخواهد بود.
4- مورد ديگري را كه مي توان روي آن انگشت نهاد شايد برخي مسولان دولت كرزي از حكومت او ناراضي اند وخواسته اند با اين كار چهره ي مخدوش او را بيش ازپيش مخدوش جلوه دهند، زيرا يكي از فاكتور هايي كه طرف داران شيعه مذهب كرزي به آن استناد مي كردند ، آزاد گذاشتن شيعه ها در امور مذهبي خود بود، اما كتاب شويي مقامات دولتي وقتي صورت مي گيرد كه كشور در آستانه انتخابات رياست جمهوري قرار دارد، كه اين عمل كار گزاران حكومت، تاثير بسيار منفي به جا خواهد گذاشت.
به هر حال به آب انداختن كتاب به هر بهانه ي صورت گرفته باشد يك حركت ضد فرهنگي وناشي از تعصب كور وجاهلانه است؛ چه اين عمل ننگين قرون وسطايي ر ا وزارت فرهنگ بپذيرد چه آن را به ارگان هاي ديگر نسبت دهد آنچه از مصاحبه ي آقاي خرم با راديو بي بي سي بر مي آيد آنست كه از ابتداي ورود كتاب تا به آب انداختن آن، وزارت در جريان بوده است.
نویسنده:اکبر سعادت
آنچه كه از سوي وزارت فرهنگ به عنوان عامل تفرقه نام برده مي شود بنا به دلايلي فاقد اعتبار است:
1- قرارگزارش ها، كتاب هايي كه در آب ريخته شده است متعلق به ابراهيم شريعتي است، اين ناشر ازطرق وارد كردن كتاب امرار معاش مي كند يا به نحوي شغل كتاب فروشي دارد، كسي كه تجارت مي كند معمولا مي كوشد تا متاعي را وارد كند كه داراي خريدار باشد، آنچه ازطرف ناشربه راديو بي بي سي گفته شد كتاب هايي به آب ريخته شده که درافغانستان وجود دارد وبراي چندمين بار چاپ شده است؛ به قرار گفته ناشر، كتاب هاي به آب ريخته شده يا تاريخي اند يا آنكه مذهبي .اززمره كتب مذهبي مي توان نهج البلاغه حضرت علي (ع) را نام برد. اگرقرار باشد كه وزارت اطلاعات و فرهنگ از ورود كتب تاريخي جلوگيري كند وغرض ازآن را نيز جلوگيري از ايجاد تفرقه ميان اقوام افغانستان بداند بايد گفت كه آب در هاون مي كوبد، زيرا وزارت اطلاعات وفرهنگ مي پندارد كه تلاش هاي آن ها اين مردم را در كنارهم قرار داده است و اگر خداي نا كرده آن وزارت از ورود مواد اختلاف برانگيز جلوگيري نكند ممكن است دوباره اختلاف ميان مردم ايجاد خواهد شد ومردم به جان هم خواهند افتاد، متاءسفانه وزارت فرهنگ وساير نهاد هايي كه دست به اين گونه اعمال ضد فرهنگي مي يازند حتا از تحليل وضعيت كشورعاجزاند. زيرا آنچه اختلاف ميان مردم را فراهم آورده است و مي آورد نه كتاب ومواد فرهنگي بلكه استفاده ي سياسي از مذهب بوده است. امروز اگراختلاف فروكش كرده نه ازآن جهت است كه كتاب وارد نمي شود بلكه ازآن حيث است كه ابزار انگاران بدين تصوراند كه به قدرت دست يافته اند و ديگر نياري به حربه ي مذهبي نمي بيند، امااگروزارت فرهنگ بدين گمان باشد كه از ورود كتب تاريخي جلو گيري كند كه افغانستان را از منظر ديگر نگريسته است بايد بداند كه امروز باور به قرائت رسمي از تاريخ بسي كم رنگ شده. گذشت ايامي كه همه ي تاريخ افغانستان مشحون ومملو از تعريف وتمجيد افرد خاص بود، امروز به بركت وسايل ارتبلط جمعي مدرن ومرز ناشناس بسيار ي از حقايق از پرده بيرون افتاده است وبه هيچ گونه وبا هيچ طرفه وترفندي در محاق قرار نخواهد گرفت. بنا برآن ممنوعيت وارد كردن كتب تاريخي جز آنكه داوري سالم وبي طرفانه از محققان بگيرد وپرده ازناداني وفرهنگ ستيزي دستگاه هاي ذي ربط بردارد هيچ توجيه ديگري نخواهد داشت.
2- كشوري كه مرز هاي آن به روي زنان تن فروش وروسپي باز است وهر روز كثيري ازآن سنخ مي آيند و مي روند، هيچ حساسيتي نشان داده نمي شود يا آنكه حساسيت ها چنان كم رنگ وبي رمق است كه بعد ازگذشت ايام ازآن اطلاع مي يابند، وهيچ كس به عواقب وعوارض اخلاقي، اجتماعي وصحي آن عكس العمل نشان نمي دهند، چگونه است كه ورود چند جلد كتاب ولو آن كه عناصر تفرقه بر انگيز درآن وجود داشته باشد حساسيت به خرج داده مي شود؟ يا آنكه دستگاه هاي دولتي افغانستنان ازمذهب وتاريخ، قرائت خاصي ارايه داده اند ومي خواهند همه مثل آن ها بينديشند ومانند آن ها عمل كنند، يك وقتي وزارت فرهنگ نگارستان را به گالري تبديل كرده بود تا از ورود واژه هاي بيگانه جلوگيري كرده باشد، تصور مي شود اين بار نيز همان اشتباه قبلي را تكرار كرده است، گرچه كه برخي مقام هاي آن وزارت ازبه آب انداختن كتاب اظهار بي خبري مي كنند.
3- امروز مردم وحكومت افغانستان مي دانند كه آئين مسيحيت ازسوي محافل خارجي ترويج وتبليغ مي شود، اين مبلغين در قالب وقوافي گوناگون جضور دارند وهر روز كمندي بردست وپاي اين مردم مي افگنند اما تا هنوز شنيده نشده است كه ارگان هاي ذي ربط ومسئولان وزارت فرهنگ، خطر را جدي تلقي كند و براي جلوگيري از تفرقه ميان مردم كشور دست به اقدام بزند ومانع فعاليت هاي آن گروه ها شود؟
اگر وزارت فرهنگ خود را مجري قانوني مي داند كه براي جلوگيري از تفرقه اقوام ساكن درافغانستان تدوين شده است بايد پرسيد كه اختلاف ميان شيعه وسني خطر ناك است يا ميان مسيحيت واسلام ؟
به باور نگارنده تا زماني كه استفاده ابزاري ازدين ومذهب صورت نگيرد ميان شيعه وسني اختلافي به وجود و نخواهد آمد و كاري كه نهاد هاي ذي ربط به آن مبادرت ورزيده اند هيچ دليل منطقي نمي توانند براي كار خود اقامه كنند.
اگر ابزار گرابان و قدرت مندان بگذارند كه مردم به رشد طيبعي خويش ادامه دهند و مذهب را وسيله ي نيل به قدرت ندانند، هريك ازاقوام افغانستان آن گونه كه خود مي خواهند عمل كنند با اطمنان مي توان گفت هيچ اختلافي به وجود نخواهد آمد ودلهره ي مقام هاي دولتي نيز بي اساس وبي موردخواهد بود.
4- مورد ديگري را كه مي توان روي آن انگشت نهاد شايد برخي مسولان دولت كرزي از حكومت او ناراضي اند وخواسته اند با اين كار چهره ي مخدوش او را بيش ازپيش مخدوش جلوه دهند، زيرا يكي از فاكتور هايي كه طرف داران شيعه مذهب كرزي به آن استناد مي كردند ، آزاد گذاشتن شيعه ها در امور مذهبي خود بود، اما كتاب شويي مقامات دولتي وقتي صورت مي گيرد كه كشور در آستانه انتخابات رياست جمهوري قرار دارد، كه اين عمل كار گزاران حكومت، تاثير بسيار منفي به جا خواهد گذاشت.
به هر حال به آب انداختن كتاب به هر بهانه ي صورت گرفته باشد يك حركت ضد فرهنگي وناشي از تعصب كور وجاهلانه است؛ چه اين عمل ننگين قرون وسطايي ر ا وزارت فرهنگ بپذيرد چه آن را به ارگان هاي ديگر نسبت دهد آنچه از مصاحبه ي آقاي خرم با راديو بي بي سي بر مي آيد آنست كه از ابتداي ورود كتاب تا به آب انداختن آن، وزارت در جريان بوده است.
نویسنده:اکبر سعادت
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا)کابل
