میثم تمّار؛ الگوی دوستی تا پای جان نه تا پای نان

سیداحمد منیر‌پور/ میثم فرزند یحیی و از سرزمین نهروان بوده است. میثم در ابتدا غلام یک زن از طایفه بنی اسد بود. امام علی (ع) میثم تمّار را خریداری و سپس آزاد نمود.
 
تمّار به معنی خُرما فروش است. آن بزرگوار در همین شغل در کوفه مشغول کار بود. ایشان یکی از طرفداران سرسخت و شیعه‌ی خاص امام علی علیه‌السلام بود و در نهایت نیز جان خود را در همین مسیر از دست داد و به شهادت رسید.
 
میثم تمّار همواره حکومت و دستگاه اموی را زیر سوال می‌برد، به همین خاطر و به دستور ابن زیاد در ۲۲ ذی الحجه سال 60 قمری در شهر کوفه به دار آویخته شد تا این مرد خدادوست و انقلابی از سر راه بنی‌امیه برداشته شود.
 
اما سوال اینجاست که زندگی میثم تمّار چه درسی برای ما دارد؟ ما که خود را پیروان حضرت علی (ع) می‌دانیم چه درسی می‌توانیم از زندگی آن بزرگوار بیاموزیم؟
 
باید گفت از میثم شیعه بودن را به خوبی و با صراحت کامل می‌توان آموخت. وقتی به زندگی آن مرد خدادوست و ولایت‌مدار نگاه کنیم چیزی جز تسلیم بودن در برابر خداوند و پیروی از حجت او نمی‌بینیم.
 
آری میثم به ما می‌آموزد که چگونه شیعه‌ی راستین و واقعی امام باشیم، یعنی در عمل شیعه باشیم. ما که جز توصیف و تمجید چیزی بیش از شیعه بودن را نمی‌دانیم و یا به آن عمل نمی‌کنیم. اگر الگوی ما مردانی چون میثم باشند بدون شک در مسیر هدف و در پیچ و خَم جاده‌ها گم نخواهیم شد.
 
آن بزرگوار فداکاری و تسلیم نشدن در برابر طاغوت زمان را به ما یاد می‌دهد، اینکه چگونه مقاومت کنیم حتی اگر بر سر دار برویم. آری! میثم نه دوستی تا پای نان بلکه دوستی تا پای جان را به ما می‌آموزد.