افغانستان وعربهای افغان(قسمت چهاردهم)

اسامه و طالبان
ملا محمد عمر رهبر طالبان شناختی از عربهای افغان نداشت. او یک فرمانده گمنام از حرکت انقلاب اسلامی برهبری مولوی محمد نبی محمدی بود که حرکت انقلاب در جریان جهاد علیه اتحادشوروی در جناح گروههای معتدل که ملی گرا خوانده می شدند شامل بود. ائتلاف این گروهها که به اتحاد سه گانه نیز مشهور بودند شامل جبههء نجات ملی برهبری حضرت صبغت الله مجددی و محاذ ملی برهبری پیر سیداحمد گیلانی و حرکت انقلاب اسلامی بود. اتحاد سه گانه در مقایسه با اتحاد هفت تنظیم دیگر رابطهء بسیار اندک با عربهای افغان داشتند.
سقوط جلال آباد بدست طالبان موجب کشتار عده ای از فرماندهان سابق جهادی شرق افغانستان از جمله انجنیر محمود و سازنور بدست برادر قوماندان شمالی خان در انتقام خون برادر شد. این دو کسانی بودند که با آمدن اسامه به افغانستان از وی حمایت کردند.
جمعی از افراد نزدیک به ملا محمد عمر در تحریک طالبان از جمله مولوی عبدالکبیر، مولوی احسان الله احسان و مولوی صدراعظم در جلال آباد با اسامه دیدار کردند و زمینهء سفر وی به قندهار و ملاقات با ملا محمد عمر را فراهم نمودند. اسامه دوستان جدیدی یافت که با خرید بهترین هدیهء مورد پسند طالبان یعنی پک آپ های داتسون دبل کابین آنانرا مدیون خود ساخت.
موترهای پک آپ جاپانی وسیلهء بسیار کارآمد و موثر در جنگ بود که در ابتدا در دوران جهاد برای انتقالات از آن استفاده شد اما در آن زمان نیروی هوائی بخصوص هلی کوپتر مانع از استفاده از آن در جنگ های رویاروی بود. طالبان در شرایطی از این وسیله در جنگ علیه نیروهای مخالف خود استفاده کردند که دیگر نیروی هوائی توان لازم برای عملیات را از دست داده بود. این نوع موتر ها از امارات متحدهء عربی خریداری و از طریق بندر کراچی به پاکستان و از آنجا به افغانستان منتقل می شدند.
اسامه در تطمیع و خرید فرماندهان جبههء متحد نیز به طالبان کمک مالی می کرد. پیشروی به این شکل کم مصرف تر بود و اکثرا بدون خونریزی صورت می گرفت.
اسامه در جلال آباد علیه کشورهائی که موجب اخراج وی از سودان شده بودند از جمله عربستان سعودی فتوا صادر کرد و امریکا را دشمن اصلی جهان اسلام خواند. او هدف خود را اخراج نیروهای صلیبی از قلمرو عربستان سعودی اعلام نمود. اظهارات تند وی علیه سعودی موجب خشم مقامات آنکشور شد. در این زمان ایمن الظواهری در پشاور بود و حیثیت سخنگوی اسامه بن لادن را داشت. این فتوا توسط او به خبرگزاری ها داده شد. ابوحفص مشهور به ابوحفص کبیر که مغز متفکر گروه جماعة الجهاد بود، همراه با اسامه در جلال آباد بسر می برد. (نام اصلی وی صبحی عبدالعزیز ابوسته ابوحفص بود). این دو تن که از نزدیک ترین یاران اسامه بشمار می آمدند هردو مصری و به سازمان جماعة الجهاد برهبری شیخ عمر عبدالرحمن وابسته بودند. از آنجائی که جماعة الجهاد یک گروه شدیدا تندرو بود، بعضی ها به این باور اند که نزدیکی اسامه با این گروه، وی را بیشتر از قبل به مخالفت با امریکا کشاند.
آمدن اسامه به افغانستان امید های تازه ی را در میان عربهای افغان که از قبل در افغانستان بودند، بوجود آورد. جانبداری اسامه از طالبان موجب شد تا جنگجویان عرب همه به طالبان بپیوندند و از اسامه بخواهند تا مانند عبدالله عزام به تشویق جوانان عرب به آمدن به افغانستان بپردازد. همسر و پسران شیخ عمر عبدالرحمن نیز به افغانستان آمدند اما بسیاری از جنگجویان عرب مصری نبودند و تمایلی هم به پیوستن به جماعة الجهاد نداشتند. اسامه هم نمی خواست تا عربهای افغان و هواداران آنها را به گروه های مختلف تقسیم نماید.
در میان عربها گروه های متعددی وجود داشت که تعداد اعضای بعضی از این گروهها به دو یا سه نفر می رسید. حتی ابومصعب السوری که خود فقط یک نفر بود، با اسامه مخالفت داشت و مدعی رهبری عربها در افغانستان بود. این اختلافات آنها که سابقه اش به سالهای قبل و پس از شهادت عبدالله عزام می رسید موجب شد تا اسامه و ابوحفص طرحی برای وحدت سراسری آنها بریزند.
امکانات مالی اسامه موجب گردید تا وی به طالبان نزدیک تر باشد اما طالبان با اسامه مشکل داشتند. سخنان تهدید آمیز اسامه علیه امریکا و غرب و کشور های عربی هم پیمان امریکا موجب شد تا طالبان تحت فشار قرار گیرند. این مسئله موجب گردید تا ملا محمد عمر از اسامه بخواهد تا مرکز خود را از جلال آباد به قندهار منتقل سازد. هدف این بود تا دیدار های اسامه با خبرنگاران محدود تر گردد اما اسامه که می خواست به مرکز قدرت طالبان نزدیک باشد از این پیشنهاد استقبال کرد و آمادگی خود برای رفتن به قندهار را اعلام نمود.
به درخواست اسامه که باید برایش محل مناسبی در قندهار تدارک می شد ملا محمد عمر رهبر طالبان به ملا محمد حسن رحمانی والی قندهار دستور داد تا جائی را که مورد پسند اسامه باشد برایش در نظر بگیرد. فارم ترنک که در گذشته یک فارم تحقیقات زراعتی بود مورد قبول اسامه واقع شد و کار ساختمان یک منزل با استفاده از وسایل ارزان قیمت در آن آغاز و در پایان خزان سال 1996 به پایان رسید. اسامه با خانواده اش به قندهار نقل مکان کرد و در همین منزل جا گرفت.
همراه با اسامه جمعی از هواداران وی نیز به قندهار آمدند در حالیکه قرارگاه اصلی وی در شرق افغانستان واقع در توره بوره همچنان فعال بود و عده ای از جنگجویان خارجی از جمله کشمیری ها در آن مستقر بودند.

                                                                 نویسنده:وحید مژده