"کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد درباره سوریه دولت بشار اسد را متهم به کشتار جمعی زندانیان و جنایت جنگی کرده است.
بر اساس این گزارش بسیاری از بازداشت‌شدگان زیر شکنجه یا از شدت ضرب و شتم کشته شده‌اند و بسیاری نیز از سوء تغذیه، تشنگی یا نبود خدمات پزشکی جان باخته‌اند.
طبق این گزارش در طی چهار سال و نیم گذشته هزاران نفر در بازداشگاه‌های طرف‌های درگیر جنگ داخلی کشته شده‌اند.
گفته می‌شود بیشتر قربانیان مربوط به بازداشتگاه‌های مناطق تحت کنترل دولت سوریه هستند.
در این گزارش آمده است که دولت سوریه نقش اصلی را در ارتکاب این جنایات دارد، اما گروههای مخالف دولت از جمله گروه دولت اسلامی (داعش) نیز مرتکب شکنجه و کشتار بازداشت شدگان شده‌اند.
سازمان ملل متحد برآورد کرده است که جنگ داخلی سوریه ۲۵۰ هزار کشته به جای گذاشته است، حدود ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از مردم سوریه به کشورهای دیگر فرار کرده‌اند و در سوریه نیز ۶ میلیون نفر آواره وجود دارد."
گزارش فوق از چند جهت جالب و در خور دقت و تامل است. جهت اول اینکه در گزارش مذکور سعی و تلاش جدی و هدفمندی وجود دارد تا دولت بشار اسد را حامل اصلی همه نابسامانی هایی نشان دهند که در طول این چند سال بر سوریه و دولت و ملت آن تحمیل شده است.
این بزرگنمایی زمانی بیشتر جالب توجه است که در نظر بگیریم تلاشها برای مذاکره و صلح در سوریه را و به این نکته متمرکز شویم که در یک چنین شرایطی به گونه طبیعی سعی خواهد شد تا اطراف درگیر در قضیه سوریه، به خصوص حامیان گروههای مسلح درگیر در این کشور، هر کدام با گرفتن ژست آدمهای مثبت و طرفدار ملت و کشور سوریه، همه ی برفهای ملامت و سرزنش را در بام رقبای خویش و به خصوص دولت سوریه بریزند!.
واقعیت این است که این روزها یعنی روزهای قبل از به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح در سوریه، روزهای کمپاین برای گروههای مسلح مختلفی است که با تحریک و تمویل قدرتهای خارجی و منطقه ای، علیه دولت و ملت سوریه منسجم شده اند و حدود چند سال است که این کشور و دولت و ملت آن را آماج قرار داده اند؛ تا دولت این کشور را از میان برداشته و بجای آن دولتی دست نشانده و هوادار غرب و برخی از دولتهای مستبد منطقه ای را برقرار سازند.
به همین دلیل تبلیغات منفی و بعضاً دروغ و با اهداف براندازی، عیله دولت بشار اسد اوج گرفته و طبق انتظار، "کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد درباره سوریه"، دست بکار شده و گزارشی جانبدارانه ای را تنظیم و ارائه کرده است.
چنانکه می دانیم سازمان ملل دیر زمانیست که به عنوان بازوی قدرتهای برتری عمل می کند که در شورای امنیت این سازمان بیشترین قدرت و نفوذ را دارند که در حال حاضر این ایالات متحده امریکا است که حرف اول و آخر را در این شورا زده و به تعقیب آن کشورهای دیگری که قوت و قدرت نظامی- اقتصادی امریکا را ندارند و در مرتبه های دوم و سوم و چهارم و...، قرار گرفته اند.
در این میان کشور روسیه که آن قوت و قدرت سابق را ندارد و از طرفی آن قدر ضعیف هم نیست تا لقمه ی آماده ای برای امریکا و متحدان جهانی آن باشد، با همه ی توشه و توان سعی در حفظ یگانه و حساس ترین پایگاه قدرت نظامی اش در سوریه دارد و با همه ی قدرت و قوت نیز وارد دفاع از منافع تعریف شده اش در این کشور شده است.
در هر حال، در گزارش سازمان ملل به گونه ی زیرکانه ای سعی شده تا گزارش طوری تنظیم شود که خیلی مورد اعتراض دولتها و ملل آزاده و بی طرف و نیز افکار عمومی جهان واقع نشود؛ به این ترتیب که در کنار مقصر نشان دادن دولت بشار اسد، از گروه تروریستی داعش که در واقع دست پرورده سران غرب و عرب می باشد، نیز به بدی یاد شده و این گروه در شمار جنایت کاران جنگی در سوریه معرفی شده است.
سعی گزارش سازمان ملل در جنایت کار جلوه دادن دولت بشار اسد در شرایطی است که اولاً این دولت، دولت مشروع و محبوب ومقبول قاطبه مردم سوریه از چندین دهه قبل بوده و ملت سوریه هنوز که هنوز است، گله و شکایتی از دولت خویش ندارند.
در ثانی تا جائیکه حافظه تاریخ نه چندان دور و دراز سوریه حکایت می کند، ملت سوریه ابدا مشکلی نداشتند و همه با هم از هر دین و مذهب و قبیله و نژادی، زیر بیرق آن کشور به زندگی معقول و آبرومندی مشغول بودند و این استعمار و استکبار خارجی به سرکردگی سران واشنگتن و عوامل خائن منطقه ای آنان در لباس شاهان و امیران دولتهای عربی بودند که با عقده های کهنه و فسیل شده و نیز با دو هدف حذف کامل روسیه از جغرافیای قدرت و سلطه در منطقه و نیز سرنگونی نظامی که اگر چه شیعه درست و اساسی نیست؛ اما وهابی و وابسته به حرم قدرت غرب هم نیست و در هر حال، نزدیکی های قابل توجهی با جمهوری اسلامی ایران دارد که این شاخصه نه برای غرب به خصوص ایالات متحده و متحدان اروپائی آن قابل تحمل است و نه هم برای دولتهای وابسته به منافع غرب و متحجرِ عربِ منطقه ای! با تسلیح و تجهیز تروریستان از سراسر جهان، و در عرض دو سه سال و بیشتر، کشور آباد و با ثبات سوریه را به جهنمی از دود و آتش و خون تبدیل کردند.
نتیجه اینکه با توجه به مطالب گفته شده در بالا، گزارش سازمان ملل نسبت به شیوه عملکرد دولت سوریه در دفاع از مردم و خاکش، ابداً منصفانه نیست و از سوی دیگر، از میان آن همه گروههای تروریست و قاتل که در سوریه به کشتن انسانهای بی گناه مشغول اند، فقط به گروه داعش اشاره شده و گروههای سفاک و وحشی ای چون جیش الاسلام، جبهه النصره، احرار الشام و بی شماری از گروههای خرد و کوچک تروریستی دیگر که در سوریه به جنایت های سنگین تر از داعش مصروف هستند، نه تنها اشاره ای نشده که تلویحا آنان جزء نجات دهندگان مردم و کشور سوریه معرفی شده اند!.
بر اساس این گزارش بسیاری از بازداشت‌شدگان زیر شکنجه یا از شدت ضرب و شتم کشته شده‌اند و بسیاری نیز از سوء تغذیه، تشنگی یا نبود خدمات پزشکی جان باخته‌اند.
طبق این گزارش در طی چهار سال و نیم گذشته هزاران نفر در بازداشگاه‌های طرف‌های درگیر جنگ داخلی کشته شده‌اند.
گفته می‌شود بیشتر قربانیان مربوط به بازداشتگاه‌های مناطق تحت کنترل دولت سوریه هستند.
در این گزارش آمده است که دولت سوریه نقش اصلی را در ارتکاب این جنایات دارد، اما گروههای مخالف دولت از جمله گروه دولت اسلامی (داعش) نیز مرتکب شکنجه و کشتار بازداشت شدگان شده‌اند.
سازمان ملل متحد برآورد کرده است که جنگ داخلی سوریه ۲۵۰ هزار کشته به جای گذاشته است، حدود ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از مردم سوریه به کشورهای دیگر فرار کرده‌اند و در سوریه نیز ۶ میلیون نفر آواره وجود دارد."
گزارش فوق از چند جهت جالب و در خور دقت و تامل است. جهت اول اینکه در گزارش مذکور سعی و تلاش جدی و هدفمندی وجود دارد تا دولت بشار اسد را حامل اصلی همه نابسامانی هایی نشان دهند که در طول این چند سال بر سوریه و دولت و ملت آن تحمیل شده است.
این بزرگنمایی زمانی بیشتر جالب توجه است که در نظر بگیریم تلاشها برای مذاکره و صلح در سوریه را و به این نکته متمرکز شویم که در یک چنین شرایطی به گونه طبیعی سعی خواهد شد تا اطراف درگیر در قضیه سوریه، به خصوص حامیان گروههای مسلح درگیر در این کشور، هر کدام با گرفتن ژست آدمهای مثبت و طرفدار ملت و کشور سوریه، همه ی برفهای ملامت و سرزنش را در بام رقبای خویش و به خصوص دولت سوریه بریزند!.
واقعیت این است که این روزها یعنی روزهای قبل از به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح در سوریه، روزهای کمپاین برای گروههای مسلح مختلفی است که با تحریک و تمویل قدرتهای خارجی و منطقه ای، علیه دولت و ملت سوریه منسجم شده اند و حدود چند سال است که این کشور و دولت و ملت آن را آماج قرار داده اند؛ تا دولت این کشور را از میان برداشته و بجای آن دولتی دست نشانده و هوادار غرب و برخی از دولتهای مستبد منطقه ای را برقرار سازند.
به همین دلیل تبلیغات منفی و بعضاً دروغ و با اهداف براندازی، عیله دولت بشار اسد اوج گرفته و طبق انتظار، "کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد درباره سوریه"، دست بکار شده و گزارشی جانبدارانه ای را تنظیم و ارائه کرده است.
چنانکه می دانیم سازمان ملل دیر زمانیست که به عنوان بازوی قدرتهای برتری عمل می کند که در شورای امنیت این سازمان بیشترین قدرت و نفوذ را دارند که در حال حاضر این ایالات متحده امریکا است که حرف اول و آخر را در این شورا زده و به تعقیب آن کشورهای دیگری که قوت و قدرت نظامی- اقتصادی امریکا را ندارند و در مرتبه های دوم و سوم و چهارم و...، قرار گرفته اند.
در این میان کشور روسیه که آن قوت و قدرت سابق را ندارد و از طرفی آن قدر ضعیف هم نیست تا لقمه ی آماده ای برای امریکا و متحدان جهانی آن باشد، با همه ی توشه و توان سعی در حفظ یگانه و حساس ترین پایگاه قدرت نظامی اش در سوریه دارد و با همه ی قدرت و قوت نیز وارد دفاع از منافع تعریف شده اش در این کشور شده است.
در هر حال، در گزارش سازمان ملل به گونه ی زیرکانه ای سعی شده تا گزارش طوری تنظیم شود که خیلی مورد اعتراض دولتها و ملل آزاده و بی طرف و نیز افکار عمومی جهان واقع نشود؛ به این ترتیب که در کنار مقصر نشان دادن دولت بشار اسد، از گروه تروریستی داعش که در واقع دست پرورده سران غرب و عرب می باشد، نیز به بدی یاد شده و این گروه در شمار جنایت کاران جنگی در سوریه معرفی شده است.
سعی گزارش سازمان ملل در جنایت کار جلوه دادن دولت بشار اسد در شرایطی است که اولاً این دولت، دولت مشروع و محبوب ومقبول قاطبه مردم سوریه از چندین دهه قبل بوده و ملت سوریه هنوز که هنوز است، گله و شکایتی از دولت خویش ندارند.
در ثانی تا جائیکه حافظه تاریخ نه چندان دور و دراز سوریه حکایت می کند، ملت سوریه ابدا مشکلی نداشتند و همه با هم از هر دین و مذهب و قبیله و نژادی، زیر بیرق آن کشور به زندگی معقول و آبرومندی مشغول بودند و این استعمار و استکبار خارجی به سرکردگی سران واشنگتن و عوامل خائن منطقه ای آنان در لباس شاهان و امیران دولتهای عربی بودند که با عقده های کهنه و فسیل شده و نیز با دو هدف حذف کامل روسیه از جغرافیای قدرت و سلطه در منطقه و نیز سرنگونی نظامی که اگر چه شیعه درست و اساسی نیست؛ اما وهابی و وابسته به حرم قدرت غرب هم نیست و در هر حال، نزدیکی های قابل توجهی با جمهوری اسلامی ایران دارد که این شاخصه نه برای غرب به خصوص ایالات متحده و متحدان اروپائی آن قابل تحمل است و نه هم برای دولتهای وابسته به منافع غرب و متحجرِ عربِ منطقه ای! با تسلیح و تجهیز تروریستان از سراسر جهان، و در عرض دو سه سال و بیشتر، کشور آباد و با ثبات سوریه را به جهنمی از دود و آتش و خون تبدیل کردند.
نتیجه اینکه با توجه به مطالب گفته شده در بالا، گزارش سازمان ملل نسبت به شیوه عملکرد دولت سوریه در دفاع از مردم و خاکش، ابداً منصفانه نیست و از سوی دیگر، از میان آن همه گروههای تروریست و قاتل که در سوریه به کشتن انسانهای بی گناه مشغول اند، فقط به گروه داعش اشاره شده و گروههای سفاک و وحشی ای چون جیش الاسلام، جبهه النصره، احرار الشام و بی شماری از گروههای خرد و کوچک تروریستی دیگر که در سوریه به جنایت های سنگین تر از داعش مصروف هستند، نه تنها اشاره ای نشده که تلویحا آنان جزء نجات دهندگان مردم و کشور سوریه معرفی شده اند!.
مولف : سیدفاضل محجوب
