شهید محمدعلی علیزاده فرزند محمد رضا در سال 1379 شمسی در قریه کارگاه آبدال سرخجوی ولسوالی ورس مربوط ولایت بامیان در یک خانواده مومن و متدیین دیده به جهان گشود.
او در سن هفت سالگی شامل مکتب الحاقیه کارگاه گردید و درهنگام تحصیل از محبت و تشویق کامل پدر و مادر و معلمان خود بهره مند گردید.
وی دارای استعداد درخشان و حافظه قوی بود که آنچه را معلمین آموزش می داد در حافظه خود می سپرد و به این باور رسیده بود که بنا به فرموده حضرت امام علی(ع) آموختن و یاد گیری در کودکی مثل نقش در سنگ است که هیچ وقت از بین نمی رود، به همین دلیل بسیاری از چیزها را حفظ می کرد.
شهید علی زاده در مکتب مذکور تا صنف هشتم به درس و فرا گیری علم و دانش ادامه داد و بعد در سال 1395 در مدرسه علمیه مهد قرآن به فرا گیری علوم دینی و سایر برنامه های اعتقادی در این مکان دینی اشتغال ورزید و در تمام این مدت در آزمونهای مدرسه و مکتب نمرات عالی را به خود اختصاص می داد.
وی در سال 1396 در مدرسه رسول اکرم(ص) در منطقه آبدال شامل گردید تا از نزد استادان این حوزه علمیه نیز بهره مند شود.
این شهید والامقام به خاطر اشتیاق و علاقه مندی زیادی که به تحصیل علم داشت، در خزان سال 1396 زادگاهش را به قصد کابل ترک کرد تا دوره جدید از فرا گیری علم و دانش را در پایتخت آغاز کند.
او در پانزدهم عقرب سال 1396 در مدرسه حضرت امام امیر المومنین(ع) شامل گردید و به حیث طلبه رسمی نامش را ثبت جدول شاگردان این مکان علم پرور کرد.
اخلاق و رفتار اجتماعی
به گفته محمد جان مهدوی، یک تن از همصنفان این شهید، او فوق العاده انسان با اخلاق و گشاده رو بود و هرگز با کسی پرخاش نمی کرد و رفتار خشونت آمیز نداشت.
رفتار حسنه او با تمام اقشار مردم وی را محبوب دلها کرده بود که با رفتنش از دنیا خیلی ها اعم از پدر و مادر و نزدیکان و دوستانش برای ایشان گریستند.
آقای مهدوی می گوید شهید علی زاده در نماز اول وقت زیاد اهتمام می ورزید و خود را برای تهجد شب آماده می کرد، هرچند او سن بالایی نداشت اما چون بزرگان از پرداختن به مسائل معنوی لذت می برد.
مهدوی می افزاید که او علاوه بر آموختن دروس حوزوی، به فن سخنرانی و روضه خوانی نیز علاقه داشت و در مراسم و محافل دینی و مذهبی به خصوص در ایام محرم اشتراک و سهمش را ادا می کرد.
سر انجام این جوان با استعداد و علم دوست در 7 جدی سال 1396 در سالن اجتماعات دفترمرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در حالیکه در یک گفتمان علمی پژوهشی شرکت کرده بود به علت حمله انتحاری توسط گروه داعش، همراه بسیاری از دوستان خویش به درجه رفیع شهادت نائل شد.
پیکر این شهید توسط دوستان و اقارب از کابل انتقال داده شده و در کارگاه آبدال سرخجوی ورس در مقبره نیاکانش به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
او در سن هفت سالگی شامل مکتب الحاقیه کارگاه گردید و درهنگام تحصیل از محبت و تشویق کامل پدر و مادر و معلمان خود بهره مند گردید.
وی دارای استعداد درخشان و حافظه قوی بود که آنچه را معلمین آموزش می داد در حافظه خود می سپرد و به این باور رسیده بود که بنا به فرموده حضرت امام علی(ع) آموختن و یاد گیری در کودکی مثل نقش در سنگ است که هیچ وقت از بین نمی رود، به همین دلیل بسیاری از چیزها را حفظ می کرد.
شهید علی زاده در مکتب مذکور تا صنف هشتم به درس و فرا گیری علم و دانش ادامه داد و بعد در سال 1395 در مدرسه علمیه مهد قرآن به فرا گیری علوم دینی و سایر برنامه های اعتقادی در این مکان دینی اشتغال ورزید و در تمام این مدت در آزمونهای مدرسه و مکتب نمرات عالی را به خود اختصاص می داد.
وی در سال 1396 در مدرسه رسول اکرم(ص) در منطقه آبدال شامل گردید تا از نزد استادان این حوزه علمیه نیز بهره مند شود.
این شهید والامقام به خاطر اشتیاق و علاقه مندی زیادی که به تحصیل علم داشت، در خزان سال 1396 زادگاهش را به قصد کابل ترک کرد تا دوره جدید از فرا گیری علم و دانش را در پایتخت آغاز کند.
او در پانزدهم عقرب سال 1396 در مدرسه حضرت امام امیر المومنین(ع) شامل گردید و به حیث طلبه رسمی نامش را ثبت جدول شاگردان این مکان علم پرور کرد.
اخلاق و رفتار اجتماعی
به گفته محمد جان مهدوی، یک تن از همصنفان این شهید، او فوق العاده انسان با اخلاق و گشاده رو بود و هرگز با کسی پرخاش نمی کرد و رفتار خشونت آمیز نداشت.
رفتار حسنه او با تمام اقشار مردم وی را محبوب دلها کرده بود که با رفتنش از دنیا خیلی ها اعم از پدر و مادر و نزدیکان و دوستانش برای ایشان گریستند.
آقای مهدوی می گوید شهید علی زاده در نماز اول وقت زیاد اهتمام می ورزید و خود را برای تهجد شب آماده می کرد، هرچند او سن بالایی نداشت اما چون بزرگان از پرداختن به مسائل معنوی لذت می برد.
مهدوی می افزاید که او علاوه بر آموختن دروس حوزوی، به فن سخنرانی و روضه خوانی نیز علاقه داشت و در مراسم و محافل دینی و مذهبی به خصوص در ایام محرم اشتراک و سهمش را ادا می کرد.
سر انجام این جوان با استعداد و علم دوست در 7 جدی سال 1396 در سالن اجتماعات دفترمرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در حالیکه در یک گفتمان علمی پژوهشی شرکت کرده بود به علت حمله انتحاری توسط گروه داعش، همراه بسیاری از دوستان خویش به درجه رفیع شهادت نائل شد.
پیکر این شهید توسط دوستان و اقارب از کابل انتقال داده شده و در کارگاه آبدال سرخجوی ورس در مقبره نیاکانش به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
