اینکه کدام جنگ در افغانستان متعلق به افغانها و کدام یکی مربوط خارجی ها می باشد، به نظر چندان هم مشخص نیست. علاوه بر این، برنامه هایی نیز در دست است که تا به ملت افغانستان این چنین تلقین شود که آنهایی را که دشمن می پندارند، در واقع دشمنان این آب و خاک نیستند.
با آنکه مردم افغانستان شب و روز با دشمنان واضح و معلوم الحالی رو به رو بوده و آنان با بی رحمی و قساوت تمام، زن و مرد و پیر و جوان این مرز و بوم را به خاک و خون کشیده و خانه و کاشانه آنان را بر سر شان آوار می کنند؛ اما نجواهایی وجود دارند که بر رغم آگاهی مردم از مسایل و بر خلاف میل باطنی آنان، اصرار بر بی گناهی و برادر بودن دشمنان قسم خورده این سامان دارند!.
اینکه ایجاد گروه طالبان با کمک و مشوره های سه کشور پاکستان و عربستان و ایالات متحده امریکا بوده، درست و اینکه ادامه دهنده پروسه طالبان و استفاده ابزاری از آنان، دولت و استخبارات پاکستان بوده، صحیح و اینکه جنگ افغانستان را از شکل یک جنگ داخلی بیرون کشیده اند و به آن شمایل یک جنگ منطقه ای و حتی جهانی داده اند، باز هم درست و کشته شدن بسیاری از هموطنان ما و تخریب خانه و کاشانه آنها بدست نیروهای خارجی هم تماماً می تواند ادعاهای درست و قابل قبولی باشد که هر از گاهی از سوی بسیاری از آگاهان و رسانه های واقع بین و اخیراً از سوی رئیس جمهور کرزی نیز مطرح شده است.
رئیس جمهور کشور ما محترم حامد کرزی درمصاحبه با روزنامه “واشنگتن پست”، به موضوعاتی اشاره کرده است که در زیر به بخشی از اظهارات ایشان و نقد آنها توجه می دهیم:” امریکا با هدف ایجاد امنیت وارد افغانستان شده بود. مردم افغانستان در جنگی کشته می شوند که متعلق به آنها نیست و به نفع کشورهای غربی است. امریکا به ما خیانت کرده است. شبکه القاعده، واقعیت ندارد. امریکا مدعی مبارزه با تروریزم است، اما به پناهگاه های تروریست ها توجهی ندارد.
بیشتر زندانیانِ افغانِ در بند نظامیان امریکایی، بی گناه اند. برای آنها (امریکایی ها)خوب خواهد بود، اگر این توافقنامه را با جانشین من امضا کنند. قبل از آنکه من توافقنامه را امضا کنم، ایالات متحده امریکا باید مذاکرات صلح را با طالبان آغاز کرده، حملات و تلاشی خانه ها را متو قف سازد.”
گفته های بالا فقط بخش کوتاهی از مصاحبه رئیس جمهور کشور ما با روزنامه واشنگتن پست بود که اخیراً انجام گرفته است.
در مصاحبه مذکور تنها قسمتی از سخنان حامد کرزی کمی تازگی داشت و باقی مطالب چیزهایی هستند که رئیس جمهور بارها بدان توجه داده اند. اینک حامد کرزی می گوید امریکایی برای ایجاد امنیت در افغانستان آمده بودند، این نه سخن رئیس جمهور ما که ادعای خود امریکایی ها در بدو ورود غیر مسئولانه شان به افغانستان بود.
امریکایی ها بارها و با صدای رسا به جهانیان اعلام کرده بودند که وجود القاعده در افغانستان، خطری جدی برای صلح و امنیت جهان و به خصوص امریکاست. لذا و با همین رویکرد و شعار وارد افغانستان شدند و در طول دوازده سال تمام نه تنها نتوانستند و بهتر است بگوئیم نخواستند طالبان و القاعده را نابود سازند، که اوضاع امنیتی در افغانستان را هر روز بد تر از روز پیش کردند تا کار را به جایی رساندند که حرف از مشارکت طالبان در قدرت و حکومت آینده افغانستان نیز به میان آمد!.
پس در این بخش حق با رئیس جمهور کرزی است که اگر چه دیر، اما بلاخره زبان به بیان برخی از حقایق در باره امریکایی گشودند. اینکه حامد کرزی جنگ جاری در کشور را به سود غربی ها می داند که افغانها در آن از بین می روند؛ حالانکه متعلق به آنها نیست.
در این بخش اشاره حامد کرزی به هدف و انگیزه امریکا و غرب از آغاز و راه اندازی جنگ در افغانستان است. رئیس جمهور مانند بسیاری از آگاهان بر این باور است که وجود القاعده در افغانستان، صرفاً بهانه ای بود برای حضور امریکا و بلوک غرب در افغانستان و منطقه. این معنی از انکار وجود خارجی القاعده در سخنان حامد کرزی قابل برداشت است.
اما اینک شبکه القاعده وجود خارجی نداشته باشد، خیلی هم نمی توان با حامد کرزی موافق بود؛ چرا که فعالیتهای گروهی زیر نام القاعده در بسیاری از کشورها مانند افغانستان، عراق، سوریه، یمن و...، غیر قابل انکار می نماید.
اما اینکه رئیس جمهور از جنگی سخن می زنند که متعلق به افغانها نیست، تا مقدار زیادی گنگ و نامفهوم است. شاید اشاره حامد کرزی به بقا و دوام جنگ در کشور است که به نوعی توجیه گر حضور نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان بوده و در نتیجه به سود آنان تمام می شود.
اما بر فرض که چنین هم باشد، این به هیچ عنوان به آن معنی نیست که جنگ جاری در کشور، متعلق به افغانها نباشد؛ چرا که تمامی افغانهای اصیل و متعهد به ملت و کشور خویش، با دو چشم بینا می بینند که تعدادی از خود فروختگان و اجیران افغان و اما مواجب بگیر دولت و استخبارات برخی از همسایگان، با تمام توشه و توان، دولت، مردم و کشور ما را نشانه گرفته اند.
اگر در واقع نیز این جنگ، جنگ ما نیست، پس برای امتحان هم که شده، میدان را یک مقداری فراخ تر از اینی که هست برای طالبان و مخالفان مسلح باز بگذارید؛ آنوقت برادران ناراضی به شما نشان خواهند داد که جنگ جاری در کشور متعلق به کدام دولت و ملت است!.
با آنکه مردم افغانستان شب و روز با دشمنان واضح و معلوم الحالی رو به رو بوده و آنان با بی رحمی و قساوت تمام، زن و مرد و پیر و جوان این مرز و بوم را به خاک و خون کشیده و خانه و کاشانه آنان را بر سر شان آوار می کنند؛ اما نجواهایی وجود دارند که بر رغم آگاهی مردم از مسایل و بر خلاف میل باطنی آنان، اصرار بر بی گناهی و برادر بودن دشمنان قسم خورده این سامان دارند!.
اینکه ایجاد گروه طالبان با کمک و مشوره های سه کشور پاکستان و عربستان و ایالات متحده امریکا بوده، درست و اینکه ادامه دهنده پروسه طالبان و استفاده ابزاری از آنان، دولت و استخبارات پاکستان بوده، صحیح و اینکه جنگ افغانستان را از شکل یک جنگ داخلی بیرون کشیده اند و به آن شمایل یک جنگ منطقه ای و حتی جهانی داده اند، باز هم درست و کشته شدن بسیاری از هموطنان ما و تخریب خانه و کاشانه آنها بدست نیروهای خارجی هم تماماً می تواند ادعاهای درست و قابل قبولی باشد که هر از گاهی از سوی بسیاری از آگاهان و رسانه های واقع بین و اخیراً از سوی رئیس جمهور کرزی نیز مطرح شده است.
رئیس جمهور کشور ما محترم حامد کرزی درمصاحبه با روزنامه “واشنگتن پست”، به موضوعاتی اشاره کرده است که در زیر به بخشی از اظهارات ایشان و نقد آنها توجه می دهیم:” امریکا با هدف ایجاد امنیت وارد افغانستان شده بود. مردم افغانستان در جنگی کشته می شوند که متعلق به آنها نیست و به نفع کشورهای غربی است. امریکا به ما خیانت کرده است. شبکه القاعده، واقعیت ندارد. امریکا مدعی مبارزه با تروریزم است، اما به پناهگاه های تروریست ها توجهی ندارد.
بیشتر زندانیانِ افغانِ در بند نظامیان امریکایی، بی گناه اند. برای آنها (امریکایی ها)خوب خواهد بود، اگر این توافقنامه را با جانشین من امضا کنند. قبل از آنکه من توافقنامه را امضا کنم، ایالات متحده امریکا باید مذاکرات صلح را با طالبان آغاز کرده، حملات و تلاشی خانه ها را متو قف سازد.”
گفته های بالا فقط بخش کوتاهی از مصاحبه رئیس جمهور کشور ما با روزنامه واشنگتن پست بود که اخیراً انجام گرفته است.
در مصاحبه مذکور تنها قسمتی از سخنان حامد کرزی کمی تازگی داشت و باقی مطالب چیزهایی هستند که رئیس جمهور بارها بدان توجه داده اند. اینک حامد کرزی می گوید امریکایی برای ایجاد امنیت در افغانستان آمده بودند، این نه سخن رئیس جمهور ما که ادعای خود امریکایی ها در بدو ورود غیر مسئولانه شان به افغانستان بود.
امریکایی ها بارها و با صدای رسا به جهانیان اعلام کرده بودند که وجود القاعده در افغانستان، خطری جدی برای صلح و امنیت جهان و به خصوص امریکاست. لذا و با همین رویکرد و شعار وارد افغانستان شدند و در طول دوازده سال تمام نه تنها نتوانستند و بهتر است بگوئیم نخواستند طالبان و القاعده را نابود سازند، که اوضاع امنیتی در افغانستان را هر روز بد تر از روز پیش کردند تا کار را به جایی رساندند که حرف از مشارکت طالبان در قدرت و حکومت آینده افغانستان نیز به میان آمد!.
پس در این بخش حق با رئیس جمهور کرزی است که اگر چه دیر، اما بلاخره زبان به بیان برخی از حقایق در باره امریکایی گشودند. اینکه حامد کرزی جنگ جاری در کشور را به سود غربی ها می داند که افغانها در آن از بین می روند؛ حالانکه متعلق به آنها نیست.
در این بخش اشاره حامد کرزی به هدف و انگیزه امریکا و غرب از آغاز و راه اندازی جنگ در افغانستان است. رئیس جمهور مانند بسیاری از آگاهان بر این باور است که وجود القاعده در افغانستان، صرفاً بهانه ای بود برای حضور امریکا و بلوک غرب در افغانستان و منطقه. این معنی از انکار وجود خارجی القاعده در سخنان حامد کرزی قابل برداشت است.
اما اینک شبکه القاعده وجود خارجی نداشته باشد، خیلی هم نمی توان با حامد کرزی موافق بود؛ چرا که فعالیتهای گروهی زیر نام القاعده در بسیاری از کشورها مانند افغانستان، عراق، سوریه، یمن و...، غیر قابل انکار می نماید.
اما اینکه رئیس جمهور از جنگی سخن می زنند که متعلق به افغانها نیست، تا مقدار زیادی گنگ و نامفهوم است. شاید اشاره حامد کرزی به بقا و دوام جنگ در کشور است که به نوعی توجیه گر حضور نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان بوده و در نتیجه به سود آنان تمام می شود.
اما بر فرض که چنین هم باشد، این به هیچ عنوان به آن معنی نیست که جنگ جاری در کشور، متعلق به افغانها نباشد؛ چرا که تمامی افغانهای اصیل و متعهد به ملت و کشور خویش، با دو چشم بینا می بینند که تعدادی از خود فروختگان و اجیران افغان و اما مواجب بگیر دولت و استخبارات برخی از همسایگان، با تمام توشه و توان، دولت، مردم و کشور ما را نشانه گرفته اند.
اگر در واقع نیز این جنگ، جنگ ما نیست، پس برای امتحان هم که شده، میدان را یک مقداری فراخ تر از اینی که هست برای طالبان و مخالفان مسلح باز بگذارید؛ آنوقت برادران ناراضی به شما نشان خواهند داد که جنگ جاری در کشور متعلق به کدام دولت و ملت است!.
مولف : سیدفاضل محجوب
