براساس گزارش خبرگزاری ها، دیپلمات های روسیه، چین و پاکستان روز چهارشنبه در پکن دیدار و گفتگو کردند.
وزارت خارجه چین با انتشار اعلامیه ای گفته است که محور این گفتگو وضعیت جاری در افغانستان، نقش منطقه در تحولات این کشور و همچین آثار و تبعات خروج نیروهای خارجی در سال ۲۰۱۴ از افغانستان برای منطقه بوده است.
در این اعلامیه همچنین گفته شده که دیپلمات های ارشد این کشورها در گفتگوهای سه جانبه تاکید کردند که اوضاع در افغانستان، با ثبات و پایداری در منطقه، مستقیماً ارتباط دارد.
در اعلامیه همچنین آمده است که چین، روسیه و پاکستان سه کشور همسایه افغانستان اند. مذاکرات جهت افزایش همکاری ها، اعتماد و تفاهم میان این کشورها، مؤثر است.
به گفته وزارت خارجه چین، این سه کشور توافق کردند که برای تامین صلح و ثبات در افغانستان و منطقه تلاش های مشترک راه اندازی می کنند و از پروسه صلح و آشتی از جانب حکومت افغانستان پشتیبانی می نمایند.
آنها همچنین توافق کردند که سازمان همکاری های شانگهای در مورد این مساله باید نقش مهمی را به عهده گیرد.
ظاهراً این نخستین باری است که نشستی با این موضوع، میان سه کشور همسایه افغانستان برگزار می شود.
چین و روسیه از دیرباز به این سو، نسبت به وضعیت جاری در افغانستان نوعی نظاره گری توام با نگرانی داشته اند.
روسیه خود را یکی از قربانیان کشت مواد مخدر در افغانستان می خواند و ناتو و امریکا را در ناتوانی در مبارزه با این مواد، مقصر می شناسد.
همچنین، چین از متحدان نزدیک پاکستان است و سطح همکاری های دو کشور به ویژه در حوزه امنیتی و نظامی، آنها را به یک محور مهم در تحولات منطقه تبدیل می کند.
چین سال ها پیش، پاکستان را به سلاح های هسته ای تجهیز کرد و از آن زمان تاکنون این دو کشور برای همدیگر به متحدانی استراتژیک تبدیل شده اند.
روسیه نیز اخیراً در خصوص رویدادهای افغانستان با حساسیت بیشتری واکنش نشان می دهد. برخی گزارش ها حتی حاکی از آن است که روس ها در مورد ایجاد پایگاه های نظامی خویش در خاک افغانستان به منظور ترمیم سلاح های ساخت روسیه اردوی ملی افغانستان، برنامه ریزی می کند.
از سوی دیگر، روابط افغانستان و پاکستان طی روزهای اخیر، بار دیگر تیره شده و این امر نیز شاید سبب گردیده است؛ تا اسلام آباد این بار با ایجاد یک محور جدید منطقه ای، بخواهد در افغانستان نقش آفرینی کند.
حضور اسلام آباد در کنار پکن و مسکو در تحولات جاری و آتی در افغانستان، سیگنال های مهمی برای دولت کابل خواهد فرستاد، مبنی بر اینکه اکنون که این کشور در آستانه خروج نیروهای خارجی قرار دارد، این بار نوبت بازیگران منطقه ای و کشورهای همسایه افغانستان است که وارد عرصه شوند؛ کشورهایی که طی ۱۱ سال گذشته همواره در حاشیه قرار داشته اند.
این موضوع بدون شک این مطلب را به دولتمردان کابل یادآوری خواهد کرد که امریکا همانطور که از ابتدا مشخص بود، فاصله ای طولانی با افغانستان دارد و تا زمانی که منافع راهبردی اش اقتضا کند در این کشور حضور خواهد داشت؛ اما کشورهایی مانند پاکستان، چین، روسیه وغیره، همسایگان این کشور اند که در هر صورتی، اوضاع خوب یا بد در هریک از این کشورها، دیگری را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ بنابراین نشست پکن، بار دیگر به دولت کابل این نیاز اساسی را گوشزد می کند که افغانستان پس از ۲۰۱۴ و خروج نیروهای غربی از این کشور، نیاز به طرح و تدوین یک استراتژی جامع، فراگیر و همه جانبه برای تعریف تعامل منطقه ای اش دارد؛ تا به این ترتیب هم جایگاه خود را مشخص کرده و راه های دست یافتن به منافع مشروع و مبتنی بر حاکمیت ملی خود را در این تعامل تعریف کند و هم راه را برای حضور و تعامل کشورهای همسایه و منطقه با افغانستان به عنوان یک کشور مستقل و دارای حاکمیت ملی و استقلال سیاسی باز نماید.
وزارت خارجه چین با انتشار اعلامیه ای گفته است که محور این گفتگو وضعیت جاری در افغانستان، نقش منطقه در تحولات این کشور و همچین آثار و تبعات خروج نیروهای خارجی در سال ۲۰۱۴ از افغانستان برای منطقه بوده است.
در این اعلامیه همچنین گفته شده که دیپلمات های ارشد این کشورها در گفتگوهای سه جانبه تاکید کردند که اوضاع در افغانستان، با ثبات و پایداری در منطقه، مستقیماً ارتباط دارد.
در اعلامیه همچنین آمده است که چین، روسیه و پاکستان سه کشور همسایه افغانستان اند. مذاکرات جهت افزایش همکاری ها، اعتماد و تفاهم میان این کشورها، مؤثر است.
به گفته وزارت خارجه چین، این سه کشور توافق کردند که برای تامین صلح و ثبات در افغانستان و منطقه تلاش های مشترک راه اندازی می کنند و از پروسه صلح و آشتی از جانب حکومت افغانستان پشتیبانی می نمایند.
آنها همچنین توافق کردند که سازمان همکاری های شانگهای در مورد این مساله باید نقش مهمی را به عهده گیرد.
ظاهراً این نخستین باری است که نشستی با این موضوع، میان سه کشور همسایه افغانستان برگزار می شود.
چین و روسیه از دیرباز به این سو، نسبت به وضعیت جاری در افغانستان نوعی نظاره گری توام با نگرانی داشته اند.
روسیه خود را یکی از قربانیان کشت مواد مخدر در افغانستان می خواند و ناتو و امریکا را در ناتوانی در مبارزه با این مواد، مقصر می شناسد.
همچنین، چین از متحدان نزدیک پاکستان است و سطح همکاری های دو کشور به ویژه در حوزه امنیتی و نظامی، آنها را به یک محور مهم در تحولات منطقه تبدیل می کند.
چین سال ها پیش، پاکستان را به سلاح های هسته ای تجهیز کرد و از آن زمان تاکنون این دو کشور برای همدیگر به متحدانی استراتژیک تبدیل شده اند.
روسیه نیز اخیراً در خصوص رویدادهای افغانستان با حساسیت بیشتری واکنش نشان می دهد. برخی گزارش ها حتی حاکی از آن است که روس ها در مورد ایجاد پایگاه های نظامی خویش در خاک افغانستان به منظور ترمیم سلاح های ساخت روسیه اردوی ملی افغانستان، برنامه ریزی می کند.
از سوی دیگر، روابط افغانستان و پاکستان طی روزهای اخیر، بار دیگر تیره شده و این امر نیز شاید سبب گردیده است؛ تا اسلام آباد این بار با ایجاد یک محور جدید منطقه ای، بخواهد در افغانستان نقش آفرینی کند.
حضور اسلام آباد در کنار پکن و مسکو در تحولات جاری و آتی در افغانستان، سیگنال های مهمی برای دولت کابل خواهد فرستاد، مبنی بر اینکه اکنون که این کشور در آستانه خروج نیروهای خارجی قرار دارد، این بار نوبت بازیگران منطقه ای و کشورهای همسایه افغانستان است که وارد عرصه شوند؛ کشورهایی که طی ۱۱ سال گذشته همواره در حاشیه قرار داشته اند.
این موضوع بدون شک این مطلب را به دولتمردان کابل یادآوری خواهد کرد که امریکا همانطور که از ابتدا مشخص بود، فاصله ای طولانی با افغانستان دارد و تا زمانی که منافع راهبردی اش اقتضا کند در این کشور حضور خواهد داشت؛ اما کشورهایی مانند پاکستان، چین، روسیه وغیره، همسایگان این کشور اند که در هر صورتی، اوضاع خوب یا بد در هریک از این کشورها، دیگری را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ بنابراین نشست پکن، بار دیگر به دولت کابل این نیاز اساسی را گوشزد می کند که افغانستان پس از ۲۰۱۴ و خروج نیروهای غربی از این کشور، نیاز به طرح و تدوین یک استراتژی جامع، فراگیر و همه جانبه برای تعریف تعامل منطقه ای اش دارد؛ تا به این ترتیب هم جایگاه خود را مشخص کرده و راه های دست یافتن به منافع مشروع و مبتنی بر حاکمیت ملی خود را در این تعامل تعریف کند و هم راه را برای حضور و تعامل کشورهای همسایه و منطقه با افغانستان به عنوان یک کشور مستقل و دارای حاکمیت ملی و استقلال سیاسی باز نماید.
