دبیر کل سازمان ملل از وضع محدودیت بر مهاجران به شمول شهروندان افغانستان در اروپا ابراز نگرانی کرد.
بان کی مون از کشورهای اروپایی خواست تا از وضع محدودیت بر پناهجویان به ویژه شهروندان افغانستان دست بردارند و افزود که نباید با مهاجران برخورد تبعیض آمیز شود.
استفان دوجاریک؛ سخنگوی دبیرکل سازمان ملل اظهار داشت:"دبیر کل سازمان ملل متحد آگاه است که از شمار پناهجویانی که از ترکیه به یونان می‌آیند کاسته نشده است و بسته بودن مرزها وضعیت دشواری را در یونان به وجود می آورد".
وی ادامه داد:"دبیر کل سازمان ملل از فشاری که کشورهای اروپایی تحمل می کنند آگاه است. با این حال او از همه کشورها میخواهد تا مرزهای خود را باز نگهدارند و مسؤولیت همبستگی و همدردی خود را ادا کنند."
در همین حال، بسته شدن مرزهای مقدونیه و صربستان در برابر مهاجران افغانستان خشم آنان را برانگیخته و شماری از این افراد در شهر آتن راهپیمایی کردند.
کارشناسان می گویند که رفتار کشورهای اروپایی با مهاجران افغان، کاملا تبعیض آمیز است و این برخلاف ادعاهای بزرگ کشورهای عضو اتحادیه اروپا در زمینه دفاع از حقوق بشر و نیز پایبندی و التزام به عهدنامه های مهم بین المللی در حوزه مهاجرت می باشد.
از سوی دیگر، به باور آگاهان، این اقدامات هرگز کمکی به حل بنیادین مساله مهاجرت نخواهد کرد.
اروپا خود مسؤول وضعیتی است که اکنون به وجود آمده است؛ بنابراین، نمی تواند با بستن مرزها یا برخوردهای تبعیض آمیز و دوگانه با مهاجران کشورهای مختلف، نسبت به مسؤولیت هایی که در این خصوص دارد، بی اعتنا باشد.
به باور منتقدان، اتحادیه اروپایی با اعلام و اعمال «سیاست درهای باز» خود اصلی ترین و بزرگ ترین مشوق مهاجرت های سیل آسا از کشورهای مختلف به این قاره بود و اینک که در قبال مدیریت بحران مهاجرت، درمانده و ناتوان گشته است اقداماتی را انجام می دهد که آشکارا در تعارض و ضدیت با اصول «سیاست درهای باز» قرار دارد.
بستن مرزها، تفکیک پناهجویان به افغان و غیر افغان، کاهش امتیازات و امکانات رفاهی و خدماتی به مهاجران و بی اعتنایی نسبت به مصایب و مشکلات عظیمی که امروزه هزاران پناهجو در اروپا با آن دست به گریبان هستند، در تعارضی صریح و آشکار با قوانین بین المللی مربوط به مهاجرت قرار دارد و اروپا باید در قبال این وضعیت، پاسخگو باشد.
از سازمان ملل متحد نیز انتظار می رود که با استفاده از اختیارات و صلاحیت های حقوقی و قانونی خود، کشورهای مهاجرپذیر اروپایی را تحت فشار قرار دهد تا دست از اعمال محدودیت های غیر قانونی و تبعیض های ناروا و ناموجه بر مهاجران افغان بردارد.
سیاست مرزهای بسته در برابر مهاجران افغان، یک سیاست عمیقا تبعیض آمیز است و نشان می دهد که اتحادیه اروپا در قبال بحران ها و مصایبی که بر مردم افغانستان، جریان دارد بی اعتناست و میان جنگ های جاری در عراق و سوریه و جنگ دیرسال افغانستان، تمایز و تفکیک قایل است.
این در حالی است که به باور آگاهان، آنچه در افغانستان جریان دارد، حاصل شکست سیاست های نظامی غرب و ناتو در مبارزه با تروریزم و تامین و تحکیم ثبات و صلح و ایجاد دولت داری و رفاه و امنیت است که کشورهای اروپایی نیز در این شکست، شرکت دارند.
اینکه اکنون چند هزار نظامی اروپایی از جمله آلمانی ها در افغانستان مستقر هستند و این وضعیت، چند سال دیگر ادامه پیدا می کند، هیچ اهمیتی ندارد؛ زیرا حضوری که نتیجه آن، تشدید جنگ و تقویت تروریزم و ظهور گروه های تروریستی تازه و گسترش دامنه های جنگ از جنوب به شمال و مرکز کشور باشد، نه تنها چیزی از بار دردها، مصایب و آلام مردم افغانستان نخواهد کاست؛ بلکه آن را در مقیاس ده ها برابر افزایش خواهد داد که مهاجرت های سیل آسا و فرارهای دسته جمعی از کشور، یکی از آنهاست.
از سوی دیگر، اتحادیه اروپا به ویژه کشورهایی که در قبال پناهجویان افغان، اقدام به اعمال تبعیض و بی عدالتی می کنند، باید بدانند که هزاران پناهجویی که خود را تا پشت مرزهای اروپایی رسانده اند، از معبر مرگ عبور کرده اند و چه بسا بسیاری از آنها در این راه علاوه بر دارایی های مالی و مادی شان، اعضای خانواده خود را نیز از دست داده اند؛ بنابراین، آنها از بد حادثه آنجا به پناه آمده اند. با این حساب، هیچ دلیل و توجیهی برای اعمال تبعیض نسبت به آنها وجود ندارد.
بان کی مون از کشورهای اروپایی خواست تا از وضع محدودیت بر پناهجویان به ویژه شهروندان افغانستان دست بردارند و افزود که نباید با مهاجران برخورد تبعیض آمیز شود.
استفان دوجاریک؛ سخنگوی دبیرکل سازمان ملل اظهار داشت:"دبیر کل سازمان ملل متحد آگاه است که از شمار پناهجویانی که از ترکیه به یونان می‌آیند کاسته نشده است و بسته بودن مرزها وضعیت دشواری را در یونان به وجود می آورد".
وی ادامه داد:"دبیر کل سازمان ملل از فشاری که کشورهای اروپایی تحمل می کنند آگاه است. با این حال او از همه کشورها میخواهد تا مرزهای خود را باز نگهدارند و مسؤولیت همبستگی و همدردی خود را ادا کنند."
در همین حال، بسته شدن مرزهای مقدونیه و صربستان در برابر مهاجران افغانستان خشم آنان را برانگیخته و شماری از این افراد در شهر آتن راهپیمایی کردند.
کارشناسان می گویند که رفتار کشورهای اروپایی با مهاجران افغان، کاملا تبعیض آمیز است و این برخلاف ادعاهای بزرگ کشورهای عضو اتحادیه اروپا در زمینه دفاع از حقوق بشر و نیز پایبندی و التزام به عهدنامه های مهم بین المللی در حوزه مهاجرت می باشد.
از سوی دیگر، به باور آگاهان، این اقدامات هرگز کمکی به حل بنیادین مساله مهاجرت نخواهد کرد.
اروپا خود مسؤول وضعیتی است که اکنون به وجود آمده است؛ بنابراین، نمی تواند با بستن مرزها یا برخوردهای تبعیض آمیز و دوگانه با مهاجران کشورهای مختلف، نسبت به مسؤولیت هایی که در این خصوص دارد، بی اعتنا باشد.
به باور منتقدان، اتحادیه اروپایی با اعلام و اعمال «سیاست درهای باز» خود اصلی ترین و بزرگ ترین مشوق مهاجرت های سیل آسا از کشورهای مختلف به این قاره بود و اینک که در قبال مدیریت بحران مهاجرت، درمانده و ناتوان گشته است اقداماتی را انجام می دهد که آشکارا در تعارض و ضدیت با اصول «سیاست درهای باز» قرار دارد.
بستن مرزها، تفکیک پناهجویان به افغان و غیر افغان، کاهش امتیازات و امکانات رفاهی و خدماتی به مهاجران و بی اعتنایی نسبت به مصایب و مشکلات عظیمی که امروزه هزاران پناهجو در اروپا با آن دست به گریبان هستند، در تعارضی صریح و آشکار با قوانین بین المللی مربوط به مهاجرت قرار دارد و اروپا باید در قبال این وضعیت، پاسخگو باشد.
از سازمان ملل متحد نیز انتظار می رود که با استفاده از اختیارات و صلاحیت های حقوقی و قانونی خود، کشورهای مهاجرپذیر اروپایی را تحت فشار قرار دهد تا دست از اعمال محدودیت های غیر قانونی و تبعیض های ناروا و ناموجه بر مهاجران افغان بردارد.
سیاست مرزهای بسته در برابر مهاجران افغان، یک سیاست عمیقا تبعیض آمیز است و نشان می دهد که اتحادیه اروپا در قبال بحران ها و مصایبی که بر مردم افغانستان، جریان دارد بی اعتناست و میان جنگ های جاری در عراق و سوریه و جنگ دیرسال افغانستان، تمایز و تفکیک قایل است.
این در حالی است که به باور آگاهان، آنچه در افغانستان جریان دارد، حاصل شکست سیاست های نظامی غرب و ناتو در مبارزه با تروریزم و تامین و تحکیم ثبات و صلح و ایجاد دولت داری و رفاه و امنیت است که کشورهای اروپایی نیز در این شکست، شرکت دارند.
اینکه اکنون چند هزار نظامی اروپایی از جمله آلمانی ها در افغانستان مستقر هستند و این وضعیت، چند سال دیگر ادامه پیدا می کند، هیچ اهمیتی ندارد؛ زیرا حضوری که نتیجه آن، تشدید جنگ و تقویت تروریزم و ظهور گروه های تروریستی تازه و گسترش دامنه های جنگ از جنوب به شمال و مرکز کشور باشد، نه تنها چیزی از بار دردها، مصایب و آلام مردم افغانستان نخواهد کاست؛ بلکه آن را در مقیاس ده ها برابر افزایش خواهد داد که مهاجرت های سیل آسا و فرارهای دسته جمعی از کشور، یکی از آنهاست.
از سوی دیگر، اتحادیه اروپا به ویژه کشورهایی که در قبال پناهجویان افغان، اقدام به اعمال تبعیض و بی عدالتی می کنند، باید بدانند که هزاران پناهجویی که خود را تا پشت مرزهای اروپایی رسانده اند، از معبر مرگ عبور کرده اند و چه بسا بسیاری از آنها در این راه علاوه بر دارایی های مالی و مادی شان، اعضای خانواده خود را نیز از دست داده اند؛ بنابراین، آنها از بد حادثه آنجا به پناه آمده اند. با این حساب، هیچ دلیل و توجیهی برای اعمال تبعیض نسبت به آنها وجود ندارد.
