هر روز که می گذرد، لایه های پنهانی تر و بیشتر از همکاری و پشتیبانی نیروهای امریکایی از گروه تروریستی داعش در افغانستان، آشکار تر و روشن تر می شود. به نظر می رسد تشت رسوایی امریکا و سایر متحدان غربی آن در ناتو، در روزهای اخیر، بیشتر و هویدا تر از هر زمان دیگری بر زمین بدنامی و بی حیثیتی سقوط کرده؛ چنان که صدای مهیب و گوش خراش سقوط این تشت، گوش هر شنونده ای را می آزارد!.
اما با همه اینها سران و دولتمردان کاخ سفید کسانی نیستند تا پروای یک چنین رسوایی ها و بدنامی ها را داشته باشند و به اصطلاح ضرب المثل معروف" بیدی نیستند که به این بادها بلرزند!" امریکایی ها و همچنین سایر دولت و کشورهای غربی، چنانکه تاریخ تاسفبار آنها نشان می دهد، از بدو تشکیل کشورهای شان و به خصوص زمانی که احساس کرده اند می توانند ملتهایی را استعمار کنند، به بشر آزاری و ملل آزاری همت گماشته اند.
از سایر کشورهای غربی- که به دلیل رعایت اختصار بگذریم- در یک تحقیق همه جانبه که از سوی مراکز تحقیقاتی بی طرف صورت گرفته، تنها همین ایالات متحده امریکای متمدن و بشردوست، کشوری است که تنها در مدت ۲۳۹ سال از تاریخ حیاتش، ۹۳ در صد از عمر خود را یعنی ۲۲۲ سال را در جنگ و تجاوز به کشورهای مختلف در سراسر جهان سپری کرده است.
امریکا در حال حاضر نیز و به بهانه کمک به برقراری دموکراسی و مبارزه با تروریزم در افغانستان، همراه با سایر اعضای پیمان اتلانتیک ناتو و در عرض و طول ۱۵ سال تمام، نه تنها با تروریزم مبارزه ای نداشته و نیز به تقویت پایه های دموکراسی کمکی نکرده که اینک و پس از گذر ۱۵ سال، بازی جدید و بواقع خطرساز برای دولت و ملت افغانستان را روی دست گرفته است.
بازی ای که صد در صد به ضرر افغانستان و کشورهای منطقه بوده و امنیت دراز مدت همه ی کشورهای موجود در منطقه را به شدت تهدید می کند. شاید تا ماههای پیش همهمه های موجود در فضای کشور مبنی بر حمایت امریکا از داعش در افغانستان را می توان شایعه پنداشته و باور نکرد و یا این باور برای خوشبینان به دول استعمار گر غربی، چندان آسان نبود که کشورهایی که با هدف مبارزه با تروریزم در افغانستان و منطقه حضور یافته اند، خود از حامیان درجه یک تروریزم در منطقه و جهان باشند.
اما با گذر زمان و رسیدن عقربه آن به روزهای اخیر که شواهد و نشانه های بسیاری مبنی بر دست داشتن امریکایی ها در تجهیز و تسلیح داعش در افغانستان، از هر آدرسی مخابره می شود، دیگر برای کمتر کسی شک و ریبی باقی نمی ماند.
خبرهایی که از نشانی دولتمردان، نمایندگان مردم و حتی مخالفان مسلح دولت، مبنی بر حمایت همه جانبه امریکایی ها از پروژه داعش در کشور شنیده می شود و انزجار و نفرت افکار عمومی افغانها را نسبت به غرب و سیاست های استعماری و ضد بشری آنها، عمیق تر و ریشه دارتر می کند.
"در تازه ترین مورد از این اخبار افشاگرانه و پس از آنکه طالبان مدعی شده بودند که ایستگاه رادیویی خلافت مربوط به گروه تروریستی داعش در پایگاه نیروهای امریکایی در جلال آباد موقعیت دارد، شماری از نمایندگان مجلس به صورت آشکار اعلام کردند که رادیوی صدای خلافت مربوط گروه تروریستی داعش از داخل کمپ "بیز" نیروهای امریکایی مستقر در ولایت ننگرهار نشرات دارد.
به گزارش رسانه ها، نمایندگان مجلس تاکید دارند که رادیوی داعش در ننگرهار از سوی امریکایی ها در میدان هوایی و در ساحه کاملا تحت کنترل شان در جلال آباد ایجاد شده است.
یک عضو مجلس می گوید: "اگر رادیوی داعش در ولایت ننگرهار از سوی امریکایی‌ها نبود، مرا دار بزنید."
باید هیاتی متشکل از اعضای مجلس با ریاست جمهوری دیدار کرده و در این مورد صحبت کنند و این موضوع را جدی بگیرند و به گفته او اگر کدام بازی جریان دارد، مردم و نمایندگان نیز از آن گاه شوند."
بازی! تعبیری که بیشتری از آگاهان از آن استفاده می کنند و عملکرد غیر مسئولانه و ضد انسانی امریکایی ها علیه دولت و ملت افغانستان را با انتقاد و اعتراض شدید مواجه می سازند.
به نظر می رسد بیشتر از همه این سکوت عجیب و غریب حکومت وحدت ملی در قبال یک چنین فاجعه وحشتناک است که موجب رنج و نگرانی مردم شده و آنها از خود می پرسند که بواقع در این کشور چه چیزی در جریان است و چرا سران حکومتی ما در برابر یک چنین فاجعه و بحران تحمیل شده از سوی کشورهای غربی به سرکردگی امریکایی ها، سکوت اختیار کرده اند؟!
اکثری از آگاهان و تحلیلگران بر این باوراند که حکومت باید نگرانی های مردمی را که به این دولت رای داده اند و به سران حکومت وحدت ملی اعتماد کرده و سرنوشت خویش و کشور را بدانان سپرده اند، باید جدی گرفته و اگر بواقع بازی ای در جریان نیست که دولت افغانستان هم سهمی در آن داشته باشد، هیئتی از افراد بسیار جدی و وطن پرست تشکیل شده و برای تحقیق به ننگرهار و به خصوص ساحات تحت کنترول امریکایی ها فرستاده شود.
و چنانچه اخبار مذکور درست باشد، سفیر امریکا را احضار کرده و توضیحات لازم را از دولت وی جویا شود.
به نظر می رسد این کمترین اقدامی است که دولت افغانستان به عنوان یک دولت مستقل و عدم وابسته، می تواند انجام بدهد.
اما با همه اینها سران و دولتمردان کاخ سفید کسانی نیستند تا پروای یک چنین رسوایی ها و بدنامی ها را داشته باشند و به اصطلاح ضرب المثل معروف" بیدی نیستند که به این بادها بلرزند!" امریکایی ها و همچنین سایر دولت و کشورهای غربی، چنانکه تاریخ تاسفبار آنها نشان می دهد، از بدو تشکیل کشورهای شان و به خصوص زمانی که احساس کرده اند می توانند ملتهایی را استعمار کنند، به بشر آزاری و ملل آزاری همت گماشته اند.
از سایر کشورهای غربی- که به دلیل رعایت اختصار بگذریم- در یک تحقیق همه جانبه که از سوی مراکز تحقیقاتی بی طرف صورت گرفته، تنها همین ایالات متحده امریکای متمدن و بشردوست، کشوری است که تنها در مدت ۲۳۹ سال از تاریخ حیاتش، ۹۳ در صد از عمر خود را یعنی ۲۲۲ سال را در جنگ و تجاوز به کشورهای مختلف در سراسر جهان سپری کرده است.
امریکا در حال حاضر نیز و به بهانه کمک به برقراری دموکراسی و مبارزه با تروریزم در افغانستان، همراه با سایر اعضای پیمان اتلانتیک ناتو و در عرض و طول ۱۵ سال تمام، نه تنها با تروریزم مبارزه ای نداشته و نیز به تقویت پایه های دموکراسی کمکی نکرده که اینک و پس از گذر ۱۵ سال، بازی جدید و بواقع خطرساز برای دولت و ملت افغانستان را روی دست گرفته است.
بازی ای که صد در صد به ضرر افغانستان و کشورهای منطقه بوده و امنیت دراز مدت همه ی کشورهای موجود در منطقه را به شدت تهدید می کند. شاید تا ماههای پیش همهمه های موجود در فضای کشور مبنی بر حمایت امریکا از داعش در افغانستان را می توان شایعه پنداشته و باور نکرد و یا این باور برای خوشبینان به دول استعمار گر غربی، چندان آسان نبود که کشورهایی که با هدف مبارزه با تروریزم در افغانستان و منطقه حضور یافته اند، خود از حامیان درجه یک تروریزم در منطقه و جهان باشند.
اما با گذر زمان و رسیدن عقربه آن به روزهای اخیر که شواهد و نشانه های بسیاری مبنی بر دست داشتن امریکایی ها در تجهیز و تسلیح داعش در افغانستان، از هر آدرسی مخابره می شود، دیگر برای کمتر کسی شک و ریبی باقی نمی ماند.
خبرهایی که از نشانی دولتمردان، نمایندگان مردم و حتی مخالفان مسلح دولت، مبنی بر حمایت همه جانبه امریکایی ها از پروژه داعش در کشور شنیده می شود و انزجار و نفرت افکار عمومی افغانها را نسبت به غرب و سیاست های استعماری و ضد بشری آنها، عمیق تر و ریشه دارتر می کند.
"در تازه ترین مورد از این اخبار افشاگرانه و پس از آنکه طالبان مدعی شده بودند که ایستگاه رادیویی خلافت مربوط به گروه تروریستی داعش در پایگاه نیروهای امریکایی در جلال آباد موقعیت دارد، شماری از نمایندگان مجلس به صورت آشکار اعلام کردند که رادیوی صدای خلافت مربوط گروه تروریستی داعش از داخل کمپ "بیز" نیروهای امریکایی مستقر در ولایت ننگرهار نشرات دارد.
به گزارش رسانه ها، نمایندگان مجلس تاکید دارند که رادیوی داعش در ننگرهار از سوی امریکایی ها در میدان هوایی و در ساحه کاملا تحت کنترل شان در جلال آباد ایجاد شده است.
یک عضو مجلس می گوید: "اگر رادیوی داعش در ولایت ننگرهار از سوی امریکایی‌ها نبود، مرا دار بزنید."
باید هیاتی متشکل از اعضای مجلس با ریاست جمهوری دیدار کرده و در این مورد صحبت کنند و این موضوع را جدی بگیرند و به گفته او اگر کدام بازی جریان دارد، مردم و نمایندگان نیز از آن گاه شوند."
بازی! تعبیری که بیشتری از آگاهان از آن استفاده می کنند و عملکرد غیر مسئولانه و ضد انسانی امریکایی ها علیه دولت و ملت افغانستان را با انتقاد و اعتراض شدید مواجه می سازند.
به نظر می رسد بیشتر از همه این سکوت عجیب و غریب حکومت وحدت ملی در قبال یک چنین فاجعه وحشتناک است که موجب رنج و نگرانی مردم شده و آنها از خود می پرسند که بواقع در این کشور چه چیزی در جریان است و چرا سران حکومتی ما در برابر یک چنین فاجعه و بحران تحمیل شده از سوی کشورهای غربی به سرکردگی امریکایی ها، سکوت اختیار کرده اند؟!
اکثری از آگاهان و تحلیلگران بر این باوراند که حکومت باید نگرانی های مردمی را که به این دولت رای داده اند و به سران حکومت وحدت ملی اعتماد کرده و سرنوشت خویش و کشور را بدانان سپرده اند، باید جدی گرفته و اگر بواقع بازی ای در جریان نیست که دولت افغانستان هم سهمی در آن داشته باشد، هیئتی از افراد بسیار جدی و وطن پرست تشکیل شده و برای تحقیق به ننگرهار و به خصوص ساحات تحت کنترول امریکایی ها فرستاده شود.
و چنانچه اخبار مذکور درست باشد، سفیر امریکا را احضار کرده و توضیحات لازم را از دولت وی جویا شود.
به نظر می رسد این کمترین اقدامی است که دولت افغانستان به عنوان یک دولت مستقل و عدم وابسته، می تواند انجام بدهد.
مولف : عبدالکریم محمدی
