وزارت خارجه انگلیس توصيه پرهيز از سفر غیر ضروری به تمام نقاط ايران به جز مناطق مرزی با عراق، افغانستان، پاکستان، بخشی از مرز با ترکمنستان و مناطقی در جنوب شرقی ايران را برای شهروندانش، تغيير داده است.
فيليپ هاموند؛ وزير خارجه انگلیس گفته که اين تصميم به اين دليل گرفته شده که ريسک سفر به ايران برای شهروندان انگلیس کاهش يافته است که تا حدی به علت کاسته شدن از خصومت ايران با انگلیس در دولت حسن روحانی است.
پس از حمله جمعی از دانشجویان ایرانی به سفارت انگلیس در تهران در سال ۹۰ خورشیدی، دو کشور سفارتخانه های خود را در لندن و تهران بسته اند؛ اما از سال ۹۲ کاردار غير مقيم تعيين کرده اند.
ديويد کامرون؛ نخست وزير انگلیس اخيرا در تماسی تلفنی با حسن روحانی؛ رئيس جمهور ايران، نسبت به بازگشايی سفارت انگلیس در تهران، ابراز اميدواری کرد.
عادی سازی روابط سیاسی لندن- تهران در واقع یکی از نخستین انتظارات انگلیس از امضای توافق هسته ای با ایران بود.
انگلیسی ها از زمان قطع روابط سیاسی شان با ایران از چهار سال پیش تاکنون، بارها به صورت تلویحی یا مستقیم، نسبت به از سرگیری رابطه با تهران، ابراز تمایل کرده اند.
مقام های این کشور با وجود آنکه انگلیس متحد نزدیک امریکا در مسایل منطقه ای محسوب می شود و بر این اساس، قاعدتا در برخورد با ایران، خصمانه رفتار می کنند؛ اما همزمان تلاش می کنند، روابط عادی سیاسی خود با ایران را همچنان حفظ کنند و آن را بخشی از منافع راهبردی خود در خاور میانه می دانند.
این سیاست دوگانه اگرچه در مواردی از سوی برخی جریان های ضد انگلیسی در ایران، واکنش برانگیز می شود؛ اما مقام های ارشد انگلیسی بی توجه به این واکنش ها، همچنان برقراری رابطه با تهران را یک اولویت مهم می دانند.
ناظران می گویند که انگلیس در رابطه با ایران، منافع راهبردی و مهمی دارد و این منافع، ریشه های قدرتمند تاریخی دارد.
طیفی از مسایل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، شامل منافع ناشی از روابط سیاسی انگلیس با ایران می شود.
انگلیسی ها همچنین با وجود اتحاد استراتژٰیک خود با امریکا، علاقه مند نیستند که از آنچه امریکا در قبال ایران انجام می دهد مو به مو، پیروی کنند و انجام دهند.
اگر چنین کنند، آّنها بدون تردید، منافع استراتژیک خود در ایران و در برقراری رابطه با تهران را از دست می دهند و انگلیسی ها هیچگاه حاضر به پرداخت چنین هزینه ای نیستند.
کارشناسان با اشاره به اولویت استراتژیک رابطه با تهران برای لندن می گویند که اهمیت این رابطه را زمانی می توان درک کرد که توجه داشته باشیم، حتی در هنگامی که روابط دو کشور کاملا قطع بود، بازهم انگلیسی ها تلاش کردند از خود انعطاف نشان دهند و با تعیین کاردار غیر مقیم، در واقع، زمینه های برقراری چنین رابطه ای را در آینده حفظ کنند.
البته در این شکی نیست که رابطه با انگلیس برای ایران نیز فواید و منافع فراوانی دارد. از جمله اینکه شمار قابل توجهی از شهروندان ایرانی در انگلیس زندگی می کنند و آنها برای آمد و شد به کشور شان نیازمند ارائه تسهیلات و خدمات کنسولی از جانب سفارت ایران در لندن هستند.
با این حال، ریشه اصلی انتظارات انگلیس از تجدید رابطه با ایران در سایه توافق هسته ای این است که انگلیس نمی تواند ایران و اهمیت راهبردی این کشور در معادلات منطقه و جهان را نادیده بگیرد و در این زمینه نه تنها خود را ملزم به پیروی تام و تمام از سیاست های منطقه ای امریکا نمی داند؛ بلکه حتی در مواردی منافع و اصول سیاست خارجی خود را در رقابت با امریکا تعریف می کند و این تفاوت و رقابت ظریف زیرپوستی را می توان در سیاست های منعطف تر انگلیس در قبال مساله اسراییل و فلسطین نسبت به آنچه امریکا در این زمینه دنبال می کند، به وضوح شاهد بود.
حتی در جریان مذاکرات سخت برای رسیدن به توافق اتمی با ایران نیز نماینده انگلیس، دست کم به اندازه امریکا و فرانسه سعی نکرد در این مسیر، مانع ایجاد کند؛ بنابراین، انگلیس انتظار دارد، توافق اتمی بتواند روابط تهران- لندن را یکبار دیگر ترمیم کند و در آینده ای نه چندان دور، سفارت های دو کشور در پایتخت های شان، بازگشایی شوند.
فيليپ هاموند؛ وزير خارجه انگلیس گفته که اين تصميم به اين دليل گرفته شده که ريسک سفر به ايران برای شهروندان انگلیس کاهش يافته است که تا حدی به علت کاسته شدن از خصومت ايران با انگلیس در دولت حسن روحانی است.
پس از حمله جمعی از دانشجویان ایرانی به سفارت انگلیس در تهران در سال ۹۰ خورشیدی، دو کشور سفارتخانه های خود را در لندن و تهران بسته اند؛ اما از سال ۹۲ کاردار غير مقيم تعيين کرده اند.
ديويد کامرون؛ نخست وزير انگلیس اخيرا در تماسی تلفنی با حسن روحانی؛ رئيس جمهور ايران، نسبت به بازگشايی سفارت انگلیس در تهران، ابراز اميدواری کرد.
عادی سازی روابط سیاسی لندن- تهران در واقع یکی از نخستین انتظارات انگلیس از امضای توافق هسته ای با ایران بود.
انگلیسی ها از زمان قطع روابط سیاسی شان با ایران از چهار سال پیش تاکنون، بارها به صورت تلویحی یا مستقیم، نسبت به از سرگیری رابطه با تهران، ابراز تمایل کرده اند.
مقام های این کشور با وجود آنکه انگلیس متحد نزدیک امریکا در مسایل منطقه ای محسوب می شود و بر این اساس، قاعدتا در برخورد با ایران، خصمانه رفتار می کنند؛ اما همزمان تلاش می کنند، روابط عادی سیاسی خود با ایران را همچنان حفظ کنند و آن را بخشی از منافع راهبردی خود در خاور میانه می دانند.
این سیاست دوگانه اگرچه در مواردی از سوی برخی جریان های ضد انگلیسی در ایران، واکنش برانگیز می شود؛ اما مقام های ارشد انگلیسی بی توجه به این واکنش ها، همچنان برقراری رابطه با تهران را یک اولویت مهم می دانند.
ناظران می گویند که انگلیس در رابطه با ایران، منافع راهبردی و مهمی دارد و این منافع، ریشه های قدرتمند تاریخی دارد.
طیفی از مسایل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، شامل منافع ناشی از روابط سیاسی انگلیس با ایران می شود.
انگلیسی ها همچنین با وجود اتحاد استراتژٰیک خود با امریکا، علاقه مند نیستند که از آنچه امریکا در قبال ایران انجام می دهد مو به مو، پیروی کنند و انجام دهند.
اگر چنین کنند، آّنها بدون تردید، منافع استراتژیک خود در ایران و در برقراری رابطه با تهران را از دست می دهند و انگلیسی ها هیچگاه حاضر به پرداخت چنین هزینه ای نیستند.
کارشناسان با اشاره به اولویت استراتژیک رابطه با تهران برای لندن می گویند که اهمیت این رابطه را زمانی می توان درک کرد که توجه داشته باشیم، حتی در هنگامی که روابط دو کشور کاملا قطع بود، بازهم انگلیسی ها تلاش کردند از خود انعطاف نشان دهند و با تعیین کاردار غیر مقیم، در واقع، زمینه های برقراری چنین رابطه ای را در آینده حفظ کنند.
البته در این شکی نیست که رابطه با انگلیس برای ایران نیز فواید و منافع فراوانی دارد. از جمله اینکه شمار قابل توجهی از شهروندان ایرانی در انگلیس زندگی می کنند و آنها برای آمد و شد به کشور شان نیازمند ارائه تسهیلات و خدمات کنسولی از جانب سفارت ایران در لندن هستند.
با این حال، ریشه اصلی انتظارات انگلیس از تجدید رابطه با ایران در سایه توافق هسته ای این است که انگلیس نمی تواند ایران و اهمیت راهبردی این کشور در معادلات منطقه و جهان را نادیده بگیرد و در این زمینه نه تنها خود را ملزم به پیروی تام و تمام از سیاست های منطقه ای امریکا نمی داند؛ بلکه حتی در مواردی منافع و اصول سیاست خارجی خود را در رقابت با امریکا تعریف می کند و این تفاوت و رقابت ظریف زیرپوستی را می توان در سیاست های منعطف تر انگلیس در قبال مساله اسراییل و فلسطین نسبت به آنچه امریکا در این زمینه دنبال می کند، به وضوح شاهد بود.
حتی در جریان مذاکرات سخت برای رسیدن به توافق اتمی با ایران نیز نماینده انگلیس، دست کم به اندازه امریکا و فرانسه سعی نکرد در این مسیر، مانع ایجاد کند؛ بنابراین، انگلیس انتظار دارد، توافق اتمی بتواند روابط تهران- لندن را یکبار دیگر ترمیم کند و در آینده ای نه چندان دور، سفارت های دو کشور در پایتخت های شان، بازگشایی شوند.
