صبرینا مریم نوشین در خوست، یکی از شهرهای افغانستان، به دنیا آمد، وی پس از سپری کردن دوره ابتدایی و متوسطه، دیپلم خود را با رتبه اول از لیسه عالی زرغونه اخذ کرد. دوره لیسانس را در دانشگاه دهلی یونیورسیتی در رشته علوم سیاسی تکمیل نموده و در کنار تحصیل از فعالین فرهنگی و سیاسی بوده و به نویسندگی پرداخته است.
مقالات وی شامل: ارزش علم در اسلام، حقوق زن (در پنج مبحث)، تربیت کودک، تقوی، سید جمال الدین افغانی، دین و سیاست، گفتارهای اخلاقی، مناسبت های دینی و ملی و ... می باشد.
وی به مدت پنج سال به فراگیری درسهای اسلامی از یکی از استادان مصری در مرکز اسلامی واشنگتن دی سی پرداخته است و پس از فراگیری علوم اسلامی در شهر مقدس قم، به استرالیا رفته و به خدمت رسانی به خواهران و برادران افغانی مهاجر در این کشور مشغول است.
خانم نوشین دوره ای را در رشته امور اداری در آمریکا به پایان رسانیده و در ضمن کار اداری به فعالیت های تبلیغی مبادرت ورزیده و در شبکه تلویزیونی آریانا در ویرجینیای آمریکا مسئولیت تهیه و ارائه برنامه «ثقافه الاسلام» را به عهده داشت.
مریم نوشین به کشورهای سومالی، آلمان، نپال و ... سفر کرده و درهند، آمریکا، کانادا و استرالیا در مجامع دینی و فرهنگی به ایراد سخنرانی و ارائه مقالات و تدریس موضوعات دینی در بین ملیت های مختلف پرداخته است.
مهم ترین اثر نوشتاری وی کتاب «باران رحمت» است که در پی سفرش به افغانستان و با مشاهده یتیمان و محرومان وطن به نوشتن آن مبادرت ورزیده و این اثر را به یتیمان وطن تقدیم نموده است. وی دراین مورد می گوید:
«چه ساعاتی که به یاد دردانه های کوچک دردمند که از شدت فقر و ژولیدگی سر و صورت، جرأتِ نگاه کردن به بالا را ندارند و از شدت دردمندی «خنده بر لب شان قاه قاه می گیرید» (اشاره به مصرعی از بیدل) بیتابانه گریستم و صفحات را با اشک نوشتم و برای دو دسته بسیار دعا کردم: برای محرومین و بینوایاتی که خداوند پناه بی پناهی های شان باشد و برای اغنیاء و دنیاداران که خداوند قلب هاشان را آکنده از ایمان ومحب کند تا از آخور پادشاهی چون ابراهیم ادهم سربردارند و به گلستان قدم گذارند و آفتاب گونه بر ویرانه ها بتابند»
مریم نوشین دراین کتاب به موضوع «بخل» پرداخته است، وی در مقدمه کتابش در چرایی انتخاب این موضوع می گوید:
«امروز در بحبوحه فتنه هایی که چون پاره های ابر امت اسلام را فراگرفته است و در حالیکه جهان کفر در برابر ما بسیج شده و هر دم با توطئه ها و نیرنگ هایش می کوشد تا ما را رو در روی هم قرار دهد تا به خود سرگرم شده و از او غافل شویم نیاز ما به احیای اخوت دینی حیاتی است و دست یافتن به این گل ممکن نیست مگر اینکه ابرهای مکدر بخل را کنار زنیم، آفتاب گونه بر یکدیگر بتابیم و چون باران رحمت بر همه کسانی که در سردی و تاریکی مادی و معنوی مجال زنده ماندن را از دست می دهند حیات دوباره ببارانیم»
مقالات وی شامل: ارزش علم در اسلام، حقوق زن (در پنج مبحث)، تربیت کودک، تقوی، سید جمال الدین افغانی، دین و سیاست، گفتارهای اخلاقی، مناسبت های دینی و ملی و ... می باشد.
وی به مدت پنج سال به فراگیری درسهای اسلامی از یکی از استادان مصری در مرکز اسلامی واشنگتن دی سی پرداخته است و پس از فراگیری علوم اسلامی در شهر مقدس قم، به استرالیا رفته و به خدمت رسانی به خواهران و برادران افغانی مهاجر در این کشور مشغول است.
خانم نوشین دوره ای را در رشته امور اداری در آمریکا به پایان رسانیده و در ضمن کار اداری به فعالیت های تبلیغی مبادرت ورزیده و در شبکه تلویزیونی آریانا در ویرجینیای آمریکا مسئولیت تهیه و ارائه برنامه «ثقافه الاسلام» را به عهده داشت.
مریم نوشین به کشورهای سومالی، آلمان، نپال و ... سفر کرده و درهند، آمریکا، کانادا و استرالیا در مجامع دینی و فرهنگی به ایراد سخنرانی و ارائه مقالات و تدریس موضوعات دینی در بین ملیت های مختلف پرداخته است.
مهم ترین اثر نوشتاری وی کتاب «باران رحمت» است که در پی سفرش به افغانستان و با مشاهده یتیمان و محرومان وطن به نوشتن آن مبادرت ورزیده و این اثر را به یتیمان وطن تقدیم نموده است. وی دراین مورد می گوید:
«چه ساعاتی که به یاد دردانه های کوچک دردمند که از شدت فقر و ژولیدگی سر و صورت، جرأتِ نگاه کردن به بالا را ندارند و از شدت دردمندی «خنده بر لب شان قاه قاه می گیرید» (اشاره به مصرعی از بیدل) بیتابانه گریستم و صفحات را با اشک نوشتم و برای دو دسته بسیار دعا کردم: برای محرومین و بینوایاتی که خداوند پناه بی پناهی های شان باشد و برای اغنیاء و دنیاداران که خداوند قلب هاشان را آکنده از ایمان ومحب کند تا از آخور پادشاهی چون ابراهیم ادهم سربردارند و به گلستان قدم گذارند و آفتاب گونه بر ویرانه ها بتابند»
مریم نوشین دراین کتاب به موضوع «بخل» پرداخته است، وی در مقدمه کتابش در چرایی انتخاب این موضوع می گوید:
«امروز در بحبوحه فتنه هایی که چون پاره های ابر امت اسلام را فراگرفته است و در حالیکه جهان کفر در برابر ما بسیج شده و هر دم با توطئه ها و نیرنگ هایش می کوشد تا ما را رو در روی هم قرار دهد تا به خود سرگرم شده و از او غافل شویم نیاز ما به احیای اخوت دینی حیاتی است و دست یافتن به این گل ممکن نیست مگر اینکه ابرهای مکدر بخل را کنار زنیم، آفتاب گونه بر یکدیگر بتابیم و چون باران رحمت بر همه کسانی که در سردی و تاریکی مادی و معنوی مجال زنده ماندن را از دست می دهند حیات دوباره ببارانیم»
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل - سرویس امورزنان
