این نامه را به آقای عباس استانکزی رییس هیأت مذاکره‌کننده‌ی طالبان بدهید.
نبرد شما علیه امریکا پایه‌ی استراتژیک طالبان را لرزان می‌سازد. یک نگاه مختصر به جنگ سرد و جنگ‌های چریکی ناشی از آن، نشان‌گر این‌است که امریکا همواره حامی شما بوده است.
پایه‌های اصلی فکر و ایدئولوژی شما را امریکایی‌ها و اروپایی‌ها تقویت کرده‌اند. دولت‌هایی‌که سال‌ها رهبران و ایدیالوگ‌های شما را در خود جا دادند، دوستان و هم‌پیمانان استراتژیک غرب هستند. آیا شما لحظه‌ای امارت‌ها و شیخ‌نشینان عربی را که در راس آن‌ها سعودی قرار دارد، بدون حمایت و نقش کلیدی امریکا و اروپا تصویر می‌توانید.
به باور من از دید استراتژیک هم‌پیمانی شما با امریکا نسبت به شراکت سیاسی دولت افغانستان با امریکایی‌ها بیش‌تر و گسترده‌تر است. اصلا تقویت و حمایت دولت مرکزی افغانستان توسط امریکایی‌ها، به نفع امریکایی‌ها نیست. این ژئوپولتیک که امریکایی‌ها در آن سرمایه‌گذاری می‌کند، حیاط و کمین دیگران است که نه به امریکا و نه به دولت افغانستان تعلق دارد.
هر قدری‌که امریکایی‌ها در این جغرافیا سرمایه گذارند، به همان پیمانه به نفع روس‌ها تمام می‌شود. به باور من، جدال طالبان در دراز مدت با امریکا، یک خطای راهبردی است. امریکا به طالبان و طالبان به امریکا نیاز دارد.
کافی‌است به ساختار سیاسی و نظامی پاکستان نظری افکنید و جایگاه خود و امریکا را در آن دریابید. و یا همین ملا برادر را دوسال پیش تصور کنید. در کجا به‌سر می‌برد. در سلول‌های ISI. اما حالا در کنار خلیل‌زاد و کابلوف عکس‌های سیاسی می‌گیرد. ببینید امریکا در مذاکره با شما، طالبان را هویت سیاسی می‌دهد. هویت سیاسی شما مانند شبه دولت است.
امریکا هیچ‌گاهی به سان دولت، با شورشیان مستقیماَ مذاکره نکرده است. آیا شما معنای این کار را درک کرده‌اید. این‌که روسیه به شما دل بسته‌است را به چه معنا تفسیر می‌کنید. معنای این کار در نگاه دراز مدت امریکایی‌ها به شما است. روسیه می‌خواهد شما ژئوپولیتیک افغانستان را بیش‌تر مطالعه کنید.
این‌را هر تحلیل‌گر حرفه‌ای می‌داند که جنگ شما با دولت افغانستان بر ضرر روسیه نه، بل به نفع آن‌است. زیرا نگاه ژئواستراتژیک روسیه در منطقه‌ی ما مشروعیت پیدا می‌کند. در واقع شما با این کار هیچ شعار میهن‌پرستانه و یا ناسیونالیستی را دنبال نمی‌کنید. شما فقط بازیچه‌ی دست ابر قدرت‌ها می‌شوید. حالا شما انتحاری می‌فرستید تا انسان‌های فقیر، سربازان خسته و افسران پریشان کشته شوند.
مگر با این کار دولت ضعیف می‌شود؟ هرگز نه! تا زمانی‌که ماشین جنگ فعال است، شما می‌کشید و کشته می‌شوید. نه شما تضعیف می‌شوید و نه دولت! زیرا شما و دولت سازندگان این ماشین نیستید، تنها بازیگران آن هستید. از این‌رو مرگ، مرگ و مرگ به بار می‌آورید تا که به شما نیاز دارند. این رمز پیروزی شما نیست. در درازمدت این مسیر شکست شما است.
یگانه حربه‌ای که امریکایی‌ها برای بقای خود در منطقه‌ی ما به کار دارند، «فکر» است. شما یک فکر هستید. فکری‌که پاکستان را ساخته است. پس به نظرم برای فکر تان با امریکایی‌ها مذاکره کنید و زمینه را برای پایان انسان‌کشی فراهم سازید. آن‌گاه می‌توانید یکی از ابرقدرت‌ها را برای استفاده از فکر تان که در کشور فقیر و عقب‌مانده‌ی ما خریداران زیاد دارد به همکاری دراز مدت فراخوانید. این کار سبب می‌شود که کودکان آرام‌تر بخوابند.
