در پی حملات انتحاری علیه مراکز دولتی و ملکی در غرب و شرق کابل، حجت الاسلام و المسلمین سیدعیسی حسینی مزاری پیامی صادر کرد.
رئیس عمومی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در بخشی از این پیام آورده است: علما از مسئله گویی صرف دست بردارند و از ایراد سخنرانی های غیر کاربردی و دور از مسایل روز فاصله بگیرند و با مشی مطابق سیاست پیامبر اسلام(ص)، امامان معصوم(علیهم السلام) و سایر بزرگان دین زندگی ی جدیدی را در پیش بگیرند.
متن پیام به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
افغانستان به تبع اوضاع منطقه و جهان شرایط سختی را پشت سر می گذارد و به خصوص مردم مظلوم و بی گناه ما، متاثر از حوادث پی هم، قربانی های بی شماری می دهند.
یکی از حوادثی که هر از چندگاهی در گوشه و کنار وطن به ویژه پایتخت به وجود آورده می شود، عملیات های انتحاری ی منتسب به گروه های تکفیری است که از آنجمله امروز غرب و شرق کابل را درنوردید که طی آن ده ها هموطن جوان ما جان های شیرین خود را از دست دادند.
در خصوص عوامل بدی ی شرایط افغانستان بارها گفته ام و نوشته ام و شاید چیز جدیدی نمانده باشد که در این سطور یادآوری کنم اما برای خروج کشور از بحران و تامین امنیت سرتاسری و در پیش گرفتن ترقی و تعالی کشور و مردم، نکاتی را باز یادآوری می کنم:
1- علمای کرام به حرکت در بیایند و از حالت سکوت و انفعال بیرون شوند و آنگونه که ظاهرشان نشان می دهد در باطن هم خداخواه گردیده، مطابق احکام الهی عمل کنند و با روشن کردن حق و باطل و افشای چهره کریه دشمن و عوامل خوش خط و خال آن در داخل و ارائه راهکار حضور مردم در صحنه، به عنوان پیشاهنگان حقیقی اجتماع عمل نموده، وظیفه انسانی و اسلامی خویش را به درستی به فرجام برسانند.
به فرموده حضرت امام خمینی(ره) علما از مسئله گویی صرف دست بردارند و از ایراد سخنرانی های غیر کاربردی و دور از مسایل روز فاصله بگیرند و با مشی مطابق سیاست پیامبر اسلام(ص)، امامان معصوم(علیهم السلام) و سایر بزرگان دین زندگی ی جدیدی را در پیش بگیرند. یکی از مصایب امروز کشور سکوت و انفعال علماست، این درحالی است که این طیف در افغانستان از جایکاه والایی برخوردار است و اگر درست عمل کنند، هم مردم از فیض وجود شان مستفید و هم باری از دوش حکومت کم گردیده، در کنار حاکمیت، برای تقویت پایه های نظام، پویا شدن زندگی عمومی مردم و ساختن کشور تلاش مضاعفی صورت خواهد گرفت.
در کشوری مانند افغانستان اگر علما به وظایف اسلامی خود عمل نکنند به صورت قطع اتفاق مثبتی در سطح کشور و مردم مسلمان ما نخواهد افتاد.
2- حکومت به خود بیاید و حد اقل کاری که سردمداران حکومت وحدت ملی در دستور اقدام قرار بدهند نزدیک کردن مردم با حکومت است. امروزه توده های مردم از حکومت نه تنها فاصله گرفته اند بلکه از آن متنفر گردیده اند و درست است که دشمن برای دامنه دار ساختن این تنفر به شدت کار می کند اما زمینه های سؤاستفاده دشمن را اشتباهات و یا تعمد دست اندرکاران حکومتی به وجود آورده است و یکی ازین زمینه ها وجود اختلافات در حکومت وحدت ملی است و دیگر زمینه آن عدم دقت در تعیین مسؤلان در نهادهای مختلف از جمله امنیتی و قضایی است و همین امر نیز به فساد اداری دامن میزند و این معضل باعث گردیده است تا مردم حد اقل به دستگاه های امنیتی و قضایی اعتماد قابل توجه نداشته باشند تا در شرایط حساس دست همکاری به سوی دولت دراز کرده و برای حمایت از نظام جان فشانی کنند.
حکومت به اختلافات درونی خود پایان دهد و در جهت تعیین مسؤلین مسلمان، دلسوز، با انگیزه، با شهامت و دارای روحیه شهادت طلبی، در راس نهادهای امنیتی اهتمام بیشتر داشته و در برابر فساد اداری به صورت قاطع مبارزه کند و زمینه را برای هم اندیشی ی عمومی چه علما و چه شخصیتهای سیاسی فرهنگی، احزاب، سازمانها و مراکز آموزشی بیش از گذشته فراهم کند و به دور از دو گونه نگری نسبت به مردم و جریان ها، با همه یکسان، برخورد مهربان و عطوفانه داشته باشد تا بدینترتیب حاکمیت توجه جریان های دینی، سیاسی و عموم مردم را جلب کرده، زمینه های کسب حمایت های مردمی را فراهم نماید.
3- مردم در صحنه حضور پیدا کنند. اگرچه از یکسو اتخاذ سیاست های اشتباه توسط برخی بزرگان و از سوی دیگر نواقص موجود در سطح حکومت موجبات دلسردی مردم از حضور در صحنه را فراهم آورده، اما نباید فراموش کرد که تمام تلاش دشمن ترساندن مردم و در پستو بردن جریان های عمومی از صحنه و وادار کردن آنان به عقب نشینی و ایجاد فاصله عمیق میان آنان و حکومت است. شخصیتهای ملی و مردمی بایستی در نهایت کیاست و تدبیر بیش از گذشته در صحنه حضور بیابند و بیشتر از قبل برای تعیین سرنوشت سیاسی خویش دست به کار شوند و به خصوص در موضوع انتخاباتها به ویژه انتخابات پیش روی مجلس شورای ملی با حساسیت و جدیت برخورد نموده، برای شرکت وسیع و گسترده در آن آمادگی پیدا کنند.
مردم باید بدانند که نجات از مشکلات و حتی نقص عضو و مرگ، در عقب نشینی از میدانهای شعار و عمل و رنجیدن از بعضی بزرگان و حکومت نیست، بلکه از یک طرف مطالبات مورد نظر از بزرگان و حکومت مطرح گردد و به خصوص برای تامین امنیت از سوی نهادهای دولتی به مبارزه پرداخته شود و از طرف دیگر از نظامی که با اشتراک مساعی و حمایت خود مردم به وجود آمده پشتیبانی ی جدی و همه جانبه صورت بگیرد.
4- و در نهایت همگان به خدا پناه ببریم، احکام الهی را معیار عمل قرار بدهیم و از او کمک و راهکار بخواهیم و بایستی توجه به غیر او به خصوص غیر مسلمانان قطع گردد. مگر طی مدت بیش از 17 سال غیر مسلمانان در راس امریکا برای مردم ما چه کاری کرده اند؟! نیروهای مدعی خارجی حاضر در افغانستان، جز تلاش برای تامین منافع ملی خود و برهم زدن اوضاع و آماده کردن شرایط بردگی و اسارت بیش از پیش هموطنان ما، چه دستآورد مثبتی برای ما داشته اند؟، اگر داشته اند کو؟! اگرنداشته اند پس چرا همچنان مورد اطمینان و اتکای مردم و حکومت باشند؟!
مردم افغانستان تنها با اتکای به خدا و استفاده از منابع غنی کتاب آسمانی او تعالی(قرآنکریم) و توسل به رهنمودهای پیامبربزرگ اسلام(ص) و جانشینان برحق او(علیهم السلام) و توجه به توانمندیهای داخلی خویش می توانند به فلاح و رستگاری نایل شوند و بس.
5- و...
به هر حال اینجانب حملات انتحاری علیه مراکز دولتی و غیر آن در غرب و شرق کابل را که منجر به جان باختن تعدادی پولیس ملی و مردم ملکی گردید به شدت محکوم نموده، شهادت شهدا را تسلیت گفته، از خداوند متعال، برای شهدا بهشت برین و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانم.
سیدعیسی حسینی مزاری
19 ثور 1397
رئیس عمومی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در بخشی از این پیام آورده است: علما از مسئله گویی صرف دست بردارند و از ایراد سخنرانی های غیر کاربردی و دور از مسایل روز فاصله بگیرند و با مشی مطابق سیاست پیامبر اسلام(ص)، امامان معصوم(علیهم السلام) و سایر بزرگان دین زندگی ی جدیدی را در پیش بگیرند.
متن پیام به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
افغانستان به تبع اوضاع منطقه و جهان شرایط سختی را پشت سر می گذارد و به خصوص مردم مظلوم و بی گناه ما، متاثر از حوادث پی هم، قربانی های بی شماری می دهند.
یکی از حوادثی که هر از چندگاهی در گوشه و کنار وطن به ویژه پایتخت به وجود آورده می شود، عملیات های انتحاری ی منتسب به گروه های تکفیری است که از آنجمله امروز غرب و شرق کابل را درنوردید که طی آن ده ها هموطن جوان ما جان های شیرین خود را از دست دادند.
در خصوص عوامل بدی ی شرایط افغانستان بارها گفته ام و نوشته ام و شاید چیز جدیدی نمانده باشد که در این سطور یادآوری کنم اما برای خروج کشور از بحران و تامین امنیت سرتاسری و در پیش گرفتن ترقی و تعالی کشور و مردم، نکاتی را باز یادآوری می کنم:
1- علمای کرام به حرکت در بیایند و از حالت سکوت و انفعال بیرون شوند و آنگونه که ظاهرشان نشان می دهد در باطن هم خداخواه گردیده، مطابق احکام الهی عمل کنند و با روشن کردن حق و باطل و افشای چهره کریه دشمن و عوامل خوش خط و خال آن در داخل و ارائه راهکار حضور مردم در صحنه، به عنوان پیشاهنگان حقیقی اجتماع عمل نموده، وظیفه انسانی و اسلامی خویش را به درستی به فرجام برسانند.
به فرموده حضرت امام خمینی(ره) علما از مسئله گویی صرف دست بردارند و از ایراد سخنرانی های غیر کاربردی و دور از مسایل روز فاصله بگیرند و با مشی مطابق سیاست پیامبر اسلام(ص)، امامان معصوم(علیهم السلام) و سایر بزرگان دین زندگی ی جدیدی را در پیش بگیرند. یکی از مصایب امروز کشور سکوت و انفعال علماست، این درحالی است که این طیف در افغانستان از جایکاه والایی برخوردار است و اگر درست عمل کنند، هم مردم از فیض وجود شان مستفید و هم باری از دوش حکومت کم گردیده، در کنار حاکمیت، برای تقویت پایه های نظام، پویا شدن زندگی عمومی مردم و ساختن کشور تلاش مضاعفی صورت خواهد گرفت.
در کشوری مانند افغانستان اگر علما به وظایف اسلامی خود عمل نکنند به صورت قطع اتفاق مثبتی در سطح کشور و مردم مسلمان ما نخواهد افتاد.
2- حکومت به خود بیاید و حد اقل کاری که سردمداران حکومت وحدت ملی در دستور اقدام قرار بدهند نزدیک کردن مردم با حکومت است. امروزه توده های مردم از حکومت نه تنها فاصله گرفته اند بلکه از آن متنفر گردیده اند و درست است که دشمن برای دامنه دار ساختن این تنفر به شدت کار می کند اما زمینه های سؤاستفاده دشمن را اشتباهات و یا تعمد دست اندرکاران حکومتی به وجود آورده است و یکی ازین زمینه ها وجود اختلافات در حکومت وحدت ملی است و دیگر زمینه آن عدم دقت در تعیین مسؤلان در نهادهای مختلف از جمله امنیتی و قضایی است و همین امر نیز به فساد اداری دامن میزند و این معضل باعث گردیده است تا مردم حد اقل به دستگاه های امنیتی و قضایی اعتماد قابل توجه نداشته باشند تا در شرایط حساس دست همکاری به سوی دولت دراز کرده و برای حمایت از نظام جان فشانی کنند.
حکومت به اختلافات درونی خود پایان دهد و در جهت تعیین مسؤلین مسلمان، دلسوز، با انگیزه، با شهامت و دارای روحیه شهادت طلبی، در راس نهادهای امنیتی اهتمام بیشتر داشته و در برابر فساد اداری به صورت قاطع مبارزه کند و زمینه را برای هم اندیشی ی عمومی چه علما و چه شخصیتهای سیاسی فرهنگی، احزاب، سازمانها و مراکز آموزشی بیش از گذشته فراهم کند و به دور از دو گونه نگری نسبت به مردم و جریان ها، با همه یکسان، برخورد مهربان و عطوفانه داشته باشد تا بدینترتیب حاکمیت توجه جریان های دینی، سیاسی و عموم مردم را جلب کرده، زمینه های کسب حمایت های مردمی را فراهم نماید.
3- مردم در صحنه حضور پیدا کنند. اگرچه از یکسو اتخاذ سیاست های اشتباه توسط برخی بزرگان و از سوی دیگر نواقص موجود در سطح حکومت موجبات دلسردی مردم از حضور در صحنه را فراهم آورده، اما نباید فراموش کرد که تمام تلاش دشمن ترساندن مردم و در پستو بردن جریان های عمومی از صحنه و وادار کردن آنان به عقب نشینی و ایجاد فاصله عمیق میان آنان و حکومت است. شخصیتهای ملی و مردمی بایستی در نهایت کیاست و تدبیر بیش از گذشته در صحنه حضور بیابند و بیشتر از قبل برای تعیین سرنوشت سیاسی خویش دست به کار شوند و به خصوص در موضوع انتخاباتها به ویژه انتخابات پیش روی مجلس شورای ملی با حساسیت و جدیت برخورد نموده، برای شرکت وسیع و گسترده در آن آمادگی پیدا کنند.
مردم باید بدانند که نجات از مشکلات و حتی نقص عضو و مرگ، در عقب نشینی از میدانهای شعار و عمل و رنجیدن از بعضی بزرگان و حکومت نیست، بلکه از یک طرف مطالبات مورد نظر از بزرگان و حکومت مطرح گردد و به خصوص برای تامین امنیت از سوی نهادهای دولتی به مبارزه پرداخته شود و از طرف دیگر از نظامی که با اشتراک مساعی و حمایت خود مردم به وجود آمده پشتیبانی ی جدی و همه جانبه صورت بگیرد.
4- و در نهایت همگان به خدا پناه ببریم، احکام الهی را معیار عمل قرار بدهیم و از او کمک و راهکار بخواهیم و بایستی توجه به غیر او به خصوص غیر مسلمانان قطع گردد. مگر طی مدت بیش از 17 سال غیر مسلمانان در راس امریکا برای مردم ما چه کاری کرده اند؟! نیروهای مدعی خارجی حاضر در افغانستان، جز تلاش برای تامین منافع ملی خود و برهم زدن اوضاع و آماده کردن شرایط بردگی و اسارت بیش از پیش هموطنان ما، چه دستآورد مثبتی برای ما داشته اند؟، اگر داشته اند کو؟! اگرنداشته اند پس چرا همچنان مورد اطمینان و اتکای مردم و حکومت باشند؟!
مردم افغانستان تنها با اتکای به خدا و استفاده از منابع غنی کتاب آسمانی او تعالی(قرآنکریم) و توسل به رهنمودهای پیامبربزرگ اسلام(ص) و جانشینان برحق او(علیهم السلام) و توجه به توانمندیهای داخلی خویش می توانند به فلاح و رستگاری نایل شوند و بس.
5- و...
به هر حال اینجانب حملات انتحاری علیه مراکز دولتی و غیر آن در غرب و شرق کابل را که منجر به جان باختن تعدادی پولیس ملی و مردم ملکی گردید به شدت محکوم نموده، شهادت شهدا را تسلیت گفته، از خداوند متعال، برای شهدا بهشت برین و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانم.
سیدعیسی حسینی مزاری
19 ثور 1397
