کسی که شعائر الهی را گرامی بدارد، آن را بزرگ بشمارد و برای آن ارزش و بها قائل شود، خداوند در قرآن می فرماید این نشانه تقوی و پاکی قلب است و بیانگر این است که این انسان به مرتبه بالای از ایمان رسیده است.
این مطلب توسط حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید محمد حسین حسینی واعظی مسوول دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در مشهد مقدس در مسجد جامع امام زمان غرب کابل با حضور صدها تن از عزاداران حسینی به مناسبت بزرگداشت از سیزدهم محرم الحرام(سومین روز شهدای کربلا) بیان شد.
آقای واعظی گفت: عزاداری برای امام حسین(ع) یکی از شعائر الهی است که در مکتب اسلام از افضل تقربات می باشد، که بندگان خدا می تواند از آن به خصوص در ایام عاشورا حُسن استفاده را ببرند.
واعظی علاوه کرد: عزاداری در لغت شیکبایی در برابر مصیبت و سختی های که انسان برای انجام رسالت اسلامی و دینی که دارد متحمل می شود می باشد.
به گفته او برای انجام رسالت الهی انسان با مشکلات و مصیبت های رو برو می شود، چنانچه انبایی الهی برای انجام وظایف حقه ی شان به مشکلات و مصیبت های فراوان مبتلا شدند.
به گفت او هرکسی که در مسیر حق و انجام وظیفه الهی قدم بر دارد قطعاً در این مسیر موانع و گرفتاری های سر راه او قرار خواهد گرفت و کسی که با این موانع مبارزه کند و در برابر نا ملایمات صبر و پایداری از خود نشان دهد در لغت به معنی عزا است.
واعظی به فلسفه عزاداری نیز اشاره کرد و گفت: فلسفه عزاداری این است که انسان بتواند حضور خود را در جبهه حق و انزجار خود را از جبهه باطل اعلام کند.
به گفته او، عزاداری برای حق و برای مظلومی که در راه حق به شهادت رسیده است، مانند امام حسین(ع) به این معنی است که ما بگوییم که اگر ما در سال ۶۱ هجری در کربلا نبودیم که شما را یاری می کردیم و در رکاب شما به شهاد می رسیدیم اما در این عصر و زمان از مکتب، اهداف و مرام شما و از مسیر عزت شرف شما حمایت می کنیم.
به گفت این عالم دینی عزاداری برای مظلوم در حقیقت دفاع از مظلوم و انزجار از ظالم و آنهای که در برابر حق و حقیت قرار گرفته اند و می خواهند صدمه بر واقعیت ها وارد کند می باشد.
او همچنان گفت: انبیاء و اولیای الهی تاکید کرده اند که عزا داری ها باید زنده نگهداشته شود و مراسمات مذهبی پرشور و با انگیزه و توام با شناخت بر گذار شود.
او تاکید کرد که عزاداری باید از روی شناخت و مطابق با آیین و آنچه در شان یک عزا داری واقعی است برگزار شود.
خداوند متعال با انبیای و اولیای خود در مناسبت های مختلف برای امامان معصوم(ع) به خصوص پنج تن آل عبا موضوعا تی را بیان کرده و آنان را در جریان عظمت این بزرگواران قرار داده است.
به گفته واعظی، انبیاء نیز در موقعی که با خدای خود ارتباط بر قرار می کردند، قطعاً متوسل می شدند به پنج تن آل عبا و هم چنین عزاداری برای اهل بیت یکی از سیره انبیاء و اولیای الهی بوده است.
به گفته واعظی عزاداری امام حسین(ع) از زمان حضرت آدم تا زمان حضرت خاتم و از آن زمان تا به امروز و تا دنیا دنیا است بر قرار است و ادامه دارد.
او عزاداری یکی از سنت های الهی خواند و افزود: در سنت خداوند تغییر و تبدیلی وجود ندارد، هرچند بدخواهان و مغرضان بخواهند بازار پر شکوه امام حسین(ع) را کمرنگ بسازد نمی توانند، بلکه هر روز رونق بیشتر پیدا می کند.
امروز در کشورهای اسلامی و در نقطه نقطه ی از کره زمین، عزا داری برای امام حسین(ع) به چشم می خورد و بازار حسینیان بیش از پیش گرم تر و پر شور تر می شود و فرهنگ عاشورا بیشتر انتشار پیدا کرده و در جامعه انسانیت جا باز می کند.
به گفته این عالم دینی، خداوند برای ارشاد بشر، یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر فرستاده است که در میان آنان پنج تن از آنان اولوالعظم هستند که در حقیقت پرچمدار تمام انبیاء هستند به خصوص پیامبر بزرگوار اسلام(ص) برای امام حسین(ع) عزاداری کرده اند.
حضرت نوح زمان که از آن همه کار شکنی های باطل پرستان امت خود به ستوه می آید و قرار می شود که عذاب بر آنان ناز شود به او دستور داده شد که کشتی بسازد، وقتی که کشتی ساخته شد جبرئیل پنج تا میخ آورد تا بدنه کشتی را با هم وصل کند، یکی به نام حضرت محمد(ص) و یکی نام علی(ع) و هم چنین به نام فاطمه زهرا(س) و امام حسن و امام حسین(ع).
حضرت نوح زمان که میخ پنجم را به کشتی می کوبید، نوری از این میخ بلند و رطوبتی دیده شد، نوح از جبرییل سوال کرد این نور چه بود جبرییل گفت این نور حسین ابن علی(ع) است و این رطوبت حکایت از خون آن حضرت دارد که در راه خدا به شهاد ت می رسد.
به گفته واعظی، جبرییل مصیبت حضرت سید الشهدا را به نوح نبی خواند و او به عزای امام حسین(ع) گریه کرد.
وهم چنین حضرت ابراهیم، موسی و عیسی، حضرت پیامبر بزرگوار اسلام(ص) هر کدام به نوبه خود در عزای حسین(ع) اشک ریختند.
حضرت ابراهیم زمانی که می خواست فرزندش را قربانی کند ندا از آسمان رسید، ای ابراهیم! من این قربانی را فدای ذبح عظیم یعنی شهادت فرزندت امام حسین(ع) کردم.
این مطلب توسط حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید محمد حسین حسینی واعظی مسوول دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در مشهد مقدس در مسجد جامع امام زمان غرب کابل با حضور صدها تن از عزاداران حسینی به مناسبت بزرگداشت از سیزدهم محرم الحرام(سومین روز شهدای کربلا) بیان شد.
آقای واعظی گفت: عزاداری برای امام حسین(ع) یکی از شعائر الهی است که در مکتب اسلام از افضل تقربات می باشد، که بندگان خدا می تواند از آن به خصوص در ایام عاشورا حُسن استفاده را ببرند.
واعظی علاوه کرد: عزاداری در لغت شیکبایی در برابر مصیبت و سختی های که انسان برای انجام رسالت اسلامی و دینی که دارد متحمل می شود می باشد.
به گفته او برای انجام رسالت الهی انسان با مشکلات و مصیبت های رو برو می شود، چنانچه انبایی الهی برای انجام وظایف حقه ی شان به مشکلات و مصیبت های فراوان مبتلا شدند.
به گفت او هرکسی که در مسیر حق و انجام وظیفه الهی قدم بر دارد قطعاً در این مسیر موانع و گرفتاری های سر راه او قرار خواهد گرفت و کسی که با این موانع مبارزه کند و در برابر نا ملایمات صبر و پایداری از خود نشان دهد در لغت به معنی عزا است.
واعظی به فلسفه عزاداری نیز اشاره کرد و گفت: فلسفه عزاداری این است که انسان بتواند حضور خود را در جبهه حق و انزجار خود را از جبهه باطل اعلام کند.
به گفته او، عزاداری برای حق و برای مظلومی که در راه حق به شهادت رسیده است، مانند امام حسین(ع) به این معنی است که ما بگوییم که اگر ما در سال ۶۱ هجری در کربلا نبودیم که شما را یاری می کردیم و در رکاب شما به شهاد می رسیدیم اما در این عصر و زمان از مکتب، اهداف و مرام شما و از مسیر عزت شرف شما حمایت می کنیم.
به گفت این عالم دینی عزاداری برای مظلوم در حقیقت دفاع از مظلوم و انزجار از ظالم و آنهای که در برابر حق و حقیت قرار گرفته اند و می خواهند صدمه بر واقعیت ها وارد کند می باشد.
او همچنان گفت: انبیاء و اولیای الهی تاکید کرده اند که عزا داری ها باید زنده نگهداشته شود و مراسمات مذهبی پرشور و با انگیزه و توام با شناخت بر گذار شود.
او تاکید کرد که عزاداری باید از روی شناخت و مطابق با آیین و آنچه در شان یک عزا داری واقعی است برگزار شود.
خداوند متعال با انبیای و اولیای خود در مناسبت های مختلف برای امامان معصوم(ع) به خصوص پنج تن آل عبا موضوعا تی را بیان کرده و آنان را در جریان عظمت این بزرگواران قرار داده است.
به گفته واعظی، انبیاء نیز در موقعی که با خدای خود ارتباط بر قرار می کردند، قطعاً متوسل می شدند به پنج تن آل عبا و هم چنین عزاداری برای اهل بیت یکی از سیره انبیاء و اولیای الهی بوده است.
به گفته واعظی عزاداری امام حسین(ع) از زمان حضرت آدم تا زمان حضرت خاتم و از آن زمان تا به امروز و تا دنیا دنیا است بر قرار است و ادامه دارد.
او عزاداری یکی از سنت های الهی خواند و افزود: در سنت خداوند تغییر و تبدیلی وجود ندارد، هرچند بدخواهان و مغرضان بخواهند بازار پر شکوه امام حسین(ع) را کمرنگ بسازد نمی توانند، بلکه هر روز رونق بیشتر پیدا می کند.
امروز در کشورهای اسلامی و در نقطه نقطه ی از کره زمین، عزا داری برای امام حسین(ع) به چشم می خورد و بازار حسینیان بیش از پیش گرم تر و پر شور تر می شود و فرهنگ عاشورا بیشتر انتشار پیدا کرده و در جامعه انسانیت جا باز می کند.
به گفته این عالم دینی، خداوند برای ارشاد بشر، یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر فرستاده است که در میان آنان پنج تن از آنان اولوالعظم هستند که در حقیقت پرچمدار تمام انبیاء هستند به خصوص پیامبر بزرگوار اسلام(ص) برای امام حسین(ع) عزاداری کرده اند.
حضرت نوح زمان که از آن همه کار شکنی های باطل پرستان امت خود به ستوه می آید و قرار می شود که عذاب بر آنان ناز شود به او دستور داده شد که کشتی بسازد، وقتی که کشتی ساخته شد جبرئیل پنج تا میخ آورد تا بدنه کشتی را با هم وصل کند، یکی به نام حضرت محمد(ص) و یکی نام علی(ع) و هم چنین به نام فاطمه زهرا(س) و امام حسن و امام حسین(ع).
حضرت نوح زمان که میخ پنجم را به کشتی می کوبید، نوری از این میخ بلند و رطوبتی دیده شد، نوح از جبرییل سوال کرد این نور چه بود جبرییل گفت این نور حسین ابن علی(ع) است و این رطوبت حکایت از خون آن حضرت دارد که در راه خدا به شهاد ت می رسد.
به گفته واعظی، جبرییل مصیبت حضرت سید الشهدا را به نوح نبی خواند و او به عزای امام حسین(ع) گریه کرد.
وهم چنین حضرت ابراهیم، موسی و عیسی، حضرت پیامبر بزرگوار اسلام(ص) هر کدام به نوبه خود در عزای حسین(ع) اشک ریختند.
حضرت ابراهیم زمانی که می خواست فرزندش را قربانی کند ندا از آسمان رسید، ای ابراهیم! من این قربانی را فدای ذبح عظیم یعنی شهادت فرزندت امام حسین(ع) کردم.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
