عامل اساسی و کلیدی در نهضت و انقلاب امام حسین(ع) از نظر تحلیلگران و دانشمندان، مسئله امر به معروف و نهی از منکر و یا اصلاح جامعه و امت اسلام است.
به گزارش خبر گزای صدای افغان(آوا) این مطلب توسط حضرت حجت اسلام و المسلمین سیدمحمدحسین حسینی واعظی مسوول دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی تبیان در مشهد مقدس، در روز دوازدهم محرم الحرام در مسجد جامعه امام زمان غرب کابل عنوان شد.
واعظی گفت: اصلاح بشریت به خصوص جامعه اسلامی یکی از انگیزه های انقلاب سید الشهدا بوده است که این مسئله در وصیت نامه امام به صورت واضح بیان شده است.
آنگاه که حضرت به برادرش محمد حنفیه گفت: مردم دنیا بداند که حسین اهل مکرو حیله و نیرنگ نیست وبرای کسب قدرت و به دست آوردن چوکی و برپا کردن فساد خارج نمی شود، بلکه برای اصلاح وضعیت موجود و اقامه امر به معروف و نهی از منکر و زنده کردن سیره جدم و پدرم علی قیام کردم.
به گفته او، حضرت با این هدف و انگیزه مدینه را به قصد مکه که مرکز امن الهی است، ترک کرد.
به گفته این عالم دینی، امام مکه را انتخاب کرد به دو دلیل، اول اینکه حرم امن الهی است و تمام موجودات زنده در آنجا در امان هستند و در ضمن ایام حج نزدیک است و امام می تواند در کنگره عظیم حج مردم دنیا را نیز از هدف و آرمان خدایی خود آگاه بسازد.
از آنجایی که حرکت امام یک حرکت حساب شده و تصمیم عاقلانه بود، تمام اطراف و جوانب قضیه را نیز بررسی کرده بود و امام میدانست که پس از رفتنش به سوی مکه، بگو مگوهایی در مدینه بوجود خواهد آمد که چرا و به چه دلیل امام از مدینه رفت، لذا برادر ارشدش محمد حنفیه را به جای خود گذاشت تا به سوال های مردم بر اساس وصیت نامه آن حضرت پاسخ دهد و اوضاع سیاسی و اجتماعی مدینه را نیز تحت کنترل داشته باشد.
به گفته آقای واعظی، امام برای اینکه از توجیه های غلط جلو گیری کند و از بر چسب های غیر عاقلانه انقلابش را نجات دهد و هدف خدایی سید الشهدا تحت سوال بد خواهان و مغرضان و آشوبگران قرار نگیرد ضمن وصیت نامه جامع هدفش را نیزبیان کرد.
واعظی گفت: در وصیت نامه امام نکته ها ودرس های مهم نهفته است، نکته اول اهمیت وصیت است که پیامبر(ص) تاکید کرده است کسی که بدون وصیت از دنیا برود در مسلک جاهلیت از دنیا رفته است.
به گفته او یکی از سنت های غلط در جامعه امروزی متاسفانه اهمیت ندادن به وصیت است، اگر بگویی وصیت نامه خود را بنویس ناراحت می شود و می گوید: وصیت یعنی آمادگی برای مرگ، من نمی خواهم حالا بمیرم، در حالیکه وصیت سنت موکد پیامبر بزرگوار اسلا(ص) است.
وی، به روایتی در این زمینه اشاره کرد و گفت: بر خلاف تصور برخی از افراد، کسی که وصیت نامه داشته باشد در امان است و سبب طول عمر انسان می شود و خداوند نیز بنده ی را که با وصیت نامه توام است دوست دارد.
به گفته واعظی، وصیت نامه تنها مربوط به اموال دارایی دنیا نیست، بلکه هر کس در زندگی خود سفارش های دارد به طور مثال نماز و روزه قضا دارد، دین دارد و امثال آن، بنابراین برای اینکه بعد از مرگ برای او و بازماندگانش مشکلی پیش نیاید وصیت ضروری می باشد.
او همچنا گفت: وصیت یکی از سیره انبیا و سفارش موکد دین است، تمام ائمه معصومین(ع) برای داشتن وصیت نامه تاکید کرده اند وهمه آنان وصیت کرده اند تا برای ما الگو وسر مشق باشند.
برای همین است که امام حسین(ع) وصیت نامه تاریخی را می نویسد تا هم هدف خود را بیان کرده باشد وهم سنت موکد جدش پیامبر را عملی کرده باشد.
امام حسین(ع) دراین وصیت نامه تاکید می کند که فرزند رسول خدا انسان خوشگذاران نیست، پیرو هوا و هوس نیست بلکه از آن خاندانی است که خداوند در قرآن کریم عصمت و پاکی آنان را به صراحت بیان کره است.
واعظی تاکید کرد که انقلاب امام حسین(ع) آگاهانه بود و تا آخرین روز های زندگی خود تلاش کرد تا کوچکترین خللی در انقلابش وجود نداشته باشد، حتی در شب عاشورا چراغ ها را خاموش کرد و گفت: فردا من کشته می شوم و شما هم اگر در کنار من بمانید کشته می شوید، لذا من بیعتم را از سر شما بر داشتم و می توانید از تاریکی شب استفاده کرده جان خود را نجات دهید، زیرا یزید و ابن زیاد تنها به من کار دارد نه به شما.
به گفته این عالم دینی، تمام این اظهارات امام از یک تفکر عمیق و ژرف نگری خاصی حکایت می کند که امروز این انقلاب را به یک مکتب و مدرسه تبدیل کرده است.
به گزارش خبر گزای صدای افغان(آوا) این مطلب توسط حضرت حجت اسلام و المسلمین سیدمحمدحسین حسینی واعظی مسوول دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی تبیان در مشهد مقدس، در روز دوازدهم محرم الحرام در مسجد جامعه امام زمان غرب کابل عنوان شد.
واعظی گفت: اصلاح بشریت به خصوص جامعه اسلامی یکی از انگیزه های انقلاب سید الشهدا بوده است که این مسئله در وصیت نامه امام به صورت واضح بیان شده است.
آنگاه که حضرت به برادرش محمد حنفیه گفت: مردم دنیا بداند که حسین اهل مکرو حیله و نیرنگ نیست وبرای کسب قدرت و به دست آوردن چوکی و برپا کردن فساد خارج نمی شود، بلکه برای اصلاح وضعیت موجود و اقامه امر به معروف و نهی از منکر و زنده کردن سیره جدم و پدرم علی قیام کردم.
به گفته او، حضرت با این هدف و انگیزه مدینه را به قصد مکه که مرکز امن الهی است، ترک کرد.
به گفته این عالم دینی، امام مکه را انتخاب کرد به دو دلیل، اول اینکه حرم امن الهی است و تمام موجودات زنده در آنجا در امان هستند و در ضمن ایام حج نزدیک است و امام می تواند در کنگره عظیم حج مردم دنیا را نیز از هدف و آرمان خدایی خود آگاه بسازد.
از آنجایی که حرکت امام یک حرکت حساب شده و تصمیم عاقلانه بود، تمام اطراف و جوانب قضیه را نیز بررسی کرده بود و امام میدانست که پس از رفتنش به سوی مکه، بگو مگوهایی در مدینه بوجود خواهد آمد که چرا و به چه دلیل امام از مدینه رفت، لذا برادر ارشدش محمد حنفیه را به جای خود گذاشت تا به سوال های مردم بر اساس وصیت نامه آن حضرت پاسخ دهد و اوضاع سیاسی و اجتماعی مدینه را نیز تحت کنترل داشته باشد.
به گفته آقای واعظی، امام برای اینکه از توجیه های غلط جلو گیری کند و از بر چسب های غیر عاقلانه انقلابش را نجات دهد و هدف خدایی سید الشهدا تحت سوال بد خواهان و مغرضان و آشوبگران قرار نگیرد ضمن وصیت نامه جامع هدفش را نیزبیان کرد.
واعظی گفت: در وصیت نامه امام نکته ها ودرس های مهم نهفته است، نکته اول اهمیت وصیت است که پیامبر(ص) تاکید کرده است کسی که بدون وصیت از دنیا برود در مسلک جاهلیت از دنیا رفته است.
به گفته او یکی از سنت های غلط در جامعه امروزی متاسفانه اهمیت ندادن به وصیت است، اگر بگویی وصیت نامه خود را بنویس ناراحت می شود و می گوید: وصیت یعنی آمادگی برای مرگ، من نمی خواهم حالا بمیرم، در حالیکه وصیت سنت موکد پیامبر بزرگوار اسلا(ص) است.
وی، به روایتی در این زمینه اشاره کرد و گفت: بر خلاف تصور برخی از افراد، کسی که وصیت نامه داشته باشد در امان است و سبب طول عمر انسان می شود و خداوند نیز بنده ی را که با وصیت نامه توام است دوست دارد.
به گفته واعظی، وصیت نامه تنها مربوط به اموال دارایی دنیا نیست، بلکه هر کس در زندگی خود سفارش های دارد به طور مثال نماز و روزه قضا دارد، دین دارد و امثال آن، بنابراین برای اینکه بعد از مرگ برای او و بازماندگانش مشکلی پیش نیاید وصیت ضروری می باشد.
او همچنا گفت: وصیت یکی از سیره انبیا و سفارش موکد دین است، تمام ائمه معصومین(ع) برای داشتن وصیت نامه تاکید کرده اند وهمه آنان وصیت کرده اند تا برای ما الگو وسر مشق باشند.
برای همین است که امام حسین(ع) وصیت نامه تاریخی را می نویسد تا هم هدف خود را بیان کرده باشد وهم سنت موکد جدش پیامبر را عملی کرده باشد.
امام حسین(ع) دراین وصیت نامه تاکید می کند که فرزند رسول خدا انسان خوشگذاران نیست، پیرو هوا و هوس نیست بلکه از آن خاندانی است که خداوند در قرآن کریم عصمت و پاکی آنان را به صراحت بیان کره است.
واعظی تاکید کرد که انقلاب امام حسین(ع) آگاهانه بود و تا آخرین روز های زندگی خود تلاش کرد تا کوچکترین خللی در انقلابش وجود نداشته باشد، حتی در شب عاشورا چراغ ها را خاموش کرد و گفت: فردا من کشته می شوم و شما هم اگر در کنار من بمانید کشته می شوید، لذا من بیعتم را از سر شما بر داشتم و می توانید از تاریکی شب استفاده کرده جان خود را نجات دهید، زیرا یزید و ابن زیاد تنها به من کار دارد نه به شما.
به گفته این عالم دینی، تمام این اظهارات امام از یک تفکر عمیق و ژرف نگری خاصی حکایت می کند که امروز این انقلاب را به یک مکتب و مدرسه تبدیل کرده است.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
