اشتراک در کنفرانس لندن چهارمین سفر خارجی رییس جمهور غنی پس از تصدی پست ریاست جمهوری می باشد که هم اکنون چشم ها به دست آودر از این نشست دوخته شده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، قرار است در این نشست کشورهای عضو ناتو تعهداتی امنیتی و اقتصادی را در طی چند سال آینده در قبال افغانستان داشته باشند، اما سوال اساسی این جا است که آیا دولت وحدت ملی در این مدت توانسته است که با کارکردهای خود توجه جامعه جهانی را به خود جلب کند یا خیر؟.
آنگونه که به نظر می رسد پیشرفت های قابل ملاحظه ی در دولت وحدت ملی به نظر نمی رسد تا ضعفهای حکومت پیشین را جبران و اعتبار و اعتماد جامعه جهانی را دو باره به دست بیاورد.
داکتر حسین ارشاد؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل در گفتگو با این خبرگزاری نسبت به دست آورد های مقامات افغانی از کنفرانس لندن و بروکسل اظهار خوشبینی کرد و افزود: دست آوردهای رهبران سیاسی افغانستان از دو نشست بروکسل و لندن بستگی به نوع مواجهه دو زعیم سیاسی با کشور های کمک کننده دارد.
به گفته ارشاد، اگر رهبران افغانستان با یک قاطعیت جدی و متناسب با ضرب الاجل که دنیا و حامیان بین المللی نسبت به افغانستان دارند، عمل کنند، در این صورت دست بالایی خواهند داشت.
به گفته این کارشناس سیاسی، در غیر این صورت ممکن است افغانستان ظرفیت بین المللی خود را از دست بدهد، دولت و ملت با خسارات جبران ناپذیری مواجه خواهد شد.
ارشاد همه چیز را مشروط و معطوف به عزم سیاسی دو مقام ارشد نظام سیاسی افغانستان می‌داند و می گوید: اگر رییس جمهور و رییس اجرایی هماهنگ با اراده جامعه جهانی عمل کنند و کابینه افغانستان را به یک اصل شایسته سالاری و معطوف با صلاح و آینده روشن کشور در نظر بگیرند ممکن است یک دست آورد خوب داشته باشند.
به گفته ارشاد، اما در غیر این صورت ممکن است یک تاوان جدی را متوجه آینده افغانستان بسازد که ظرفیت های بین المللی خود را از دست بدهد.
هر چند به باور ارشاد، جنجال های انتخاباتی و طولانی شدن تشکیل کابینه برخی از ظرفیت ها را از افغانستان گرفته است؛ اما با آن هم فعلاً افق های جدیدی به روی افغانستان گشوده شده است.
به گفته او، نوع شرکت مقامات افغانستان در دو کنفرانس بروکسل و لندن نشانگر این است که گویا مقامات افغانی که نمایندگی از دو جریان مختلف سیاسی نیز دارند، عزمی برای بهبودی امنیت و ایجاد تغییر در سنت های سیاسی افغانستان را دارند.
وی اظهار امید واری کرد که مقامات افغانستان به خصوص رییس جمهور و رییس اجرایی ظرفیت های بین المللی را باخطر مواجه نسازند و فرصت ها را تمدید کنند.
پس از روی کار آمدن دولت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی بارقه امید برای ملت افغانستان بوجود آمد و مردم از این اجماع ملی احساس غرور می کردند. اما چیزی نگذشت که نا امنی ها، انفجار و انتحار پی هم و هیولای رعب و وحشت در سراسر کشور به خصوص شهر کابل مردم را بهت زده کرد و امید ها را یک بار دیگر به نا امیدی تبدیل نمود.
هر چند دولت وحدت ملی تامین امنیت سراسری را در اولویت های کاری خود قرار داده بود، اما به نظر می رسد که آوردن امنیت و صلح در افغانستان کار ساده ای نیست.
اقدامات برق آسای رییس جمهور غنی در جهت اصلاحات داخلی، در ابتدا توجه جامعه جهانی و مردم افغانستان را به خود جلب کرده و مورد ستایش قرار گرفت، اما به فرجام نرسیدن دوسیه کابل بانک و طفره رفتن از این قضیه حقوقی و همچنین نا امنی های اخیر در مرکز و ولایات سیاست های اقای غنی را با ناکامی رو برو ساخت.
ریس جمهور جدید ضمن اقدامات گسترده در جهت اصلاحات اداری در داخل افغانستان، سفرهای خارجی خود را با رفتن به عربستان سعودی آغاز کرد.
کارشناسان سیاسی سفر رییس جمهور غنی را به عربستان با در نظرداشت اینکه این کشور منبع تولید و یا حداقل یکی از منابع تمویل تروریزم به شمار می رود، مهم تلقی کرده و می گفتند حتی سیاست عربستان در خصوص مبارزه با تروریزم می تواند با لای پاکستان اثر گذار باشد، اما هنوز نتیجه ملموسی از این دیدارها به دست نیامده است.
رییس جمهور غنی با سفرش به پاکستان خواست، کار نا تمام آقای کرزی را تمام وسد شکست نا پذیر دغلبازی ها وسیاست های چند گانه ی این کشور را بشکند، اما در جریان دیدار های خود با اظهارات ضد و نقیضی مقامات پاکستان روبرو شد.
گفته های نارسا و غیر منطقی مولانا عبد الرحمان رهبر مذهبی پاکستان، اظهارت سرتاج عزیز، سیاست مدار کار کشته و مشاور امنیت ملی این کشور که طالبان افغانی را از پاکستانی جدا ساخت و همچنین سخنان پرویز مشرف رییس جمهور مخلوع پاکستان، سیاست های رییس جمهور غنی را در مبارزه با تروریزم یکبار دیگر با نا کامی رو برو ساخت.
اکنون تمام امید ها به کنفرانس لندن دوخته شده است تا برای یک بار هم که شده آقای غنی از سفرهای خارجی خود با دست پر بر گردد.
اما برخی از تحلیلگران، از دست آورد های رییس جمهور غنی در این نشست به دیده شک و تردید می نگرند ومی گویند دولت وحدت ملی در ابتدای کار از خود شایستگی چندانی نشان نداده است و توجه جامعه جهانی را به خود جلب نکرده است لذا دست آورد چندانی نخواهد داشت.
کار شناسان بر این باور هستند که اگر دولت وحدت ملی پس از تشکیل کابینه جدید در کنفرانس وزرای خارجه کشور های عضو ناتو شرکت می کرد از موثریت بیشتری بر خور دار بود.
و از سوی هم آگاهان سیاسی و اقتصادی ازعدم تطبیق تعهدات بین المللی در افغانستان نگران هستند و می گویند همانگونه که در دولت پشین به دلیل نبود ظرفیت و فساد گسترده اداری و مالی پروژه ها تطبیق نشد و امکانات و فرصت ها از دست رفت به دولت وحدت ملی نیز چندان امیدی نیست.
گفتنی است که افزایش ناامنی ها و فساد ها، عدم تعیین کابینه جدید و بی ثمر بودن اکثر سفرهای خارجی رییس جمهور غنی از نقطه ضعف های است که در دولت وحدت ملی به چشم می خورد.
به گزارش خبرگزاری آوا، قرار است در این نشست کشورهای عضو ناتو تعهداتی امنیتی و اقتصادی را در طی چند سال آینده در قبال افغانستان داشته باشند، اما سوال اساسی این جا است که آیا دولت وحدت ملی در این مدت توانسته است که با کارکردهای خود توجه جامعه جهانی را به خود جلب کند یا خیر؟.
آنگونه که به نظر می رسد پیشرفت های قابل ملاحظه ی در دولت وحدت ملی به نظر نمی رسد تا ضعفهای حکومت پیشین را جبران و اعتبار و اعتماد جامعه جهانی را دو باره به دست بیاورد.
داکتر حسین ارشاد؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل در گفتگو با این خبرگزاری نسبت به دست آورد های مقامات افغانی از کنفرانس لندن و بروکسل اظهار خوشبینی کرد و افزود: دست آوردهای رهبران سیاسی افغانستان از دو نشست بروکسل و لندن بستگی به نوع مواجهه دو زعیم سیاسی با کشور های کمک کننده دارد.
به گفته ارشاد، اگر رهبران افغانستان با یک قاطعیت جدی و متناسب با ضرب الاجل که دنیا و حامیان بین المللی نسبت به افغانستان دارند، عمل کنند، در این صورت دست بالایی خواهند داشت.
به گفته این کارشناس سیاسی، در غیر این صورت ممکن است افغانستان ظرفیت بین المللی خود را از دست بدهد، دولت و ملت با خسارات جبران ناپذیری مواجه خواهد شد.
ارشاد همه چیز را مشروط و معطوف به عزم سیاسی دو مقام ارشد نظام سیاسی افغانستان می‌داند و می گوید: اگر رییس جمهور و رییس اجرایی هماهنگ با اراده جامعه جهانی عمل کنند و کابینه افغانستان را به یک اصل شایسته سالاری و معطوف با صلاح و آینده روشن کشور در نظر بگیرند ممکن است یک دست آورد خوب داشته باشند.
به گفته ارشاد، اما در غیر این صورت ممکن است یک تاوان جدی را متوجه آینده افغانستان بسازد که ظرفیت های بین المللی خود را از دست بدهد.
هر چند به باور ارشاد، جنجال های انتخاباتی و طولانی شدن تشکیل کابینه برخی از ظرفیت ها را از افغانستان گرفته است؛ اما با آن هم فعلاً افق های جدیدی به روی افغانستان گشوده شده است.
به گفته او، نوع شرکت مقامات افغانستان در دو کنفرانس بروکسل و لندن نشانگر این است که گویا مقامات افغانی که نمایندگی از دو جریان مختلف سیاسی نیز دارند، عزمی برای بهبودی امنیت و ایجاد تغییر در سنت های سیاسی افغانستان را دارند.
وی اظهار امید واری کرد که مقامات افغانستان به خصوص رییس جمهور و رییس اجرایی ظرفیت های بین المللی را باخطر مواجه نسازند و فرصت ها را تمدید کنند.
پس از روی کار آمدن دولت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی بارقه امید برای ملت افغانستان بوجود آمد و مردم از این اجماع ملی احساس غرور می کردند. اما چیزی نگذشت که نا امنی ها، انفجار و انتحار پی هم و هیولای رعب و وحشت در سراسر کشور به خصوص شهر کابل مردم را بهت زده کرد و امید ها را یک بار دیگر به نا امیدی تبدیل نمود.
هر چند دولت وحدت ملی تامین امنیت سراسری را در اولویت های کاری خود قرار داده بود، اما به نظر می رسد که آوردن امنیت و صلح در افغانستان کار ساده ای نیست.
اقدامات برق آسای رییس جمهور غنی در جهت اصلاحات داخلی، در ابتدا توجه جامعه جهانی و مردم افغانستان را به خود جلب کرده و مورد ستایش قرار گرفت، اما به فرجام نرسیدن دوسیه کابل بانک و طفره رفتن از این قضیه حقوقی و همچنین نا امنی های اخیر در مرکز و ولایات سیاست های اقای غنی را با ناکامی رو برو ساخت.
ریس جمهور جدید ضمن اقدامات گسترده در جهت اصلاحات اداری در داخل افغانستان، سفرهای خارجی خود را با رفتن به عربستان سعودی آغاز کرد.
کارشناسان سیاسی سفر رییس جمهور غنی را به عربستان با در نظرداشت اینکه این کشور منبع تولید و یا حداقل یکی از منابع تمویل تروریزم به شمار می رود، مهم تلقی کرده و می گفتند حتی سیاست عربستان در خصوص مبارزه با تروریزم می تواند با لای پاکستان اثر گذار باشد، اما هنوز نتیجه ملموسی از این دیدارها به دست نیامده است.
رییس جمهور غنی با سفرش به پاکستان خواست، کار نا تمام آقای کرزی را تمام وسد شکست نا پذیر دغلبازی ها وسیاست های چند گانه ی این کشور را بشکند، اما در جریان دیدار های خود با اظهارات ضد و نقیضی مقامات پاکستان روبرو شد.
گفته های نارسا و غیر منطقی مولانا عبد الرحمان رهبر مذهبی پاکستان، اظهارت سرتاج عزیز، سیاست مدار کار کشته و مشاور امنیت ملی این کشور که طالبان افغانی را از پاکستانی جدا ساخت و همچنین سخنان پرویز مشرف رییس جمهور مخلوع پاکستان، سیاست های رییس جمهور غنی را در مبارزه با تروریزم یکبار دیگر با نا کامی رو برو ساخت.
اکنون تمام امید ها به کنفرانس لندن دوخته شده است تا برای یک بار هم که شده آقای غنی از سفرهای خارجی خود با دست پر بر گردد.
اما برخی از تحلیلگران، از دست آورد های رییس جمهور غنی در این نشست به دیده شک و تردید می نگرند ومی گویند دولت وحدت ملی در ابتدای کار از خود شایستگی چندانی نشان نداده است و توجه جامعه جهانی را به خود جلب نکرده است لذا دست آورد چندانی نخواهد داشت.
کار شناسان بر این باور هستند که اگر دولت وحدت ملی پس از تشکیل کابینه جدید در کنفرانس وزرای خارجه کشور های عضو ناتو شرکت می کرد از موثریت بیشتری بر خور دار بود.
و از سوی هم آگاهان سیاسی و اقتصادی ازعدم تطبیق تعهدات بین المللی در افغانستان نگران هستند و می گویند همانگونه که در دولت پشین به دلیل نبود ظرفیت و فساد گسترده اداری و مالی پروژه ها تطبیق نشد و امکانات و فرصت ها از دست رفت به دولت وحدت ملی نیز چندان امیدی نیست.
گفتنی است که افزایش ناامنی ها و فساد ها، عدم تعیین کابینه جدید و بی ثمر بودن اکثر سفرهای خارجی رییس جمهور غنی از نقطه ضعف های است که در دولت وحدت ملی به چشم می خورد.
