مرکز پژوهش‌های بین‌المللی کندی در امریکا باری در گزارشی نوشت که ایالات متحده،در مجموع ۷۰۰ تا۸۰۰ پایگاه زمینی، دریایی، هوایی و جاسوسی در خارج از آن کشور دارد که به طور مشخص ۷۳۷ پایگاه امریکایی در ۱۳۰ کشور خارجی قرار دارند که تعدادی از آنها اردوگاه هاي موقت هستند.
براساس این گزارش تعداد مراکز نظامی متعلق به ارتش امریکا در خاک آن کشور به ۶۰۰۰ پایگاه می رسد.
بر پایه این گزارش، تعداد ۱۲۰هزارنظامی امریکایی در کشورهای اروپایی، ۲۰۰هزار در خاورمیانه، ۹۰هزار در شرق دور و بقیه در سایر کشورهای جهان و به خصوص در افریقا مستقر هستند.
بر این اساس، امریکا نه تنها از طریق عقد قراردادهای امنیتی با کشورهای جهان سوم و آسیایی، از رهگذر مشروط کردن این قراردادها به اعطای مصونیت بی چون و چرای قضایی به نظامیان امریکایی، روابط نظامی سلطه جویانه ای برقرار می کند؛ بلکه این کشور در این زمینه قراردادهایی نیز با دیگر قدرت های جهانی از جمله چندین کشور اروپایی دارد.
به عنوان نمونه یکی از پیمان های امریکا با کشورهای اروپایی، پیمانی موسوم به "بندر امن(Safe Harbor)" است که با آلمان منعقد شده است.این پیمان در سال ۱۹۹۸ امضا شده است.این توافقنامه با اینکه در ایالات متحده قوانین ضعیف‌تری در زمینه حفاظت از داده‌ها وجود دارد، اجازه انتقال اطلاعات شخصی شهروندان اتحادیه اروپا به ایالات متحده را می‌دهد.
این در حالی است که اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا در اصل تنها به کشورهایی منتقل می‌شوند که در آنها استندردهای مناسب در زمینه حفاظت از اطلاعات وجود دارد.
به دنبال افشای جاسوسی تلفنی گسترده شهروندان و مقامات اروپایی به ویژه مردم و نخست وزیر آلمان از سوی آژانس امنیت ملی امریکا(NSA)نهادها و سازمان‌های حفاظت از اطلاعات شخصی شهروندان در آلمان در نامه‌ای به آنگلا مرکل؛ صدراعظم این کشور خواستار توقف توافقنامه "بندر امن" (Safe Harbor) میان آلمان و امریکا شدند.
منتقدان تردید دارند که مقررات ذکر شده در این پیمان از سوی شرکت‌های عظیم امریکایی نظیر گوگل یا فیسبوک مطابق استندردهای تعریف شده در اتحادیه اروپا رعایت شود.
دولت آلمان سه سال پیش در پاسخ به پرسشی انتقادی از سوی نمایندگان حزب سوسیال دموکرات در مورد توافقنامه "بندر امن"، با سلب مسئولیت از دولت، صراحتا کاربران را مسئول حفظ داده‌های مربوط به خود دانسته بود.
در همین حال، گزارش هایی وجود دارد که پس از ۲۰ سال از پایان جنگ سرد، هنوزهم چندین پایگاه نظامی امریکا در آلمان مستقر اند که غالبا مورد استفاده سازمان های جاسوسی ایالات متحده هستند.
براساس گزارش ها، بیش از ۵۰ هزار سرباز امریکایی هم‌اکنون در آلمان به سر می‌برند که این تعداد از تمامی نیروهای نظامی بلژیک بیشتر است.
آلمان و جاپان پس از جنگ جهانی دوم از لحاظ سلطه نظامی و سیاسی امریکا، وضعیت مشابهی پیدا کردند و این شرایط اکنون نیز به گونه ای وجود دارد.
البته این تنها آلمان نیست که مشمول این قاعده سلطه جویانه است. پس از جنگ جهانی دوم و پایان جنگ سرد که طی آن، ابرقدرت بودن امریکا در جهان محرز شد، بسیاری از کشورها از جمله آلمان، ایتالیا، هالند، مجارستان، انگلیس، کانادا، استرالیا و... که میزبان گروه هایی از نظامیان امریکایی هستند به نحوی تابع سیاست های ایالات متحده قرار گرفتند و به دنبال افشاگری های اخیر ادوارد اسنودن؛ پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی امریکا مشخص شد که امریکا به چه هدفی سلطه نظامی و سیاسی خود بر کشورهای جهان را حفظ کرده است و منظور آن کشور از عنوان کردن این مطلب که امریکا با کشورهای اروپایی شراکت استراتژیک دارد چیست.
افشاگری های اسنودن نشان داد که در سلطه امریکایی حتی خصوصی ترین امور زندگی شهروندان کشورها مانند ایمیل، تلفن همراه و فعالیت های اینترنتی در شبکه های اجتماعی نیز امن نیست. این فعالیت ها پیش از آنکه به اطلاع هدف مورد نظر فرد فعال برسد، ابتدا در دسترس آژانس امنیت ملی امریکا قرار می گیرد.
جالب این است که شبکه های اجتماعی مانند یاهو، گوگل، فیسبوک، توییتر و... نیز شبکه های جاسوسی امریکا هستند. این شبکه ها حتی به لحاظ طبقه بندی اداری نیز به عنوان مثال به وزارت مخابرات امریکا مربوط نمی شوند؛ بلکه زیر نظر اداره امنیت ملی امریکا اداره می شوند و این نشان می دهد که این شبکه ها ماهیت جاسوسی و اطلاعاتی دارند.
سال گذشته مسئولان محلی در یکی از شهرهای آلمان، داشتن حساب کاربری فیسبوک برای کارمندان دولتی را جرم اعلام کردند و برای دارندگان آن، جریمه نقدی وضع نمودند؛ زیرا محرز شده بود که با هر Like افراد در فیسبوک، تمامی اطلاعات سیستم مورد استفاده کاربر در اختیار فیسبوک قرار می گیرد و از آن تاریخ تا ۲ سال دیگر، حتی اگر فرد یادشده هیچ فعالیت دیگری در فیسبوک نداشته باشد، اطلاعات سیستم او، قابل ردگیری خواهد بود!
این نشان می دهد که امریکا بر همه زوایای زندگی مردم جهان، اشراف و سلطه دارد و از این توانایی در راستایی اهداف جاسوسی اش استفاده می کند و یکی از اهداف مهم پیمان های امنیتی امریکا با کشورهای جهان حتی با کشورهای اروپایی نیز همین امر است.
براساس این گزارش تعداد مراکز نظامی متعلق به ارتش امریکا در خاک آن کشور به ۶۰۰۰ پایگاه می رسد.
بر پایه این گزارش، تعداد ۱۲۰هزارنظامی امریکایی در کشورهای اروپایی، ۲۰۰هزار در خاورمیانه، ۹۰هزار در شرق دور و بقیه در سایر کشورهای جهان و به خصوص در افریقا مستقر هستند.
بر این اساس، امریکا نه تنها از طریق عقد قراردادهای امنیتی با کشورهای جهان سوم و آسیایی، از رهگذر مشروط کردن این قراردادها به اعطای مصونیت بی چون و چرای قضایی به نظامیان امریکایی، روابط نظامی سلطه جویانه ای برقرار می کند؛ بلکه این کشور در این زمینه قراردادهایی نیز با دیگر قدرت های جهانی از جمله چندین کشور اروپایی دارد.
به عنوان نمونه یکی از پیمان های امریکا با کشورهای اروپایی، پیمانی موسوم به "بندر امن(Safe Harbor)" است که با آلمان منعقد شده است.این پیمان در سال ۱۹۹۸ امضا شده است.این توافقنامه با اینکه در ایالات متحده قوانین ضعیف‌تری در زمینه حفاظت از داده‌ها وجود دارد، اجازه انتقال اطلاعات شخصی شهروندان اتحادیه اروپا به ایالات متحده را می‌دهد.
این در حالی است که اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا در اصل تنها به کشورهایی منتقل می‌شوند که در آنها استندردهای مناسب در زمینه حفاظت از اطلاعات وجود دارد.
به دنبال افشای جاسوسی تلفنی گسترده شهروندان و مقامات اروپایی به ویژه مردم و نخست وزیر آلمان از سوی آژانس امنیت ملی امریکا(NSA)نهادها و سازمان‌های حفاظت از اطلاعات شخصی شهروندان در آلمان در نامه‌ای به آنگلا مرکل؛ صدراعظم این کشور خواستار توقف توافقنامه "بندر امن" (Safe Harbor) میان آلمان و امریکا شدند.
منتقدان تردید دارند که مقررات ذکر شده در این پیمان از سوی شرکت‌های عظیم امریکایی نظیر گوگل یا فیسبوک مطابق استندردهای تعریف شده در اتحادیه اروپا رعایت شود.
دولت آلمان سه سال پیش در پاسخ به پرسشی انتقادی از سوی نمایندگان حزب سوسیال دموکرات در مورد توافقنامه "بندر امن"، با سلب مسئولیت از دولت، صراحتا کاربران را مسئول حفظ داده‌های مربوط به خود دانسته بود.
در همین حال، گزارش هایی وجود دارد که پس از ۲۰ سال از پایان جنگ سرد، هنوزهم چندین پایگاه نظامی امریکا در آلمان مستقر اند که غالبا مورد استفاده سازمان های جاسوسی ایالات متحده هستند.
براساس گزارش ها، بیش از ۵۰ هزار سرباز امریکایی هم‌اکنون در آلمان به سر می‌برند که این تعداد از تمامی نیروهای نظامی بلژیک بیشتر است.
آلمان و جاپان پس از جنگ جهانی دوم از لحاظ سلطه نظامی و سیاسی امریکا، وضعیت مشابهی پیدا کردند و این شرایط اکنون نیز به گونه ای وجود دارد.
البته این تنها آلمان نیست که مشمول این قاعده سلطه جویانه است. پس از جنگ جهانی دوم و پایان جنگ سرد که طی آن، ابرقدرت بودن امریکا در جهان محرز شد، بسیاری از کشورها از جمله آلمان، ایتالیا، هالند، مجارستان، انگلیس، کانادا، استرالیا و... که میزبان گروه هایی از نظامیان امریکایی هستند به نحوی تابع سیاست های ایالات متحده قرار گرفتند و به دنبال افشاگری های اخیر ادوارد اسنودن؛ پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی امریکا مشخص شد که امریکا به چه هدفی سلطه نظامی و سیاسی خود بر کشورهای جهان را حفظ کرده است و منظور آن کشور از عنوان کردن این مطلب که امریکا با کشورهای اروپایی شراکت استراتژیک دارد چیست.
افشاگری های اسنودن نشان داد که در سلطه امریکایی حتی خصوصی ترین امور زندگی شهروندان کشورها مانند ایمیل، تلفن همراه و فعالیت های اینترنتی در شبکه های اجتماعی نیز امن نیست. این فعالیت ها پیش از آنکه به اطلاع هدف مورد نظر فرد فعال برسد، ابتدا در دسترس آژانس امنیت ملی امریکا قرار می گیرد.
جالب این است که شبکه های اجتماعی مانند یاهو، گوگل، فیسبوک، توییتر و... نیز شبکه های جاسوسی امریکا هستند. این شبکه ها حتی به لحاظ طبقه بندی اداری نیز به عنوان مثال به وزارت مخابرات امریکا مربوط نمی شوند؛ بلکه زیر نظر اداره امنیت ملی امریکا اداره می شوند و این نشان می دهد که این شبکه ها ماهیت جاسوسی و اطلاعاتی دارند.
سال گذشته مسئولان محلی در یکی از شهرهای آلمان، داشتن حساب کاربری فیسبوک برای کارمندان دولتی را جرم اعلام کردند و برای دارندگان آن، جریمه نقدی وضع نمودند؛ زیرا محرز شده بود که با هر Like افراد در فیسبوک، تمامی اطلاعات سیستم مورد استفاده کاربر در اختیار فیسبوک قرار می گیرد و از آن تاریخ تا ۲ سال دیگر، حتی اگر فرد یادشده هیچ فعالیت دیگری در فیسبوک نداشته باشد، اطلاعات سیستم او، قابل ردگیری خواهد بود!
این نشان می دهد که امریکا بر همه زوایای زندگی مردم جهان، اشراف و سلطه دارد و از این توانایی در راستایی اهداف جاسوسی اش استفاده می کند و یکی از اهداف مهم پیمان های امنیتی امریکا با کشورهای جهان حتی با کشورهای اروپایی نیز همین امر است.
