وزیر دفاع امریکا در اظهار نظری تصریح کرد که شبه نظامیان القاعده همچنان تلاش می‌کنند که افغانستان را "اشغال" کنند و اقدامات شان را در این کشور گسترش دهند.
به نقل از رسانه ها، اظهارات لئون پانه‌تا، وزیر دفاع امریکا در حالی مطرح شده است که واشنگتن این موضوع که چه تعداد از نیروهایش پس از سال 2014 در افغانستان باقی بمانند را بررسی می‌کند.
حدود 66 هزار نیروی امریکایی در افغانستان حضور دارند و این در حالی است که باراک اوباما، رئیس‌جمهوری امریکا احتمالا ظرف چند هفته آینده در مورد ادامه روند کاهش نیروهای این کشور در افغانستان تصمیم خواهد گرفت.
وزیر دفاع امریکا در ادامه اظهار نظر خود خاطرنشان کرد که مقابله با هسته مرکزی گروه القاعده برای جلوگیری از این گروه در ایجاد دوباره یک پناهگاه امن در افغانستان، هسته اصلی اقدامات ضد تروریستی محسوب می‌شود.
پانه‌تا در پنتاگون به خبرنگاران گفت: اگرچه اقدامات ما آشکارا بر فعالیت و حضور القاعده در افغانستان تاثیر گذاشته است اما در حقیقت اعضای این گروه همچنان تلاش می‌کنند حضور داشته باشند. بر اساس اطلاعات ما القاعده همچنان به دنبال توانایی‌هایی برای وارد شدن در افغانستان و حضور در این کشور است.
وزیر دفاع امریکا همچنین اعلام کرد که "حضور نیروهای واشنگتن پس از سال 2014 در افغانستان به یک ماموریت آموزشی و کمک برای توسعه بیشتر ارتش افغانستان نیز نیاز دارد".
پس از آنکه تعدادی از همپیمانان اروپایی امریکا نسبت به ادامه حضور شان در افغانستان اظهار بی میلی کرده و هر کدام تاریخی را برای خروج نیروهای شان از این کشور معین کردند، سران کاخ سفید و مقامات نظامی ایالات متحده امریکا نیز به تکاپو افتاده و برای آنکه نشان بدهند با افکار عمومی و مردم امریکا، هماهنگ هستند، هر یک از مقامات آن، پیرامون پروژه خروج از افغانستان، مانورهای تبلیغاتی شان را آغاز کردند.
البته این مانورها از همان بدو شروع، به شکل متناقض و هدفمند طراحی شده بودند؛ به گونه ای که هر از گاهی مقامات مختلف، به اشکال متفاوت و گیج کننده پیرامون خروج نیروهای شان از افغانستان، اظهار دیدگاه و نظر می کردند؛ یکی از خروج قریب الوقوع عساکر امریکایی از کشور سخن می گفت و دیگری خروج را منوط به شرایطی می دانست که در حال حاضر فراهم نیست و سومی نیز در اساس و از بن، بحث خروج را منتفی و ملغا می دانست.
اظهارات به اصطلاح حکیمانه جناب وزیر محترم دفاع ایالات متحده امریکا نیز در همین راستا قابل تحلیل و ارزیابی است. بی تردید باید گفت که اظهار نظر اخیر آقای لئون پانه تا در پنتاگون، دقیقاً کپی سخنانی است که مقامات کاخ سفید پیش از این و در عراق، افاضه می فرمودند.
سران امریکا وقتی دیدند مقامات دولت عراق، به هیچ عنوان در برابر خواسته آنان مبنی بر عدم تعقیب قضایی سربازان آنان در عراق، کوتاه نمی آیند، متوسل به حربه هراساندن دولت و ملت عراق از القاعده و خطرات آن شدند!.
نکته عجیب هم در اینجاست که القاعده و گروه های تروریست دیگر در عراق، اساساً با ورود خارجی ها در آن کشور، فعال شدند و امریکایی ها و دیگران در زمان حضور پررنگ شان در عراق نیز مبارزه قابل توجهی با گروه های مذکور نکردند و به جرئت می توان گفت که پس از خروج امریکایی ها از عراق، روند مبارزه با تروریزم و القاعده شتاب قابل قبولی گرفته است.
می دانیم که افغانستان را نمی توان با عراق در بسیاری از زمینه ها یکسان دانست و مقایسه کرد. عراق یک کشور تقریباً صنعتی و ثروتمند است با منابع سرشار و بالفعل نفت و گاز و زیرساخت های تقریباً سالم و محکم، اما افغانستان، از نظر اقتصادی و سیاسی و...، وضعیتی دارد که باعث می شود تا مقامات امریکایی بدون هیچ دغدغه و نگرانی ای، مطالبات گزاف خویش را با آسودگی و راحتی خیال با دولتمردان آن در میان بگذارند و مطمئن هم باشند که سرانجام، مورد قبول مقامات افغان قرار می گیرد.
بسیاری از کارشناسان، اظهارات اخیر رییس جمهور کشور مبنی بر آنکه" امریکایی ها در ساختن افغانستان به ما کمک کنند و ما هم به مواردی که برای آنان حساسیت دارد، نزدیک نمی شویم" را به این معنی حمل می کنند که احتمالا جنگ تبلیغاتی و اهرم های فشار امریکا و غرب، موثر واقع شده و مقامات افغانستانی را در معرض پذیرش برخی از شروط آنان قرار داده است.
صرف نظر از آنکه تحلیل بالا درست باشد یا خیر، باید توجه داشت که استفاده از ابزارهای فشار، روش معمول سردمداران جهان برای به بند کشیدن دولت ها و ملت های آسیب پذیر و ضعیفی است که به شکلی از اشکال، وابسته به کمک های دولت ها و کشورهای دیگراند.
اظهارات وزیر دفاع امریکا، روشنترین گواه است بر بهره وری از این روش و اینکه سران کاخ سفید در برنامه شان ندارند که به این زودی ها افغانستان و منطقه را ترک کنند. به آقای وزیر باید یادآوری شود که افغانستان و منطقه، مجالی برای جولان دادن القاعده و سایر تروریست ها نبود و این شما و شرکای اروپایی و منطقه ای تان بودید که در ایجاد و شکل گیری گروه حامی القاعده در افغانستان، تشریک مساعی نمودید و حالا نیز خیلی برای تان تفاوتی ندارد که چه رژیم و نظامی در افغانستان حاکم باشد؛ چرا که مهم برای شما و همکاران تان، رسیدن به اهداف استراتژیک در منطقه است؛ حالا چه در قالب این نظام باشد و یا آن، ابداً تفاوتی ندارد.
بنابر این، لطف کنید و دولت و ملت ما را از تسلط دیگر بار القاعده و امثال آن در کشور شان نترسانید؛ چرا که همه می دانیم که این بازگشت غیر شکوهمندانه، ممکن نخواهد بود مگر با اشاره و نشان دادن چراغ سبز شما و همکاران جهانی و منطقه ای تان به القاعده و امثال آن از گروه های تروریست و دهشت افگن!.
نویسنده: سید فاضل محجوب
به نقل از رسانه ها، اظهارات لئون پانه‌تا، وزیر دفاع امریکا در حالی مطرح شده است که واشنگتن این موضوع که چه تعداد از نیروهایش پس از سال 2014 در افغانستان باقی بمانند را بررسی می‌کند.
حدود 66 هزار نیروی امریکایی در افغانستان حضور دارند و این در حالی است که باراک اوباما، رئیس‌جمهوری امریکا احتمالا ظرف چند هفته آینده در مورد ادامه روند کاهش نیروهای این کشور در افغانستان تصمیم خواهد گرفت.
وزیر دفاع امریکا در ادامه اظهار نظر خود خاطرنشان کرد که مقابله با هسته مرکزی گروه القاعده برای جلوگیری از این گروه در ایجاد دوباره یک پناهگاه امن در افغانستان، هسته اصلی اقدامات ضد تروریستی محسوب می‌شود.
پانه‌تا در پنتاگون به خبرنگاران گفت: اگرچه اقدامات ما آشکارا بر فعالیت و حضور القاعده در افغانستان تاثیر گذاشته است اما در حقیقت اعضای این گروه همچنان تلاش می‌کنند حضور داشته باشند. بر اساس اطلاعات ما القاعده همچنان به دنبال توانایی‌هایی برای وارد شدن در افغانستان و حضور در این کشور است.
وزیر دفاع امریکا همچنین اعلام کرد که "حضور نیروهای واشنگتن پس از سال 2014 در افغانستان به یک ماموریت آموزشی و کمک برای توسعه بیشتر ارتش افغانستان نیز نیاز دارد".
پس از آنکه تعدادی از همپیمانان اروپایی امریکا نسبت به ادامه حضور شان در افغانستان اظهار بی میلی کرده و هر کدام تاریخی را برای خروج نیروهای شان از این کشور معین کردند، سران کاخ سفید و مقامات نظامی ایالات متحده امریکا نیز به تکاپو افتاده و برای آنکه نشان بدهند با افکار عمومی و مردم امریکا، هماهنگ هستند، هر یک از مقامات آن، پیرامون پروژه خروج از افغانستان، مانورهای تبلیغاتی شان را آغاز کردند.
البته این مانورها از همان بدو شروع، به شکل متناقض و هدفمند طراحی شده بودند؛ به گونه ای که هر از گاهی مقامات مختلف، به اشکال متفاوت و گیج کننده پیرامون خروج نیروهای شان از افغانستان، اظهار دیدگاه و نظر می کردند؛ یکی از خروج قریب الوقوع عساکر امریکایی از کشور سخن می گفت و دیگری خروج را منوط به شرایطی می دانست که در حال حاضر فراهم نیست و سومی نیز در اساس و از بن، بحث خروج را منتفی و ملغا می دانست.
اظهارات به اصطلاح حکیمانه جناب وزیر محترم دفاع ایالات متحده امریکا نیز در همین راستا قابل تحلیل و ارزیابی است. بی تردید باید گفت که اظهار نظر اخیر آقای لئون پانه تا در پنتاگون، دقیقاً کپی سخنانی است که مقامات کاخ سفید پیش از این و در عراق، افاضه می فرمودند.
سران امریکا وقتی دیدند مقامات دولت عراق، به هیچ عنوان در برابر خواسته آنان مبنی بر عدم تعقیب قضایی سربازان آنان در عراق، کوتاه نمی آیند، متوسل به حربه هراساندن دولت و ملت عراق از القاعده و خطرات آن شدند!.
نکته عجیب هم در اینجاست که القاعده و گروه های تروریست دیگر در عراق، اساساً با ورود خارجی ها در آن کشور، فعال شدند و امریکایی ها و دیگران در زمان حضور پررنگ شان در عراق نیز مبارزه قابل توجهی با گروه های مذکور نکردند و به جرئت می توان گفت که پس از خروج امریکایی ها از عراق، روند مبارزه با تروریزم و القاعده شتاب قابل قبولی گرفته است.
می دانیم که افغانستان را نمی توان با عراق در بسیاری از زمینه ها یکسان دانست و مقایسه کرد. عراق یک کشور تقریباً صنعتی و ثروتمند است با منابع سرشار و بالفعل نفت و گاز و زیرساخت های تقریباً سالم و محکم، اما افغانستان، از نظر اقتصادی و سیاسی و...، وضعیتی دارد که باعث می شود تا مقامات امریکایی بدون هیچ دغدغه و نگرانی ای، مطالبات گزاف خویش را با آسودگی و راحتی خیال با دولتمردان آن در میان بگذارند و مطمئن هم باشند که سرانجام، مورد قبول مقامات افغان قرار می گیرد.
بسیاری از کارشناسان، اظهارات اخیر رییس جمهور کشور مبنی بر آنکه" امریکایی ها در ساختن افغانستان به ما کمک کنند و ما هم به مواردی که برای آنان حساسیت دارد، نزدیک نمی شویم" را به این معنی حمل می کنند که احتمالا جنگ تبلیغاتی و اهرم های فشار امریکا و غرب، موثر واقع شده و مقامات افغانستانی را در معرض پذیرش برخی از شروط آنان قرار داده است.
صرف نظر از آنکه تحلیل بالا درست باشد یا خیر، باید توجه داشت که استفاده از ابزارهای فشار، روش معمول سردمداران جهان برای به بند کشیدن دولت ها و ملت های آسیب پذیر و ضعیفی است که به شکلی از اشکال، وابسته به کمک های دولت ها و کشورهای دیگراند.
اظهارات وزیر دفاع امریکا، روشنترین گواه است بر بهره وری از این روش و اینکه سران کاخ سفید در برنامه شان ندارند که به این زودی ها افغانستان و منطقه را ترک کنند. به آقای وزیر باید یادآوری شود که افغانستان و منطقه، مجالی برای جولان دادن القاعده و سایر تروریست ها نبود و این شما و شرکای اروپایی و منطقه ای تان بودید که در ایجاد و شکل گیری گروه حامی القاعده در افغانستان، تشریک مساعی نمودید و حالا نیز خیلی برای تان تفاوتی ندارد که چه رژیم و نظامی در افغانستان حاکم باشد؛ چرا که مهم برای شما و همکاران تان، رسیدن به اهداف استراتژیک در منطقه است؛ حالا چه در قالب این نظام باشد و یا آن، ابداً تفاوتی ندارد.
بنابر این، لطف کنید و دولت و ملت ما را از تسلط دیگر بار القاعده و امثال آن در کشور شان نترسانید؛ چرا که همه می دانیم که این بازگشت غیر شکوهمندانه، ممکن نخواهد بود مگر با اشاره و نشان دادن چراغ سبز شما و همکاران جهانی و منطقه ای تان به القاعده و امثال آن از گروه های تروریست و دهشت افگن!.
نویسنده: سید فاضل محجوب
منبع : خبرگزاری آوا- کابل
