امرالله صالح؛ رییس پیشین امنیت ملی افغانستان در گفتگو با یک شبکه تلویزیونی خصوصی گفته است که میزان تلفات نیروهای امنیتی افغانستان در سه ماه اخیر 1800 تن بوده و در این میان 4000 نفر دیگر نیز زخمی شده اند.
آقای صالح همچنین در بخش دیگری از اظهارات خود گفت که افغانستان هم اکنون عملا درگیر یک "جنگ داخلی" است.
به گفته وی، وقتی از منابع دولتی برای استحکام دولت استفاده نمی شود و افراد مختلف که در دولت هستند استفاده متفرق از این منابع می‌کنند، گروه های مختلف هم در بعضی نقاط کشور اختلاف دارند و این تشدید اختلافات وقتی به خشونت کشید، حاکمیت دولت را تضعیف می کند و این یعنی جنگ داخلی.
در همین حال، مقام های دولتی افغانستان می پذیرند که شمار تلفات نیروهای دولتی افغانستان طی ماه های اخیر افزایش یافته است.
سخنگویان وزارت دفاع و نیروهای ناتو در افغانستان اخیرا گفته بودند که میزان خشونت ها علیه نیروهای امنیتی افغان افزایش یافته؛ اما حملات مشابه به جان نیروهای خارجی به نحو چشمگیری کم شده است.
ایمل فیضی؛ سخنگوی ریاست جمهوری نیز در گفتگو با رسانه ها پذیرفته است که میزان تلفات نیروهای داخلی به نحو چشمگیری افزایش یافته است.
این در حالی است که هیچیک از مقام های امنیتی افغان و ناتو در مورد میزان تلفات ناشی از خشونت ها آمار دقیقی ارائه نمی دهند؛ اما حامد کرزی؛ رییس جمهوری در جریان سخنرانی خود در اجلاس سه قوه گفت که براساس آماری که به دست او می رسد در هر ساعت 20 سرباز امنیتی افغانستان در حملات دشمن کشته می شوند.
کارشناسان نظامی معتقدند که تغییر رویکرد طالبان و دیگر گروه های تروریستی از جنگ های تن به تن به بمب گذاری های هوشمند کنار جاده ای بسیار دقیق و موثر عمل می‌کند.
با این حال، مقام های دولتی افغانستان این ادعای امرالله صالح را که می گوید افغانستان اکنون عملا درگیر جنگ داخلی است را رد می کنند.
ایمل فیضی این اظهارات را "غیرمسئولانه" می خواند و می گوید:"دولت افغانستان درگیر هیچگونه جنگی با هیچ گروهی نیست و این جنگ بالای دولت افغانستان تحمیل شده است".
او افزود که جنگ در افغانستان "جنگ علیه تروریزم" است، نه جنگ داخلی.
اما جدای از اینکه چه کسی چه ادعایی می کند، واقعیت این است که جنگ داخلی، با توجه به حوزه مفهومی و نشانه های مصداقی آن، تاکنون در افغانستان قابل مشاهده نیست و آنگونه که آقای صالح ادعا می کند این جنگ، بر سر منابع دولتی، به هیچ روی تاکنون در هیچ نقطه ای از افغانستان مشاهده و گزارش نشده است.
چرا جنگ داخلی؟
از مدتی به این سو شماری از گروه های اپوزیسیون نسبت به احتمال وقوع جنگ داخلی هشدار می دهند، جنگی که افغانستان تجربه های تلخ و تکان دهنده ای از آن دارد و هزینه های جبران ناپذیری برای آن پرداخته است.
به باور ناظران، در حاشیه قدرت قرار گرفتن شماری از چهره ها و سازمان های سیاسی، موجب می شود که آنها بر طبل جنگ داخلی بکوبند و این چیزی است که در صورت بی توجهی به عواقب و پیامدهای ویرانگر و مهارناپذیر آن، می تواند بسیار خطرناک باشد.
در این شکی نیست که با توجه به تجربه گذشته نه چندان دور افغانستان از جنگ داخلی، این کشور به آسانی مستعد تکرار این تجربه نحس هست؛ اما آنچه لازم است با آن برخوردی مسئولانه شود این است که هم دولت و هم نیروهایی که در حاشیه قدرت قرار گرفته اند به جای تهدیدها و هشدارهای مستقیم و غیرمستقیم به همدیگر و زمینه سازی برای جنگ داخلی، بایستی تهدیدهای موجود را با مدیریتی خردمندانه و عاقبت اندیشانه به فرصتی برای نه تنها از میان بردن زمینه های شکل گیری جنگ داخلی که شکست جبهه جاری جنگ تحمیلی تبدیل کنند و این فراهم نمی شود مگر با درایت، دوراندیشی و خردورزی سیاسی دو جانب دولت و اپوزیسیون.
در غیر آن صورت، اگر دولت با اتکا به منابع حمایت خارجی، با گروه های مدعی قدرت در داخل، از در ستیز و رویارویی وارد شود و گروه های یادشده نیز خود را محق و مستحق سهم سیاسی در قدرت بدانند این امر بدون شک، نهایتا به جنگ داخلی منجر خواهد شد.
آقای صالح همچنین در بخش دیگری از اظهارات خود گفت که افغانستان هم اکنون عملا درگیر یک "جنگ داخلی" است.
به گفته وی، وقتی از منابع دولتی برای استحکام دولت استفاده نمی شود و افراد مختلف که در دولت هستند استفاده متفرق از این منابع می‌کنند، گروه های مختلف هم در بعضی نقاط کشور اختلاف دارند و این تشدید اختلافات وقتی به خشونت کشید، حاکمیت دولت را تضعیف می کند و این یعنی جنگ داخلی.
در همین حال، مقام های دولتی افغانستان می پذیرند که شمار تلفات نیروهای دولتی افغانستان طی ماه های اخیر افزایش یافته است.
سخنگویان وزارت دفاع و نیروهای ناتو در افغانستان اخیرا گفته بودند که میزان خشونت ها علیه نیروهای امنیتی افغان افزایش یافته؛ اما حملات مشابه به جان نیروهای خارجی به نحو چشمگیری کم شده است.
ایمل فیضی؛ سخنگوی ریاست جمهوری نیز در گفتگو با رسانه ها پذیرفته است که میزان تلفات نیروهای داخلی به نحو چشمگیری افزایش یافته است.
این در حالی است که هیچیک از مقام های امنیتی افغان و ناتو در مورد میزان تلفات ناشی از خشونت ها آمار دقیقی ارائه نمی دهند؛ اما حامد کرزی؛ رییس جمهوری در جریان سخنرانی خود در اجلاس سه قوه گفت که براساس آماری که به دست او می رسد در هر ساعت 20 سرباز امنیتی افغانستان در حملات دشمن کشته می شوند.
کارشناسان نظامی معتقدند که تغییر رویکرد طالبان و دیگر گروه های تروریستی از جنگ های تن به تن به بمب گذاری های هوشمند کنار جاده ای بسیار دقیق و موثر عمل می‌کند.
با این حال، مقام های دولتی افغانستان این ادعای امرالله صالح را که می گوید افغانستان اکنون عملا درگیر جنگ داخلی است را رد می کنند.
ایمل فیضی این اظهارات را "غیرمسئولانه" می خواند و می گوید:"دولت افغانستان درگیر هیچگونه جنگی با هیچ گروهی نیست و این جنگ بالای دولت افغانستان تحمیل شده است".
او افزود که جنگ در افغانستان "جنگ علیه تروریزم" است، نه جنگ داخلی.
اما جدای از اینکه چه کسی چه ادعایی می کند، واقعیت این است که جنگ داخلی، با توجه به حوزه مفهومی و نشانه های مصداقی آن، تاکنون در افغانستان قابل مشاهده نیست و آنگونه که آقای صالح ادعا می کند این جنگ، بر سر منابع دولتی، به هیچ روی تاکنون در هیچ نقطه ای از افغانستان مشاهده و گزارش نشده است.
چرا جنگ داخلی؟
از مدتی به این سو شماری از گروه های اپوزیسیون نسبت به احتمال وقوع جنگ داخلی هشدار می دهند، جنگی که افغانستان تجربه های تلخ و تکان دهنده ای از آن دارد و هزینه های جبران ناپذیری برای آن پرداخته است.
به باور ناظران، در حاشیه قدرت قرار گرفتن شماری از چهره ها و سازمان های سیاسی، موجب می شود که آنها بر طبل جنگ داخلی بکوبند و این چیزی است که در صورت بی توجهی به عواقب و پیامدهای ویرانگر و مهارناپذیر آن، می تواند بسیار خطرناک باشد.
در این شکی نیست که با توجه به تجربه گذشته نه چندان دور افغانستان از جنگ داخلی، این کشور به آسانی مستعد تکرار این تجربه نحس هست؛ اما آنچه لازم است با آن برخوردی مسئولانه شود این است که هم دولت و هم نیروهایی که در حاشیه قدرت قرار گرفته اند به جای تهدیدها و هشدارهای مستقیم و غیرمستقیم به همدیگر و زمینه سازی برای جنگ داخلی، بایستی تهدیدهای موجود را با مدیریتی خردمندانه و عاقبت اندیشانه به فرصتی برای نه تنها از میان بردن زمینه های شکل گیری جنگ داخلی که شکست جبهه جاری جنگ تحمیلی تبدیل کنند و این فراهم نمی شود مگر با درایت، دوراندیشی و خردورزی سیاسی دو جانب دولت و اپوزیسیون.
در غیر آن صورت، اگر دولت با اتکا به منابع حمایت خارجی، با گروه های مدعی قدرت در داخل، از در ستیز و رویارویی وارد شود و گروه های یادشده نیز خود را محق و مستحق سهم سیاسی در قدرت بدانند این امر بدون شک، نهایتا به جنگ داخلی منجر خواهد شد.
منبع : خبرگزاری آوا- کابل- سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
