امروز نوبت سوریه، فردا نوبت کدام کشور منطقه خواهد بود؟

خیزش های مردمی در سرزمین های اسلامی، باعث شد تا شاخکهای بسیاری از دولت های فرصت طلب خارجی و داخلی بکار بیفتد. هر دولت و کشوری سعی در بهره برداری بهینه از اوضاع در کشورهای در آستانه خیزش و انقلاب افتادند.

دولت های سلطنتی و خاندانی عربی نظیر عربستان، قطر و بسیاری از کشورهای ریز و درشت حوزه خلیج، بر رغم نگرانی از امکان سرایت خیزش های مردمی در کشورهای خود شان، از سوء استفاده از تشنج اوضاع در کشورهای رقیب نیز غافل نماندند.

دولت هایی چون عربستان، یمن، قطر، اردن، بحرین وتونس، با آنکه از سرایت خیزش های مردمی در کشورهای شان در امان نماندند، ضمن سرکوب شدید و بی رحمانه معترضان به نظامهای دیکتاتوری و خاندانی، از فرصت های پیش آمده در قلمرو دولتهای رقیب نیز کمال بهره وری و استفاده را بردند.

باید دانست که میان خیزشهای مردمی در عربستان، بحرین، تونس، اردن، یمن، لیبیا، مصر و ... با شورش های موجود در سوریه تفاوت بنیادین و اساسی وجود دارد. در کشورهای مذکور، مسلمانان از ستم ها، اجحاف ها، تبعیض ها و زورگویی های رژیم های خودکامه و دیکتاتور و وابسته به بیگانگان به تنگ آمده بودند و همین امور نیز دلیل سرازیر شدن مردم در خیابانها و میدانهای بزرگ کشورهای مربوطه گردید.

اما اوضاع سوریه یک اوضاع کاملاً متفاوت و علی حده است. دولت و مردم سوریه در واقع، در معرض دسیسه و توطئه دولت هایی چون عربستان، قطر، ترکیه و بسیاری از دولت های ریز و درشت حوزه خلیج فارس، قرار گرفته اند.

در سوریه، این مردم و ملت این کشور نیست که علیه دولت آن به مبارزه برخاسته اند، بلکه بر اساس اعتراف دشمنان ملت سوریه، مواجب بگیرانی هستند که از بیرون از مرزهای سوریه، تسلیح و تجهیز شده و جهت اغتشاش و کشتار مردم سوریه به آن کشور اسلامی اعزام می شوند! کنفرانس نام نهاد "دوستان مردم سوریه" که دور دوم آن روز یکشنبه و با حضور 70 کشور در ترکیه انجام شد، به روشنی ثابت کننده این واقعیت است که توطئه خطرناک و بزرگ جهانی، علیه دولت و مردم سوریه در حال شکل گیری است.
پرسشی که همواره ذهن هر انسانی را به خود مشغول می دارد و کسی هم نیست تا پاسخ قناعت بخشی به آن بدهد، این است، که چگونه شده است که رژیم هایی چون عربستان، قطر، بحرین و بسیاری از دولت های جائر که دست شان تا مرفق به خون مسلمانان بیگناه در بحرین، یمن، اردن، تونس، مصر و اخیرا ملت سوریه آغشته است، دم از دموکراسی و حقوق بشر و غیره و ذالک می زنند؟!

مگر میلیونها معترضی که در بحرین هر روز بدون وقفه فریاد عدالت طلبی و حق خواهی بلند کرده اند، جزء انسان و بشر به حساب نمی آیند که همین دولت عربستان زیر نام دفاع از همپیمانان منطقه ای" سپر جزیره" در همدستی با رژیم سفاک آل خلیفه، به قلع و قمع مردم آزاده و بپاخاسته آن سامان، پرداخته اند؟!

این چه دموکراسی و حقوق بشری است که در کشوری تطبیق و در سرزمین دیگری ممنوع می شود؟! چگونه است که برای کشته شدن عده ای آشوبگر که با اشاره استعمار و ایادی منطقه ای آن، امنیت و آرامش ملت سوریه را تهدید می کنند، زیر نام " دوستان مردم سوریه" کنفرانس وسیعی در سطح منطقه و اروپا و امریکا برگزار می شود، اما فریادهای دلخراش حقیقت طلبی و آزادی خواهی ملت انقلابی بحرین، در ازدحام سانسور ناجوانمردانه رسانه های منطقه ای و غربی، به هیچ گوش شنوایی نمی رسد؟!
واقعیت آنست، از آنجا که دولت های نامردمی و خودکامه ای چون عربستان، قطر، بحرین و ... در همسویی با سیاست های امریکا و غرب قرار دارند، تمامی تریبون های رسانه های مطرح عربی و غربی نیز در خدمت اهداف و برنامه های غیر انسانی آنان قرار دارد.

استعمار برای عمال و ایادی خویش در هر جای دنیا و از جمله در کشورهای اسلامی، هر کاری لازم باشد انجام می دهد؛ از برگزاری کنفرانسهای منطقه ای و جهانی گرفته تا پرداخت معاش ماهیانه شورشی های سوریه ای و غیر آن، همه و همه، از جمله کارت های بازی ای است که استعمار امریکایی و غربی در آستین دارد.

کنفرانس استانبول، دولت های عربی را بیش از حد تصور ذوق زده کرده است، به گونه ای که هرکدام وعده ملیونها دالر کمک را به سردسته شورشیان سوری آقای "برهان غلیون" داده اند. آقای غلیون نیز به نوبه خود جوگیر شده و بخشی از کمکهای وعده شده را به معاش ماهیانه شورشیان سوری اختصاص داده است.

به هر حال، برگزاری کنفرانس ترکیه، آنهم با حضور مخالفان دولت و مردم سوریه اعم از نمایندگان امریکایی و اروپایی و دولتهای عربی مخالف نطام سوریه، پیش از آنکه ثابت کننده دوستی آنان با مردم سوریه باشد، در قدم اول هشدار و زنگ خطری است برای دولت و ملت سوریه و در گام بعدی برای قدرت های مطرح منطقه ای چون چین، روسیه، هند، پاکستان، ایران و سائر کشورهای مستقل.
به نظر می رسد سقوط دولت سوریه به معنی سقوط دولت های منطقه در دامن امریکا و همکاران منطقه ای آن است! آنچه مشخص و روشن است، امریکا، غرب و عوامل منطقه ای آنان، به سقوط دولت سوریه بسنده نخواهند کرد و این حرکت مرموز، به صورت خزنده و آرام آرام تمامی دولت ها و کشورهای منطقه را در خواهد نوردید.

بی پرده باید گفت که اگر قدرتهای منطقه ای بخود نیامده و فکری برای برنامه های امنیتی کشورهای موجود در منطقه نکنند، در آینده های نه چندان دور باید شاهد عملی شدن طرح خاور میانه جدید بوسیله ایالات متحده و همکاران منطقه ای آن باشند.

نویسنده: سید فاضل محجوب