قال رسول‌ا...(ص): «ان الصوم يميت مراد النفس و شهوة الطبع الحيوانى، و فيه صفاء القلب و طهارة الجوارح، و عمارة الظاهر و الباطن، و الشكر على النعم، و الاحسان الى الفقراء، و زيادة التضرع و الخشوع، و البكاء و جعل الالتجاء الى الله، و سبب انكسار الهمة، و تخفيف السيئات، و تضعيف الحسنات، و فيه من الفوائد ما لا يحصى; روزه هواى نفس و شهوت طبيعت حيوانى را مىميراند (و طغيان آن را فرو مىنشاند)، و در آن صفاى قلب و پاكى اعضاء، و آبادى بيرون و درون انسان، و شكر بر نعمتها، و احسان به فقرا، و فزونى تضرع و خشوع و گريه است; و وسيلهاى استبراى التجاء به پروردگار، و سبب شكستن دلبستگيها و كم شدن سيئات، و فزونى حسنات است; و در آن فوائد بيشمارى است.»
احکام روز‌ه‌داری(۲)
تعيين روزه در نيت
۱.اگر بخواهد غير روزۀ رمضان، روزۀ ديگرى بگيرد، بايد آن‌را معيّن نمايد، مثلًا نيت كند كه روزۀ قضا يا روزۀ نذر مى‌گيرم.
۲. در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزۀ ماه رمضان مى‌گيرم؛ بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزۀ ديگرى را نيت كند، روزۀ ماه رمضان حساب مى‌شود.
اگر در ماه رمضان نيت روزۀ غير رمضان كند.
كسى كه در ماه رمضان، با علم به ماه رمضان عمداً نيت روزۀ غير رمضان مى‌كند، روزۀ او، نه روزۀ رمضان حساب مى‌شود و نه روزهاى كه قصد كرده است.
اشتباه در تعيين روزى از روزهاى ماه رمضان
اگر مثلًا به نيت روزه اول ماه رمضان روزه بگيرد؛ بعد بفهمد دوم يا سوم بوده؛ روزۀ او صحيح است.
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود
.كسى كه پيش از اذان صبح نيت كند و سپس بى هوش شود، اگر در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزۀ آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد، قضاى آن‌را بجا آورد.
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.
اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است
كسى كه نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است دوصورت تصور می شود:
۱.اگر پيش از ظهر ملتفت شود و نيز كارى كه روزه را باطل مى‌كند، انجام نداده باشد، بايد نيت كند و روزۀ او صحيح است.
۲. اگر پيش از ظهر ملتفت شود، ولى كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام داده باشد يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است، روزه او باطل مى‌باشد؛ ولى بايد تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‌كند، انجام ندهد و بعد از رمضان هم قضا آن را بگيرد.
احکام روز‌ه‌داری(۲)
تعيين روزه در نيت
۱.اگر بخواهد غير روزۀ رمضان، روزۀ ديگرى بگيرد، بايد آن‌را معيّن نمايد، مثلًا نيت كند كه روزۀ قضا يا روزۀ نذر مى‌گيرم.
۲. در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزۀ ماه رمضان مى‌گيرم؛ بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزۀ ديگرى را نيت كند، روزۀ ماه رمضان حساب مى‌شود.
اگر در ماه رمضان نيت روزۀ غير رمضان كند.
كسى كه در ماه رمضان، با علم به ماه رمضان عمداً نيت روزۀ غير رمضان مى‌كند، روزۀ او، نه روزۀ رمضان حساب مى‌شود و نه روزهاى كه قصد كرده است.
اشتباه در تعيين روزى از روزهاى ماه رمضان
اگر مثلًا به نيت روزه اول ماه رمضان روزه بگيرد؛ بعد بفهمد دوم يا سوم بوده؛ روزۀ او صحيح است.
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود
.كسى كه پيش از اذان صبح نيت كند و سپس بى هوش شود، اگر در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزۀ آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد، قضاى آن‌را بجا آورد.
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد
اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.
اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است
كسى كه نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است دوصورت تصور می شود:
۱.اگر پيش از ظهر ملتفت شود و نيز كارى كه روزه را باطل مى‌كند، انجام نداده باشد، بايد نيت كند و روزۀ او صحيح است.
۲. اگر پيش از ظهر ملتفت شود، ولى كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام داده باشد يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است، روزه او باطل مى‌باشد؛ ولى بايد تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‌كند، انجام ندهد و بعد از رمضان هم قضا آن را بگيرد.
