وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین می‌گوید که بیش از ۲۴۰ هزار معلول و ورثه شهدا در این وزارت ثبت شده است که ماهانه برای هریک، ۱ هزار و ۵۰۰ افغانی معاش پرداخت می‌شود.
ثریا پیکان، معین وزارت کار و امور اجتماعی در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان گفت که ازاین میان، ۱۴۰ هزار آن ورثه شهدا و ۱۰۵ هزار آن معلولان هستند.
به گفته او، بازمندگان شهدا بیشتر اعضای خانواده‌های شان را در جریان جنگ‌ها از دست داده اند و همینطور معلولان در اثر جنگ، اعضای بدن خود را از دست داده‌اند.
شورای ملی پارسال تصویب کرد که از تاریخ ۱۸ سنبله تا یک هفته به عنوان «هفته شهید» در تقویم‌های رسمی افغانستان گنجانیده شود.
خانم پیکان می‌گوید برای اینکه گوشه‌ای از حق شهدای گمنام افغانستان اداء شود، این هفته به نام هفته شهید نام‌گذاری شد.
در جریان این هفته از شهدای افغانستان در سراسر کشور با برپایی محفل‌های سخنرانی‌ها، یابود و گرامی‌داشت می‌شود.
دراین محافل بیشتر به خاطرات و آرمان‌های شهدا پرداخته می‌شود و کمتر در مورد حال و وضعیت زندگی بازماندگان شهدا و معلولان حرف زده می‌شود.
محمد نبی معلولی است که پایش را در دروان جهاد از دست داده است. او از دولت گلایه دارد که صدای معلولان را نمی‌شنود.
او به صدای افغان گفت که هزار و ۵۰۰ افغانی معاش برای او و خانواده‌اش کافی نیست.
نبی افزود:" معلولین با تشکیل اتحادیه‌ها بارها به خاطر خواست‌های خود دست به راهپیمایی زده اند و تا دروازه های پارلمان و ارگ ریاست جمهوری پیش رفته اند؛ اما هیچگاه به خواست‌های آنان پاسخ مثبت داده نشده است."
به گفته او، معلولان اعضای بدن خود را به خاطر دفاع از وطن و استقلال کشور و همچنین برپایی حکومت عدل از دست داده اند؛ بنابراین دولت وظیفه دارد که به پاس فداکاری های آنان از هیچگونه همکاری دریغ نورزد.
بااین‌حال معین وزارت کار، اموراجتماعی، شهدا و معلولین گفت که ۱۵۰۰ افغانی معاش براساس دو قانون «امتیازات معلولان» و « حقوق و امتیازات ورثه شهدا» به آنان پرداخت می‌شود.
خانم پیکان فقر و ناداری در افغانستان به قشر خاصی مربوط نمی‌داند و می‌گوید که اکثر مردم این سرزمین با مشکل معیشتی و فقر اقتصادی رو به رو اند.
به گفته او، جامعه افغانستان یک جامعه طبقاتی است که تعدادی از وضعیت معیشتی خوب برخوردار اند و تعدادی دیگر اما همواره با فقر و تنگدستی دست و پنجه نرم می‌کنند.
این درحالی است که برخی آگاهان امور اجتماعی می‌گویند که مظلوم‌ترین قشر جامعه در افغانستان وارثین شهدا و معلولان اند.
به گفته این آگاهان، در اثر بی‌توجهی حکومت به این دو قشر آسیب‌پذیر، امروز بسیاری از بازماندگان شهدا و همچنان معلولان به اعتیاد و مواد مخدر رو آورده‌اند.
آنان همچنان می‌گویند که برخی دیگر نیز به خاطر ضعف اقتصادی در جاده‌ها، کوچه‌ها و پس‌کوچه‌ها دست به تگدی می‌زنند.
خانم پیکان اما این گفته‌‌ها را رد می‌کند و معتقد است که بسیاری خانواده‌ها و بازماندگان شهدا از وضعیت زندگی خوب برخوردار اند.
او در مورد رو آوردن معلولان به مواد مخدر گفت که هنوز دراین مورد، آمار و ارقام به وزارت کار، شهدا و معلولان نرسیده‌است.
ثریا پیکان، معین وزارت کار و امور اجتماعی در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان گفت که ازاین میان، ۱۴۰ هزار آن ورثه شهدا و ۱۰۵ هزار آن معلولان هستند.
به گفته او، بازمندگان شهدا بیشتر اعضای خانواده‌های شان را در جریان جنگ‌ها از دست داده اند و همینطور معلولان در اثر جنگ، اعضای بدن خود را از دست داده‌اند.
شورای ملی پارسال تصویب کرد که از تاریخ ۱۸ سنبله تا یک هفته به عنوان «هفته شهید» در تقویم‌های رسمی افغانستان گنجانیده شود.
خانم پیکان می‌گوید برای اینکه گوشه‌ای از حق شهدای گمنام افغانستان اداء شود، این هفته به نام هفته شهید نام‌گذاری شد.
در جریان این هفته از شهدای افغانستان در سراسر کشور با برپایی محفل‌های سخنرانی‌ها، یابود و گرامی‌داشت می‌شود.
دراین محافل بیشتر به خاطرات و آرمان‌های شهدا پرداخته می‌شود و کمتر در مورد حال و وضعیت زندگی بازماندگان شهدا و معلولان حرف زده می‌شود.
محمد نبی معلولی است که پایش را در دروان جهاد از دست داده است. او از دولت گلایه دارد که صدای معلولان را نمی‌شنود.
او به صدای افغان گفت که هزار و ۵۰۰ افغانی معاش برای او و خانواده‌اش کافی نیست.
نبی افزود:" معلولین با تشکیل اتحادیه‌ها بارها به خاطر خواست‌های خود دست به راهپیمایی زده اند و تا دروازه های پارلمان و ارگ ریاست جمهوری پیش رفته اند؛ اما هیچگاه به خواست‌های آنان پاسخ مثبت داده نشده است."
به گفته او، معلولان اعضای بدن خود را به خاطر دفاع از وطن و استقلال کشور و همچنین برپایی حکومت عدل از دست داده اند؛ بنابراین دولت وظیفه دارد که به پاس فداکاری های آنان از هیچگونه همکاری دریغ نورزد.
بااین‌حال معین وزارت کار، اموراجتماعی، شهدا و معلولین گفت که ۱۵۰۰ افغانی معاش براساس دو قانون «امتیازات معلولان» و « حقوق و امتیازات ورثه شهدا» به آنان پرداخت می‌شود.
خانم پیکان فقر و ناداری در افغانستان به قشر خاصی مربوط نمی‌داند و می‌گوید که اکثر مردم این سرزمین با مشکل معیشتی و فقر اقتصادی رو به رو اند.
به گفته او، جامعه افغانستان یک جامعه طبقاتی است که تعدادی از وضعیت معیشتی خوب برخوردار اند و تعدادی دیگر اما همواره با فقر و تنگدستی دست و پنجه نرم می‌کنند.
این درحالی است که برخی آگاهان امور اجتماعی می‌گویند که مظلوم‌ترین قشر جامعه در افغانستان وارثین شهدا و معلولان اند.
به گفته این آگاهان، در اثر بی‌توجهی حکومت به این دو قشر آسیب‌پذیر، امروز بسیاری از بازماندگان شهدا و همچنان معلولان به اعتیاد و مواد مخدر رو آورده‌اند.
آنان همچنان می‌گویند که برخی دیگر نیز به خاطر ضعف اقتصادی در جاده‌ها، کوچه‌ها و پس‌کوچه‌ها دست به تگدی می‌زنند.
خانم پیکان اما این گفته‌‌ها را رد می‌کند و معتقد است که بسیاری خانواده‌ها و بازماندگان شهدا از وضعیت زندگی خوب برخوردار اند.
او در مورد رو آوردن معلولان به مواد مخدر گفت که هنوز دراین مورد، آمار و ارقام به وزارت کار، شهدا و معلولان نرسیده‌است.
