معلولین در کشور می‌گویند که "قانون حقوق دارای اشخاص معلولیت" تنها بر روی کاغذ باقی مانده و در هیچ یک از ولایات افغانستان عملی نشده است. صلیب سرخ نسبت به دولت خدمات ارزنده‌‌تری به معلولین ارائه داده است و باید ساحه فعالیت و مراکز اوتوسنتر خود را در ولایات افزایش دهد.
کمیته‌ی صلیب سرخ می‌گوید که در دفترشان 175 هزار مریض ثبت شده و به طور اوسط سالانه 10 هزار تن به این رقم افزوده می‌شود. همچنین 131 هزار و 303 معلول غیر جنگی نیز از سراسر افغانستان سروی شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)، داکتر نجم‌الدین هلال؛ یکی از داکتران صلیب سرخ در مصاحبه با آوا گفت که از شروع فعالیت این کمیته تا اخیر سال 2018، 131 هزار و 303 معلول غیر جنگی از سراسر افغانستان نزد ما راجستر گردیده‌اند. وی سوء شکل ولادی، مشکلات عصبی، پولیو، حادثات ترافیکی، و غیره را از جمله عوامل معلولیت‌های غیر جنگی می‌داند.
البرتو کایرو ، مسئول بخش توان‌بخشی سازمان صلیب سرخ در افغانستان می‌گوید: تا بحال در حدود 175 هزار مریض ثبت و راجستر شده‌اند و هر سال بطور اوسط 10 هزار تن به این رقم افزوده می‌شود.
وی می‌افزاید: هر سال بیشتر از 20 هزار دست و پای مصنوعی و وسایل ارتوپیدیکی دیگر در کشور تولید می‌شود.
آقای هلال بیان داشت که ما برای معلولین، اعضای مصنوعی مانند دست و پا و وسایل کمکی برای راه رفتن تهیه می‌نماییم.
وی از خدمات ارائه شده به معلولان یادآور شده و افزود: ما آنها را با فراهم نمودن قرضه‌های کوچک بدون سود، تعلیم و تربیه و آموزش‌های حرفه‌ای داخل اجتماع می‌سازیم.
هلال اظهار کرد که در تمام مراکز اورتوپیدی کشور تقریبا در حدود 700 معلول کار می‌کنند.
کمیته صلیب سرخ می‌گوید که بیش از ۲۲۰۰۰ اعضای مصنوعی و دیگر وسایل ارتوپیدیکی؛ که تابحال بیشترین تعداد است و همچنان ۲۰۰۰ ویلچیر، ۱۸۰۰۰ عصا و تعداد زیادی فزیوتراپی در سال ۲۰۱۸ برای مریضان فراهم گردیده است.
رویا موسوی؛ سخنگوی صلیب سرخ بیان داشت که کمیته صلیب سرخ در طول 30 سال فعالیت خویش در افغانستان حدود 180 هزار معلول را در 7 مرکز به صورت مستقیم تحت خدمات صحی قرار داده است.
خانم موسوی گفت: تنها درسال 2018 حدود 12 هزار معلول در کمیته صلیب سرخ ثبت شده‌اند.
وی افزود: خدمات ما شامل دادن وسیله‌ی حرکتی، ساخت و ساز دست و پای مصنوعی، آموزش حرفه و دادن قرضه‌های کوچک برای معلولین می‌باشد.
سخنگوی کمیته صلیب سرخ گفت: ما سالانه 21 هزار دست و پای مصنوعی برای معلولین افغانستان ساخته و در اختیار آنها قرار می‌دهیم.
محمدالله یکی از معلولین کشور می‌گوید: من در سال 1371 در جنگ میان جنرال دوستم و گلبدین حکمتیار به شدت زخم برداشته بودم که از آن روز تا هنوز تحت خدمات صحی صیلب سرخ قرار گرفتم.
وی ابرز کرد که کمیته صلیب سرخ من را سه بار از دم مرگ پس آورد از خدمات اینها خوشحال هستم.
سید عبدالرازق دانش؛ رئیس اتحادیه معلولین ولایت بامیان در مصاحبه با آوا گفت که نظر به قانون اشخاص دارای معلولیت، دولت مکلف است که با معلولین در مراجع مختلف همکاری داشته باشد. اما متاسفانه دولت به هیچ یک از مواد این قانون در هیچ یکی از ولایات کشور جامه‌ی عمل نپوشانیده است.
به گفته‌ی وی، دولت در میان معلولین تبعیض قائل شده و معلولین مادرزاد را حتی از معاش ناچیز وزارت شهدا و معلولین محروم ساخته است.
آقای دانش می‌گوید که از 100 فیصد معلولین متاسفانه 60 فیصد آنان از معاش ماهانه محروم می‌باشند که این قابل قبول نیست.
او یادآور شد که ماهانه 5 هزار افغانی به معلولین کلی و 2500 افغانی به معلولین جزئی کمک داده می‌شود که کفاف خانواده‌ی آنها را نمی‌کند. همچنان دولت هیچ برنامه‌ی اشتغال‌زایی برای این گروه ندارد که حداقل بتوانند مقداری از مخارج خانواده‌شان را از طریق کار کردن بدست آورند.
وی با اشاره به سوء‌استفاده‌ی بعضی اشخاص و شرکای جرم‌شان که کارمندان دولتی هستند به نام معلول خیالی، از بایومتریک معلولین از شروع سال 98 خورشیدی خبر داده و می‌گوید که با انجام رسیدن این پروسه، از وجود معلولین خیالی و سوء‌استفاده‌ی کارمندان دولتی از این نام "معلول خیالی" جلوگیری خواهد شد.
رئیس اتحادیه معلولین بامیان به عدم وجود راه‌های ویژه‌ی ویلچر در اماکن عامه اشاره کرده و خاطرنشان کرد: در صورتی که معلولین در اماکن عامه حاضر شده نتوانند، از تمام امکانات محروم می‌شوند.
او ادامه داد: مکاتب، دانشگاه‌ها و مکان‌های مختلفی در سطح افغانستان داریم که در آنها راه ویلچر وجود ندارد که این مسئله سبب بازماندن معلولین از اشتراک در مکان‌های عامه شده است.
اقای دانش علاوه کرد: در افغانستان سهولت نسبی که صلیب سرخ برای معلولین ایجاد کرده، دولت انجام نداده و ما دست‌های مسئولین صلیب سرخ را به گرمی می‌فشاریم.
خواست وی از کمیته‌ی صلیب سرخ، ساختن یک «اوتو سنتر» و شروع فعالیت و خدمات‌شان در ولایت بامیان می‌باشد.
او می‌گوید: در اکثر ولایات افغانستان، کمیته‌ی صلیب سرخ فعالیت داشته و خدمات مختلفی را به معلولین ارائه داده است. اما در بامیان اگر پای مصنوعی یک معلول بشکند تا پای آن از ولایات دیگر فراهم گردد مدت زمان زیادی را در برگرفته و مشکلات زیادی برای معلول ایجاد می‌گردد.
گفتنی است که صلیب سرخ، کمک به افراد دارای معلولیت را در سال ۱۹۸۸ آغاز کرد و برای آنها اعضای مصنوعی و خدمات فزیوتراپی فراهم می‌نمود تا بتوانند حرکت کنند.
در حال حاضر، صلیب سرخ هفت مرکز ارتوپیدی در کابل، مزار شریف، هرات، جلال آباد، گلب‌هار، فیض آباد و لشکرگاه دارد.
دانش یادآور شد که این کمیته در اکثر ولایات، تیم ویلچر بسکیتبال دارد و هرگونه حمایتی از این تیم می‌کند تا بستر رشد را برای آنها در اجتماع فراهم سازد، لذا از این کمیته می‌خواهیم که خدمات ارزنده‌ی خود را در این ولایت شروع کند.
وی تنها خواسته‌اش از دولت را عملی نمودن "قانون حقوق اشخاص دارای معلولیت" عنوان کرد و گفت: می‌خواهد که این قانون در سراسر افغانستان اجرا و عملی گردد و همچنین به سمع همه‌ی معلولین رسانیده شود تا معلولین در سراسر این کشور بفهمند که از حقوق و امتیازاتی برخوردار هستند.
او ابراز کرد که این کمیته در بامیان حدود 6 سال می‌شود فعالیت دارد و 8364 نفر از معلولین بامیان در دفترشان ثبت بوده که حدود 3 هزار و چهارصد نفر اینها را خانم‌ها تشکیل داده و 2 هزار و دوصد نفرشان را اطفال تشکیل می‌دهند.
آقای دانش اظهار کرد که قانون اشخاص دارای معلولیت در سال 1389 توسط رئیس جمهور توشیح شده که در این قانون معلولین از تمام حقوق خود برخوردارند اما تنها در روی کاغذ بوده و هیچ جنبه عملی ندارد.
بصیر احمد تاجکی نماینده معلولین در بلخ در مصاحبه با آوا از عدم فعالیت دولت در رابطه با ارائه خدمات به معلولین خبر داده و می‌گوید که معلولین در بلخ با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
کمیته‌ی صلیب سرخ می‌گوید که در دفترشان 175 هزار مریض ثبت شده و به طور اوسط سالانه 10 هزار تن به این رقم افزوده می‌شود. همچنین 131 هزار و 303 معلول غیر جنگی نیز از سراسر افغانستان سروی شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)، داکتر نجم‌الدین هلال؛ یکی از داکتران صلیب سرخ در مصاحبه با آوا گفت که از شروع فعالیت این کمیته تا اخیر سال 2018، 131 هزار و 303 معلول غیر جنگی از سراسر افغانستان نزد ما راجستر گردیده‌اند. وی سوء شکل ولادی، مشکلات عصبی، پولیو، حادثات ترافیکی، و غیره را از جمله عوامل معلولیت‌های غیر جنگی می‌داند.
البرتو کایرو ، مسئول بخش توان‌بخشی سازمان صلیب سرخ در افغانستان می‌گوید: تا بحال در حدود 175 هزار مریض ثبت و راجستر شده‌اند و هر سال بطور اوسط 10 هزار تن به این رقم افزوده می‌شود.
وی می‌افزاید: هر سال بیشتر از 20 هزار دست و پای مصنوعی و وسایل ارتوپیدیکی دیگر در کشور تولید می‌شود.
آقای هلال بیان داشت که ما برای معلولین، اعضای مصنوعی مانند دست و پا و وسایل کمکی برای راه رفتن تهیه می‌نماییم.
وی از خدمات ارائه شده به معلولان یادآور شده و افزود: ما آنها را با فراهم نمودن قرضه‌های کوچک بدون سود، تعلیم و تربیه و آموزش‌های حرفه‌ای داخل اجتماع می‌سازیم.
هلال اظهار کرد که در تمام مراکز اورتوپیدی کشور تقریبا در حدود 700 معلول کار می‌کنند.
کمیته صلیب سرخ می‌گوید که بیش از ۲۲۰۰۰ اعضای مصنوعی و دیگر وسایل ارتوپیدیکی؛ که تابحال بیشترین تعداد است و همچنان ۲۰۰۰ ویلچیر، ۱۸۰۰۰ عصا و تعداد زیادی فزیوتراپی در سال ۲۰۱۸ برای مریضان فراهم گردیده است.
رویا موسوی؛ سخنگوی صلیب سرخ بیان داشت که کمیته صلیب سرخ در طول 30 سال فعالیت خویش در افغانستان حدود 180 هزار معلول را در 7 مرکز به صورت مستقیم تحت خدمات صحی قرار داده است.
خانم موسوی گفت: تنها درسال 2018 حدود 12 هزار معلول در کمیته صلیب سرخ ثبت شده‌اند.
وی افزود: خدمات ما شامل دادن وسیله‌ی حرکتی، ساخت و ساز دست و پای مصنوعی، آموزش حرفه و دادن قرضه‌های کوچک برای معلولین می‌باشد.
سخنگوی کمیته صلیب سرخ گفت: ما سالانه 21 هزار دست و پای مصنوعی برای معلولین افغانستان ساخته و در اختیار آنها قرار می‌دهیم.
محمدالله یکی از معلولین کشور می‌گوید: من در سال 1371 در جنگ میان جنرال دوستم و گلبدین حکمتیار به شدت زخم برداشته بودم که از آن روز تا هنوز تحت خدمات صحی صیلب سرخ قرار گرفتم.
وی ابرز کرد که کمیته صلیب سرخ من را سه بار از دم مرگ پس آورد از خدمات اینها خوشحال هستم.
سید عبدالرازق دانش؛ رئیس اتحادیه معلولین ولایت بامیان در مصاحبه با آوا گفت که نظر به قانون اشخاص دارای معلولیت، دولت مکلف است که با معلولین در مراجع مختلف همکاری داشته باشد. اما متاسفانه دولت به هیچ یک از مواد این قانون در هیچ یکی از ولایات کشور جامه‌ی عمل نپوشانیده است.
به گفته‌ی وی، دولت در میان معلولین تبعیض قائل شده و معلولین مادرزاد را حتی از معاش ناچیز وزارت شهدا و معلولین محروم ساخته است.
آقای دانش می‌گوید که از 100 فیصد معلولین متاسفانه 60 فیصد آنان از معاش ماهانه محروم می‌باشند که این قابل قبول نیست.
او یادآور شد که ماهانه 5 هزار افغانی به معلولین کلی و 2500 افغانی به معلولین جزئی کمک داده می‌شود که کفاف خانواده‌ی آنها را نمی‌کند. همچنان دولت هیچ برنامه‌ی اشتغال‌زایی برای این گروه ندارد که حداقل بتوانند مقداری از مخارج خانواده‌شان را از طریق کار کردن بدست آورند.
وی با اشاره به سوء‌استفاده‌ی بعضی اشخاص و شرکای جرم‌شان که کارمندان دولتی هستند به نام معلول خیالی، از بایومتریک معلولین از شروع سال 98 خورشیدی خبر داده و می‌گوید که با انجام رسیدن این پروسه، از وجود معلولین خیالی و سوء‌استفاده‌ی کارمندان دولتی از این نام "معلول خیالی" جلوگیری خواهد شد.
رئیس اتحادیه معلولین بامیان به عدم وجود راه‌های ویژه‌ی ویلچر در اماکن عامه اشاره کرده و خاطرنشان کرد: در صورتی که معلولین در اماکن عامه حاضر شده نتوانند، از تمام امکانات محروم می‌شوند.
او ادامه داد: مکاتب، دانشگاه‌ها و مکان‌های مختلفی در سطح افغانستان داریم که در آنها راه ویلچر وجود ندارد که این مسئله سبب بازماندن معلولین از اشتراک در مکان‌های عامه شده است.
اقای دانش علاوه کرد: در افغانستان سهولت نسبی که صلیب سرخ برای معلولین ایجاد کرده، دولت انجام نداده و ما دست‌های مسئولین صلیب سرخ را به گرمی می‌فشاریم.
خواست وی از کمیته‌ی صلیب سرخ، ساختن یک «اوتو سنتر» و شروع فعالیت و خدمات‌شان در ولایت بامیان می‌باشد.
او می‌گوید: در اکثر ولایات افغانستان، کمیته‌ی صلیب سرخ فعالیت داشته و خدمات مختلفی را به معلولین ارائه داده است. اما در بامیان اگر پای مصنوعی یک معلول بشکند تا پای آن از ولایات دیگر فراهم گردد مدت زمان زیادی را در برگرفته و مشکلات زیادی برای معلول ایجاد می‌گردد.
گفتنی است که صلیب سرخ، کمک به افراد دارای معلولیت را در سال ۱۹۸۸ آغاز کرد و برای آنها اعضای مصنوعی و خدمات فزیوتراپی فراهم می‌نمود تا بتوانند حرکت کنند.
در حال حاضر، صلیب سرخ هفت مرکز ارتوپیدی در کابل، مزار شریف، هرات، جلال آباد، گلب‌هار، فیض آباد و لشکرگاه دارد.
دانش یادآور شد که این کمیته در اکثر ولایات، تیم ویلچر بسکیتبال دارد و هرگونه حمایتی از این تیم می‌کند تا بستر رشد را برای آنها در اجتماع فراهم سازد، لذا از این کمیته می‌خواهیم که خدمات ارزنده‌ی خود را در این ولایت شروع کند.
وی تنها خواسته‌اش از دولت را عملی نمودن "قانون حقوق اشخاص دارای معلولیت" عنوان کرد و گفت: می‌خواهد که این قانون در سراسر افغانستان اجرا و عملی گردد و همچنین به سمع همه‌ی معلولین رسانیده شود تا معلولین در سراسر این کشور بفهمند که از حقوق و امتیازاتی برخوردار هستند.
او ابراز کرد که این کمیته در بامیان حدود 6 سال می‌شود فعالیت دارد و 8364 نفر از معلولین بامیان در دفترشان ثبت بوده که حدود 3 هزار و چهارصد نفر اینها را خانم‌ها تشکیل داده و 2 هزار و دوصد نفرشان را اطفال تشکیل می‌دهند.
آقای دانش اظهار کرد که قانون اشخاص دارای معلولیت در سال 1389 توسط رئیس جمهور توشیح شده که در این قانون معلولین از تمام حقوق خود برخوردارند اما تنها در روی کاغذ بوده و هیچ جنبه عملی ندارد.
بصیر احمد تاجکی نماینده معلولین در بلخ در مصاحبه با آوا از عدم فعالیت دولت در رابطه با ارائه خدمات به معلولین خبر داده و می‌گوید که معلولین در بلخ با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
