عزاداری حسینی باید باشکوه و مفید باشد/ بعضی سخنران‌ها امام حسین(ع) را در همان سال ۶۱ هجری اول می کشند و بعد دفن می‌کنند!

خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ مشهد مقدس: مراسم عزاداری شب عاشورای حسینی از سوی دفتر مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در مشهد مقدس با حضور پرشور عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در حسینیه شهید مصباح برگزار گردید.
 
حجت الاسلام والمسلمین سید عیسی حسینی مزاری در سخنانی در این مراسم، به بیان چند تذکر در مورد چگونگی برگزاری مراسم عزاداری امام حسین(ع) و مفید بودن این مراسم ها پرداخت و اولین تذکر، به حضور باشکوه مردم و به خصوص جوانان در این مجالس تأکید کرد.
 
وی خاطرنشان کرد: عزاداران تلاش بکنند مجالس عزاداری حضرت امام حسین(ع) با شکوه تمام برگزار شود و در جهت فراهم کردن حضور جدی مردم، به خصوص جوانان تلاش صورت بگیرد، به ویژه حضور جوانان در پای منبرها خیلی ضروری است.
 
حسینی مزاری با اشاره به حضور تأثیرگذار جوانان در تحولات کنونی جهان، به خصوص حضور جوانان در حلقات فکری و فرهنگی و مبارزاتی که امروز در سطح دنیا در برابر استکبار مبارزه می‌کنند، گفت که بیش از ۹۰ درصد فرماندهان، مدیران و رهبران اصلی جبهه و جنگ از جمله در غزه و دیگر کشورها چون لبنان، عراق، یمن، سوریه، ایران، افغانستان و... و همچنین تظاهرات هایی که امروز در اروپا و امریکا صورت می گیرد، و حتی پرچم بزرگ امام حسین(ع) در یکی از میادین اصلی امریکا بلند می‌شود، جوان هستند.
 
وی تأکید کرد، کار روی جوانان خیلی مهم است و پدران و مادران در این زمینه نقش خیلی اساسی و اصولی دارند تا جوانان را پای منابر و سخنرانی ها در مجالس عزای حسینی بکشانند.
 
حسینی مزاری در تذکر دوم مواردی را در مورد مفید بودن مجالس حسینی، به خصوص ویژگی های روحانی و سخنران مجلس مطرح کرد و گفت: سخنرانی که به مجالس دعوت می شود، اولا باید از نظر علمی باسواد و دوم، با تقوا باشد، باید اهل تحلیل مسائل روز و بیان درست موضوعات باشد. مثلا اگر در رابطه با امام حسین علیه السلام سخنرانی می‌کند، کسی نباشد که امام حسین را در همان سال ۶۱ هجری اول بکشد و بعد دفن کند! این چنین سخنرانی به درد نمی خورد.
 
وی با انتقاد تصریح کرد: متاسفانه من در بسیاری از مجالس چه در داخل افغانستان، چه در ایران و جاهای دیگر شرکت می کنم، روحانی که سخنرانی می کند، شخصیت خیلی برجسته، و آدم با نام و نشان است، اما وقتی شروع به سخنرانی می‌کند، از اول تا پایان انگار که در زمان پیامبر اسلام زندگی می‌کند! اصلا در زمان حال نیست و نمی تواند از مسائل امروز صحبت کند، در حالی که سخنرانی باید تطبیقی باشد. در حالی که ما امروز نیز خط امام حسین(ع) و یزید را داریم که همچنان در تقابل است! سخنران باید این مباحث را روشن کند.
 
رییس مرکز تبیان خاطرنشان نمود؛ این مسئولیت دست‌اندرکاران مجالس است که از قبل تحقیق کنند چه روحانی می تواند این مجلس را از نگاه مطالب روز ارضا بکند.
 
از سوی دیگر، وی گفت که سخنران بایستی اهل عمل و پیشگام باشد.
 
در نکته دیگر، به گفته این عالم برجسته دینی، سخنران بایستی جریان ساز بوده و خطش مشخص باشد که طرف حق است یا باطل؟ این روحانی در هر موقع باید حرف بزند؛ چه در زمان جمهوریت و چه حالا در زمان امارت اسلامی.
 
حسینی مزاری با طرح این سوال که چرا مردم افغانستان ۴۵ سال است بحران را تحمل می‌کنند؟، ادامه داد: چرا در ۲۰ سال گذشته ی جمهوریت که ما در برابر هزاران مصیبت قرار داشتیم، کسی نبود که این مسائل را مطرح و روشن کند که توطئه های امریکا چیست؟ در حالی که غربی ها هزاران مشکل و معضل بر مردم ما تحمیل کردند؛ به خصوص فساد  در عرصه های مختلف.
 
وی خاطرنشان کرد که بارها در کابل در سخنرانی ها گفته که اگر ده سال دیگر حکومت جمهوریت ادامه پیدا می‌کرد، چیزی به نام هویت زن مسلمان در افغانستان نمی‌داشتیم!
 
حسینی مزاری در ادامه این انتقاد را مطرح کرد که در زمان امارت اسلامی نیز شخصیت‌های ما چه کار می‌کنند؟ به گفته وی، یک عده در خارج فقط انتقاد کردن، فرافکنی و تهمت زدن را بلد اند! در خارج در آسایش به سر می برند و هر کسی که در داخل افغانستان کار کرد، سریع می‌گویند که این آقا "طالب" است و از حکومت پول گرفته و مجبور است به نفع آن حرف بزند در حالی که امروزه در افغانستان بسیاری از واقعیت های قابل تغییر مشاهده می شود، روند رو به بهبود است و هم مردم و هم حاکمیت عزم بر ساختن کشور دارند.
 
نکته مهم دیگری که رییس مرکز تبیان به آن اشاره کرد، این بود که بعد از دهه اول محرم، نباید به دنبال "دهه‌سازی‌ها" و طولانی کردن عزاداری‌ها و گرفتن وقت بود، این حرکت اشتباه است و تمام توان ما فقط در بحث عزاداری دهه محرم و... مصرف می شود. البته به گفته وی، مناسبت‌های شهدا و میلاد‌های ائمه معصوم بایستی با شور و اشتیاق و گستردگی کامل برگزار شود، اما باید از دهه‌سازی‌ها دست برداشت که این روند خوبی برای اجتماع و مردم ما نیست.
این عالم برجسته دینی نکاتی را هم در مورد طولانی نبودن زمان برگزاری مجالس عزاداری و کاربلد و مسلط بودن مداح، روضه‌خان و نوحه‌خوان‌ها بیان کرد.
 
متن کامل سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سید عیسی حسینی مزاری، رییس کل مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در شب عاشورای حسینی در حسینیه شهید مصباح(ره) مشهد مقدس به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
چند تذکر در مورد مراسم عزاداری امام حسین(ع)
امشب قبل از پرداختن به اصل موضوع، چند تذکر در رابطه با مجالس عزاداری دارم. گرچه برخی از این تذکرات باید در شب اول محرم یادآوری می شد، ولی حالا هم وقتش نگذشته و لازم است برخی موضوعات در رابطه با مراسم عزاداری حضرت امام حسین(ع) رعایت شود.
 
تذکر اول؛ حضور باشکوه مردم و به خصوص جوانان
بحث اول و تذکر اول اینکه عزاداران تلاش بکنند مجالس عزاداری حضرت امام حسین(ع) با شکوه تمام برگزار شود و در جهت فراهم کردن ازدحام و حضور جدی مردم، به خصوص جوانان تلاش صورت بگیرد، به ویژه حضور جوانان در پای منبرها خیلی ضروری است.
 
متأسفانه در اکثر مجالس می‌بینیم که هنگام سخنرانی جمعیت محدود، اما وقتی زمان سینه زنی فرا می‌رسد، اصلا جا نیست و همه جا پر می شود، بنابراین همه بزرگان و شخصیت‌ها وظیفه دارند علاوه بر اینکه بایستی بقیه ی مردم در سنین مختلف در مجالس عزاداری حضور جدی داشته باشند، در قسمت تشویق جوانان برای حضور هم باید کار کنند، چون امروز جوانان سرمایه های اصلی یک ملت و کشور اند، و اگر جوانان ما درست تربیت شده، درس های عاشورا را درست بیاموزند و زندگی خود را با فرهنگ حسینی عجین بکنند، می‌توانند در قسمت ساختن کشور و اصولاً تصاحب کشور تاثیرگذار باشند و در راستای مدیریت اجتماع عمل کنند. امروز ما در دنیا می بینیم که جوانان چقدر اثرگذارند و در صحنه حضور دارند.
 
همین حلقات فکری و فرهنگی و مبارزاتی که امروز در سطح دنیا حضور دارند و در برابر استکبار مبارزه می‌کنند، چه کسانی اند؟! فرماندهان، مدیران و رهبران اصلی جبهه و جنگ چه کسانی اند؟ شما اگر چهره نیروهای مبارز فلسطینی در غزه را بنگرید، متعجب می‌شوید. چه نیروهایی در سطح رهبری و مدیریت جنگ غزه ای که نزدیک به ۳۰۰ روز در برابر کل دنیای استکبار ایستاده و تا هنوز نتوانسته اند این ملت را از پا در بیاورند، قرار دارند؟! نیروهایی که در قالب حزب الله لبنان، در عراق، یمن، سوریه، ایران، افغانستان و جای جای کشورهای اسلامی و غیراسلامی که امروز پرچم اسلام را برافراشته‌ و فرهنگ حسینی را ترویج می‌کنند، چه کسانی هستند؟! امروز شما در سطح اروپا و امریکا نگاه کنید، تظاهرات هایی که صورت می گیرد، حرکت های جدی دینی که روی دست گرفته می‌شود و حتی پرچم بزرگ امام حسین(ع) در یکی از میادین اصلی امریکا بلند می‌شود، چه کسانی اند؟! بالای ۹۰ درصد این نیروها، جوان هستند.
 
بنابراین کار روی جوانان خیلی مهم است و پدران و مادران خیلی نقش اساسی و اصولی دارند تا جوانان را پای منابر و سخنرانی ها در مجالس عزای حسینی بکشانند که خیلی تأثیرگذار است.
 
البته بنده کسی آنچنانی که احساس شود، نیستم، ولی همین مقداری که هستم و پشت این تریبون ایستاده و طی مدت عمری که در مسیر خدا، امام حسین و در حوزه خیمه‌گاه امام حسین قدم، قلم و حرف زدم و سخن گفتم، مرهون پدرم است. پدر من از ابتدا، حتی هنوز نوجوان هم نبودم، در هر مراسمی که می‌رفت، بنده را هم می‌برد، دوچرخه داشت و پیش روی دوچرخه می‌نشاند. در مجالس و محافلی که در مساجد و حسینیه‌ها و در اکثر جلساتی که در مزارشریف به خصوص در حسینیه "آقا میرآقا" برگزار می شد، بودم و نوحه می خواندم. در مجالس مدرسه سلطانیه شرکت می‌کردم، در حسینیه سید اسماعیل آقا در مزارشریف، در حسینیه سید طاهرشاه آقا و برخی حسینیه‌های دیگری که در مزارشریف دعوت می‌شدیم، می‌رفتیم و شرکت می‌کردیم. از آن روز این روحیه حسینی بودن، مبارزه و مجاهدت در وجود من نفوذ کرد و در این راه ماندم و تا حالا هم هستم.
 
به همین دلیل از پدر خود خیلی تشکر می‌کنم و سپاسگزارم که بنده را به این مسیر کشاند و تا حالا هم هستیم. انشالله پدرم در این دو سه شب می‌آید و روی ویلچر می‌بینید، تقریبا در سال ۱۳۹۷ سکته کرد، و پنج سال است که بنده خدا مریض است، ولی به هر حال تا وقتی که جور بود، خودش در صحنه بود و در تظاهرات‌ها و مجالس در صف اول حضور داشت.
 
بر این اساس، پدران خیلی در قسمت جهت دادن به فرزندان شان نقش دارند. امروز باید مجالس مملو از حضور جوانان باشد، زیرا هم برای خودشان موثر است و هم برای اجتماع. به این خاطر، ما سعی کنیم که مجالس عزاداری امام حسین به خصوص در دهه محرم بسیار بسیار باشکوه و پر ازدحام برگزار شود. این مجالس و این مراسم و این دهه، دهه سیاسی و نمایش قدرت مسلمانان در سطح دنیا است که هم خود را بازیابی بکنند و از نظر فکری روی سایر افکار عمومی تاثیر بگذارند و هم در برابر دشمن، اقتدار و عظمت و گستردگی کار و تفکر حسینی را به دنیا نشان بدهند.
 
مجالس عزاداری باید بزرگ و باعظمت باشد
البته بعضی از آدم‌ها تاکید می‌کنند که بایستی بالاخره دهه محرم را خانه به خانه بسازیم، هر کس در خانه خود یک مراسم برگزار کند. از نظر من این حرکت اشتباه است که بیاییم بالاخره دهه محرم و عزاداری ها را خانگی بسازیم، چون از عظمت و بزرگی و از ازدحام و شکوه محرم می‌کاهد، بلکه ما باید هرچه در توان داریم به خرج بدهیم تا مجالس عزاداری را در مراکز مشخصی که محیط بزرگ باشد و همه شخصیت‌ها، عناصر و افراد در آن حضور پیدا بکنند، برگزار شود. حالا اگر در خانه ها هم مراسمی برگزار می‌شود، سعی شود که مراسم خانگی مصادف با مجالس بزرگ و عمومی نباشد، تا باعث کاهش جمعیت و فروکاستن از شکوه محافل و مجالس بزرگ نشود.
 
از سوی دیگر، باید حواسمان جمع باشد که دشمن هم در قسمت فروکاستن از حضور مردم در مجالس و محافل حسینی تلاش می‌کند و برنامه دارد و بر اساس آن در افغانستان و در خارج از آن، در ایران، و در کل دنیا کار می کند. ولی الحمدلله نمی تواند و شور و شعور حسینی روز به روز رو به گسترش است، دایره نفوذ امام حسین علیه السلام روز به روز رو به گسترش است و این تفکر و اندیشه آهسته آهسته زمینه ظهور را فراهم می‌کند. اینجاست که ما باید حواسمان جمع باشد که از این مسیر و حوزه نمانیم و با حضور خود و مصرف پول و وقت گذاشتن سعی کنیم مراسم ها و مجالس حسینی را پرشکوه دایر بکنیم تا انشالله ما هم به ثواب بیشتری دست پیدا بکنیم.
 
تذکر دوم، مفید بودن مجالس حسینی
ـ مجلاس حسینی طولانی نباشد
دوم، سعی بکنیم مجالس حسینی مجالس مفید باشد. در قسمت مفید بودن مجالس حسینی چند نکته لازم است رعایت شود؛
 اول مجالس عزاداری از نظر زمانی نباید طولانی باشد، زمان طولانی، خسته کننده بوده و لذا باید زمان کوتاه در نظر گرفته شود. دو ساعت به نظر من از ابتدای شروع جلسه، قرائت قرآن تا سخنرانی، روضه خوانی و سینه زنی و غذا خوردن خوب است. نباید از دو ساعت تجاوز بکند. جلسه ما هم بالاخره یک جلسه طولانی است و از ساعت ۸ شروع می‌شود و باید تا ساعت ۱۰ ختم شود. گرچه تا این ساعت سینه زنی ختم می‌شود اما بحث غذا خوردن می ماند، ولی به نظر من حتی غذا خوردن هم تا ساعت ۱۰ تمام شود. البته به شرطی که مومنین و شرکت کننده‌ها رأس ساعت ۸ بیایند و جلسه تا ساعت ۱۰ خلاص شود.
 
از نظر برنامه هم بایستی توجه بکنیم که برنامه هایی که در مجالس اجرا می شود، مفید باشد، و برنامه به گونه‌ای نباشد که برای حاضرین خسته کننده باشد. این که قرائت قرآن، زیارت عاشورا، و بعد یک یا دو سخنران، یک یا دو مداح، و در نهایت سینه‌زنی. این دیگر پدر یک شرکت کننده در مراسم عزاداری را در می‌آورد. این مجالس بر افکار عمومی، به خصوص برای بچه های نوجوان و جوانان، آن هم در شرایط کنونی که فضا، فضای دیگری است، و جوانان خیلی پایبند حضور در مجالس و مراسمی که برنامه های غیر مفید اجرا شود، نیستند، تاثیر ندارد و مفید نیست. لذا ما سعی کنیم در مجالس خود برنامه محدود داشته باشیم، و بعد کسانی هم که برنامه اجرا می کنند، آدم های مفید و تاثیرگذار باشند.
 
ویژگی‌های روحانی و سخنران مجلس
ـ سخنران باید باسواد و اهل تحلیل مسائل روز باشد
به عنوان مثال، شما که سخنران دعوت می‌کنید، سخنران بایستی صحبت کننده و بیان کننده باشد، که اولا از نظر علمی باسواد باشد. دوم با تقوا باشد، آدمی نباشد که پشت تریبون از خدا و فلان و بهمان حرف  بزند، اما خودش رعایت نکند و این دوگانگی را مخاطب متوجه می شود و درنتیجه تاثیر عکس دارد.
 
کسی که سخنران است، باید اهل تحلیل مسائل روز باشد، اهل بیان درست موضوعات روز باشد و اگر در رابطه با امام حسین علیه السلام سخنرانی می‌کند، کسی نباشد که امام حسین را در همان سال ۶۱ هجری اول بکشد و بعد دفن کند! این چنین سخنرانی به درد نمی خورد.
 
متاسفانه من در بسیاری از مجالس شرکت می‌کنم، چه در داخل افغانستان، چه در ایران و چه جاهای دیگر، شخصیت خیلی شخصیت برجسته، و آدم خیلی با نام و عنوان، اما وقتی شروع به سخنرانی می‌کند، از اول تا پایان انگار که در زمان پیامبر اسلام زندگی می‌کند! انگار در زمان امام حسین زندگی می‌کند، و اصلا در زمان حال نیست و صحبت از مسائل امروز نمی‌کند، در حالی که سخنرانی باید تطبیقی باشد. وقتی سخنران یک نکته از آن زمان می‌گوید، باید به شرایط کنونی نیز مراجعه کند، امام حسین(ع) را به شرایط موجود بیاوریم و در بین خود تحلیل و تفسیر کنیم، که آیا ما امروز هم امام حسین داریم یا نداریم؟! یا امام حسین سال ۶۱ هجری بود و تمام، در حالی که ما امروز نیز خط امام حسین(ع) و خط یزید داریم، و امروز هم این دو خط در تقابل است، اما ما در انتخاب خود چه کار می‌کنیم؟ در خط حسینیم یا در خط یزید؟! سخنران و کسی که تحلیل می‌کند، باید این مباحث را روشن بکند. این مسئولیت دست‌اندرکاران مجالس است که بایستی از قبل تحقیق کنند که چه فرد و چه روحانی می تواند این مجلس را از نگاه مطالب روز ارضا بکند.
 
امروز ما گرفتار مسائل مختلف هستیم؛ گرفتار توطئه ها و نقشه های شوم دشمن. این مجالس فرصت‌های خوبی است برای بیان توطئه های دشمن، و موضوعاتی که از سوی دشمن علیه ما تحمیل می‌شود و علیه ما صورت می‌گیرد؛ چه در ایران و چه در افغانستان. اما موقعیت ما چیست؟! مای مهاجر اینجا چه وظیفه ای داریم؟ وظیفه ما در قبال ایران چیست؟! وظیفه ایران در قبال ما چیست؟! مشکلات ما چیست؟! راه حل این مشکلات چیست؟! چه کسانی باید مشکلات ما را حل بکنند؟! وظیفه ما نسبت به افغانستان چیست؟! آیا آمدیم که از افغانستان ببُریم؟! هرچه خرج و کار و فعالیت داریم، فقط در قالب ایران هستیم؟! مربوط افغانستان نیستیم؟! اینها مسائلی است که باید توسط شخصیت سخنران به صورت جدی مطرح شود!
 
ـ سخنران باید اهل عمل باشد
از سوی دیگر، سخنران ما بایستی اهل عمل باشد. وقتی سخنران اهل تحلیل و بیان، و اهل موضوعات صدر اسلام تا حالا است، و موضوعات حالا را هم مطرح می‌کند، بایستی بالاخره اهل عمل هم باشد، خودش باید پیش قراول و پیشگام باشد.
برادران و خواهران!  کسانی که امام جماعت هستند، باید امام اقتصاد، امام سیاست، امام امنیت و امام اجتماع و فرهنگ هم باید باشند. این وظیفه روحانی است. اگر روحانی هنوز نتوانسته این سِمَت را پیدا بکند، باید پیدا بکند و تلاش و زحمت بکشد. روحانی که پشت تریبون می‌نشیند، یا بالای منبر و مخاطبش هم جوانان دانشجو و دانشمند و طلبه است، وقتی با این‌ها صحبت می‌کند، حداقل این دانشجو به این فکر نباشد که این شیخ نمی تواند خودش را مدیریت کند، حالا آمده برای ما صحبت می‌کند! قیافه خودش را نگاه کن، نظافتش را نگاه کن! لباسش را نگاه کن! بعد آمده برای ما حرف می زند! این روحانی و این سخنران نمی‌تواند به عنوان الگو برای مخاطب مطرح باشد. چنین شخصی که در برابر مردم نشسته و وقت مردم را می‌گیرد، نمی‌تواند به رسالت خود عمل کند. اول خود این آقا مسئول است، وقتی که برای سخنرانی دعوت می شود، نباید قبول بکند و بگوید از عهده من برآمده نیست!
 
آقا ما در قیامت باید برای گرفتن وقت مردم حساب و کتاب پس بدهیم! اینکه حسینی مزاری اینجا نشسته، ازش سوال می‌شود، شما که پشت تریبون نشستی و با مردم حرف زدی، چیکار کردی؟! چرا حرف مثبت و حرف مفید ارائه نکردی؟! چرا راهنمایی نکردی؟! چرا در رابطه با ظلم و ستم صحبت نکردی؟! چرا در رابطه با مسائل روز موضع مشخص و جریان ساز نگرفتی؟!
 
ـ روحانی بایستی جریان ساز باشد
آقا! روحانی بایستی جریان ساز باشد! روحانی بایستی خطش مشخص باشد! طرف حق است یا باطل؟! در هر موقع باید حرف بزند؛ وقتی در زمان جمهوریت است باید حق را بگوید، در زمان امارت هم باید حق را بگوید و در مسیر حق ایستاد شود و مردم را هدایت بکند و جهت بدهد. اگر حرف روحانی، دانشمند، دانشگاهی و استاد دانشگاه تاثیرگذار و جریان ساز نباشد، افکار و ذهنیت‌های مردم را در مسیر مثبت و درست جهت ندهد و رهبری نکند، اجتماع ما بالاخره در به در و خاک به سر می‌ماند! چرا مردم افغانستان ۴۵ سال است بحران را تحمل می‌کنند؟! چرا در ۲۰ سال گذشته ی جمهوریت که ما در برابر هزاران مصیبت قرار داشتیم، کسی نبود که این مسائل را مطرح و روشن کند که توطئه های امریکا چیست؟! مشکلاتی که غرب علیه مردم افغانستان وارد و تحمیل می‌کند، چیست؟! و راهکار مبارزه در برابر اینها چیست؟! بفرمایید شما یک روحانی یا شخصیتی در افغانستان به من نشان بدهید که در برابر توطئه های امریکا سینه سپر کرده باشد! غربی ها هزاران مشکل و معضل بر مردم ما تحمیل کرد؛ فسادهای اداری، اخلاقی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، در همه ابعاد غربی ها چنان فساد را در افغانستان نهادینه کرده که اگر ما ده ها سال دیگر کار بکنیم، نمی‌توانیم این فساد را جمع بکنیم! اما فعلا
 
اینقدر معضل در داخل  افغانستان داریم و آثار شوم حضور غرب چنان تاثیر گذاشته که به این راحتی نمی‌توانیم از زیر بار این مشکلات و معضلات خلاص شویم. من بارها در کابل در سخنرانی ها گفتم که اگر ده سال دیگر حکومت جمهوریت ادامه پیدا می‌کرد، چیزی به نام هویت زن مسلمان در افغانستان نمی‌داشتیم! این بحران، معضل و خطرات وجود داشت. در طول ۲۰ سال بیان این موضوعات کجا بود؟!
 
در زمان امارت اسلامی هم شخصیت‌های ما چه کار می‌کنند؟! یک عده در خارج فقط انتقاد کردن، فرافکنی و تهمت زدن را بلدند! و هر کسی که در داخل افغانستان کار کرد، سریع می‌گویند این آقا طالب است! آقا تو طالب نه، بفرما بیا در داخل افغانستان و در کنار مردم کار کن! شما طالب نه، شما آدم های خوب، متدین و مهم، بفرما داخل افغانستان! در خارج از افغانستان جا خوش کردی و حرفتان از نفس گرم تان بیرون می‌شود!
 
یک وقتی کسی از قم با من در چت می‌گفت؛ شما این اشتباه را کردید، من گفتم بنده خدا تو در قم نشستی، یک نفر، هیچ ارتباطی هم به جایی نداری، تمام وسیله ارتباطی شما فیسبوک، تلگرام یا واتساپ است، تو راست میگویی، و منی که بیش از ۲۰ سال است در افغانستان حضور دارم، و صدها نفر کارمند و همکار تشکیلاتی و سازمانی دارم، در اکثر ولایات افغانستان، در جامعه و منطقه حضور جدی دارم، دسترسی به همه اطلاعات و معلومات منطقه و دنیا دارم، در رابطه با افغانستان می‌فهمم و می‌شناسم و کارشناس ارشد هستم، دروغ می‌گویم!! آخر این چه منطقی است که نزد برخی از اشخاص ما مطرح است؛ چه حالا ملا و روحانی باشد یا دانشگاهی و فلان بهمان.
بنابر این است که روحانی و سخنران ما باید اهل عمل باشد.
 
نوحه‌خان و روضه‌خان باید کاربلد باشد
همچنان در بحث به اصطلاح مداح، روضه خوان و نوحه خوان هم بایستی مجریان و دست‌اندرکاران توجه کنند که عناصر مفید و مثبت را بیاورند تا از این مجالس بهره برداری شود. شما یک نوحه خوان را می‌آوری که بالاخره چیزی بلد نیست و وقتی جلسه و سینه‌زن را می‌گیرد. برادر من اینجا جای تمرین نیست، این آقا باید برود در جای دیگر تمرین بکند و وقتی یاد گرفت، در محضر صدها نفر نوحه بخواند و وقت مردم را نگیرد. یک کسی صدایش هم گرفته و نمی‌تواند مجلس را گرم بکند، به خاطر فلان آقا گذاشته که بخواند، کسی هم نباید کارش بگیرد! آقا حرف نزن و میکروفون را هم نگیر، دلش خراب می شود! این درست نیست! دست‌اندرکاران بایستی متوجه این مباحث در رابطه با مجالس باشند.
 
به دنبال دهه‌سازی‌ها نباشیم
نکته مهمی که برادران از این به بعد لازم است، خواهشاً فقط در رابطه با به اصطلاح برگزاری مجالس دهه محرم تمام توان گذاشته شود، اما بعد از دهه محرم، خواهشا نباید به دنبال دهه‌سازی‌ها باشیم، آقا دهه محرم تمام شد، نهایتاً تا سیزدهم محرم، و از سیزدهم محرم دست بردارید. فلان آقا سه شب مراسم دارد، اگر نروی ناراحت می شود! بعد فلان دهه محسنیه است! دهه فلان است و بهمان! آقا دست بردارید از این همه دهه‌سازی‌ها و وقت مردم را نگیرید! این همه به اصطلاح اذیت و آزار را در سطح اجتماع فراهم نکنید! این حرکت اشتباه است و تمام توان ما فقط در بحث عزاداری دهه های محرم و... مصرف می شود. البته مناسبت‌های شهدا و میلاد‌های ائمه معصومین علیهم السلام بایستی با شور و اشتیاق و گستردگی کامل برگزار شود، اما باید از دهه‌سازی‌ها دست برداریم که این روند خوبی برای اجتماع و مردم ما نیست.
مطالب دیگری هم است و همچنان درس هایی را که من یادداشت کردم که باید در این شب ها عنوان می کردم؛ درس های برنامه ریزی در نهضت عاشورا، مدیریت، تبلیغات و رسانه، عملیات روانی، شناخت ریشه‌های مشکلات، جذب خصوصی و هدایت عمومی، شهادت طلبی، تقدم منافع تشکیلات و جمع بر منفعت فرد، درس سختی‌ها و مشکلات که عامل رشد است، نه بازدارنده و... این چند مطلب بود که باید در این شب‌ها بیان می‌کردم که متاسفانه فرصت نیست و امشب هم شب عاشورا است و فردا هم روز عاشورا. امیدوار هستیم که از این شب‌ها و روزها بهره اعظمی ببریم و فردا هم یکی از همکاران جناب آقای سلطانی، که از برادران اهل سنت ما است، برنامه بزرگی دارد و ما و شما وظیفه داریم که جلسه ایشان را با حضور خود پر رونق بسازیم.
والسلام علیکم.