مسئول بنیاد کودک در بلخ می گوید سال گذشته بیش از یک هزار کودک در مزارشریف مصروف کارهای شاقه و غیر شاقه بودند و ممکن است در سال جاری افزایش پیدا کند.
مریم کریمی همزمان با دوازهم جون روز جهانی منع کار کودکان در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان با اظهار نگرانی از افزایش کودکان کار می گوید: بیکاری والدین یا از دست دادن آنها سبب شده تا اطفال به کار فرستاده شوند و از این طریق زندگی شان را پیش ببرند.
مسئول بنیاد کودک مقصر اصلی را متوجه دولت می داند و می گوید: دولت باید زمینه اشتغال زایی را برای مردم فراهم و از خانواده های شهدا حمایت کند.
خانم کریمی کار کردن برای کودکان در جاده ها و بیرون از خانه را بسیار خطرناک خواند و افزود که کودکان کارگر با آسیب های فزیکی، روحی، روانی و اعتیاد رو به رو هستند که برای آینده شان بسیار خطر ساز است.
حمیده برمکی یکی از مسوولان بخش اطفال کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان گفت که تعداد اطفال کارگر در افغانستان نسبت به سال های گذشته افزایش یافته است.
صدام کودک کارگر می گوید که فقر، وی را مجبور کرده تا کمر به کار ببندند و در کنار پدرش کار کند.
این کودک صنف 7 مکتب می گوید از صبح ساعت پنج الی 11 و نیم در شهر با کراچی بار می برد و روزانه حدود 100 افغانی در آمد دارد و بعد از ظهر مکتب می رود.
صدام می گوید که در خانواده او 9 نفر زندگی می کند و پدرش به تنهایی خرج خانه را پیدا نمی تواند لذا مجبور است هر روز در مندوی شهر مزارشریف برود و بار مردم را ببرد و به اندازه خودش دستیار پدرش باشد.
خانه او در سرک دشت شور مزارشریف است و هر روز پای پیاده با غلطک اش تا شهر می رود و دوباره پیاده به خانه بر می گردد.
عبدالستار کودک 11 ساله کار، تمام روز را در شهر با کراچی بار می کشد و از این طریق روزگار فامیلش را پیش می برد.
پدر این کودک نیز سر چوک کار می کند و او مکتب را برای کار رها کرده، اما آرزو دارد یک روز زمینه مساعد گردد و او دوباره مکتب برد.
عبدالله یکی دیگر از کودکان کار می گوید که پدرش مریض است و او یگانه نان آور خانواده است.
عبدالله صنف چهار مکتب و 9 سال دارد و با کراچی کار می کند. وی می گوید که کار کردن با کراچی برای وی بسیار دشوار است، اما ناچار است این کار را ادامه دهد.
بیش از 1.9 میلیون کودک در سرتاسر افغانستان بنا به فقر مشغول کارهای شاقه هستند، اما جنگ های اخیر در کشور عامل اصلی افزایش کودکان کار است.
مریم کریمی همزمان با دوازهم جون روز جهانی منع کار کودکان در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان با اظهار نگرانی از افزایش کودکان کار می گوید: بیکاری والدین یا از دست دادن آنها سبب شده تا اطفال به کار فرستاده شوند و از این طریق زندگی شان را پیش ببرند.
مسئول بنیاد کودک مقصر اصلی را متوجه دولت می داند و می گوید: دولت باید زمینه اشتغال زایی را برای مردم فراهم و از خانواده های شهدا حمایت کند.
خانم کریمی کار کردن برای کودکان در جاده ها و بیرون از خانه را بسیار خطرناک خواند و افزود که کودکان کارگر با آسیب های فزیکی، روحی، روانی و اعتیاد رو به رو هستند که برای آینده شان بسیار خطر ساز است.
حمیده برمکی یکی از مسوولان بخش اطفال کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان گفت که تعداد اطفال کارگر در افغانستان نسبت به سال های گذشته افزایش یافته است.
صدام کودک کارگر می گوید که فقر، وی را مجبور کرده تا کمر به کار ببندند و در کنار پدرش کار کند.
این کودک صنف 7 مکتب می گوید از صبح ساعت پنج الی 11 و نیم در شهر با کراچی بار می برد و روزانه حدود 100 افغانی در آمد دارد و بعد از ظهر مکتب می رود.
صدام می گوید که در خانواده او 9 نفر زندگی می کند و پدرش به تنهایی خرج خانه را پیدا نمی تواند لذا مجبور است هر روز در مندوی شهر مزارشریف برود و بار مردم را ببرد و به اندازه خودش دستیار پدرش باشد.
خانه او در سرک دشت شور مزارشریف است و هر روز پای پیاده با غلطک اش تا شهر می رود و دوباره پیاده به خانه بر می گردد.
عبدالستار کودک 11 ساله کار، تمام روز را در شهر با کراچی بار می کشد و از این طریق روزگار فامیلش را پیش می برد.
پدر این کودک نیز سر چوک کار می کند و او مکتب را برای کار رها کرده، اما آرزو دارد یک روز زمینه مساعد گردد و او دوباره مکتب برد.
عبدالله یکی دیگر از کودکان کار می گوید که پدرش مریض است و او یگانه نان آور خانواده است.
عبدالله صنف چهار مکتب و 9 سال دارد و با کراچی کار می کند. وی می گوید که کار کردن با کراچی برای وی بسیار دشوار است، اما ناچار است این کار را ادامه دهد.
بیش از 1.9 میلیون کودک در سرتاسر افغانستان بنا به فقر مشغول کارهای شاقه هستند، اما جنگ های اخیر در کشور عامل اصلی افزایش کودکان کار است.
