خلیلزاد به حیث یک «حاکم» رفتار می‌کند/ رفتار خلیلزاد به سود طالبان تمام می‌شود

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، در این مقاله آقای روبین در نشریه واشنگتن ایکسماینر آمده است: در یک هفته گذشته من جنجال‌های بلندشده مبنی بر انتقادات حمدالله محب، مشاور امنیت ملی افغانستان در مورد زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه امریکا برای صلح با طالبان را پوشش داده‌ام که در این انتقادها آقای محب گفته است که افغان‌ها فهمیده‌اند که آقای خلیلزاد به حیث یک «حاکم» رفتار می‌کند.
 
وی ادامه داده، در پاسخ به آقای محب، دیوید هیل، معاون وزارت خارجه امریکا پاسخ خشمگین و حق‌به‌جانبش را به گونه محطاتانه ارایه کرد که وزارت خارجه امریکا به ندرت در برابر روسیه، پاکستان، عربستان سعودی و ایران از آن روش کار می‌گیرد.
 
روبین در مقاله خود افزوده است: آقای خلیلزاد پس از آن که این جنجال‌ها و انتقادها را رد کرد و آن‌را «یک باد خنک در فضای» گرم روابط‌شان خواند، به واشنگتن برگشت و بر دیدارهایش با تادامچی یاماموتو، نماینده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان، ویجای گوخلی معاون وزارت خارجه هند و آودون هالورسین معاون وزارت خارجه ناروی ادامه داد. او همچنان با سفیران بریتانیا و پاکستان در واشنگتن ملاقات کرد تا در مورد توافقات جاری با طالبان بحث کنند.
 
اما به گفته وی، آقای خلیلزاد هنوز به اشرف غنی رییس جمهور منتخب افغانستان، در مورد تعهدات که از طالبان خواسته است، گزارش نداده است.
 
این نویسنده امریکایی خاطرنشان کرده است: آقای خلیلزاد به خاطر این‌که افغانستان را به تعهدات و گام‌های مشخص پابند کند و مقررات قانون اساسی را کنار بزند و شاید هم به خاطر این‌که انتخابات افغانستان را بیشتر به تعویق بیاندازد، نیاز می‌داند که به گونه یک «حاکم» عمل کند.
 
وی می‌گوید: صادقانه بگویم، به‌نظر من آقای هیل (در پاسخ به آقای محب) بیش از اندازه کافی اعتراض می‌کند. اما رفتار آقای خلیلزاد بدتر است، زیرا که این رفتارش به سود طالبان تمام می‌شود.
 
روبین در بیان این تحلیل خود، مثالی را مطرح می‌کند: فرض کنید یک موضوع موازی را در نظر بگیریم: برای دهه‌ها،‌ کوریای شمالی به ایالات متحد امریکا پیشنهاد گفتگوهای صلح داده است اما هرگونه بحث که کوریای جنوبی در آن حضور داشته باشد، را رد کرده است. دلیل پیونگ یانگ ساده بود: آنان خود را به حیث یگانه دولت قانونی شبه جزیره کوریا می‌دانند. هردو دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان می‌دانند که با توافق به چنان شرایط، کوریای شمالی پیش از این که به میز مذاکره حاضر شوند، برنده خواهد بود.
 
بر این اساس، به باور وی، با کنارزدن حکومت منتخب افغانستان، و حتی خودداری کردن از گزارش دادن به رهبر منتخب این حکومت در مورد مواد مذاکرات، خلیلزاد پیروزی را به گروه طالبان (گروه که پیش از حمله یازدهم سپتامبر او همراه‌شان به خاطر کاروبارش هماهنگی داشت)، واگذار می‌کند.
 
به گفته این نویسنده امریکایی، هم‌چنان آقای هیل (یکی از سفیران پیشین امریکا در پاکستان که شاید با سخاوت زیاد، مشروعیت روایت پاکستان را درون اداره‌اش شایع کرده باشد) تلاش‌ها برای قراردادن مقام‌های افغان در فهرست سیاه را، دوبرابر کرده است. پیش از تعهدات محکم طالبان و با وجود ادامه کشتار بی‌گناهان در سراسر افغانستان، آقایان هیل و خلیلزاد به کشورهای منطقه اشاره می‌رسانند تا به این گروه جایگاه بدهند.
 
وی تأکید می‌کند که اگر قرار باشد گفتگوهای صلح موفق شود، این یک امر اساسی است که مشروعیت حکومت منتخب افغانستان را تقویت کنیم، نه این‌که آن‌را کنار بزنیم.
 
روبین در پایان تصریح کرده است: "این بسیار بد است که خلیلزاد به حیث یک حاکم رفتار می‌کند و آقای هیل نسبت به واقعیت طالبان، بیشتر به سخنان محب توجه می‌کند و هم این بدتر خواهد بود که به خاطر یک توافق گذرا، اصول دیپلماتیک دهه‌ها را نادیده گرفت".
 
درباره نویسنده: میکاییل روبین، یکی از نویسندگان نشریه واشنگتن ایکسماینر است. او همچنان در کنار این‌که یکی از مقام‌های پیشین وزارت خارجه امریکا بود، در انستتیوت امریکن اینترپرایز، پژوهشگر است.