تولد و تحصیل
شهید فرشته فاطمی نیا قنبری فرزند حاجی سید گوهرشاه مشهور به سید ذاکر، به‌تاریخ اول قوس 1375 هجری خورشیدی در شهر باستانی کابل در یک خانواده سادات و متدین، دیده به‌جهان گشود.
نیاکان شهید فرشته در اصل از سادات امکه ولسوالی سرخ پارسای ولایت پروان می‌باشند؛ اما پدر وی از ۵۰ سال به این‌طرف در کابل زندگی می‌کند.
پدر او از متفذین قوم و مردی با تدبیر در امور اجتماعی و خانوادگی می‌باشد. او تمام فرزندان‌ش به خصوص شهید فرشته را همواره به تحصیل علم و دانش تشویق می‌کرد و مشکلات افغانستان را ناشی از بی‌سوادی و عدم آگاهی مردم می‌دانست.
حاجی سید گوهرشاه هفت فرزند پسر داشت و سخت مشتاق داشتن فرزند دختر بود که ناگهان فضای خانه او به نور رحمت خداوند روشن می‌گردد و وجود فرشته ی فرشته خو به انتظار طولانی پدر و مادر پایان می‌دهد.
از آن‌جا که شهید فرشته تنها فرزند دختر در خانواده بود، نزد پدر و مادر سخت عزیز و از جایگاهی ویژه برخوردار بود.
او دوران کودکی را در ظل توجهات پدر و مادر سپری کرد و از مهر و محبت روز افزون این دو وجود نازنین بهره برد.
شهید فرشته دارای استعدادی عالی و هوشی سرشار بود؛ لذا به تشویق پدر و مادر، پیش از آنکه به سن قانونی برسد در مدرسه محل خود شامل درس شده و ادبیات عربی را مانند صرف، نحو، تجوید، روخوانی و روان‌خوانی قرآن کریم را آموخت و به دلیل ذکاوت عالی که داشت همواره مورد توجه و تفقد استادان خود قرار می‌گرفت.
او در سن هفت‌سالگی شامل لیسه عالی عبدالرحیم شهید گردید و به‌خاطر ظرفیت بالایی که داشت، استادان مکتب پیشنهاد کردند که باید در صنف سوم شامل شود؛ اما پدر و مادرش اصرار کردند که از صنف دوم آغاز کند.
شهید فرشته در مکتب عبد الرحیم شهید نیز خوش درخشید و همیشه یا اول نمره و یا دوم نمره صنف بود.
شهید فاطمی نیا با موافقت پدر و مادر از لیسه عبدالرحیم شهید سه‌پارچه کرده و در لیسه خصوصی به نام مکتب سید الشهدا(ع) ادامه تحصیل داد و استعداد درخشان او روز به روز سبب تحیر آموزگاران و مایه فخر و مباهات خانواده می‌شد.
او در کنار تحصیل، در کارهای فرهنگی مکتب نیز سهم می‌گرفت و در عرصه‌های مختلف تصدیق نامه‌ها و مقام‌های اول را کسب می‌کرد.
شهید فاطمی نیا تا صنف نهم در لیسه عبدالرحیم شهید ادامه تحصیل داد و سپس دوران لیسه را در مکتب محمد آصف مایل به آموختن پرداخت. او در مکتب مذکور هم معلم بود و هم متعلم، هم درس می‌خواند و هم دیگران را آموزش می‌داد و نام‌اش نیز در گروهی که اکثراً شاگردان لایق بودند در حاضری ثبت می‌شود و در آخر سال نیز جزء سه شاگرد برتر مکتب معرفی می‌گردد.
او در دوران مکتب، نه‌تنها دانش‌آموز برتر؛ بلکه قاری خوش‌لحن و مجری توانمند در برنامه‌های لیسه نیز بود.
شهید فاطمی نیا دوران لیسه را با موفقیت سپری و به درجه اعلا و با نمره 99 درصد، فارغ و دیپلوم خویش را اخذ کرد.
او پس از اشتراک در آزمون سراسری کانکور با اخذ 307 نمره شامل دانشکده نرسنگ و دیپارتمنت قابلگی عالی در دانشگاه مرکزی کابل شد.
شهید فرشته در چهار سال دوره دانشگاه همیشه جزء چهار محصل برتر و نخبه در صنف خود بود.
او در آستانه جشن فراغت خود قرار داشت که دست‌های ناپاک دشمن در حالی‌که میان جوانان و دانشجویان و استاتید دانشگاه سخنرانی می‌کرد، نهال جوانی‌اش قطع و به زندگی پر از آمال و آرزوهایش پایان داد.
گویندگی
شهید فرشته فاطمی نیا گوینده‌ای توانا و سخنوری شیرین بیان بود. وی که از یک‌سال به این‌طرف در برنامه‌های مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان شرکت می‌کرد در اکثر موارد در گفتگوی آزاد گفتمان، یکی از سخنرانان بهتر بود.
نگارنده که وظیفه تهیه گزارش گفتمان‌ها را بر عهده داشتم، فراموش نمی‌کنم که ساختار و شیوایی کلام شهید فرشته فاطمی نیا از بسیاری از سخنرانان، بهتر و برتر بود و ترتیب جملات و زیبایی ادبیاتش تهیه گزارش را برای من آسان می‌کرد؛ زیرا هم گفتارش منظم بود و هم مطابق عنوان‌های از قبل طرح‌شده گفتمان صحبت می‌کرد.
شهید فرشته فاطمی نیا نه تنها با فصاحت و بلاغت سخن می‌گفت؛ بلکه مطابق شرایط زمان و اوضاع جاری افغانستان صحبت کرده و بن‌بست‌ها و مشکلات را یادآوری نموده و راه حل ارائه می‌کرد.
بعد عبادی و ویژگی‌های اخلاقی
به گفته سید حسن؛ برادر شهید فرشته او دخترخانمی مؤمنه و متدینه بود و در حفظ حجاب، نجابت و پاکدامنی، مثال‌زدنی است.
شهید فرشته فاطمی نیا به نماز اول وقت پایبند بود و اغلب نماز شب را ترک نمی‌کرد. نماز یومیه او با تعقیبات، حدود نیم ساعت را در بر می‌گرفت و همچنین از هرماه سال چند روز آن را روزه می‌گرفت.
این شهید افزون بر انجام واجبات به مستحبات نیز اهتمام می‌ورزید. به دعای کمیل، ندبه و توسل زیاد مبادرت می‌ورزید و همیشه قرآن ختم می‌کرد.
هرچند اخلاق خانوادگی و برخورد نیک شهید فرشته با اعضای فامیل، قابل انکار نیست؛ اما به گفته سید حسن، او آنچنان غرق در تحصیل و معنویات بود که وقت ارزش‌مند خود را با سخنان بیهوده، رفتن به محافل عروسی و دیدن برنامه‌های تلویزیونی هدر نمی‌داد.
معنویت او آنچنان بالای خانواده تأثیر گذاشته بود که وقتی وارد خانه می‌شد کسی جرأت نداشت تلویزیون را روشن کند، چه رسد به این‌که سریال‌های مبتذل را تماشا کنند.
به راستی مقام شهادت نصیب فرشته‌خویان می‌شود نه ددمنشان و دیوصفتان. شهید فرشته به مرتبه‌ای از بندگی رسیده بود که خدایش او را در حالی نزد خود خواست که حتی حجابش هم از سرش برداشته نشد و با اصابت یک ترکش به گلویش در حال سخنرانی، شربت شهادت نوشید.
فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی
شهید فرشته فاطمی نیا در عین حالی که به درس‌های خود اهمیت می‌داد در اکثر برنامه‌های دینی، مذهبی و همچنین گفتمان‌ها و سمینارهای علمی شرکت کرده و به اندازه استعداد خود، از آنها بهره می‌برد.
شهید فاطمی نیا در کنار تمام فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی، روضه‌خوان و مداح خوش‌لحن اهل‌بیت بود. او در ایام سوگواری ائمه معصومین(ع) در برنامه‌ها شرکت کرده و در رثای اهل‌بیت پیامبر(ص) مداحی و نوحه‌سرایی می‌کرد.
این شهید، مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان را زمینه خوبی برای رشد استعدادهای خود یافته بود؛ لذا هر پنجشنبه در گفتمان‌ها شرکت کرده و به سهم خود ادای مسؤولیت می‌کرد.
شهید فاطمی نیای گرانقدر از عناصر فعال مرکز تبیان بود و به ویژه در بخش بانوان دفترمرکزی سهم فعالی ایفا می کرد و حضور او در تشکیلات مرکزتبیان چنان رو به رشد و ترقی بود که اگر زنده می بود و همچنان ادامه می یافت یکی از کادرهای تاثیرگذار تشکیلات می شد و در رده های مدیریتی بالای سازمانی قرار می گرفت و قطعا در راستای سامان یافتن وضع فرهنگی کشور به ویژه در جهت هدایت و مدیریت کاروان مبارزان زنان کشور وظایف بس سنگین و اثرگذاری انجام می داد.
سرانجام این جوان متقی و با استعداد در هفتم جدی 1396 در حالی‌که در گفتمان علمی پژوهشی هفتگی دفتر مرکزی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل، پیرامون ششم جدی؛ سالروز خروج ارتش سرخ از افغانستان، شرکت کرده بود، در هنگام سخنرانی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
روحش شاد و یادش گرامی باد!
شهید فرشته فاطمی نیا قنبری فرزند حاجی سید گوهرشاه مشهور به سید ذاکر، به‌تاریخ اول قوس 1375 هجری خورشیدی در شهر باستانی کابل در یک خانواده سادات و متدین، دیده به‌جهان گشود.
نیاکان شهید فرشته در اصل از سادات امکه ولسوالی سرخ پارسای ولایت پروان می‌باشند؛ اما پدر وی از ۵۰ سال به این‌طرف در کابل زندگی می‌کند.
پدر او از متفذین قوم و مردی با تدبیر در امور اجتماعی و خانوادگی می‌باشد. او تمام فرزندان‌ش به خصوص شهید فرشته را همواره به تحصیل علم و دانش تشویق می‌کرد و مشکلات افغانستان را ناشی از بی‌سوادی و عدم آگاهی مردم می‌دانست.
حاجی سید گوهرشاه هفت فرزند پسر داشت و سخت مشتاق داشتن فرزند دختر بود که ناگهان فضای خانه او به نور رحمت خداوند روشن می‌گردد و وجود فرشته ی فرشته خو به انتظار طولانی پدر و مادر پایان می‌دهد.
از آن‌جا که شهید فرشته تنها فرزند دختر در خانواده بود، نزد پدر و مادر سخت عزیز و از جایگاهی ویژه برخوردار بود.
او دوران کودکی را در ظل توجهات پدر و مادر سپری کرد و از مهر و محبت روز افزون این دو وجود نازنین بهره برد.
شهید فرشته دارای استعدادی عالی و هوشی سرشار بود؛ لذا به تشویق پدر و مادر، پیش از آنکه به سن قانونی برسد در مدرسه محل خود شامل درس شده و ادبیات عربی را مانند صرف، نحو، تجوید، روخوانی و روان‌خوانی قرآن کریم را آموخت و به دلیل ذکاوت عالی که داشت همواره مورد توجه و تفقد استادان خود قرار می‌گرفت.
او در سن هفت‌سالگی شامل لیسه عالی عبدالرحیم شهید گردید و به‌خاطر ظرفیت بالایی که داشت، استادان مکتب پیشنهاد کردند که باید در صنف سوم شامل شود؛ اما پدر و مادرش اصرار کردند که از صنف دوم آغاز کند.
شهید فرشته در مکتب عبد الرحیم شهید نیز خوش درخشید و همیشه یا اول نمره و یا دوم نمره صنف بود.
شهید فاطمی نیا با موافقت پدر و مادر از لیسه عبدالرحیم شهید سه‌پارچه کرده و در لیسه خصوصی به نام مکتب سید الشهدا(ع) ادامه تحصیل داد و استعداد درخشان او روز به روز سبب تحیر آموزگاران و مایه فخر و مباهات خانواده می‌شد.
او در کنار تحصیل، در کارهای فرهنگی مکتب نیز سهم می‌گرفت و در عرصه‌های مختلف تصدیق نامه‌ها و مقام‌های اول را کسب می‌کرد.
شهید فاطمی نیا تا صنف نهم در لیسه عبدالرحیم شهید ادامه تحصیل داد و سپس دوران لیسه را در مکتب محمد آصف مایل به آموختن پرداخت. او در مکتب مذکور هم معلم بود و هم متعلم، هم درس می‌خواند و هم دیگران را آموزش می‌داد و نام‌اش نیز در گروهی که اکثراً شاگردان لایق بودند در حاضری ثبت می‌شود و در آخر سال نیز جزء سه شاگرد برتر مکتب معرفی می‌گردد.
او در دوران مکتب، نه‌تنها دانش‌آموز برتر؛ بلکه قاری خوش‌لحن و مجری توانمند در برنامه‌های لیسه نیز بود.
شهید فاطمی نیا دوران لیسه را با موفقیت سپری و به درجه اعلا و با نمره 99 درصد، فارغ و دیپلوم خویش را اخذ کرد.
او پس از اشتراک در آزمون سراسری کانکور با اخذ 307 نمره شامل دانشکده نرسنگ و دیپارتمنت قابلگی عالی در دانشگاه مرکزی کابل شد.
شهید فرشته در چهار سال دوره دانشگاه همیشه جزء چهار محصل برتر و نخبه در صنف خود بود.
او در آستانه جشن فراغت خود قرار داشت که دست‌های ناپاک دشمن در حالی‌که میان جوانان و دانشجویان و استاتید دانشگاه سخنرانی می‌کرد، نهال جوانی‌اش قطع و به زندگی پر از آمال و آرزوهایش پایان داد.
گویندگی
شهید فرشته فاطمی نیا گوینده‌ای توانا و سخنوری شیرین بیان بود. وی که از یک‌سال به این‌طرف در برنامه‌های مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان شرکت می‌کرد در اکثر موارد در گفتگوی آزاد گفتمان، یکی از سخنرانان بهتر بود.
نگارنده که وظیفه تهیه گزارش گفتمان‌ها را بر عهده داشتم، فراموش نمی‌کنم که ساختار و شیوایی کلام شهید فرشته فاطمی نیا از بسیاری از سخنرانان، بهتر و برتر بود و ترتیب جملات و زیبایی ادبیاتش تهیه گزارش را برای من آسان می‌کرد؛ زیرا هم گفتارش منظم بود و هم مطابق عنوان‌های از قبل طرح‌شده گفتمان صحبت می‌کرد.
شهید فرشته فاطمی نیا نه تنها با فصاحت و بلاغت سخن می‌گفت؛ بلکه مطابق شرایط زمان و اوضاع جاری افغانستان صحبت کرده و بن‌بست‌ها و مشکلات را یادآوری نموده و راه حل ارائه می‌کرد.
بعد عبادی و ویژگی‌های اخلاقی
به گفته سید حسن؛ برادر شهید فرشته او دخترخانمی مؤمنه و متدینه بود و در حفظ حجاب، نجابت و پاکدامنی، مثال‌زدنی است.
شهید فرشته فاطمی نیا به نماز اول وقت پایبند بود و اغلب نماز شب را ترک نمی‌کرد. نماز یومیه او با تعقیبات، حدود نیم ساعت را در بر می‌گرفت و همچنین از هرماه سال چند روز آن را روزه می‌گرفت.
این شهید افزون بر انجام واجبات به مستحبات نیز اهتمام می‌ورزید. به دعای کمیل، ندبه و توسل زیاد مبادرت می‌ورزید و همیشه قرآن ختم می‌کرد.
هرچند اخلاق خانوادگی و برخورد نیک شهید فرشته با اعضای فامیل، قابل انکار نیست؛ اما به گفته سید حسن، او آنچنان غرق در تحصیل و معنویات بود که وقت ارزش‌مند خود را با سخنان بیهوده، رفتن به محافل عروسی و دیدن برنامه‌های تلویزیونی هدر نمی‌داد.
معنویت او آنچنان بالای خانواده تأثیر گذاشته بود که وقتی وارد خانه می‌شد کسی جرأت نداشت تلویزیون را روشن کند، چه رسد به این‌که سریال‌های مبتذل را تماشا کنند.
به راستی مقام شهادت نصیب فرشته‌خویان می‌شود نه ددمنشان و دیوصفتان. شهید فرشته به مرتبه‌ای از بندگی رسیده بود که خدایش او را در حالی نزد خود خواست که حتی حجابش هم از سرش برداشته نشد و با اصابت یک ترکش به گلویش در حال سخنرانی، شربت شهادت نوشید.
فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی
شهید فرشته فاطمی نیا در عین حالی که به درس‌های خود اهمیت می‌داد در اکثر برنامه‌های دینی، مذهبی و همچنین گفتمان‌ها و سمینارهای علمی شرکت کرده و به اندازه استعداد خود، از آنها بهره می‌برد.
شهید فاطمی نیا در کنار تمام فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی، روضه‌خوان و مداح خوش‌لحن اهل‌بیت بود. او در ایام سوگواری ائمه معصومین(ع) در برنامه‌ها شرکت کرده و در رثای اهل‌بیت پیامبر(ص) مداحی و نوحه‌سرایی می‌کرد.
این شهید، مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان را زمینه خوبی برای رشد استعدادهای خود یافته بود؛ لذا هر پنجشنبه در گفتمان‌ها شرکت کرده و به سهم خود ادای مسؤولیت می‌کرد.
شهید فاطمی نیای گرانقدر از عناصر فعال مرکز تبیان بود و به ویژه در بخش بانوان دفترمرکزی سهم فعالی ایفا می کرد و حضور او در تشکیلات مرکزتبیان چنان رو به رشد و ترقی بود که اگر زنده می بود و همچنان ادامه می یافت یکی از کادرهای تاثیرگذار تشکیلات می شد و در رده های مدیریتی بالای سازمانی قرار می گرفت و قطعا در راستای سامان یافتن وضع فرهنگی کشور به ویژه در جهت هدایت و مدیریت کاروان مبارزان زنان کشور وظایف بس سنگین و اثرگذاری انجام می داد.
سرانجام این جوان متقی و با استعداد در هفتم جدی 1396 در حالی‌که در گفتمان علمی پژوهشی هفتگی دفتر مرکزی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل، پیرامون ششم جدی؛ سالروز خروج ارتش سرخ از افغانستان، شرکت کرده بود، در هنگام سخنرانی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
روحش شاد و یادش گرامی باد!
