آگاهان بر این باور اند که اکثر حوادث امنیتی که در افغانستان اتفاق می افتد، جنایت جنگی است؛ به خصوص حمله علیه افراد بی گناه و غیرنظامی که امکانات دفاعی ندارند، جنایت جنگی و نقض جدی قوانین حقوق بشر دوستانه محسوب می شود، اما به آن رسیدگی نشده است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، به باور این آگاهان، جنایت صورت گرفته در میرزا ولنگ ولسوالی صیاد ولایت سرپل، فراتر از ابعاد یک جنایت جنگی، بیشتر به جنوسایت یا نسل کشی می ماند. این انتقاد وجود دارد که حکومت افغانستان، نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان ملل این گونه جنایات را به صورت جدی بررسی و پی گیری نکرده اند.
عبدالوحید فرزه یی، آگاه مسائل حقوقی در مصاحبه با آوا می گوید که جدا از تمام حوادثی که در افغانستان تاکنون اتفاق افتاده است، در میرزا ولنگ، علیه یک قبیله یا قوم خاص و از طرف جریان خاصی جنایت صورت گرفته است؛ این یک نسل کشی است که باید از سوی سازمان ملل متحد به صورت جدی بررسی شود.
او همچنان گفت: هرگاه اتفاقات و فجایعی مانند میرزا ولنگ رخ می دهد، دولت افغانستان باید به سازمان ملل و محکمه بین المللی جزایی مراجعه کند تا موضوع از دید قوانین بشردوستانه و اساس نامه محکمه بین المللی جزایی مورد رسیدگی قرار گیرد.
این حقوق دان تأکید کرد که بسیاری از اتفاقات و حوادث مربوط به حکومت افغانستان می باشد، زیرا مسوول تأمین امینت مردم خود است، اما متأسفانه حکومت ها تاکنون در قبال ارزش های حقوق بشری که در قانون اساسی نیز از آن نام برده شده، به شکل شعار گونه رفتار کرده اند.
فرزه یی تصریح کرد: "اتفاقاتی مانند حادثه دهمزنگ، جنبش رستاخیز تغییر و مانند آن، نتیجه سهل انگاری حکومت افغانستان است و نشان می دهد که حکومت در برابر اعلامیه جهانی حقوق بشر و قوانین حقوق بشردوستانه بی تفاوت است".
به عقیده او، اگر دولت افغانستان همچنان در قبال قضایای دلخراش و ضد حقوق بشری بی تفاوت بماند، سازمان های بین المللی وظیفه دارند که به صورت مستقیم مداخله کنند و دولت افغانستان را مورد بازپرس قرار دهند.
از سوی دیگر، لطیفه سلطانی، مسوول بخش زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر نیز می گوید: "واقعاتی که همه روزه توسط مخالفان مسلح صورت می گیرد، حالت جنایت های جنگی را به خود می گیرد و جنایت علیه بشریت است".
به گفته او، از رخدادهای تلخی که بیشتر مردم افغانستان قربانی آن هستند، نمی شود به سادگی گذشت.
این در حالی است که تاکنون به جز برگزاری کنفرانس های خبری، فعالیتی جدی از کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان دیده نمی شود. شوراهای علما و نهادهای دینی نیز همواره جنایات بزرگ را صرف محکوم کرده و آن را یک عمل غیردینی و اسلامی خوانده اند.
اما از قضیه شاه شهید گرفته تا حادثه خونین دهمزنگ، انفجار مهیب چهارراهی زنبق، حمله به ساختمان محافظت از رجال برجسته، شفاخانه سردار محمد داود خان، مسجد باقرالعلوم غرب کابل، جوادیه هرات، قول اردوی شاهین در مزارشریف و در این اواخر هم فاجعه میرزا ولنگ ولسوالی صیاد ولایت سرپل از قضایایی اند که به هچ عنوان قابل چشم پوشی نیست.
تاکنون هیچ یکی از این حوادث از سوی حکومت و کمیسیون حقوق بشر افغانستان به گونه درست و واقعی پی گیری نشده است.
فاجعه میرزا ولنگ ولسوالی صیاد که در آن ده ها تن افراد بی گناه، زن و کودک و پیر و جوان کشته شدند، به اندازه ای بزرگ و غیر انسانی است که گروه سفاک داعش نیز مسئولیت آن را به عهده نگرفته است.
