سرور دانش؛ معاون دوم ریاست جمهوری در مورد ربوده شدن بیش از ۳۰ شهروند کشور از مسیر کابل - قندهار در ولایت زابل گفته است که حکومت از همان ساعات اولیه این موضوع را پیگیری کرده است.
معاون دوم ریاست جمهوری گفته است که "نباید به گونه ای رفتار کنیم که جان هموطنان ما با خطر مواجه گردد".
آقای دانش، شنبه (۹ حوت) در جریان ملاقاتش با جمعی از فعالان مدنی گفته است:"این‌جانب و تمام هیات رهبری حکومت از ساعات اولیه وقوع حادثه آن را به طور مستمر پیگیری کرده ایم و در حال پیگیری هستیم".
این اظهارات آقای دانش در پی نگرانی ها و انتقادهای فراوانی صورت می گیرد که به باور مطرح کنندگان آن، پس از رویداد فاجعه بار پنجشیر، حکومت تمام توجه و تمرکز خود را صرف کمک رسانی و نجات بازماندگان برفکوچ در پنجشیر کرده و از تلاش ها در خصوص آزادی مسافران بی دفاع شاهراه کابل – قندهار به دست طالبان یا داعش، کاسته شده است.
روز دوشنبه ۴ حوت، مسافرانی که با دو بس مسافربری از قندهار به طرف کابل در حرکت بودند، در ساعات غروب در راه ولسوالی شاه جوی زابل به چنگ افراد ناشناس افتادند.
گفته می شود که ربوده شدگان مهاجران هزاره شیعه بودند که از ایران به افغانستان بازمی گشتند.
به دنبال این رویداد، شماری از مقام های محلی در این خصوص موضع گرفته و از آغاز تلاش ها از مجاری و مسیرهای گوناگون برای نجات جان ربوده شدگان خبر داده اند؛ با این حال، منتقدان می گویند به دلیل ماهیت قومی این رویداد، تصور می شود، رسیدگی به این امر، حتی پیش از وقوع فاجعه پنجشیر نیز یک اولویت جدی برای دولت مرکزی نبوده است.
مردم و کاربران شبکه های اجتماعی در این زمینه به سکوت شخص رییس جمهور و رییس اجرایی در این زمینه اشاره می کنند و می گویند با توجه به اینکه در برخورد با فاجعه پنجشیر، رییس جمهور یکبار و رییس اجرایی تاکنون حد اقل دوبار، راهی منطقه شده اند، اما در برابر حادثه خطرناک آدم ربایی در ولایت زابل، هردو رهبر حکومت وحدت ملی، از موضع گیری صریح، احتراز کرده اند و این امر، شایبه ها در خصوص برخورد تبعیض آمیز و قوم مدارانه با این رویداد را تقویت کرده است.
در همین حال، اسدالله کاکر؛ منشی شورای ولایتی زابل در جنوب افغانستان می گوید که از سرنوشت حدود ۳۰ تن شهروند افغانستان هنوز خبری در دست نیست.
او گفت که دو روز پیش بزرگان محلی به ولسوالی ارغنداب و خاک افغان، برای رهایی این افراد رفته بودند که متاسفانه ملاقات این بزرگان با افراد گروه طالبان بی نتیجه ماند.
به گفته آقای کاکر این ۳۰ تن توسط یکی از فرماندهان گروه طالبان به نام "همت" ربوده شده اند.
اما زمانی که بزرگان محل با آقای همت در تماس شدند او این موضوع را تکذیب کرد.
احسان گل سیال؛ سخنگوی والی زابل نیز با اشاره به اینکه تاکنون از سرنوشت افراد ربوده شده اطلاعی در دست نیست، گفت که مقامات ولایت زابل هم از طریق نظامی و هم از طریق مذاکره در تلاش اند؛ تا این افراد آزاد شوند.
آقای سیال سرنوشت افراد گروگان گرفته شده را حساس خواند و تاکید کرد که امیدوار است که به زودترین زمان خبر خوشی را برای مردم افغانستان داشته باشد.
او درباره هویت افرادی که این ۳۰ نفر را گروگان گرفته اند چیزی نگفت و افزود که نیروهای مخالف دولت افغانستان این افراد را ربوده اند.
با این حساب، تلاش ها برای آزادی این افراد، تاکنون فقط در سطح بسیار محدود و محلی انجام شده و حکومت مرکزی، برخلاف ادعای معاون دوم ریاست جمهوری، اقدام عملی در خور توجه و کارسازی در این زمینه انجام نداده است.
نکته جالب توجه در اظهارات آقای سیال این است که بر پایه ادعای او، تلاش ها از مجاری نظامی و غیر نظامی برای آزادی این افراد، جریان دارد. او اما در زمینه تلاش های نظامی برای این منظور، توضیح بیشتری نداده است.
این در حالی است که از اظهارات معاون دوم اشرف غنی چنین استنباط می شود که حکومت مرکزی نیز چشم به تلاش های جاری از مجاری سنتی و محلی دوخته و تمایلی به راه اندازی یک عملیات وسیع نظامی برای آزادی این افراد ندارد؛ زیرا تصور می کند که این کار، ممکن است پیش از آنکه به موفقیتی برسد، موجب بدتر شدن شرایط برای افراد ربوده شده شود.
همچنین از اظهارات مقام های محلی در این زمینه چنین برمی آید که افراد یادشده، توسط گروه طالبان ربوده شده اند و این اقدام، در حالی انجام می شود که حکومت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی، به شدت سرگرم تلاش های صلح با طالبان است و به باور شماری از کارشناسان، عدم موضع گیری صریح اشرف غنی در خصوص حادثه آدم ربایی در شاهراه کابل- قندهار که آشکارا ماهیت قومی دارد نیز احتمالا هراس وی، از آسیب دیدن پیشرفت های انجام شده در مذاکرات صلح با طالبان است.
اگر این گمانه درست باشد، معنای دیگر آن این است که حکومت به رهبری آقای غنی نیز مانند حکومت کرزی، حاضر است بهانه مذاکرات صلح، همچنان به بهای جان غیر نظامیان تمام شود و مصلحت و محافظه کاری، همچنان مانع از اعمال عدالت و دادخواهی از مظلومان قربانی این سناریوی خونین و ننگین گردد.
با اینهمه، آنچه بیش از همه، این تصور را تقویت کرد، پیام تلویزیونی شنبه شب اشرف غنی؛ رییس جمهور بود که طی آن، به دلیل فاجعه پنجشیر و احتمال گسترش دامنه فاجعه، سفر روز یکشنبه اش به ایران را لغو کرد؛ اما او در همین نطق تلویزیونی، کمترین اشاره ای به حادثه غم انگیز آدم ربایی قومی در جاده کابل- قندهار نکرد.
این اقدام وی واکنش های وسیعی را در شبکه های اجتماعی به دنبال داشت و بسیاری از مردم، او را به قوم گرایی، تبعیض علیه هزاره ها، نادیده گرفتن فریادهای دادخواهانه آنان و چشم پوشی بر جنایات طالبان متهم کردند.
در همین حال، یکی از بستگان افرادی که به گروگان گرفته شده اند نیز گفت که بعد از ناپدید شدن این افراد، خانواده آنها تمام دروازه ها را کوبیده و شماری از مقامات دولتی به آنان گفته اند که آزادی این افراد از قدرت آنها خارج است.
بنابراین، به نظر می رسد ربوده شدگان، خانواده های آنان و تمامی جامعه شیعه و هزاره افغانستان، از دو سو قربانی شده اند: تیر تروریزم و تیغ تبعیض!
اینهمه در حالی است که اسدالله کاکر؛ منشی شورای ولایتی زابل گفته است که تروریست های چچنی و ازبکستانی، تحت فرماندهی فرمانده همت فعالیت می کنند و او در دوران حاکمیت گروه طالبان به عنوان فرمانده گروه طالبان جنگیده است.
به گفته او ولسوالی های خاک افغان و ارغنداب ولایت زابل از حدود شش سال تاکنون به صورت کامل در کنترل نیروهای وابسته به گروه طالبان است و دولت مرکزی در این دو ولسوالی حضور ندارد.
او گفت که نیروهای چچن و ازبک از وزیرستان شمالی پاکستان به این منطقه آمده و اکنون نیز در این محل حضور دارند.
با این حساب، به باور ناظران اوضاع، تصور نمی شود تلاش های جاری از مجاری ریش سفیدان محلی برای آزادی این افراد، نتیجه بخش باشد؛ زیرا آنها از سوی تروریست های خارجی ربوده شده اند و برای آزادی ربوده شدگان، یک عزم فراگیر ملی لازم است که می بایست با اراده و خواست مقامات ارشد حکومت مرکزی، به وجود آید؛ چیزی که تاکنون به وجود نیامده است.
معاون دوم ریاست جمهوری گفته است که "نباید به گونه ای رفتار کنیم که جان هموطنان ما با خطر مواجه گردد".
آقای دانش، شنبه (۹ حوت) در جریان ملاقاتش با جمعی از فعالان مدنی گفته است:"این‌جانب و تمام هیات رهبری حکومت از ساعات اولیه وقوع حادثه آن را به طور مستمر پیگیری کرده ایم و در حال پیگیری هستیم".
این اظهارات آقای دانش در پی نگرانی ها و انتقادهای فراوانی صورت می گیرد که به باور مطرح کنندگان آن، پس از رویداد فاجعه بار پنجشیر، حکومت تمام توجه و تمرکز خود را صرف کمک رسانی و نجات بازماندگان برفکوچ در پنجشیر کرده و از تلاش ها در خصوص آزادی مسافران بی دفاع شاهراه کابل – قندهار به دست طالبان یا داعش، کاسته شده است.
روز دوشنبه ۴ حوت، مسافرانی که با دو بس مسافربری از قندهار به طرف کابل در حرکت بودند، در ساعات غروب در راه ولسوالی شاه جوی زابل به چنگ افراد ناشناس افتادند.
گفته می شود که ربوده شدگان مهاجران هزاره شیعه بودند که از ایران به افغانستان بازمی گشتند.
به دنبال این رویداد، شماری از مقام های محلی در این خصوص موضع گرفته و از آغاز تلاش ها از مجاری و مسیرهای گوناگون برای نجات جان ربوده شدگان خبر داده اند؛ با این حال، منتقدان می گویند به دلیل ماهیت قومی این رویداد، تصور می شود، رسیدگی به این امر، حتی پیش از وقوع فاجعه پنجشیر نیز یک اولویت جدی برای دولت مرکزی نبوده است.
مردم و کاربران شبکه های اجتماعی در این زمینه به سکوت شخص رییس جمهور و رییس اجرایی در این زمینه اشاره می کنند و می گویند با توجه به اینکه در برخورد با فاجعه پنجشیر، رییس جمهور یکبار و رییس اجرایی تاکنون حد اقل دوبار، راهی منطقه شده اند، اما در برابر حادثه خطرناک آدم ربایی در ولایت زابل، هردو رهبر حکومت وحدت ملی، از موضع گیری صریح، احتراز کرده اند و این امر، شایبه ها در خصوص برخورد تبعیض آمیز و قوم مدارانه با این رویداد را تقویت کرده است.
در همین حال، اسدالله کاکر؛ منشی شورای ولایتی زابل در جنوب افغانستان می گوید که از سرنوشت حدود ۳۰ تن شهروند افغانستان هنوز خبری در دست نیست.
او گفت که دو روز پیش بزرگان محلی به ولسوالی ارغنداب و خاک افغان، برای رهایی این افراد رفته بودند که متاسفانه ملاقات این بزرگان با افراد گروه طالبان بی نتیجه ماند.
به گفته آقای کاکر این ۳۰ تن توسط یکی از فرماندهان گروه طالبان به نام "همت" ربوده شده اند.
اما زمانی که بزرگان محل با آقای همت در تماس شدند او این موضوع را تکذیب کرد.
احسان گل سیال؛ سخنگوی والی زابل نیز با اشاره به اینکه تاکنون از سرنوشت افراد ربوده شده اطلاعی در دست نیست، گفت که مقامات ولایت زابل هم از طریق نظامی و هم از طریق مذاکره در تلاش اند؛ تا این افراد آزاد شوند.
آقای سیال سرنوشت افراد گروگان گرفته شده را حساس خواند و تاکید کرد که امیدوار است که به زودترین زمان خبر خوشی را برای مردم افغانستان داشته باشد.
او درباره هویت افرادی که این ۳۰ نفر را گروگان گرفته اند چیزی نگفت و افزود که نیروهای مخالف دولت افغانستان این افراد را ربوده اند.
با این حساب، تلاش ها برای آزادی این افراد، تاکنون فقط در سطح بسیار محدود و محلی انجام شده و حکومت مرکزی، برخلاف ادعای معاون دوم ریاست جمهوری، اقدام عملی در خور توجه و کارسازی در این زمینه انجام نداده است.
نکته جالب توجه در اظهارات آقای سیال این است که بر پایه ادعای او، تلاش ها از مجاری نظامی و غیر نظامی برای آزادی این افراد، جریان دارد. او اما در زمینه تلاش های نظامی برای این منظور، توضیح بیشتری نداده است.
این در حالی است که از اظهارات معاون دوم اشرف غنی چنین استنباط می شود که حکومت مرکزی نیز چشم به تلاش های جاری از مجاری سنتی و محلی دوخته و تمایلی به راه اندازی یک عملیات وسیع نظامی برای آزادی این افراد ندارد؛ زیرا تصور می کند که این کار، ممکن است پیش از آنکه به موفقیتی برسد، موجب بدتر شدن شرایط برای افراد ربوده شده شود.
همچنین از اظهارات مقام های محلی در این زمینه چنین برمی آید که افراد یادشده، توسط گروه طالبان ربوده شده اند و این اقدام، در حالی انجام می شود که حکومت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی، به شدت سرگرم تلاش های صلح با طالبان است و به باور شماری از کارشناسان، عدم موضع گیری صریح اشرف غنی در خصوص حادثه آدم ربایی در شاهراه کابل- قندهار که آشکارا ماهیت قومی دارد نیز احتمالا هراس وی، از آسیب دیدن پیشرفت های انجام شده در مذاکرات صلح با طالبان است.
اگر این گمانه درست باشد، معنای دیگر آن این است که حکومت به رهبری آقای غنی نیز مانند حکومت کرزی، حاضر است بهانه مذاکرات صلح، همچنان به بهای جان غیر نظامیان تمام شود و مصلحت و محافظه کاری، همچنان مانع از اعمال عدالت و دادخواهی از مظلومان قربانی این سناریوی خونین و ننگین گردد.
با اینهمه، آنچه بیش از همه، این تصور را تقویت کرد، پیام تلویزیونی شنبه شب اشرف غنی؛ رییس جمهور بود که طی آن، به دلیل فاجعه پنجشیر و احتمال گسترش دامنه فاجعه، سفر روز یکشنبه اش به ایران را لغو کرد؛ اما او در همین نطق تلویزیونی، کمترین اشاره ای به حادثه غم انگیز آدم ربایی قومی در جاده کابل- قندهار نکرد.
این اقدام وی واکنش های وسیعی را در شبکه های اجتماعی به دنبال داشت و بسیاری از مردم، او را به قوم گرایی، تبعیض علیه هزاره ها، نادیده گرفتن فریادهای دادخواهانه آنان و چشم پوشی بر جنایات طالبان متهم کردند.
در همین حال، یکی از بستگان افرادی که به گروگان گرفته شده اند نیز گفت که بعد از ناپدید شدن این افراد، خانواده آنها تمام دروازه ها را کوبیده و شماری از مقامات دولتی به آنان گفته اند که آزادی این افراد از قدرت آنها خارج است.
بنابراین، به نظر می رسد ربوده شدگان، خانواده های آنان و تمامی جامعه شیعه و هزاره افغانستان، از دو سو قربانی شده اند: تیر تروریزم و تیغ تبعیض!
اینهمه در حالی است که اسدالله کاکر؛ منشی شورای ولایتی زابل گفته است که تروریست های چچنی و ازبکستانی، تحت فرماندهی فرمانده همت فعالیت می کنند و او در دوران حاکمیت گروه طالبان به عنوان فرمانده گروه طالبان جنگیده است.
به گفته او ولسوالی های خاک افغان و ارغنداب ولایت زابل از حدود شش سال تاکنون به صورت کامل در کنترل نیروهای وابسته به گروه طالبان است و دولت مرکزی در این دو ولسوالی حضور ندارد.
او گفت که نیروهای چچن و ازبک از وزیرستان شمالی پاکستان به این منطقه آمده و اکنون نیز در این محل حضور دارند.
با این حساب، به باور ناظران اوضاع، تصور نمی شود تلاش های جاری از مجاری ریش سفیدان محلی برای آزادی این افراد، نتیجه بخش باشد؛ زیرا آنها از سوی تروریست های خارجی ربوده شده اند و برای آزادی ربوده شدگان، یک عزم فراگیر ملی لازم است که می بایست با اراده و خواست مقامات ارشد حکومت مرکزی، به وجود آید؛ چیزی که تاکنون به وجود نیامده است.
