مشرانوجرگه برگزاری کنفرانس لندن را یک دست آورد خوب برای این کشور می داند، اما می گوید که حکومت باید تعهدات خود را در برابر جامعه جهانی بگونه کامل عملی کند.
به گزارش آوا، رئیس مشرانوجرگه تاکید می کند که اگر حکومت افغانستان کمک های جهان را که در نشست لندن تعهد گردید، درست مصرف و مدیریت نکند، این کشور از محراق توجه جهان بیرون خواهد شد.
در نشست لندن که به منظور تجدید کمک های جهان به افغانستان، هفته گذشته برگزار شد، حدود هفتاد کشور و سازمان های بین المللی اشتراک داشتند.
محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله، رهبران دولت وحدت ملی و تنی چند از مقامات ارشد کشور در این نشست شرکت کردند.
رییس جمهوری از جامعه بین‌الملل خواست تا با پایان ماموریت این کشورها در افغانستان، کشورش را رها نکنند.
در این نشست افغانستان تعهد کرد که پول های تعهد شده جهان را در بخش های که نیاز است به گونه شفاف به مصرف می رساند.
تا کمتر از یکماه دیگر ماموریت ۱۳ ساله آیساف در افغانستان رسما به پایان می‌رسد و کابل مصمم است تا در رویارویی با مشکلات عدیده‌ای که ثبات کشور را تهدید می‌کند، تنها نماند.
برخی از کشورها، مانند ایالات متحده آمریکا اعلام کردند که سعی می‌کنند سطح کمک و همکاری‌شان با دولت جدید افغانستان، از سال ۲۰۱۵ به بعد هم، به سطح فعلی خود ادامه یابد، و بعضی دیگر از کشورها مانند چین و قزاقستان، تعهدهای جدیدی برای کمک ارائه کردند.
در کنفرانس لندن، جامعه جهانی بر تعهدات دراز مدتش همانگونه که قبلا در موافقت نامه بن منعقده سال ۲۰۰۱، کنفرانس توکیو ۲۰۰۲، موافقت نامه (معاهده) ۲۰۰۶، اعلامیه ای پاریس در سال ۲۰۰۹ و اعلامیه لاهه متعهد شده بود، دوباره تأکید کرد. جامعه جهانی همچنین حمایتش را از قطعنامه های شورای امنیت ملل متحد راجع به تأمین امنیت، ثبات و رفاه در افغانستان و مشخصاً از نقش ملل متحد در نیل به این هدف یک بار دیگر تأکید کرد.
در این کنفرانس تجدید پیمانی بین حکومت وحدت ملی افغانستان و جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری برای ده سال آینده صورت گرفت. پیمانی که قرار است در این دهه موسوم به “دهه تغیر” تحت نظر جامعه مدنی افغانستان گام به گام عملی شود. ده سال آینده را افغانستان به عنوان ده سال اصلاح و تغییرات معرفی کرده و این امیدواری‌های تازه‌ای نزد مردم افغانستان ایجاد کرده است.
به باور آگاهان امور، کنفرانس بین المللی لندن دربارۀ افغانستان پیش و بیش از آنکه نشست ارایه کمک های مالی به بازسازی افغانستان باشد، فرصت آگاهی جامعۀ جهانی از طرح‌های حکومت افغانستان برای انجام اصلاحات اساسی به منظور تحکیم دموکراسی، گسترش حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و مبارزه با فساد بود.
هم اکنون ۳۶ درصد شهروندان افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بیش از یک میلیون کودک از رفتن به مکتب محروم هستند، افغانستان بر این باور است که اگر جامعه جهانی در کار تأمین امنیت و ثبات در افغانستان کمک نکند، این مشکل دامن‌گیر منطقه و جهان خواهد شد.
در همین حال، کارشناسان، دست آوردهای رهبران سیاسی افغانستان از دو نشست بروکسل و لندن را بستگی به نوع مواجهه دو زعیم سیاسی با کشور های کمک کننده می دانند.
به گفته حسین ارشاد استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل، اگر رهبران افغانستان با یک قاطعیت جدی و متناسب با ضرب الاجلی که دنیا و حامیان بین المللی نسبت به افغانستان دارند، عمل کنند، در این صورت دست بالایی خواهند داشت.
به گفته این کارشناس سیاسی، در غیر این صورت ممکن است افغانستان ظرفیت بین المللی خود را از دست بدهد، دولت و ملت با خسارات جبران ناپذیری مواجه خواهد شد.
پس از روی کار آمدن دولت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی و داکتر عبدالله بارقه امید برای ملت افغانستان بوجود آمد و مردم از این اجماع ملی احساس غرور می کردند. اما چیزی نگذشت که نا امنی ها، انفجار و انتحار پی هم و هیولای رعب و وحشت در سراسر کشور به خصوص شهر کابل مردم را بهت زده کرد و امیدها را یک بار دیگر به ناامیدی تبدیل نمود.
هر چند دولت وحدت ملی تامین امنیت سراسری را در اولویت های کاری خود قرار داده بود، اما به نظر می رسد که آوردن امنیت و صلح در افغانستان کار ساده ای نیست.
به باور آگاهان، اقدامات برق آسای رییس جمهور غنی در جهت اصلاحات داخلی، در ابتدا توجه جامعه جهانی و مردم افغانستان را به خود جلب کرده و مورد ستایش قرار گرفت، اما به فرجام نرسیدن دوسیه کابل بانک و طفره رفتن از این قضیه حقوقی و همچنین نا امنی های اخیر در مرکز و ولایات سیاست های اقای غنی را با ناکامی رو برو ساخت.
از سویی هم آگاهان اقتصادی ازعدم تطبیق تعهدات بین المللی در افغانستان نگران هستند و می گویند همانگونه که در دولت پشین به دلیل نبود ظرفیت و فساد گسترده اداری و مالی پروژه ها تطبیق نشد و امکانات و فرصت ها از دست رفت به دولت وحدت ملی نیز چندان امیدی نیست.
با وجود کمک میلیارد دالری برای افغانستان، در بیش از یک دهۀ پسین، حکومت حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، از نحوۀ مصرف کمک ها ناراضی بود و ادعا می کرد که مصارف کمک های کشور های تمویل کننده غیر موثر بوده و مطابق به نیازمندی های افغانستان به مصرف نرسیده است.
اما برخی از کارشناسان بر این باورند که حکومت وحدت ملی با مدیریتی قوی از حیف و میل شدن کمکهای اقتصادی جامعه جهانی جلوگیری کند.
حامد رحمتی؛ استاد دانشگاه و آگاه امورسیاسی در بلخ می گوید: علاقمندی هایی که در نشست های قبلی برای همکاری با افغانستان دیده میشد، در نشست لندن به اندازه ای کم رنگتر شده، اما به نوعی برای افغانستان مقداری کار خانگی داده شد تا مسئولین برای جلب رضایت جامعه جهانی آن را انجام دهند.
به گفته وی، در صورتیکه جامعه جهانی هر بار به افغانستان کمک کند و مسئولین نتوانند از این پول برای بهبود وضع کشور استفاده نمایند خیانت بزرگی در حق مردم و جامعه جهانی انجام داده اند و وضعیت کشور هر روز بدتر خواهد شد.
اما جان آقا اقبال دیپلومات پیشین افغانستان می گوید که حکومت جدید نیز قادر نخواهد بود قناعت جامعه بین المللی را برای مصرف کمک از طریق بودجه افغانستان، حاصل کند، اما در مقایسه با حکومت قبلی، بخش بیشتر کمک ها از طریق بودجه افغانستان به مصرف خواهد رسید.
گفته می شود که در نشست های مختلف جهانی، افغانستان همواره مورد توجه و همکاری مالی و اقتصادی جامعه جهانی قرار گرفته است که مبارزه با فساد و محو کشت کوکنار از پیش شرط های مطرح شده در این نشست ها بوده است.
این در حالیست که پس از گذشت بیش از یک دهه و سرازیر شدن کمکهای بی شمار به افغانستان، کشورمان در مقام چهارم فاسدترین کشورها و نخستین کشور تولید کننده مواد مخدر در سطح جهان قرار دارد.
با همه این تفاسیر، عملی کردن تعهدات کنفرانس لندن یک آزمون برای دولتمردان کابل است که اگر در آن موفق شوند، می توان به ثبات، امنیت، ترقی و پیشرفت افغانستان امیدوار بود، در غیر آن فرصت ها از دست رفته و دولت افغانستان با ناکامی مواجه خواهد شد.
به گزارش آوا، رئیس مشرانوجرگه تاکید می کند که اگر حکومت افغانستان کمک های جهان را که در نشست لندن تعهد گردید، درست مصرف و مدیریت نکند، این کشور از محراق توجه جهان بیرون خواهد شد.
در نشست لندن که به منظور تجدید کمک های جهان به افغانستان، هفته گذشته برگزار شد، حدود هفتاد کشور و سازمان های بین المللی اشتراک داشتند.
محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله، رهبران دولت وحدت ملی و تنی چند از مقامات ارشد کشور در این نشست شرکت کردند.
رییس جمهوری از جامعه بین‌الملل خواست تا با پایان ماموریت این کشورها در افغانستان، کشورش را رها نکنند.
در این نشست افغانستان تعهد کرد که پول های تعهد شده جهان را در بخش های که نیاز است به گونه شفاف به مصرف می رساند.
تا کمتر از یکماه دیگر ماموریت ۱۳ ساله آیساف در افغانستان رسما به پایان می‌رسد و کابل مصمم است تا در رویارویی با مشکلات عدیده‌ای که ثبات کشور را تهدید می‌کند، تنها نماند.
برخی از کشورها، مانند ایالات متحده آمریکا اعلام کردند که سعی می‌کنند سطح کمک و همکاری‌شان با دولت جدید افغانستان، از سال ۲۰۱۵ به بعد هم، به سطح فعلی خود ادامه یابد، و بعضی دیگر از کشورها مانند چین و قزاقستان، تعهدهای جدیدی برای کمک ارائه کردند.
در کنفرانس لندن، جامعه جهانی بر تعهدات دراز مدتش همانگونه که قبلا در موافقت نامه بن منعقده سال ۲۰۰۱، کنفرانس توکیو ۲۰۰۲، موافقت نامه (معاهده) ۲۰۰۶، اعلامیه ای پاریس در سال ۲۰۰۹ و اعلامیه لاهه متعهد شده بود، دوباره تأکید کرد. جامعه جهانی همچنین حمایتش را از قطعنامه های شورای امنیت ملل متحد راجع به تأمین امنیت، ثبات و رفاه در افغانستان و مشخصاً از نقش ملل متحد در نیل به این هدف یک بار دیگر تأکید کرد.
در این کنفرانس تجدید پیمانی بین حکومت وحدت ملی افغانستان و جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری برای ده سال آینده صورت گرفت. پیمانی که قرار است در این دهه موسوم به “دهه تغیر” تحت نظر جامعه مدنی افغانستان گام به گام عملی شود. ده سال آینده را افغانستان به عنوان ده سال اصلاح و تغییرات معرفی کرده و این امیدواری‌های تازه‌ای نزد مردم افغانستان ایجاد کرده است.
به باور آگاهان امور، کنفرانس بین المللی لندن دربارۀ افغانستان پیش و بیش از آنکه نشست ارایه کمک های مالی به بازسازی افغانستان باشد، فرصت آگاهی جامعۀ جهانی از طرح‌های حکومت افغانستان برای انجام اصلاحات اساسی به منظور تحکیم دموکراسی، گسترش حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و مبارزه با فساد بود.
هم اکنون ۳۶ درصد شهروندان افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بیش از یک میلیون کودک از رفتن به مکتب محروم هستند، افغانستان بر این باور است که اگر جامعه جهانی در کار تأمین امنیت و ثبات در افغانستان کمک نکند، این مشکل دامن‌گیر منطقه و جهان خواهد شد.
در همین حال، کارشناسان، دست آوردهای رهبران سیاسی افغانستان از دو نشست بروکسل و لندن را بستگی به نوع مواجهه دو زعیم سیاسی با کشور های کمک کننده می دانند.
به گفته حسین ارشاد استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل، اگر رهبران افغانستان با یک قاطعیت جدی و متناسب با ضرب الاجلی که دنیا و حامیان بین المللی نسبت به افغانستان دارند، عمل کنند، در این صورت دست بالایی خواهند داشت.
به گفته این کارشناس سیاسی، در غیر این صورت ممکن است افغانستان ظرفیت بین المللی خود را از دست بدهد، دولت و ملت با خسارات جبران ناپذیری مواجه خواهد شد.
پس از روی کار آمدن دولت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی و داکتر عبدالله بارقه امید برای ملت افغانستان بوجود آمد و مردم از این اجماع ملی احساس غرور می کردند. اما چیزی نگذشت که نا امنی ها، انفجار و انتحار پی هم و هیولای رعب و وحشت در سراسر کشور به خصوص شهر کابل مردم را بهت زده کرد و امیدها را یک بار دیگر به ناامیدی تبدیل نمود.
هر چند دولت وحدت ملی تامین امنیت سراسری را در اولویت های کاری خود قرار داده بود، اما به نظر می رسد که آوردن امنیت و صلح در افغانستان کار ساده ای نیست.
به باور آگاهان، اقدامات برق آسای رییس جمهور غنی در جهت اصلاحات داخلی، در ابتدا توجه جامعه جهانی و مردم افغانستان را به خود جلب کرده و مورد ستایش قرار گرفت، اما به فرجام نرسیدن دوسیه کابل بانک و طفره رفتن از این قضیه حقوقی و همچنین نا امنی های اخیر در مرکز و ولایات سیاست های اقای غنی را با ناکامی رو برو ساخت.
از سویی هم آگاهان اقتصادی ازعدم تطبیق تعهدات بین المللی در افغانستان نگران هستند و می گویند همانگونه که در دولت پشین به دلیل نبود ظرفیت و فساد گسترده اداری و مالی پروژه ها تطبیق نشد و امکانات و فرصت ها از دست رفت به دولت وحدت ملی نیز چندان امیدی نیست.
با وجود کمک میلیارد دالری برای افغانستان، در بیش از یک دهۀ پسین، حکومت حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، از نحوۀ مصرف کمک ها ناراضی بود و ادعا می کرد که مصارف کمک های کشور های تمویل کننده غیر موثر بوده و مطابق به نیازمندی های افغانستان به مصرف نرسیده است.
اما برخی از کارشناسان بر این باورند که حکومت وحدت ملی با مدیریتی قوی از حیف و میل شدن کمکهای اقتصادی جامعه جهانی جلوگیری کند.
حامد رحمتی؛ استاد دانشگاه و آگاه امورسیاسی در بلخ می گوید: علاقمندی هایی که در نشست های قبلی برای همکاری با افغانستان دیده میشد، در نشست لندن به اندازه ای کم رنگتر شده، اما به نوعی برای افغانستان مقداری کار خانگی داده شد تا مسئولین برای جلب رضایت جامعه جهانی آن را انجام دهند.
به گفته وی، در صورتیکه جامعه جهانی هر بار به افغانستان کمک کند و مسئولین نتوانند از این پول برای بهبود وضع کشور استفاده نمایند خیانت بزرگی در حق مردم و جامعه جهانی انجام داده اند و وضعیت کشور هر روز بدتر خواهد شد.
اما جان آقا اقبال دیپلومات پیشین افغانستان می گوید که حکومت جدید نیز قادر نخواهد بود قناعت جامعه بین المللی را برای مصرف کمک از طریق بودجه افغانستان، حاصل کند، اما در مقایسه با حکومت قبلی، بخش بیشتر کمک ها از طریق بودجه افغانستان به مصرف خواهد رسید.
گفته می شود که در نشست های مختلف جهانی، افغانستان همواره مورد توجه و همکاری مالی و اقتصادی جامعه جهانی قرار گرفته است که مبارزه با فساد و محو کشت کوکنار از پیش شرط های مطرح شده در این نشست ها بوده است.
این در حالیست که پس از گذشت بیش از یک دهه و سرازیر شدن کمکهای بی شمار به افغانستان، کشورمان در مقام چهارم فاسدترین کشورها و نخستین کشور تولید کننده مواد مخدر در سطح جهان قرار دارد.
با همه این تفاسیر، عملی کردن تعهدات کنفرانس لندن یک آزمون برای دولتمردان کابل است که اگر در آن موفق شوند، می توان به ثبات، امنیت، ترقی و پیشرفت افغانستان امیدوار بود، در غیر آن فرصت ها از دست رفته و دولت افغانستان با ناکامی مواجه خواهد شد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
