کنفرانس یک روزه لندن برای افغانستان پنجشنبه شب هفته گذشته به کار خود پایان داد.
در این کنفرانس بیش از ۷۰ کشور و سازمان بین‌المللی با هدف تجدید تعهدات مالی و سیاسی به افغانستان شرکت کردند.
جان کری، وزیر خارجه امریکا، دیوید کامرون؛ نخست وزیر بریتانیا، نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان، ابراهیم رحیم‌پور؛ معاون وزیر خارجه ایران، ضمیر کابلوف؛ نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان و بسیاری دیگر از مقامات ارشد کشورهای جهان در این گردهمایی شرکت کردند.
محمد اشرف غنی؛ رییس جمهوری و عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی در رأس هیاتی بلندپایه به نمایندگی از افغانستان در این نشست شرکت و سخنرانی کردند.
آقایان غنی و عبدالله در نشست لندن از جامعه جهانی خواستند که افغانستان را پس از سال ۲۰۱۴ به حال خود رها نکند.
این در واقع اصلی ترین خواسته آنها از جهان بود. آقای غنی بارها در سخنرانی اش به گونه هایی این خواسته را تکرار کرد و تمام تلاش خود را به خرج داد؛ تا به کشورهای کمک کننده اطمینان دهد که دولت جدید افغانستان، مصمم است راه حامد کرزی را در برخورد با غرب در پیش نگیرد.
آقای غنی گفت:«اینجا آمدهایم که بگوییم ما متحد شما هستم و به ما کمک کنید. ما توافقنامه‌های امنیتی را امضا کردیم، پرونده کابلبانک را گشودیم، دادگاه عالی در یکماه آینده این پرونده را نهایی خواهد کرد.»
آقایان غنی و عبدالله بارها در سخنرانی های خود به مساله کابلبانک اشاره و تاکید کردند که این پرونده نشان می دهد که دولت جدید در مبارزه با فساد و ایجاد سیستمی شفاف و پاسخگو، مصمم است.
مثالی که به باور صاحب نظران اقتصادی، برای مبارزه با فساد گسترده ای که در افغانستان وجود دارد، شاید لازم باشد؛ اما هرگز کافی نیست.
همزمان با نشست لندن، دادگاه عالی افغانستان در کابل، رای دادگاه تمیز در مورد متهمان کابلبانک را تایید و این پرونده را نهایی کرد.
از سوی دیگر، در آستانه این نشست، سازمان شفافیت بین الملل با انتشار گزارش سالانه خود، افغانستان را با دو درجه صعود، چهارمین کشور فاسد جهان معرفی کرد.
ناظران می گویند که هردو رویداد در جلب توجه و حمایت دوباره جهان از افغانستان، مؤثر بود.
رییس جمهور همچنین گفت که عامل بی ثبانی افغانستان، فقر شدید و تولید مواد مخدر است. او از جامعه جهانی خواست که در مبارزه با این دو معضل افغانستان را کمک کند.
غنی عرضه خدمات اجتماعی از سوی جامعه جهانی را بسیار مهم خواند و از شرکت کنندگان کنفرانس خواست که در این بخش بیشتر فعال شوند.
او بر آوردن اصلاحات در ادارات دولتی تاکید کرد و اطمینان داد که حکومت افغانستان آماده حسابدهی شفاف در مصرف کمک های جامعه جهانی است.
به گفته وی، دولت وحدت ملی به حقوق زنان و کودکان توجهی خاصی دارد و از شرکت کنندگان کنفرانس لندن خواست که یک دانشگاه ویژه زنان را در افغانستان تاسیس کنند.
به این ترتیب، سراسر سخنرانی طولانی آقای غنی در نشست لندن، حاوی درخواست های مکرر کمک از جهان و تاکید بر تعهدات دولت افغانستان در بهبود اوضاع بود.
آقای غنی به موارد بسیار کلی و کلان اشاره کرد.
در طول سخنرانی رییس جمهور، برخلاف دولت گذشته، حتی یک انتقاد از عملکرد جامعه جهانی در افغانستان مطرح نشد.
آقای غنی همه مشکلات و بحران ها را ناشی از سوء مدیریت حکومت پیشین و ناکارآمدی اداره افغان ها خواند و به حل همه آنها، متعهد شد.
در همین حال، نمایندگان بیشتر کشورهای شرکت کننده در این کنفرانس، به ادامه کمک های شان پس از سال ۲۰۱۴ برای افغانستان وعده سپردند.
نمایندگان کشورهای امریکا، بریتانیا، کانادا، چین، روسیه، پاکستان، ایران، عربستان سعودی، قزاقستان و چندین کشور دیگر گفتند که کمک های شان را مانند گذشته در یک سطح نگه می دارند یا آن را تجدید کردند و افزایش دادند.
کارشناسان می گویند که این همان انتظاری بود که دولت جدید افغانستان از نشست لندن داشت.
جان کری؛ وزیر خارجه امریکا گفت که پس از سال ۲۰۱۵ تا سال ۲۰۱۷همچنان از کنگره امریکا خواهد خواست؛ تا افغانستان را کمک کند؛ اما او گفت که پس از ۲۰۱۷ احتمالا حجم کمک های امریکا برپایه توافقنامه استراتژیک، کاهش خواهد یافت.
کانادا وعده کمک ۳۵۰ میلیون دالری داد، چین گفت که سطح کمک های مالی اش را که تا سال ۲۰۱۶ به دو میلیارد یوان می رسد حفط می کند. قزاقستان گفت که آماده کمکی به ارزش ۵۰ میلیون دالر است. عربستان از روند صلح به رهبری دولت افغانستان حمایت کرد و روسیه نیز تاکید کرد که نیروهای امنیتی را در مبارزه با تروریزم کمک می کند.
نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان هم گفت که افغانستان را در دهه تحول تنها نخواهد گذاشت و از جامعه جهانی خواست که این کشور را در بخش های مختلف یاری رساند.
آقای شریف افزود که تروریزم، دشمن مشترک افغانستان و پاکستان است و برای نابودی این دشمن، مبارزه خواهد کرد.
او روابط اسلام آباد با کابل را عمیق خواند و گفت که کشورش به تمامیت ارضی افغانستان احترام می گذارد و تاکید کرد که براساس اولویت های توسعه ای، این کشور را کمک خواهد کرد.
از پاکستان به عنوان عامل اصلی بی ثباتی افغانستان نام برده می شود؛ اما در سخنرانی های سران حکومت وحدت ملی، انتقادی از پاکستان هم صورت نگرفت. در عوض، آقای غنی از نواز شریف تشکر کرد و قول داد روند کنونی صلح را ادامه دهد.
او در عین حال گفت که تروریزم را شکست خواهد داد.
امریکا از برنامه های دولت وحدت ملی تقدیر کرد و گفت که در مدت زمان کمی که از عمر این دولت می گذرد، کارهای چمشگیری انجام شده است.
جان کری، از سرگیری پرونده کابلبانک را نشانه ای از جدیت دولت آقای غنی در امر مبارزه با فساد اداری خواند.
در شروع کنفرانس لندن که عبدالله عبدالله از نخستین سخنرانان بود، گفت که تلاش ها برای مبارزه با فساد اداری و همچنین سپردن کار به اهل آن در افغانستان آغاز شده است.
آقای عبدالله به تشکیل کابینه اشاره کرد و گفت دولت در تعیین وزرای آینده از افراد توانمند، مسلکی و کسانی که دور از فساد باشند، استفاده خواهد کرد.
تشکیل کابینه یکی از مسایلی بود که هردو رهبر، سعی فراوانی کردند در سخنرانی های خود، به جهانیان اطمینان دهند که به زودی آن را تشکیل خواهند داد و اینگونه وانمود می کردند که تاخیر در تشکیل کابینه، یک مساله تاکتیکی و نیازمند دقت و زمان است؛ نه ناشی از اختلافات دوطرف بر سر تفسیر متن توافقنامه سیاسی.
آنها مستمرا بر استحکام و پایداری حکومت وحدت ملی، تاکید و خاطرنشان می کردند که این حکومت، سرآغاز یک نظام ریشه دار و مستدام خواهد بود؛ تلاشی که به باور ناظران، نشان می داد آنها از سوی جهانیان تحت فشار قرار گرفته اند هرچه سریع تر آینده حکومت جدید را با تشکیل کابینه مشخص کنند و تاثیر این فشارها بر موضع گیری های شان محسوس بود.
عبدالله حکومت داری خوب، مبارزه با فساد و آوردن امنیت را از اولویت های دولت وحدت ملی عنوان کرد و افزود که از حقوق زنان و کودکان حمایت می کند و در امر مبارزه با خشونت علیه زنان و کودکان برنامه های کلانی را روی دست دارد.
آقای غنی نیز به نحوی بر این موارد تاکید کرد.
مقامات افغانستان در این اجلاس طرح‌های خود برای ایجاد اصلاحات را ارائه کردند.
این در حالی است که تا کمتر از یکماه دیگر ماموریت ۱۳ ساله آیساف در افغانستان رسما به پایان می‌رسد و به باور کارشناسان، کابل مصمم است؛ تا در رویارویی با مشکلات عدیده‌ای که ثبات کشور را تهدید می‌کند، تنها نماند.
کشورها و سازمان‌های شرکت کننده در این کنفرانس نیز برای بازتعریف رابطه افغانستان و جامعه جهانی، تعهدات خود نسبت به این کشور را تجدید کردند.
نخست وزیر بریتانیا گفت که کشورش و جامعه جهانی افغانستان را تنها نخواهند گذاشت.
وزیر خارجه امریکا از تداوم سرمایه گذاری کشورش در رشد افغانستان سخن گفت و "حمایت وسیع" افغان‌ها از برنامه‌های اصلاحی اشرف غنی را مهم دانست.
با این حال، به عقیده ناظران، حملات طالبان در هفته‌های اخیر افزایش یافته و ناظران امنیتی به توانایی نیروهای افغان در ایجاد امنیت با تردید می‌نگرند.
بخش عمده نیروهای نظامی خارجی تا پایان دسامبر از افغانستان خارج می‌شوند. قرار است حدود ۱۲ هزار سرباز ناتو با ماندن در افغانستان وظیفه آموزش و مشاوره دادن به نیروهای افغان را حفظ کنند.
همچنین یک نیروی جداگانه به رهبری امریکا در عملیات نظامی علیه طالبان به ارتش افغانستان یاری خواهد رساند.
اما کارشناسان می گویند تنها کمک اقتصادی کافی نیست. انتظار می رفت در نشست وزرای خارجه ناتو، جهان تعهدات تازه ای برای بهبود امنیت افغانستان بدهد و نخست وزیر پاکستان باید تحت فشار قرار می گرفت اجازه ورود پیکارجویان از کشورش به افغانستان را ندهد؛ اما این اتفاق نیفتاد.
تا زمانی که امنیت تامین نشود، رشد اقتصادی میسر نخواهد شد.
در این کنفرانس بیش از ۷۰ کشور و سازمان بین‌المللی با هدف تجدید تعهدات مالی و سیاسی به افغانستان شرکت کردند.
جان کری، وزیر خارجه امریکا، دیوید کامرون؛ نخست وزیر بریتانیا، نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان، ابراهیم رحیم‌پور؛ معاون وزیر خارجه ایران، ضمیر کابلوف؛ نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان و بسیاری دیگر از مقامات ارشد کشورهای جهان در این گردهمایی شرکت کردند.
محمد اشرف غنی؛ رییس جمهوری و عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی در رأس هیاتی بلندپایه به نمایندگی از افغانستان در این نشست شرکت و سخنرانی کردند.
آقایان غنی و عبدالله در نشست لندن از جامعه جهانی خواستند که افغانستان را پس از سال ۲۰۱۴ به حال خود رها نکند.
این در واقع اصلی ترین خواسته آنها از جهان بود. آقای غنی بارها در سخنرانی اش به گونه هایی این خواسته را تکرار کرد و تمام تلاش خود را به خرج داد؛ تا به کشورهای کمک کننده اطمینان دهد که دولت جدید افغانستان، مصمم است راه حامد کرزی را در برخورد با غرب در پیش نگیرد.
آقای غنی گفت:«اینجا آمدهایم که بگوییم ما متحد شما هستم و به ما کمک کنید. ما توافقنامه‌های امنیتی را امضا کردیم، پرونده کابلبانک را گشودیم، دادگاه عالی در یکماه آینده این پرونده را نهایی خواهد کرد.»
آقایان غنی و عبدالله بارها در سخنرانی های خود به مساله کابلبانک اشاره و تاکید کردند که این پرونده نشان می دهد که دولت جدید در مبارزه با فساد و ایجاد سیستمی شفاف و پاسخگو، مصمم است.
مثالی که به باور صاحب نظران اقتصادی، برای مبارزه با فساد گسترده ای که در افغانستان وجود دارد، شاید لازم باشد؛ اما هرگز کافی نیست.
همزمان با نشست لندن، دادگاه عالی افغانستان در کابل، رای دادگاه تمیز در مورد متهمان کابلبانک را تایید و این پرونده را نهایی کرد.
از سوی دیگر، در آستانه این نشست، سازمان شفافیت بین الملل با انتشار گزارش سالانه خود، افغانستان را با دو درجه صعود، چهارمین کشور فاسد جهان معرفی کرد.
ناظران می گویند که هردو رویداد در جلب توجه و حمایت دوباره جهان از افغانستان، مؤثر بود.
رییس جمهور همچنین گفت که عامل بی ثبانی افغانستان، فقر شدید و تولید مواد مخدر است. او از جامعه جهانی خواست که در مبارزه با این دو معضل افغانستان را کمک کند.
غنی عرضه خدمات اجتماعی از سوی جامعه جهانی را بسیار مهم خواند و از شرکت کنندگان کنفرانس خواست که در این بخش بیشتر فعال شوند.
او بر آوردن اصلاحات در ادارات دولتی تاکید کرد و اطمینان داد که حکومت افغانستان آماده حسابدهی شفاف در مصرف کمک های جامعه جهانی است.
به گفته وی، دولت وحدت ملی به حقوق زنان و کودکان توجهی خاصی دارد و از شرکت کنندگان کنفرانس لندن خواست که یک دانشگاه ویژه زنان را در افغانستان تاسیس کنند.
به این ترتیب، سراسر سخنرانی طولانی آقای غنی در نشست لندن، حاوی درخواست های مکرر کمک از جهان و تاکید بر تعهدات دولت افغانستان در بهبود اوضاع بود.
آقای غنی به موارد بسیار کلی و کلان اشاره کرد.
در طول سخنرانی رییس جمهور، برخلاف دولت گذشته، حتی یک انتقاد از عملکرد جامعه جهانی در افغانستان مطرح نشد.
آقای غنی همه مشکلات و بحران ها را ناشی از سوء مدیریت حکومت پیشین و ناکارآمدی اداره افغان ها خواند و به حل همه آنها، متعهد شد.
در همین حال، نمایندگان بیشتر کشورهای شرکت کننده در این کنفرانس، به ادامه کمک های شان پس از سال ۲۰۱۴ برای افغانستان وعده سپردند.
نمایندگان کشورهای امریکا، بریتانیا، کانادا، چین، روسیه، پاکستان، ایران، عربستان سعودی، قزاقستان و چندین کشور دیگر گفتند که کمک های شان را مانند گذشته در یک سطح نگه می دارند یا آن را تجدید کردند و افزایش دادند.
کارشناسان می گویند که این همان انتظاری بود که دولت جدید افغانستان از نشست لندن داشت.
جان کری؛ وزیر خارجه امریکا گفت که پس از سال ۲۰۱۵ تا سال ۲۰۱۷همچنان از کنگره امریکا خواهد خواست؛ تا افغانستان را کمک کند؛ اما او گفت که پس از ۲۰۱۷ احتمالا حجم کمک های امریکا برپایه توافقنامه استراتژیک، کاهش خواهد یافت.
کانادا وعده کمک ۳۵۰ میلیون دالری داد، چین گفت که سطح کمک های مالی اش را که تا سال ۲۰۱۶ به دو میلیارد یوان می رسد حفط می کند. قزاقستان گفت که آماده کمکی به ارزش ۵۰ میلیون دالر است. عربستان از روند صلح به رهبری دولت افغانستان حمایت کرد و روسیه نیز تاکید کرد که نیروهای امنیتی را در مبارزه با تروریزم کمک می کند.
نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان هم گفت که افغانستان را در دهه تحول تنها نخواهد گذاشت و از جامعه جهانی خواست که این کشور را در بخش های مختلف یاری رساند.
آقای شریف افزود که تروریزم، دشمن مشترک افغانستان و پاکستان است و برای نابودی این دشمن، مبارزه خواهد کرد.
او روابط اسلام آباد با کابل را عمیق خواند و گفت که کشورش به تمامیت ارضی افغانستان احترام می گذارد و تاکید کرد که براساس اولویت های توسعه ای، این کشور را کمک خواهد کرد.
از پاکستان به عنوان عامل اصلی بی ثباتی افغانستان نام برده می شود؛ اما در سخنرانی های سران حکومت وحدت ملی، انتقادی از پاکستان هم صورت نگرفت. در عوض، آقای غنی از نواز شریف تشکر کرد و قول داد روند کنونی صلح را ادامه دهد.
او در عین حال گفت که تروریزم را شکست خواهد داد.
امریکا از برنامه های دولت وحدت ملی تقدیر کرد و گفت که در مدت زمان کمی که از عمر این دولت می گذرد، کارهای چمشگیری انجام شده است.
جان کری، از سرگیری پرونده کابلبانک را نشانه ای از جدیت دولت آقای غنی در امر مبارزه با فساد اداری خواند.
در شروع کنفرانس لندن که عبدالله عبدالله از نخستین سخنرانان بود، گفت که تلاش ها برای مبارزه با فساد اداری و همچنین سپردن کار به اهل آن در افغانستان آغاز شده است.
آقای عبدالله به تشکیل کابینه اشاره کرد و گفت دولت در تعیین وزرای آینده از افراد توانمند، مسلکی و کسانی که دور از فساد باشند، استفاده خواهد کرد.
تشکیل کابینه یکی از مسایلی بود که هردو رهبر، سعی فراوانی کردند در سخنرانی های خود، به جهانیان اطمینان دهند که به زودی آن را تشکیل خواهند داد و اینگونه وانمود می کردند که تاخیر در تشکیل کابینه، یک مساله تاکتیکی و نیازمند دقت و زمان است؛ نه ناشی از اختلافات دوطرف بر سر تفسیر متن توافقنامه سیاسی.
آنها مستمرا بر استحکام و پایداری حکومت وحدت ملی، تاکید و خاطرنشان می کردند که این حکومت، سرآغاز یک نظام ریشه دار و مستدام خواهد بود؛ تلاشی که به باور ناظران، نشان می داد آنها از سوی جهانیان تحت فشار قرار گرفته اند هرچه سریع تر آینده حکومت جدید را با تشکیل کابینه مشخص کنند و تاثیر این فشارها بر موضع گیری های شان محسوس بود.
عبدالله حکومت داری خوب، مبارزه با فساد و آوردن امنیت را از اولویت های دولت وحدت ملی عنوان کرد و افزود که از حقوق زنان و کودکان حمایت می کند و در امر مبارزه با خشونت علیه زنان و کودکان برنامه های کلانی را روی دست دارد.
آقای غنی نیز به نحوی بر این موارد تاکید کرد.
مقامات افغانستان در این اجلاس طرح‌های خود برای ایجاد اصلاحات را ارائه کردند.
این در حالی است که تا کمتر از یکماه دیگر ماموریت ۱۳ ساله آیساف در افغانستان رسما به پایان می‌رسد و به باور کارشناسان، کابل مصمم است؛ تا در رویارویی با مشکلات عدیده‌ای که ثبات کشور را تهدید می‌کند، تنها نماند.
کشورها و سازمان‌های شرکت کننده در این کنفرانس نیز برای بازتعریف رابطه افغانستان و جامعه جهانی، تعهدات خود نسبت به این کشور را تجدید کردند.
نخست وزیر بریتانیا گفت که کشورش و جامعه جهانی افغانستان را تنها نخواهند گذاشت.
وزیر خارجه امریکا از تداوم سرمایه گذاری کشورش در رشد افغانستان سخن گفت و "حمایت وسیع" افغان‌ها از برنامه‌های اصلاحی اشرف غنی را مهم دانست.
با این حال، به عقیده ناظران، حملات طالبان در هفته‌های اخیر افزایش یافته و ناظران امنیتی به توانایی نیروهای افغان در ایجاد امنیت با تردید می‌نگرند.
بخش عمده نیروهای نظامی خارجی تا پایان دسامبر از افغانستان خارج می‌شوند. قرار است حدود ۱۲ هزار سرباز ناتو با ماندن در افغانستان وظیفه آموزش و مشاوره دادن به نیروهای افغان را حفظ کنند.
همچنین یک نیروی جداگانه به رهبری امریکا در عملیات نظامی علیه طالبان به ارتش افغانستان یاری خواهد رساند.
اما کارشناسان می گویند تنها کمک اقتصادی کافی نیست. انتظار می رفت در نشست وزرای خارجه ناتو، جهان تعهدات تازه ای برای بهبود امنیت افغانستان بدهد و نخست وزیر پاکستان باید تحت فشار قرار می گرفت اجازه ورود پیکارجویان از کشورش به افغانستان را ندهد؛ اما این اتفاق نیفتاد.
تا زمانی که امنیت تامین نشود، رشد اقتصادی میسر نخواهد شد.
