چنانکه از اوضاع بر می آید، همه چیز برای برگزاری دور دوم انتخابات در سال ۹۳ آماده است. نیروهای امنیتی کشور از پولیس و اردوی شجاع، شب و روز برای بر قراری امنیت در روز ۲۴ جوزا، تلاش مضاعف نموده و چنانکه در سطح کشور دیده می شود، خواب و آرامش را بر خویش جایز نمی دانند.
شورای محترم وزیران هم به نوبه خود احساس مسئولیت کرده و با هدف مصون ماندن فرزندان وطن، چند روزی به شاگردان معارف و در سراسر کشور، رخصتی داده اند. “بر اساس خبر رسانه ها محمد کبیر حقمل؛ سخنگوی وزارت معارف گفت که طبق فیصله شورای وزیران، وزارت معارف تصمیم گرفت تمامی مکاتب کشور را از روز سه شنبه۲۰ جوزا تا دوشنبه ۲۶ جوزا رخصت نماید.
به هدف بهبود روند انتخابات، کاهش تهدیدات دشمنان کشور علیه مراکز تعلیمی و حفظ جان شاگردان، تمامی مکاتب، مؤسسات تعلیمی دولتی و خصوصی در سراسر کشور تعطیل می باشد. پروسه تدریس از دوشنبه آینده ۲۶ جوزا طبق تقسیم اوقات اعلام شده دوباره آغاز می‌گردد.”
در ظاهر آنچه به دولت و مسئولان امنیتی و غیر امنیتی کشور مربوط می شده، انجام گرفته و اینک باقی قضایا به ملت نجیب و سر بلند افغانستان در پیوند است و این موضوع که آنان با سرنوشت خود و کشور، چگونه بر خورد می کنند و تا چه میزان به چگونگی دولت و حکومت خویش در آینده، توجه و اهتمام خواهند داشت.
بر خلاف منفی بافی ها و نومیدی های موجود در میان برخی از آحاد ملت، نظر بر آن است که به گونه قطع و یقین، اراده و خواست مردم، تاثیر گذار و تعیین کننده است. به یک دلیل روشن و خرد پسند می توان به برنده بودن تیمی که آرای بیشتری را به خود اختصاص دهد- حتی با وجود گزینه ها و موانعی چون تقلب و معماری های سازمان یافته- مطمئن و امیدوار بود.
دلیل بر ادعای بالا نیز این گونه اقامه می شود که بر فرض پذیرش این موضوع که تصمیم گیرنده اصلی و نهایی در اعلام نتایج شفاف آرا، کمیسیون مستقل انتخابات هر کشوری می باشد و فرض اینکه اعضای متشکل کمیسیون مذکور و نیز نهاد دولت و حکومت را انسانهای عاقل و زیرک تشکیل می دهد.
بنائن و در صورت پیروزی هر یک از دو تیم انتخاباتی و کسب آرای بیشتر به وسیله یکی از آن دو تیم، حتی بر فرض وجود هدف و انگیزه تقلب در هر یک از نهاد و تشکل های موجود، هر یک از آنها ترجیح می دهند تا به جای ایجاد بحران در کشور، با تیمی کنار بیایند که اکثریت آرا را به دست آورده و با هیچ ترفند و تقلبی هم نمی توان پیروزی آنها را نادیده گرفت و نتیجه را به نفع تیم بازنده اعلام کرد.
بنا براین و با استدلال بالا می توان به یک انتخابات نسبتاً شفاف و امیدوار کننده در دور دوم دل بست و با خاطری جمع و خیالی آسوده از هر نوع ترفند و تقلبی، با گامهای محکم و استوار به سمت و سوی ایستگاههای رای دهی رفت و رای خویش را به نفع نامزد دلخواه به صندوق ریخت.
اما به چه کسی باید رای بدهیم تا هم در برابر آفریدگار خویش حجت و دلیل داشته باشیم و هم منافع و مصالح مردم و کشور خویش را ملاحظه کرده باشیم؟.
سخنی از امام علی(ع) در زمینه به دست ما رسیده که مناسب حال و اوضاع مردم و میهن ما به نظر می رسد. امام با دقت زیرکانه ای توجه می دهد که :” لابد لناس من امیر؛ برا کان او فاجرا.” یعنی مردم را از داشتن حاکم و راهبری، گریز و گذیری نیست؛ حالا چه آن حاکم و امیر انسان عادل و نیکویی باشد و یا هم آدم ستمگر و نا مطلوبی باشد.
بنابر این، مردم افغانستان نیز ناچار از انتخاب و شرکت در انتخابات پیش رو است. مردم ما از میان دو شخص و دو تیم، یکی را باید بر گزینند؛ اما کدام یک از این دو تیم به معیارهای دینی، اخلاقی و ملی مردم ما نزدیک اند؛ کدام یک از آنها به واقع و به دور از هر گونه ظاهر سازی و تظاهر، درد دین و خدمت صادقانه به مردم و کشور را دارند؟.
بر اساس دستور امام معرفت و خرد، مولا علی(ع)، واضح است که مردم نمی توانند و نباید هم به تیمی رای بدهند که از سر فریب و ظاهر سازی، کتاب خدا را وسیله کسب آرای بیشتر قرار داده و بر اساس خوشامد، سلیقه و گرایش هر دسته و گروهی از مردم، حرف می زند و خطابه ایراد می کند.
به نظر می رسد وظیفه مردم افغانستان در شرایط کنونی و در قبال انتخابات و شرکت در آن، این باشد که از میان یکی از دو تیم حاضر در صحنه رقابت، خیر الوجودین را بر گزیده و به سود آن آرای خویش را به صندوقها بریزند؛ چرا که در این صورت، لااقل در برابر خدا و رسولش این حجت را با خود دارند که برای تیمی رای داده اند که نه تنها خصومت و دشمنی ای با دین و آموزه های آن ندارند؛ که اگر از دست شان برآید، برای رشد و گسترش مبانی و اصول دین و اخلاق در جامعه، تلاش نیز خواهند کرد.
فقط می ماند خدمت به کشور و مردم که اگر توانستند و استکبار و استعمار جهانی و منطقه ای گذاشت، که هم رضای خدا را کسب کرده اند و هم بذر محبت خویش را در سرزمین دلهای مسلمانان و هموطنان محروم خویش کاشته اند و اگر هم نکردند و یا نتوانستند، مردم نیز آنان را به خدا و وجدانهای شان واگذار خواهند کرد.
شورای محترم وزیران هم به نوبه خود احساس مسئولیت کرده و با هدف مصون ماندن فرزندان وطن، چند روزی به شاگردان معارف و در سراسر کشور، رخصتی داده اند. “بر اساس خبر رسانه ها محمد کبیر حقمل؛ سخنگوی وزارت معارف گفت که طبق فیصله شورای وزیران، وزارت معارف تصمیم گرفت تمامی مکاتب کشور را از روز سه شنبه۲۰ جوزا تا دوشنبه ۲۶ جوزا رخصت نماید.
به هدف بهبود روند انتخابات، کاهش تهدیدات دشمنان کشور علیه مراکز تعلیمی و حفظ جان شاگردان، تمامی مکاتب، مؤسسات تعلیمی دولتی و خصوصی در سراسر کشور تعطیل می باشد. پروسه تدریس از دوشنبه آینده ۲۶ جوزا طبق تقسیم اوقات اعلام شده دوباره آغاز می‌گردد.”
در ظاهر آنچه به دولت و مسئولان امنیتی و غیر امنیتی کشور مربوط می شده، انجام گرفته و اینک باقی قضایا به ملت نجیب و سر بلند افغانستان در پیوند است و این موضوع که آنان با سرنوشت خود و کشور، چگونه بر خورد می کنند و تا چه میزان به چگونگی دولت و حکومت خویش در آینده، توجه و اهتمام خواهند داشت.
بر خلاف منفی بافی ها و نومیدی های موجود در میان برخی از آحاد ملت، نظر بر آن است که به گونه قطع و یقین، اراده و خواست مردم، تاثیر گذار و تعیین کننده است. به یک دلیل روشن و خرد پسند می توان به برنده بودن تیمی که آرای بیشتری را به خود اختصاص دهد- حتی با وجود گزینه ها و موانعی چون تقلب و معماری های سازمان یافته- مطمئن و امیدوار بود.
دلیل بر ادعای بالا نیز این گونه اقامه می شود که بر فرض پذیرش این موضوع که تصمیم گیرنده اصلی و نهایی در اعلام نتایج شفاف آرا، کمیسیون مستقل انتخابات هر کشوری می باشد و فرض اینکه اعضای متشکل کمیسیون مذکور و نیز نهاد دولت و حکومت را انسانهای عاقل و زیرک تشکیل می دهد.
بنائن و در صورت پیروزی هر یک از دو تیم انتخاباتی و کسب آرای بیشتر به وسیله یکی از آن دو تیم، حتی بر فرض وجود هدف و انگیزه تقلب در هر یک از نهاد و تشکل های موجود، هر یک از آنها ترجیح می دهند تا به جای ایجاد بحران در کشور، با تیمی کنار بیایند که اکثریت آرا را به دست آورده و با هیچ ترفند و تقلبی هم نمی توان پیروزی آنها را نادیده گرفت و نتیجه را به نفع تیم بازنده اعلام کرد.
بنا براین و با استدلال بالا می توان به یک انتخابات نسبتاً شفاف و امیدوار کننده در دور دوم دل بست و با خاطری جمع و خیالی آسوده از هر نوع ترفند و تقلبی، با گامهای محکم و استوار به سمت و سوی ایستگاههای رای دهی رفت و رای خویش را به نفع نامزد دلخواه به صندوق ریخت.
اما به چه کسی باید رای بدهیم تا هم در برابر آفریدگار خویش حجت و دلیل داشته باشیم و هم منافع و مصالح مردم و کشور خویش را ملاحظه کرده باشیم؟.
سخنی از امام علی(ع) در زمینه به دست ما رسیده که مناسب حال و اوضاع مردم و میهن ما به نظر می رسد. امام با دقت زیرکانه ای توجه می دهد که :” لابد لناس من امیر؛ برا کان او فاجرا.” یعنی مردم را از داشتن حاکم و راهبری، گریز و گذیری نیست؛ حالا چه آن حاکم و امیر انسان عادل و نیکویی باشد و یا هم آدم ستمگر و نا مطلوبی باشد.
بنابر این، مردم افغانستان نیز ناچار از انتخاب و شرکت در انتخابات پیش رو است. مردم ما از میان دو شخص و دو تیم، یکی را باید بر گزینند؛ اما کدام یک از این دو تیم به معیارهای دینی، اخلاقی و ملی مردم ما نزدیک اند؛ کدام یک از آنها به واقع و به دور از هر گونه ظاهر سازی و تظاهر، درد دین و خدمت صادقانه به مردم و کشور را دارند؟.
بر اساس دستور امام معرفت و خرد، مولا علی(ع)، واضح است که مردم نمی توانند و نباید هم به تیمی رای بدهند که از سر فریب و ظاهر سازی، کتاب خدا را وسیله کسب آرای بیشتر قرار داده و بر اساس خوشامد، سلیقه و گرایش هر دسته و گروهی از مردم، حرف می زند و خطابه ایراد می کند.
به نظر می رسد وظیفه مردم افغانستان در شرایط کنونی و در قبال انتخابات و شرکت در آن، این باشد که از میان یکی از دو تیم حاضر در صحنه رقابت، خیر الوجودین را بر گزیده و به سود آن آرای خویش را به صندوقها بریزند؛ چرا که در این صورت، لااقل در برابر خدا و رسولش این حجت را با خود دارند که برای تیمی رای داده اند که نه تنها خصومت و دشمنی ای با دین و آموزه های آن ندارند؛ که اگر از دست شان برآید، برای رشد و گسترش مبانی و اصول دین و اخلاق در جامعه، تلاش نیز خواهند کرد.
فقط می ماند خدمت به کشور و مردم که اگر توانستند و استکبار و استعمار جهانی و منطقه ای گذاشت، که هم رضای خدا را کسب کرده اند و هم بذر محبت خویش را در سرزمین دلهای مسلمانان و هموطنان محروم خویش کاشته اند و اگر هم نکردند و یا نتوانستند، مردم نیز آنان را به خدا و وجدانهای شان واگذار خواهند کرد.
مولف : سیدفاضل محجوب
