مردم افغانستان بی اندازه علاقه منداند و بسیار دوست می دارند که به انتخاباتِ سالم و شفاف در دور دوم امیدوار باشند و به پاس همین امیدواری ها نیز حاضر شده اند تا بر رغم وجود دهها نوع معضل و مشکل امنیتی و اقتصادی، برای بار دوم نیز خون خود را در کف دستان خویش گرفته و به پای صندوقهای رای بروند و نامزد مورد نظر شان را انتخاب کنند.
مردم نجیب و مسلمان کشور که بر اساس آموزه های دین مبین اسلام، زلال و صادق و خوشبین تربیت شده اند، خوش دارند تا با اعتماد به وعده های نامزدان پیشتاز ریاست جمهوری، برای بار دیگر از جان خسته و مال اندک خویش مایه گذاشته و حماسه ی دیگری از حضور خویش در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری را در سطح داخل و خارج از کشور به نمایش بگذارند.
مردم می خواهند که چونان همیشه، استوار و پایدار و ماندگار در صحنه های سرنوشت ساز دولت و کشور شان در میدانهای آزمایش و امتحانِ تصمیم و اراده ملی و جمعی حضور همیشگی و موثر داشته باشند.
مردم نمی خواهند تا نسبت به مسئولیتهایی که به آنان مربوط می شود، از خود کوتاهی و تقصیر نشان دهند. مردم افغانستان چنانکه بارها ثابت کرده اند، دوست دارند تا امور مربوط به خویش را به گونه کامل و بدون عیب و نقص انجام دهند؛ تا مبادا در امروز و فردای کشور، انگشتهایی و با هدف انتقاد و سرزنش، به سوی آنان نشانه روند.
ملت افغانستان در عرض و طول تاریخ با شکوه و پر افتخار خویش، همواره ثابت کرده اند که وظایف و رسالتهای محوله را به خوبی و شایستگی انجام داده اند و در این جهت، تاریخ سراسر غرور و سربلندی این ملت بزرگ، شاهد و گواه آن است.
باری سخن و پرسش اساسی مردم افغانستان با رهبران و حاکمان خویش و از هم از آنان است که در برابر این همه ایثار، مردانگی و دیانت و از خود گذشتگی آنان، دولتمردان و حکومتگران چه کرده اند و پاسخ آن همه رشادت و پایمردی ملت بزرگ و شجاع افغانستان را چگونه داده اند؟!.
پرسش مردم از حاکمان، رهبران و به خصوص نامزدان پیشتاز ریاست جمهوری این است که آیا تنها این ملت و مردم فقیر و گرفتار افغانستان است که در برابر دولت و کشور خویش مسئولیت دارد که همواره و در سخت ترین شرایط و اوضاع باید از جان و وقت و مال خویش مایه بگذارند و به دستور و فرمانهای کذایی رهبران و حاکمان شان گوش جان فرا دهند؟!.
پرسش مردم این است که پس مسئولیت و وجایب رهبران و دولتمردان در برابر ملت و کشور چیست؛ آیا رسالت مردم آن است که همیشه باید در محنت و رنج باشند در حالیکه رهبران و دولتمردان و بستگان آنان بر روی گنج های عافیت و رفاه لمیده و از جمجمه کاسه سرها و ساق پاهای مستمندان و فقرا برای خویش کاخها بنا کنند و دل کوخ نشینان دردمند را بسوزانند؟!.
در افغانستان با تاسف تا بوده همین بوده؛ در این کشور هیچ گاهی دولتمردان و رهبران، توجهی به مردم و مشکلات آنها نداشته و هیچگاهی هم نخواسته اند تا زندگی خویش را در سطح زندگی آنان تنزیل دهند تا به درک و فهم آنان نائل شوند.
در این کشور تا بوده، سوء استفاده از مردم و توانمندی های بالفعل و بالقوه آنان بوده و هیچ گاه مقامات و دولتمردان در فکر جبران جان فدایی ها و از خود گذشتگی های همیشگی مردم نبوده اند و باز هم همین مردم صبور و با گذشتند که در اوج بزرگواری و مروت و با نادیده گرفتن کوتاهی ها و قصورات همیشگی حاکمان و رهبران، به سود آنان اندیشه و عمل می کنند!.
مردم افغانستان در ازای این همه از خود گذشتگی و بزرگواری، فقط و فقط یک توقع از حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات و انتظاری هم از دو نامزد پیشتاز و تیم آنان دارد. توقع مردم از حکومت آن است که به معنی واقعی کلمه در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، بی طرفی خویش را حفظ کند و به نفع هیچ یک از نامزدان هیچ اقدام منافی با قانون و آرای مردم انجام ندهد.
مردم از کمیسیون انتخابات نیز می خواهند که چنانکه زیر عنوان استقلال به کار مشغول است، در واقع نیز این استقلالیت و آزادگی را حفظ کرده و ضمن آنکه خود و اعضای آن ملزم به حفاظت و صیانت از آرای مردم اند، به احدی بیرون از کمیسیون نیز اجازه دخالتهای غیر قانونی و متقلبانه در روند برگزاری دور دوم انتخابات را ندهند.
اما توقع و انتظار مردم از دو نامزد پیشتاز ریاست جمهوری در سه خواسته اساسی و حیاتی خلاصه می شود. یک اینکه تیم آنها از تقلب بپرهیزند. دو آنکه از حرف و عملی که احیاگر تعصبات و تنشهای قومی و زبانی است، شدیداً و اکیداً خود داری کنند؛ چرا که هر یک از نامزدان در صورت پیروز شدن، مدت زمانِ کوتاهی بر این آب و خاک حکومت می کنند؛ اما این ملت افغانستان است که تا دنیا دنیا است و کشوری بنام افغانستان وجود دارد، باید در کنار هم بوده و زیست اسلامی و مسالمت آمیزی داشته باشند.
خواسته سوم و نهایی مردم از نامزدان پیشتاز آن است که قطعاً و باید دست از عوام فریبی و بازار گرمی های معمول انتخاباتی بر دارند و به هر وعده ای که به مردم می دهند، جدی و پایبند باشند؛ چرا که این مردم و با این ویژگی های منحصر به فرد، مستحق هر گونه خدمت اند که با تاسف تا کنون از آنان دریغ شده است.
مردم نجیب و مسلمان کشور که بر اساس آموزه های دین مبین اسلام، زلال و صادق و خوشبین تربیت شده اند، خوش دارند تا با اعتماد به وعده های نامزدان پیشتاز ریاست جمهوری، برای بار دیگر از جان خسته و مال اندک خویش مایه گذاشته و حماسه ی دیگری از حضور خویش در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری را در سطح داخل و خارج از کشور به نمایش بگذارند.
مردم می خواهند که چونان همیشه، استوار و پایدار و ماندگار در صحنه های سرنوشت ساز دولت و کشور شان در میدانهای آزمایش و امتحانِ تصمیم و اراده ملی و جمعی حضور همیشگی و موثر داشته باشند.
مردم نمی خواهند تا نسبت به مسئولیتهایی که به آنان مربوط می شود، از خود کوتاهی و تقصیر نشان دهند. مردم افغانستان چنانکه بارها ثابت کرده اند، دوست دارند تا امور مربوط به خویش را به گونه کامل و بدون عیب و نقص انجام دهند؛ تا مبادا در امروز و فردای کشور، انگشتهایی و با هدف انتقاد و سرزنش، به سوی آنان نشانه روند.
ملت افغانستان در عرض و طول تاریخ با شکوه و پر افتخار خویش، همواره ثابت کرده اند که وظایف و رسالتهای محوله را به خوبی و شایستگی انجام داده اند و در این جهت، تاریخ سراسر غرور و سربلندی این ملت بزرگ، شاهد و گواه آن است.
باری سخن و پرسش اساسی مردم افغانستان با رهبران و حاکمان خویش و از هم از آنان است که در برابر این همه ایثار، مردانگی و دیانت و از خود گذشتگی آنان، دولتمردان و حکومتگران چه کرده اند و پاسخ آن همه رشادت و پایمردی ملت بزرگ و شجاع افغانستان را چگونه داده اند؟!.
پرسش مردم از حاکمان، رهبران و به خصوص نامزدان پیشتاز ریاست جمهوری این است که آیا تنها این ملت و مردم فقیر و گرفتار افغانستان است که در برابر دولت و کشور خویش مسئولیت دارد که همواره و در سخت ترین شرایط و اوضاع باید از جان و وقت و مال خویش مایه بگذارند و به دستور و فرمانهای کذایی رهبران و حاکمان شان گوش جان فرا دهند؟!.
پرسش مردم این است که پس مسئولیت و وجایب رهبران و دولتمردان در برابر ملت و کشور چیست؛ آیا رسالت مردم آن است که همیشه باید در محنت و رنج باشند در حالیکه رهبران و دولتمردان و بستگان آنان بر روی گنج های عافیت و رفاه لمیده و از جمجمه کاسه سرها و ساق پاهای مستمندان و فقرا برای خویش کاخها بنا کنند و دل کوخ نشینان دردمند را بسوزانند؟!.
در افغانستان با تاسف تا بوده همین بوده؛ در این کشور هیچ گاهی دولتمردان و رهبران، توجهی به مردم و مشکلات آنها نداشته و هیچگاهی هم نخواسته اند تا زندگی خویش را در سطح زندگی آنان تنزیل دهند تا به درک و فهم آنان نائل شوند.
در این کشور تا بوده، سوء استفاده از مردم و توانمندی های بالفعل و بالقوه آنان بوده و هیچ گاه مقامات و دولتمردان در فکر جبران جان فدایی ها و از خود گذشتگی های همیشگی مردم نبوده اند و باز هم همین مردم صبور و با گذشتند که در اوج بزرگواری و مروت و با نادیده گرفتن کوتاهی ها و قصورات همیشگی حاکمان و رهبران، به سود آنان اندیشه و عمل می کنند!.
مردم افغانستان در ازای این همه از خود گذشتگی و بزرگواری، فقط و فقط یک توقع از حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات و انتظاری هم از دو نامزد پیشتاز و تیم آنان دارد. توقع مردم از حکومت آن است که به معنی واقعی کلمه در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، بی طرفی خویش را حفظ کند و به نفع هیچ یک از نامزدان هیچ اقدام منافی با قانون و آرای مردم انجام ندهد.
مردم از کمیسیون انتخابات نیز می خواهند که چنانکه زیر عنوان استقلال به کار مشغول است، در واقع نیز این استقلالیت و آزادگی را حفظ کرده و ضمن آنکه خود و اعضای آن ملزم به حفاظت و صیانت از آرای مردم اند، به احدی بیرون از کمیسیون نیز اجازه دخالتهای غیر قانونی و متقلبانه در روند برگزاری دور دوم انتخابات را ندهند.
اما توقع و انتظار مردم از دو نامزد پیشتاز ریاست جمهوری در سه خواسته اساسی و حیاتی خلاصه می شود. یک اینکه تیم آنها از تقلب بپرهیزند. دو آنکه از حرف و عملی که احیاگر تعصبات و تنشهای قومی و زبانی است، شدیداً و اکیداً خود داری کنند؛ چرا که هر یک از نامزدان در صورت پیروز شدن، مدت زمانِ کوتاهی بر این آب و خاک حکومت می کنند؛ اما این ملت افغانستان است که تا دنیا دنیا است و کشوری بنام افغانستان وجود دارد، باید در کنار هم بوده و زیست اسلامی و مسالمت آمیزی داشته باشند.
خواسته سوم و نهایی مردم از نامزدان پیشتاز آن است که قطعاً و باید دست از عوام فریبی و بازار گرمی های معمول انتخاباتی بر دارند و به هر وعده ای که به مردم می دهند، جدی و پایبند باشند؛ چرا که این مردم و با این ویژگی های منحصر به فرد، مستحق هر گونه خدمت اند که با تاسف تا کنون از آنان دریغ شده است.
مولف : سیدفاضل محجوب
