در همایش حمایت شماری از علمای دینی از عبدالرب الرسول سیاف؛ نامزد انتخابات ریاست جمهوری مولوی فضل‌الرحمن حنیف؛ نماینده علمای بغلان گفت کسانی به میدان آمده اند که اصل و نسب شان معلوم نیست.
وی افزود:"کسانی به میدان آمده‌اند که پدر و مادرش معلوم نیست. معلوم نیست که همسرش در کدام دین و آئین است؛ ولی شخصیت استاد سیاف برای همه معلوم است."
آقای فضل الرحمن حنیف از نامزد مشخصی نام نبرد؛ ولی گفت که "سکولارها و کمونیست ها دوباره می خواهند بر سرنوشت حاکم شوند."
او افزود:"کشوری که سال ها با سکولارها و کمونیست ها مبارزه کرده است، چطور می تواند حاکمیت این گروه ها را بپذیرد."
مولوی حنیف تاکید کرد که مردم به کسی رای دهند که شایسته داشته باشد؛ کسی‌که "هیچ تعلیم دینی ندیده باشد، چطور می‌تواند بر افغان‌ها حکومت کند."
این شاید مهم ترین نکته ای بود که در این همایش تبلیغاتی از زبان یک عالم دینی بیان شد.
آقای حنیف به نامزد مشخصی اشاره نکرد؛ اما به باور ناظران، در سخنان او کدهایی وجود دارد که مردم فهیم افغانستان را به سمت گزینه های مورد نظر رهنمون می شود.
این سخنان یکبار دیگر این پرسش جدی را به میان آورد که به راستی چه سلایقی در انتخابات آینده به منظور دست یافتن به سروری و سرآمدی سیاسی بر مردم افغانستان و تعیین سرنوشت آنها هستند؟
کسی نمی تواند انکار کند که این مردم، سال های سال به منظور حفاظت از دین خویش، خون داده و این حریم مقدس را با جان خویش، حفظ کرده اند.
تاریخ گواه است؛ اما اینکه عده ای از رهبران چه کارنامه ای دارند و چه عواملی باعث شد؛ تا مردم افغانستان نتوانند ثمره جهاد و شهادت خویش را ببینند و تجربه نمایند، بحث دیگری است و این بحث به هیچ عنوان موجب نمی شود؛ تا این مردم، رشادت ها و شهادت های خویش در راه آرمان های مقدس و متعالی دینی را فروگذاشته و زمام امور خویش را به تعبیر مولوی حنیف به دست سکولارها و کمونیست ها بدهند.
و اما سکولارها و کمونیست ها چه کسانی هستند؟
در این نوشته، هرگز تلاش بر این نیست؛ تا در مورد ایمان دینی و اصول اعتقادی مردم، داوری شود؛ چه این امر، معیارهای روشن خاص خود را دارد و متولی آن نیز مسئولان ویژه ای هستند؛ اما تحلیلگران مسایل سیاسی و ناظران انتخابات آینده ریاست جمهوری این حق را دارند؛ تا با بررسی پیشینه، رویکرد اعتقادی و سیاسی افراد و کارکرد عملی آنها، اوضاع آینده کشور را آنالیز و تحلیل نمایند.
مردم افغانستان از دیرباز به اینسو با واژه های کمونیزم و کمونیست آشنایی دارند و می دانند که به چه کسانی کمونیست گفته می شود و چه کسانی سابقه فعالیت در چارچوب دولت های کمونیستی را داشته اند.
در انتخابات آتی، کسی از کمونیست ها، نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیست؛ اما در این میان، تنها جنرال دوستم است که سابقه فعالیت نظامی در ارتش تحت امر داکتر نجیب را داشته و جدایی او از نجیب، نقش مهمی در پیروزی مجاهدین ایفا کرد.
روشن است که تنها کسانی می توانستند در مدارج بالای نظامی در ارتش یک رژیم کمونیستی خدمت کنند که به ایدئولوژی کمونیزم نیز باور می داشتند و یا دست کم در ظاهر امر، با آن اعلام وفاداری می کردند.
از سوی دیگر، دلیل جدایی دوستم از نجیب نیز آنگونه که اطرافیان وی می گویند هرگز اعتقادی و ایدئولوژیک نبوده؛ بلکه به دلیل اختلاف او با نجیب بر سر برکناری فردی به نام جنرال مؤمن بوده است!
نکته دوم اینکه کلمه سکولار، بعد از حضور امریکا در افغانستان وارد ادبیات سیاسی کشور شد. سکولارها از نظر ایدئولوژیک به کسانی گفته می شود که قایل به جدایی دین از سیاست هستند؛ اما از منظر سیاسی، این رویکرد به روشنفکران و سیاستمداران لاییک، تکنوکرات و افراد از غرب برگشته هم اطلاق می شود.
در انتخابات آتی، اشرف غنی احمدزی که هم تابعیت امریکایی دارد، هم همسر وی، یک مسیحی لبنانی الاصل تبعه امریکاست و هم سال ها در امریکا تحصیل، کار و زندگی کرده است و هیچ سهمی در جهاد افغانستان نداشته، نماینده سکولارها به حساب می آید.
جنرال دوستم هم معاون اول اشرف غنی احمدزی است؛ بنابراین تحلیلگران پیش بینی می کنند که اشاره مولوی حنیف در این سخنرانی، اشرف غنی و جنرال دوستم بوده است.
بنابراین، براساس این سخنان، در انتخابات آینده، یکی از جدی ترین رقابت ها میان کسانی مانند سیاف که در جهاد نقش داشته اند و امثال اشرف غنی و دوستم خواهد بود.
وی افزود:"کسانی به میدان آمده‌اند که پدر و مادرش معلوم نیست. معلوم نیست که همسرش در کدام دین و آئین است؛ ولی شخصیت استاد سیاف برای همه معلوم است."
آقای فضل الرحمن حنیف از نامزد مشخصی نام نبرد؛ ولی گفت که "سکولارها و کمونیست ها دوباره می خواهند بر سرنوشت حاکم شوند."
او افزود:"کشوری که سال ها با سکولارها و کمونیست ها مبارزه کرده است، چطور می تواند حاکمیت این گروه ها را بپذیرد."
مولوی حنیف تاکید کرد که مردم به کسی رای دهند که شایسته داشته باشد؛ کسی‌که "هیچ تعلیم دینی ندیده باشد، چطور می‌تواند بر افغان‌ها حکومت کند."
این شاید مهم ترین نکته ای بود که در این همایش تبلیغاتی از زبان یک عالم دینی بیان شد.
آقای حنیف به نامزد مشخصی اشاره نکرد؛ اما به باور ناظران، در سخنان او کدهایی وجود دارد که مردم فهیم افغانستان را به سمت گزینه های مورد نظر رهنمون می شود.
این سخنان یکبار دیگر این پرسش جدی را به میان آورد که به راستی چه سلایقی در انتخابات آینده به منظور دست یافتن به سروری و سرآمدی سیاسی بر مردم افغانستان و تعیین سرنوشت آنها هستند؟
کسی نمی تواند انکار کند که این مردم، سال های سال به منظور حفاظت از دین خویش، خون داده و این حریم مقدس را با جان خویش، حفظ کرده اند.
تاریخ گواه است؛ اما اینکه عده ای از رهبران چه کارنامه ای دارند و چه عواملی باعث شد؛ تا مردم افغانستان نتوانند ثمره جهاد و شهادت خویش را ببینند و تجربه نمایند، بحث دیگری است و این بحث به هیچ عنوان موجب نمی شود؛ تا این مردم، رشادت ها و شهادت های خویش در راه آرمان های مقدس و متعالی دینی را فروگذاشته و زمام امور خویش را به تعبیر مولوی حنیف به دست سکولارها و کمونیست ها بدهند.
و اما سکولارها و کمونیست ها چه کسانی هستند؟
در این نوشته، هرگز تلاش بر این نیست؛ تا در مورد ایمان دینی و اصول اعتقادی مردم، داوری شود؛ چه این امر، معیارهای روشن خاص خود را دارد و متولی آن نیز مسئولان ویژه ای هستند؛ اما تحلیلگران مسایل سیاسی و ناظران انتخابات آینده ریاست جمهوری این حق را دارند؛ تا با بررسی پیشینه، رویکرد اعتقادی و سیاسی افراد و کارکرد عملی آنها، اوضاع آینده کشور را آنالیز و تحلیل نمایند.
مردم افغانستان از دیرباز به اینسو با واژه های کمونیزم و کمونیست آشنایی دارند و می دانند که به چه کسانی کمونیست گفته می شود و چه کسانی سابقه فعالیت در چارچوب دولت های کمونیستی را داشته اند.
در انتخابات آتی، کسی از کمونیست ها، نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیست؛ اما در این میان، تنها جنرال دوستم است که سابقه فعالیت نظامی در ارتش تحت امر داکتر نجیب را داشته و جدایی او از نجیب، نقش مهمی در پیروزی مجاهدین ایفا کرد.
روشن است که تنها کسانی می توانستند در مدارج بالای نظامی در ارتش یک رژیم کمونیستی خدمت کنند که به ایدئولوژی کمونیزم نیز باور می داشتند و یا دست کم در ظاهر امر، با آن اعلام وفاداری می کردند.
از سوی دیگر، دلیل جدایی دوستم از نجیب نیز آنگونه که اطرافیان وی می گویند هرگز اعتقادی و ایدئولوژیک نبوده؛ بلکه به دلیل اختلاف او با نجیب بر سر برکناری فردی به نام جنرال مؤمن بوده است!
نکته دوم اینکه کلمه سکولار، بعد از حضور امریکا در افغانستان وارد ادبیات سیاسی کشور شد. سکولارها از نظر ایدئولوژیک به کسانی گفته می شود که قایل به جدایی دین از سیاست هستند؛ اما از منظر سیاسی، این رویکرد به روشنفکران و سیاستمداران لاییک، تکنوکرات و افراد از غرب برگشته هم اطلاق می شود.
در انتخابات آتی، اشرف غنی احمدزی که هم تابعیت امریکایی دارد، هم همسر وی، یک مسیحی لبنانی الاصل تبعه امریکاست و هم سال ها در امریکا تحصیل، کار و زندگی کرده است و هیچ سهمی در جهاد افغانستان نداشته، نماینده سکولارها به حساب می آید.
جنرال دوستم هم معاون اول اشرف غنی احمدزی است؛ بنابراین تحلیلگران پیش بینی می کنند که اشاره مولوی حنیف در این سخنرانی، اشرف غنی و جنرال دوستم بوده است.
بنابراین، براساس این سخنان، در انتخابات آینده، یکی از جدی ترین رقابت ها میان کسانی مانند سیاف که در جهاد نقش داشته اند و امثال اشرف غنی و دوستم خواهد بود.
