ریچارد استگ، سفیر انگلستان در افغانستان، درمقاله ای به مناسبت" روزجهانی دموکراسی" از حق انتخاب به عنوان یکی از حقوق اساسی مردم جهان نام برده و از رنج طولانی محرومیت مردم ما از این حق، سخن گفته و درخصوص طالبان، برای مردم افغانستان تعیین تکلیف نموده است؛ "مردم، از روز جهانى دموکراسى در سراسر جهان جهت انتخاب رهبران و نحوۀ حکومتداری آنها که حق اساسى شان به شمار مى رود تجلیل می کنند؛ درحالیکه افغان ها برای سال های زیاد از این حقوق محروم بودند و حکومت های استبدادی، خشونت و تعصب بر آنها تحمیل گردیده بود." "در صورتى که طالبان بخواهند افتخار شرکت در انتخابات را کسب و يک کانديد را براى اشتراک در انتخابات معرفى نمايند، اين حق آنها است." البته وی تظاهر به پرهیزگاری کشورش را از قلم نینداخته و از عدم مداخله در انتخابات سخن گفته و درکمال دغدغه مندی برای دموکراسی افغانستان، برای همکاری برای مبارزه با تقلب اعلام آمادگی نموده است؛"ما در روند انتخابات مداخله نمی کنيم؛ افغانها از هرکسی دیگر، بهتر می دانند که چه کسی شخص مناسب است تا آنها را رهبری نماید." "ما با کمیسیون مستقل انتخابات، در جهت مبارزه با تقلب در جریان این روند، کار خواهیم کرد؛ ما مردم را در تمام مناطق افغانستان، برای اشتراک گستردۀ شان در انتخابات تشویق خواهیم نمود." لابد این جمله را هم ترجمه عدم مداخله سیاسی در امور داخلی دانست!؟ آقای سفیر در این مقاله تاکید می کند؛ "به هر اندازه که رییس جمهور آیندۀ افغانستان بخواهد همکاری های خود را با ما عمیق تر بسازد، به همان اندازه ما مى توانیم افغانستان را بیشتر حمایت نماییم."
ناگفته پیداست که تقویت دموکراسی و برگزاری شفاف و سالم و مردم سالاری واقعی بدون دخالت خارجی که مردم، خود تعیین سرنوشت کنند، آرمان ماست. اما گزافه نیست اگر گفته شود، مردم افغانستان، انگلستان را بهتر از خود آقای سفیر می شناسند و پیشینه عملکرد این کشور در قبال جهان و افغانستان را در سنگ سنگ تاریخش حک کرده و درسینه پر راز خویش حفظ نموده است. ملتی که طعم تلخ استعمار و استبداد را چشیده، داد سخن دادن اندر مواهب دموکراسی، آنهم توسط نماینده ای استعمار پیر، زیره به کرمان بردن است. صرفاً جهت اطلاع باید گفت؛ درست است که مردم از فقر و نابه سامانی های بسیار رنجور اند اما حافظه عجیبی دارند؛ مردم ما دوبار تجاوز انگلستان در ۱۸۳۹ و ۱۸۷۹ را به یاد دارند و شما هم ضرب شصت مردان و زنان این سرزمین را در دو جنگ ضد اشغال معروف به افغان-انگلیس، فراموش نکرده اید. میدانند که پایه گذاری اسرائیل و اشغال سرزمین فلسطین و بیش ازشصت سال جنایت مستمرآن رژیم، کرامات بریتانیای کبیر است. از سیاست معروف " تفرقه بینداز و حکومت کن" و این که درتنش های مذهبی کشورهای اسلامی، خدای تفرقه اید، چندان بی اطلاع نیستند و از عملکردهای قرن بیست و یکمی تان هم به قدرنیاز میدانند و در دهکده ی جهانی،علی رغم سانسور شدید BBC، CNN، Fox news و دیگر غول های رسانه ای دول فخیمه غرب، اطلاع دارند که درعراق پس از ۲۰۰۳ و درشهر بصره، افسران "سرویس های جاسوسی" کشورتان، چگونه با پوشیدن لباس های مبدل عربی، مردم ستمدیده آن کشور را به رگبار بستند تا شیعیان تصور کنند برادران اهل سنت شان مرتکب چنین جنایتی شده اند. حمایت و تفقد تان نسبت به دیکتاتورهای حاکم بر جهان اسلام دربحرین- البته به اندازه شما نمیدانند- اما برآنها پوشیده نیز نیست و میدانند که درجریان نهضت بیداری اسلامی و دراوج اعتراضات مردمی علیه استبداد و دیکتاتوری های خاندانی، به چه هدفی، مدرن ترین وسایلِ سرکوبِ مردمِ ساختِ کشورتان را به آل خلیفه و دیگر آل ها و دجال ها، هدیه کردید. از افشاگری همکار جوانمرگ تان، بی نظیر بوتو با نشریه لوموند هم بی اطلاع نیستند که طرح تشکیل گروه طالبان خلاقیت دولت فخیمه بریتانیا، با مدیریت امریکا و تمویل سعودی و مجری گری پاکستان بوده است. بگذارید از میان صدها راز نگفته، این راهم اضافه کنم که مردم افغانستان ازجنگ نظامیان شما با همکاران امریکایی تان بر سر غارت معدن اورانیوم کشورشان درهلمند، اوج احترام تان به حقوق مردم افغانستان را دریافته اند!؟
حال می شود، آقای سفیر بگویند؛ چرا افغانها "برای سال های زیاد از این حقوق، محروم بودند و حکومت های استبدادی، خشونت و تعصب بر آنها تحمیل گردیده بود؟" دوم آنکه؛ باکدام صلاحیت و استدلال، تروریست های پرورده ی خویش را بی قید و شرط، صاحب حق کاندیدا شدن میدانید و تمکین می کنید؟ سوم آنکه، عامل تقلب های انتخابات ۸۸ چه کسانی بودند؟ پرسش آخر اینکه می توانید توضیح بفرمایید؛ "تعمیق روابط" مورد نظر شما به چه معناست و چرا باید دربدل آنحمایت های بیشتر کرد!؟
میدانید که مردم وحکومت افغانستان میدانند که علیه منافع ما و درجهت تامین منافع خودتان هرکاری بتوانید انجام میدهید؛ نه عاشق دموکراسی هستید و نه از تقلب متنفر. اینگونه ژست ها بیش از آنکه تزویر باشد، فکاهه است. دراینکه در انتخابات قبلی افغانستان تقلب صورت گرفت، از رعیت تا رئیس بدان معترف اند و نیزهمه اذعان دارند که دست هایی، دموکراسی نوپای ما را بدنام ساخت و می سازد. به تصریح و تاکید شخص اول مملکت(رئیس جمهور)، غربیها عامل آن بودند. این راهم بد نیست بدانید که بخش قابل توجه آن در قلمرو مسئولیت کشورشما(هلمند و ولایات همجوار) بود. به همین دلیل رئیس جمهور، احزاب، جامعه مدنی و چهره های مطرح سیاسی با عضویت خارجی ها درکمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون سمع شکایات شدیداً مخالفت کردند.
اگرچه به خواب زدگان را محال است که بتوان بیدارکرد اما صرفاً جهت اطلاع می گویم؛ درست است که طالبان را شما و همکارانتان به وجود آورده اید و چشم داشت هایی از آنها دارید. اما از نظر ما آنها تروریست هستند و اینکه بنا به مصالحی، راه آشتی در پیش گرفته ایم، قصه ای دیگر دارد و درهرصورت تا مصالحه به عنوان یک پیش شرط اتفاق نیفتد، علی رغم جواز شما مجاز به شرکت در انتخابات نیستند.
دیگر اینکه گفته اید؛"به هر اندازه که رییس جمهور آیندۀ افغانستان بخواهد همکاری های خود را با ما عمیق تر بسازد، به همان اندازه ما مى توانیم افغانستان را بیشتر حمایت نماییم"، خود مصداق دخالت آشکار با ادبیات دیگر نیست؟ روابط عمیق تر دربدل کمک، چیزی جز قبول مطالبات و منافع نا مشروع شما نیست و این از نظر ما یک نوع استثمار گری مدرن از سوی استعمار پیر به حساب می آید و معنایی جز این ندارد.
براین اساس نه ما بیهوده از دولت متبوع شما با آن پیشینه ی سیاه متوقعیم که برای ما نقش مادر دموکراسی و حافظان آراء مردم را بازی کنید و نه شما می توانید، مدعی دموکراسی خواهی و جلوگیری از تقلب شوید و برای ما تعیین تکلیف نمایید که چه کسی حق کاندیدا شدن دارد یا ندارد. در خصوص کثرتگرایی مبنی بر به کارگیری استعدادهای مختلف از تمام کشور هم باید گفت؛ این نیز ضرورتی است که نیاز به تجویز شما ندارد.
ناگفته پیداست که تقویت دموکراسی و برگزاری شفاف و سالم و مردم سالاری واقعی بدون دخالت خارجی که مردم، خود تعیین سرنوشت کنند، آرمان ماست. اما گزافه نیست اگر گفته شود، مردم افغانستان، انگلستان را بهتر از خود آقای سفیر می شناسند و پیشینه عملکرد این کشور در قبال جهان و افغانستان را در سنگ سنگ تاریخش حک کرده و درسینه پر راز خویش حفظ نموده است. ملتی که طعم تلخ استعمار و استبداد را چشیده، داد سخن دادن اندر مواهب دموکراسی، آنهم توسط نماینده ای استعمار پیر، زیره به کرمان بردن است. صرفاً جهت اطلاع باید گفت؛ درست است که مردم از فقر و نابه سامانی های بسیار رنجور اند اما حافظه عجیبی دارند؛ مردم ما دوبار تجاوز انگلستان در ۱۸۳۹ و ۱۸۷۹ را به یاد دارند و شما هم ضرب شصت مردان و زنان این سرزمین را در دو جنگ ضد اشغال معروف به افغان-انگلیس، فراموش نکرده اید. میدانند که پایه گذاری اسرائیل و اشغال سرزمین فلسطین و بیش ازشصت سال جنایت مستمرآن رژیم، کرامات بریتانیای کبیر است. از سیاست معروف " تفرقه بینداز و حکومت کن" و این که درتنش های مذهبی کشورهای اسلامی، خدای تفرقه اید، چندان بی اطلاع نیستند و از عملکردهای قرن بیست و یکمی تان هم به قدرنیاز میدانند و در دهکده ی جهانی،علی رغم سانسور شدید BBC، CNN، Fox news و دیگر غول های رسانه ای دول فخیمه غرب، اطلاع دارند که درعراق پس از ۲۰۰۳ و درشهر بصره، افسران "سرویس های جاسوسی" کشورتان، چگونه با پوشیدن لباس های مبدل عربی، مردم ستمدیده آن کشور را به رگبار بستند تا شیعیان تصور کنند برادران اهل سنت شان مرتکب چنین جنایتی شده اند. حمایت و تفقد تان نسبت به دیکتاتورهای حاکم بر جهان اسلام دربحرین- البته به اندازه شما نمیدانند- اما برآنها پوشیده نیز نیست و میدانند که درجریان نهضت بیداری اسلامی و دراوج اعتراضات مردمی علیه استبداد و دیکتاتوری های خاندانی، به چه هدفی، مدرن ترین وسایلِ سرکوبِ مردمِ ساختِ کشورتان را به آل خلیفه و دیگر آل ها و دجال ها، هدیه کردید. از افشاگری همکار جوانمرگ تان، بی نظیر بوتو با نشریه لوموند هم بی اطلاع نیستند که طرح تشکیل گروه طالبان خلاقیت دولت فخیمه بریتانیا، با مدیریت امریکا و تمویل سعودی و مجری گری پاکستان بوده است. بگذارید از میان صدها راز نگفته، این راهم اضافه کنم که مردم افغانستان ازجنگ نظامیان شما با همکاران امریکایی تان بر سر غارت معدن اورانیوم کشورشان درهلمند، اوج احترام تان به حقوق مردم افغانستان را دریافته اند!؟
حال می شود، آقای سفیر بگویند؛ چرا افغانها "برای سال های زیاد از این حقوق، محروم بودند و حکومت های استبدادی، خشونت و تعصب بر آنها تحمیل گردیده بود؟" دوم آنکه؛ باکدام صلاحیت و استدلال، تروریست های پرورده ی خویش را بی قید و شرط، صاحب حق کاندیدا شدن میدانید و تمکین می کنید؟ سوم آنکه، عامل تقلب های انتخابات ۸۸ چه کسانی بودند؟ پرسش آخر اینکه می توانید توضیح بفرمایید؛ "تعمیق روابط" مورد نظر شما به چه معناست و چرا باید دربدل آنحمایت های بیشتر کرد!؟
میدانید که مردم وحکومت افغانستان میدانند که علیه منافع ما و درجهت تامین منافع خودتان هرکاری بتوانید انجام میدهید؛ نه عاشق دموکراسی هستید و نه از تقلب متنفر. اینگونه ژست ها بیش از آنکه تزویر باشد، فکاهه است. دراینکه در انتخابات قبلی افغانستان تقلب صورت گرفت، از رعیت تا رئیس بدان معترف اند و نیزهمه اذعان دارند که دست هایی، دموکراسی نوپای ما را بدنام ساخت و می سازد. به تصریح و تاکید شخص اول مملکت(رئیس جمهور)، غربیها عامل آن بودند. این راهم بد نیست بدانید که بخش قابل توجه آن در قلمرو مسئولیت کشورشما(هلمند و ولایات همجوار) بود. به همین دلیل رئیس جمهور، احزاب، جامعه مدنی و چهره های مطرح سیاسی با عضویت خارجی ها درکمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون سمع شکایات شدیداً مخالفت کردند.
اگرچه به خواب زدگان را محال است که بتوان بیدارکرد اما صرفاً جهت اطلاع می گویم؛ درست است که طالبان را شما و همکارانتان به وجود آورده اید و چشم داشت هایی از آنها دارید. اما از نظر ما آنها تروریست هستند و اینکه بنا به مصالحی، راه آشتی در پیش گرفته ایم، قصه ای دیگر دارد و درهرصورت تا مصالحه به عنوان یک پیش شرط اتفاق نیفتد، علی رغم جواز شما مجاز به شرکت در انتخابات نیستند.
دیگر اینکه گفته اید؛"به هر اندازه که رییس جمهور آیندۀ افغانستان بخواهد همکاری های خود را با ما عمیق تر بسازد، به همان اندازه ما مى توانیم افغانستان را بیشتر حمایت نماییم"، خود مصداق دخالت آشکار با ادبیات دیگر نیست؟ روابط عمیق تر دربدل کمک، چیزی جز قبول مطالبات و منافع نا مشروع شما نیست و این از نظر ما یک نوع استثمار گری مدرن از سوی استعمار پیر به حساب می آید و معنایی جز این ندارد.
براین اساس نه ما بیهوده از دولت متبوع شما با آن پیشینه ی سیاه متوقعیم که برای ما نقش مادر دموکراسی و حافظان آراء مردم را بازی کنید و نه شما می توانید، مدعی دموکراسی خواهی و جلوگیری از تقلب شوید و برای ما تعیین تکلیف نمایید که چه کسی حق کاندیدا شدن دارد یا ندارد. در خصوص کثرتگرایی مبنی بر به کارگیری استعدادهای مختلف از تمام کشور هم باید گفت؛ این نیز ضرورتی است که نیاز به تجویز شما ندارد.
مولف : سیدآقا موسوی نژاد
