در نهایت پس از سکوت معنی دار یک هفته ای حکومت در قبال قتل عام نیروهای اردوی کشور در غازی آباد کنر بدست عمال اجانب، روز یکشنبه این خاموشی شکسته شده و شورای محترم وزیران با حضور حامد کرزی رئیس جمهور برحال، از رشادت شهدای ولایت کنر تقدیر کرد!.
واقعیت آن است که عدم حضور پرسش برانگیز حامد کرزی در مراسم تشییع پیکرهای پاک شهدای غازی آباد و به دنبال آن، تاخیر یک هفته ای در تقدیر از رشادتها و حماسه آفرینی های نیروهای اردوی کشور در ولایت کنر، موضع گنگ و مجهول تیم حکومت را شدیداً در معرض انتقاد و نکوهش قرار داده است.
طبق خبر رسانه ها، " در جلسه شورای امنیت ملی از رشادت و دلیری سربازان اردوی ملی در حادثه غازی آباد ولایت کنر، تقدیر به عمل آمد. تحت ریاست حامد کرزی، رئیس جمهوری جلسه نوبتی شورای امنیت ملی قبل از ظهر روز یکشنبه در ارگ برگزار شد.
سپس لوی درستیز قوای مسلح نتایج تحقیقات در مورد حادثه غازی آباد ولایت کنر که منتج به شهادت ۲۱تن از سربازان دلیر اردوی ملی گردید، را ارائه نمود که مورد قناعت جلسه قرار نگرفت و تصمیم گرفته شد که تحقیقات بیشتر پیرامون عوامل حادثه یاد شده به عمل آید.
رئیس جمهوری اسلامی افغانستان از رشادت و دلیری سربازان اردوی ملی در کمپ سرغش ولسوالی غازی آباد ستایش به عمل آورده و به اداره امور و دارالانشای شورای وزیران هدایت داد تا هفت تن از سربازان که در حادثه یاد شده در مقابل دشمن ایستادگی نمودند و جان ۱۹تن از سربازان دیگر را نجات دادند، به مدال عالی "د میرانی په خاطر" تقدیر نماید. همچنان در مورد پرداخت کمک به ورثه ی شهدای حادثه متذکره و سایر شهدای اردو و پولیس ملی هدایات لازم داده شد."
گمان نمی رود لازم با یادآوری باشد که نیروهای پولیس و اردوی کشور در عرض و طول ۱۲ سال تمام، با تمام توشه و توان و بر رغم امکانات و تجهیزات نامناسب و ناکافی، در برابر هر تهدیدی علیه نظام و مردم، مقاومت و ایستادگی کرده و در آینده نیز خواهند کرد.
نیروهای امنیتی و دفاعی اردو و پولیس از آغاز عمر نظام کنونی تا همین اکنون که سالیان بسیاری از آن می گذرد، در مقابل هر تهدید و خطری علیه دولت، مردم و میهن خویش، عاشقانه پایمردی کرده و در واقع از خون رگهای ارزشمند خویش مایه گذاشته اند.
شب و روزی نیست که چند و چندین تن از نیروهای امنیتی کشور در مبارزه با عمال و نوکران اجانب و با هدف دفاع از خاک و ناموس و تمامیت ارضی خویش، جانهای شرین شان را فدا نکنند. از شرارتهای همسایه جنوبی مبنی بر راکت پرانی و حملات توپخانه ای بر خاک افغانستان گرفته تا بغاوت و قساوت هر روز عوامل مزدور و خائن آنان در جای جای این کشور، همه و همه سنگینی باری است که بر دوش خسته و زخمی اولاد این آب و خاک و البته در قرارگاههای اردو و پولیس قرار داده شده است.
اما گویا تعدادی از عناصر ناسپاس در دولت و حکومت و نیز در میان برخی از نامزدان ریاست جمهوری، رشادتها و جانفشانی های اولاد وطن، چندان هم برای شان ارزش و اهمیت ندارد و گویا فراموش کرده اند که از طفیل سر همین اردو و پولیس پا برهنه اما غیور و حماسه آفرین است که توانسته اند با خاطری آرام و دلی جمع، به چوکی های قدرت و عافیت تکیه بزنند!.
از نظر بسیاری از آگاهان و مردم، تاخیر در تقدیر از جانفشانی های نیروهای اردو در کنر، یک حرکت تاسفبار و البته حساب شده و هدفمند از سوی دستگاه حکومتی بوده و اگر نمی بود اعتراضها و انتقادهای شدید اقشار مختلف مردم و آگاهان از حکومت به دلیل کم نظری آنها نسبت به شهادت تعدادی از نیروهای اردو در کنر، قطعاً حکومت همین مقدار هم از رشادتها و حماسه آفرینی های اولاد وطن، تجلیل و تکریم نمی کرد.
شهید خوانده شدن یکی از سران طالبان و حمل جنازه او از پاکستان تا درب منزل وی در تخار و بر عکس بی تفاوتی و بی توجهی حکومت نسبت به جنازه های شهیدان مظلوم کنر، خشم بسیاری از مردم کشور را بر انگیخت و آنان را بر این باور مصر کرد که روحیه "خود کشِ بیگانه پرستی" در میان حلقاتی از ارگ نشینان همچنان غیر مسئولانه و به دور از منافع جمعی ملی، وجود داشته و در حال پیشروی است!.
آزادی زندانی های خطرناک و نگران کننده طالبان از زندان بگرام و نیز فرارهای با قرارهای پنهانی و هدفمند طالبان از سایر زندانهای کشور، این برداشت را در میان آحاد مردم افغانستان تقویت کرده که حکومت کنونی برای بقا و روز مبادای خویش، از هر ابزار و وسیله ای حتی نشان دادن چراغ سبز به طالبان و سازش با آنان نیز کوتاهی نمی کند.
از نظر بسیاری از صاحبنظران حکومت و در راس آن رئیس جمهور، در واپسین روزهای حاکمیت خویش، دست به هر خس و خاشاکی می زند تا بتواند بقای تیم مورد نظرش در آینده سیاسی افغانستان را تامین کند. در همین جهت پشتیبانی علنی و آشکار تیم حکومتی از برخی از نامزدان مشخص ریاست جمهوری، قابل تحلیل و ارزیابی است.
به نظر می رسد حکومت حتی برای کمپاین ریاست جمهوری نامزدان مورد نظر خویش هم که شده بود، اگر به شهدای کنر و خانواده های آنان زود تر از این توجه می کرد، باز هم می توانست اوضاع را به سود خویش مصادره کند و آرای بیشتری از مردم کشور را به نفع نامزدان دلخواه هدایت می کرد.
اما دریغا که اینگونه نشد و اینک رئیس جمهور با مشاوره مشاوران فرصت نشناس، فرصتهای غنیمت را یکی پس از دیگری از دست می دهد.
واقعیت آن است که عدم حضور پرسش برانگیز حامد کرزی در مراسم تشییع پیکرهای پاک شهدای غازی آباد و به دنبال آن، تاخیر یک هفته ای در تقدیر از رشادتها و حماسه آفرینی های نیروهای اردوی کشور در ولایت کنر، موضع گنگ و مجهول تیم حکومت را شدیداً در معرض انتقاد و نکوهش قرار داده است.
طبق خبر رسانه ها، " در جلسه شورای امنیت ملی از رشادت و دلیری سربازان اردوی ملی در حادثه غازی آباد ولایت کنر، تقدیر به عمل آمد. تحت ریاست حامد کرزی، رئیس جمهوری جلسه نوبتی شورای امنیت ملی قبل از ظهر روز یکشنبه در ارگ برگزار شد.
سپس لوی درستیز قوای مسلح نتایج تحقیقات در مورد حادثه غازی آباد ولایت کنر که منتج به شهادت ۲۱تن از سربازان دلیر اردوی ملی گردید، را ارائه نمود که مورد قناعت جلسه قرار نگرفت و تصمیم گرفته شد که تحقیقات بیشتر پیرامون عوامل حادثه یاد شده به عمل آید.
رئیس جمهوری اسلامی افغانستان از رشادت و دلیری سربازان اردوی ملی در کمپ سرغش ولسوالی غازی آباد ستایش به عمل آورده و به اداره امور و دارالانشای شورای وزیران هدایت داد تا هفت تن از سربازان که در حادثه یاد شده در مقابل دشمن ایستادگی نمودند و جان ۱۹تن از سربازان دیگر را نجات دادند، به مدال عالی "د میرانی په خاطر" تقدیر نماید. همچنان در مورد پرداخت کمک به ورثه ی شهدای حادثه متذکره و سایر شهدای اردو و پولیس ملی هدایات لازم داده شد."
گمان نمی رود لازم با یادآوری باشد که نیروهای پولیس و اردوی کشور در عرض و طول ۱۲ سال تمام، با تمام توشه و توان و بر رغم امکانات و تجهیزات نامناسب و ناکافی، در برابر هر تهدیدی علیه نظام و مردم، مقاومت و ایستادگی کرده و در آینده نیز خواهند کرد.
نیروهای امنیتی و دفاعی اردو و پولیس از آغاز عمر نظام کنونی تا همین اکنون که سالیان بسیاری از آن می گذرد، در مقابل هر تهدید و خطری علیه دولت، مردم و میهن خویش، عاشقانه پایمردی کرده و در واقع از خون رگهای ارزشمند خویش مایه گذاشته اند.
شب و روزی نیست که چند و چندین تن از نیروهای امنیتی کشور در مبارزه با عمال و نوکران اجانب و با هدف دفاع از خاک و ناموس و تمامیت ارضی خویش، جانهای شرین شان را فدا نکنند. از شرارتهای همسایه جنوبی مبنی بر راکت پرانی و حملات توپخانه ای بر خاک افغانستان گرفته تا بغاوت و قساوت هر روز عوامل مزدور و خائن آنان در جای جای این کشور، همه و همه سنگینی باری است که بر دوش خسته و زخمی اولاد این آب و خاک و البته در قرارگاههای اردو و پولیس قرار داده شده است.
اما گویا تعدادی از عناصر ناسپاس در دولت و حکومت و نیز در میان برخی از نامزدان ریاست جمهوری، رشادتها و جانفشانی های اولاد وطن، چندان هم برای شان ارزش و اهمیت ندارد و گویا فراموش کرده اند که از طفیل سر همین اردو و پولیس پا برهنه اما غیور و حماسه آفرین است که توانسته اند با خاطری آرام و دلی جمع، به چوکی های قدرت و عافیت تکیه بزنند!.
از نظر بسیاری از آگاهان و مردم، تاخیر در تقدیر از جانفشانی های نیروهای اردو در کنر، یک حرکت تاسفبار و البته حساب شده و هدفمند از سوی دستگاه حکومتی بوده و اگر نمی بود اعتراضها و انتقادهای شدید اقشار مختلف مردم و آگاهان از حکومت به دلیل کم نظری آنها نسبت به شهادت تعدادی از نیروهای اردو در کنر، قطعاً حکومت همین مقدار هم از رشادتها و حماسه آفرینی های اولاد وطن، تجلیل و تکریم نمی کرد.
شهید خوانده شدن یکی از سران طالبان و حمل جنازه او از پاکستان تا درب منزل وی در تخار و بر عکس بی تفاوتی و بی توجهی حکومت نسبت به جنازه های شهیدان مظلوم کنر، خشم بسیاری از مردم کشور را بر انگیخت و آنان را بر این باور مصر کرد که روحیه "خود کشِ بیگانه پرستی" در میان حلقاتی از ارگ نشینان همچنان غیر مسئولانه و به دور از منافع جمعی ملی، وجود داشته و در حال پیشروی است!.
آزادی زندانی های خطرناک و نگران کننده طالبان از زندان بگرام و نیز فرارهای با قرارهای پنهانی و هدفمند طالبان از سایر زندانهای کشور، این برداشت را در میان آحاد مردم افغانستان تقویت کرده که حکومت کنونی برای بقا و روز مبادای خویش، از هر ابزار و وسیله ای حتی نشان دادن چراغ سبز به طالبان و سازش با آنان نیز کوتاهی نمی کند.
از نظر بسیاری از صاحبنظران حکومت و در راس آن رئیس جمهور، در واپسین روزهای حاکمیت خویش، دست به هر خس و خاشاکی می زند تا بتواند بقای تیم مورد نظرش در آینده سیاسی افغانستان را تامین کند. در همین جهت پشتیبانی علنی و آشکار تیم حکومتی از برخی از نامزدان مشخص ریاست جمهوری، قابل تحلیل و ارزیابی است.
به نظر می رسد حکومت حتی برای کمپاین ریاست جمهوری نامزدان مورد نظر خویش هم که شده بود، اگر به شهدای کنر و خانواده های آنان زود تر از این توجه می کرد، باز هم می توانست اوضاع را به سود خویش مصادره کند و آرای بیشتری از مردم کشور را به نفع نامزدان دلخواه هدایت می کرد.
اما دریغا که اینگونه نشد و اینک رئیس جمهور با مشاوره مشاوران فرصت نشناس، فرصتهای غنیمت را یکی پس از دیگری از دست می دهد.
مولف : سیدفاضل محجوب
