محمد مرسی؛ نخستین رییس جمهوری منتخب تاریخ مصر به اندازه ای بد عمل کرد که حتی نتوانست سیاست های رسمی اخوان را در زمینه سیاست خارجی از جمله برخورد با امریکا و اسراییل نیز اجرایی و عملیاتی نماید.
رویکردهای آقای مرسی نسبت به این دو کشور در واقع همان چیزی بود که حکومت حسنی مبارک آنها را پی ریزی کرده و به اجرا درآورده بود.
به عنوان نمونه او به مقام های اسراییلی نامه دوستانه نوشت، از استمرار روابط گذشته سخن گفت و نسبت به پیمان ننگین کمپ دیوید آگاهانه سکوت اختیار کرد، از مقام های امریکایی در قاهره به گرمی استقبال نمود، نخستین بار به دستبوسی ملک عبدالله؛ پادشاه سعودی رفت و در عین حال، سعی کرد به حماس نزدیک شود؛ اقدامی که بر سوء ظن ها در زمینه ماموریت امریکایی-اسراییلی او در راستای مصادره مقاومت فلسطین به سمت و سوی منافع این دو کشور، دامن زد.
این سیاست های او سبب شد؛ تا شماری از ناظران این گمانه را قویا مطرح نمایند که مرسی با این تحرکات، حتی هواداران انقلابی خود را که به او رای داده و در مسیر به قدرت رسیدن وی، نقش های مهمی ایفا کرده بودند را نیز رنجاند و آنها را از خود رویگردان ساخت.
با این حال، مرسی اکنون از قدرت به زیر کشیده شده و در بازداشت ارتش مصر یا در واقع همان ارتش مبارک قرار دارد، رهبران اخوان المسلمین نیز یا بازداشت شده و یا قرار بازداشت آنها از سوی دستگاه قضایی مصر و ارتش آن کشور، صادر شده است. اقداماتی که به گفته آگاهان، مستقیما از حمایت امریکا و اسراییل و همچنین عربستان سعودی برخوردار است؛ زیرا اکنون آشکارا دیده می شود که مقام امریکایی برای اعلام همبستگی و حمایت از اقدام ارتش به عنوان نخستین مقام خارجی به آن کشور سفر می کند و همچنین عربستان، اولین کشور عربی و خارجی بود که اداره جدید مصر را به رسمیت شناخت.
ویلیام برنز؛ معاون وزیر خارجه امریکا به قاهره رفت؛ تا چراغ سبز واشنگتن به عملکرد ارتش را تقویت کند.
این در حالی است که مقام های مصری می گویند در خشونت های دوشنبه شب در قاهره، میان نیروهای امنیتی و هواداران محمد مرسی؛ رئیس جمهوری برکنارشده مصر هفت نفر کشته و بیش از ۲۶۰ نفر زخمی شدند.
این درگیری ها زمانی روی داد که معاون وزیر خارجه امریکا برای دیدار با مقام های دولت انتتقالی به مصر سفر کرده بود. همین امر، سبب شده است که شماری از آگاهان، این رویداد را نوعی استقبال خونین و خشم آلود اخوان از مقام امریکایی تلقی نمایند.
سفر او به مصر با مخالفت اخوان المسلمین که از محمد مرسی حمایت می کند، رو به رو شده است.
اخوان المسلمین http://avapress.net/publish/main.php?mod=news&action=createگفته است که هیچ برنامه ای برای دیدار با آقای برنز ندارد.
درگیری های شب سه شنبه پس از آن رخ داد که یکی از مقام های ارشد امریکا گفت که برای به وجود آوردن دموکراسی، "فرصتی دوباره" برای مصری ها فراهم شده است.
هواداران آقای مرسی هفته گذشته مقابل پادگان گارد جمهوریخواهان که به گفته آنها محل نگهداری آقای مرسی بود دست به اعتراض زدند که در جریان درگیری با نیروهای امنیتی بیش از ۵۰ نفر از آنها کشته شدند.
در همین حال، تحلیلگران پیش بینی می کنند که تقابل اخوان و امریکا که برخلاف زمان حاضر، در دوره اقتدار مرسی، بسیار کمرنگ بود آغاز موج جدیدی از امریکاستیزی مصری خواهد بود و به گفته آنان در صورتی که امریکا نگاه خود نسبت به اقتدارگرایی نظامیان را تغییر ندهد و به آرای مردم آن کشور به ویژه هواداران اخوان احترام نگذارد، آینده همکاری غرب و اداره کنونی و آتی مصر به شدت خطرناک و مبهم خواهد بود؛ زیرا اخوانی ها اکنون و پس از انقلاب اول مصر، خود را صاحب بلامنازع سیاست و قدرت می دانند و انتظار نمی رود به آسانی در برابر سهم خود از قدرت کوتاه بیایند و در این میان، تقابل با امریکا نیز محمل تازه ای برای خشونت گرایی اخوانی-سلفی در مصر خواهد شد و خشونت و بی ثباتی در آن کشور را برای یک دوره طولانی دیگر تمدید و تشدید خواهد کرد.
رویکردهای آقای مرسی نسبت به این دو کشور در واقع همان چیزی بود که حکومت حسنی مبارک آنها را پی ریزی کرده و به اجرا درآورده بود.
به عنوان نمونه او به مقام های اسراییلی نامه دوستانه نوشت، از استمرار روابط گذشته سخن گفت و نسبت به پیمان ننگین کمپ دیوید آگاهانه سکوت اختیار کرد، از مقام های امریکایی در قاهره به گرمی استقبال نمود، نخستین بار به دستبوسی ملک عبدالله؛ پادشاه سعودی رفت و در عین حال، سعی کرد به حماس نزدیک شود؛ اقدامی که بر سوء ظن ها در زمینه ماموریت امریکایی-اسراییلی او در راستای مصادره مقاومت فلسطین به سمت و سوی منافع این دو کشور، دامن زد.
این سیاست های او سبب شد؛ تا شماری از ناظران این گمانه را قویا مطرح نمایند که مرسی با این تحرکات، حتی هواداران انقلابی خود را که به او رای داده و در مسیر به قدرت رسیدن وی، نقش های مهمی ایفا کرده بودند را نیز رنجاند و آنها را از خود رویگردان ساخت.
با این حال، مرسی اکنون از قدرت به زیر کشیده شده و در بازداشت ارتش مصر یا در واقع همان ارتش مبارک قرار دارد، رهبران اخوان المسلمین نیز یا بازداشت شده و یا قرار بازداشت آنها از سوی دستگاه قضایی مصر و ارتش آن کشور، صادر شده است. اقداماتی که به گفته آگاهان، مستقیما از حمایت امریکا و اسراییل و همچنین عربستان سعودی برخوردار است؛ زیرا اکنون آشکارا دیده می شود که مقام امریکایی برای اعلام همبستگی و حمایت از اقدام ارتش به عنوان نخستین مقام خارجی به آن کشور سفر می کند و همچنین عربستان، اولین کشور عربی و خارجی بود که اداره جدید مصر را به رسمیت شناخت.
ویلیام برنز؛ معاون وزیر خارجه امریکا به قاهره رفت؛ تا چراغ سبز واشنگتن به عملکرد ارتش را تقویت کند.
این در حالی است که مقام های مصری می گویند در خشونت های دوشنبه شب در قاهره، میان نیروهای امنیتی و هواداران محمد مرسی؛ رئیس جمهوری برکنارشده مصر هفت نفر کشته و بیش از ۲۶۰ نفر زخمی شدند.
این درگیری ها زمانی روی داد که معاون وزیر خارجه امریکا برای دیدار با مقام های دولت انتتقالی به مصر سفر کرده بود. همین امر، سبب شده است که شماری از آگاهان، این رویداد را نوعی استقبال خونین و خشم آلود اخوان از مقام امریکایی تلقی نمایند.
سفر او به مصر با مخالفت اخوان المسلمین که از محمد مرسی حمایت می کند، رو به رو شده است.
اخوان المسلمین http://avapress.net/publish/main.php?mod=news&action=createگفته است که هیچ برنامه ای برای دیدار با آقای برنز ندارد.
درگیری های شب سه شنبه پس از آن رخ داد که یکی از مقام های ارشد امریکا گفت که برای به وجود آوردن دموکراسی، "فرصتی دوباره" برای مصری ها فراهم شده است.
هواداران آقای مرسی هفته گذشته مقابل پادگان گارد جمهوریخواهان که به گفته آنها محل نگهداری آقای مرسی بود دست به اعتراض زدند که در جریان درگیری با نیروهای امنیتی بیش از ۵۰ نفر از آنها کشته شدند.
در همین حال، تحلیلگران پیش بینی می کنند که تقابل اخوان و امریکا که برخلاف زمان حاضر، در دوره اقتدار مرسی، بسیار کمرنگ بود آغاز موج جدیدی از امریکاستیزی مصری خواهد بود و به گفته آنان در صورتی که امریکا نگاه خود نسبت به اقتدارگرایی نظامیان را تغییر ندهد و به آرای مردم آن کشور به ویژه هواداران اخوان احترام نگذارد، آینده همکاری غرب و اداره کنونی و آتی مصر به شدت خطرناک و مبهم خواهد بود؛ زیرا اخوانی ها اکنون و پس از انقلاب اول مصر، خود را صاحب بلامنازع سیاست و قدرت می دانند و انتظار نمی رود به آسانی در برابر سهم خود از قدرت کوتاه بیایند و در این میان، تقابل با امریکا نیز محمل تازه ای برای خشونت گرایی اخوانی-سلفی در مصر خواهد شد و خشونت و بی ثباتی در آن کشور را برای یک دوره طولانی دیگر تمدید و تشدید خواهد کرد.
