سیدعیسی حسینی مزاری/ همانگونه که بارها گفتم و نوشتم که آمریکاییها نیامدند تا برای ما کار کنند، بلکه اهداف شوم داخلی و منطقهای در سر دارند تا به آنها برسند حتی با نابودی کشور و مردم ما، و چنانچه قبل از انعقاد پیمانهای استراتژیک و امنیتی با واشنگتن نیز با جدیت عنوان داشتم؛ امضای این پیمانها به نفع ما نیست، بلکه در راستای به اسارت گرفتن مردم و به یغما بردن تمام هست و بود کشور خواهد بود، اما عدهی زیادی گلو پاره کردند که خیر؛ اگر حضور آمریکاییها در افغانستان نباشد و با این ابرقدرت پیمانهای استراتیژیک و امنیتی امضا نکنیم اوضاع بدتر از قبل گردیده و شرایط کشور بر میگردد به اوایل دهه ۷۰ و گرفتار جنگهای خانمان برانداز داخلی خواهیم شد.
در ادامه شبکههای استخباراتی و رسانههای اغواگر آمریکایی و وابستگان منطقهای و داخلی آنها نیز به این ذهنیت دامن زدند، اما دیدیم که شد آنچه که نباید میشد، امروز باز هم میگویم و مینویسم که صلح آمریکایی نه تنها دردی از آلام مردم و کشور ما کم نخواهد کرد، بلکه در راستای تامین منافع کوچک و بزرگ، کوتاهمدت و درازمدت آمریکاییها چه در داخل افغانستان و چه منطقه و حتی جهان طراحی گردیده، میرود تا جنگ و نابسامانی را به گونهی دیگر در افغانستان نهادینه کند.
حساب آمریکاییها و وابستگان سرسپرده داخلیشان که معلوم است، اما به هموطنان مسلمان آمریکاییزده و مرعوب سیاستهای شیطانی واشنگتن میگویم؛ اگر عقل تفسیرگر و تبیینکنندهتان کِدر گردیده تا راهنمای درست زندگیتان باشد؛ حداقل تاریخ عملکرد آمریکاییها را در منطقه و دنیا مطالعه کنید تا ببینید و بدانید؛ آیا شده پای این کشور در جایی احساس شود اما جنگ و ویرانی نباشد، بلکه روی صلح و آرامش و آسایش احساس شود؟!
در طول تاریخ سیاسی آمریکا دیده نشده است که کوچکترین خیری از ناحیه این ابرقدرت نصیب سایر ملل و کشورها گردیده باشد، به جز وحشیگری و دهشت، قتل و غارت و تخریب و تضعیف منابع گوناگون طبیعی و ملی و حداقل بیبندوباری اجتماعی و فروپاشی زندگی خانوادگی.
دور نمیرویم؛ تنها نگاه گذرا به وضعیت عراق و لبنان و سوریه کافی به نظر میرسد تا حقایق کاملا آشکار گردد، یا اصلا چرا خارج از محدودهی زندگی خود زحمت فکر و اندیشه کردن را بکشیم، در خود افغانستان از روز آغازینی که صدای پای آمدن آمریکا احساس شد تا امروز که بر تمام مقدرات کشور مسلط است چه گلی بر سر مردم و کشور ما زده است به جز کشتارهای وسیع و تخریب گسترده زیرساختها در مرکز و اقصی نقاط کشور!!!
حالا که بحث صلح مطرح است و آمریکاییها باد به غبغب انداخته و وابستگان داخلی آنها نیز برای مفید بودن آن گلو پاره میکنند؛ یقین بدانید که برای آوردن صلح نیست و فردا نیز چون امروز که برخی کارشناسان و تحلیلگران هموطن با اظهار ناراحتی از خیانتهای آمریکا نسبت به افغانستان میگویند و مینویسند، باز خواهند گفت و خواهند نوشت اما چه سود. بایستی از همین حالا فکری برداشت و اندیشهای کرد تا جلو تداوم ضرر گرفته شود و نباید بیشتر از این افسار اختیار کار به آمریکاییها داده شود.
هموطنان باید با دست کشیدن از منافع کوچک و زودگذرِ کماهمیت به افق دور نگاه کنند و با گذاشتن دست در دست همدیگر، در راستای بهرهبرداری از داشتههای داخلی و قطع ایادی استکبارِ جنایتکار خارجی تلاش کنند و خود ارادیت را در پیش گرفته، با تکیه به خدای متعال و توسل به ائمه اطهار علیهمالسلام در جهت ساختن افغانستان مستقل، آزاد و آباد کار فراگیر نمایند. در غیر آن، بایستی سالهای سال شرایط موجود بلکه بدتر از آن را تحمل کرد و راه نیستی و فنا را در پیش گرفت.
در ادامه شبکههای استخباراتی و رسانههای اغواگر آمریکایی و وابستگان منطقهای و داخلی آنها نیز به این ذهنیت دامن زدند، اما دیدیم که شد آنچه که نباید میشد، امروز باز هم میگویم و مینویسم که صلح آمریکایی نه تنها دردی از آلام مردم و کشور ما کم نخواهد کرد، بلکه در راستای تامین منافع کوچک و بزرگ، کوتاهمدت و درازمدت آمریکاییها چه در داخل افغانستان و چه منطقه و حتی جهان طراحی گردیده، میرود تا جنگ و نابسامانی را به گونهی دیگر در افغانستان نهادینه کند.
حساب آمریکاییها و وابستگان سرسپرده داخلیشان که معلوم است، اما به هموطنان مسلمان آمریکاییزده و مرعوب سیاستهای شیطانی واشنگتن میگویم؛ اگر عقل تفسیرگر و تبیینکنندهتان کِدر گردیده تا راهنمای درست زندگیتان باشد؛ حداقل تاریخ عملکرد آمریکاییها را در منطقه و دنیا مطالعه کنید تا ببینید و بدانید؛ آیا شده پای این کشور در جایی احساس شود اما جنگ و ویرانی نباشد، بلکه روی صلح و آرامش و آسایش احساس شود؟!
در طول تاریخ سیاسی آمریکا دیده نشده است که کوچکترین خیری از ناحیه این ابرقدرت نصیب سایر ملل و کشورها گردیده باشد، به جز وحشیگری و دهشت، قتل و غارت و تخریب و تضعیف منابع گوناگون طبیعی و ملی و حداقل بیبندوباری اجتماعی و فروپاشی زندگی خانوادگی.
دور نمیرویم؛ تنها نگاه گذرا به وضعیت عراق و لبنان و سوریه کافی به نظر میرسد تا حقایق کاملا آشکار گردد، یا اصلا چرا خارج از محدودهی زندگی خود زحمت فکر و اندیشه کردن را بکشیم، در خود افغانستان از روز آغازینی که صدای پای آمدن آمریکا احساس شد تا امروز که بر تمام مقدرات کشور مسلط است چه گلی بر سر مردم و کشور ما زده است به جز کشتارهای وسیع و تخریب گسترده زیرساختها در مرکز و اقصی نقاط کشور!!!
حالا که بحث صلح مطرح است و آمریکاییها باد به غبغب انداخته و وابستگان داخلی آنها نیز برای مفید بودن آن گلو پاره میکنند؛ یقین بدانید که برای آوردن صلح نیست و فردا نیز چون امروز که برخی کارشناسان و تحلیلگران هموطن با اظهار ناراحتی از خیانتهای آمریکا نسبت به افغانستان میگویند و مینویسند، باز خواهند گفت و خواهند نوشت اما چه سود. بایستی از همین حالا فکری برداشت و اندیشهای کرد تا جلو تداوم ضرر گرفته شود و نباید بیشتر از این افسار اختیار کار به آمریکاییها داده شود.
هموطنان باید با دست کشیدن از منافع کوچک و زودگذرِ کماهمیت به افق دور نگاه کنند و با گذاشتن دست در دست همدیگر، در راستای بهرهبرداری از داشتههای داخلی و قطع ایادی استکبارِ جنایتکار خارجی تلاش کنند و خود ارادیت را در پیش گرفته، با تکیه به خدای متعال و توسل به ائمه اطهار علیهمالسلام در جهت ساختن افغانستان مستقل، آزاد و آباد کار فراگیر نمایند. در غیر آن، بایستی سالهای سال شرایط موجود بلکه بدتر از آن را تحمل کرد و راه نیستی و فنا را در پیش گرفت.