نمایندگان مجلس با انتقاد شدید از هدف قرار دادن افراد ملکی در ولسوالی «شیندند» هرات از سوی نیروهای امریکایی می‌گویند که امریکایی‌ها در این مورد مرتکب خیانت شده اند.
این در حالی است که به تاریخ 27 سنبله سال جاری هم نیروهای خارجی با حمله اشتباهی به دهقانانی در ننگرهار نزدیک به 70 نفر را کشتند و نزدیک به 40 نفر دیگر را زخمی کردند.
کارگرانی که از ولایت های پکتیا، خوست و کنر و باشندگان ولسوالی خوگیانی که در یک فارم جمع آوری جلغوزه در ننگرهار جمع شده بودند و مشغول کار بودند مورد حمله نیروهای خارجی قرار گرفتند.
با این حال نمایندگان مجلس می گویند که در نتیجه عملیات هوایی امریکایی‌ها در ولسوالی «شیندند» هرات 61 فرد ملکی کشته و زخمی شده‌اند.
محمد صادق قادری؛ نماینده هرات در مجلس گفت که هرچند 61 نفر ملکی بر اثر حملات هوایی امریکایی‌ها در شیندند کشته و زخمی شده؛ اما حکومت و امریکایی‌ها در مورد آن سکوت کرده‌اند.
همانگونه که در واکنش های نمایندگان مجلس نیز بازتاب یافته است، این نخستین بار نیست که مردم بی دفاع افغانستان قربانی «اشتباهات» مرگبار نظامیان امریکایی می شوند؛ اشتباهاتی که نه پایان می یابد، نه کسی به خاطر آن، محاکمه و مجازات می شود، نه به بازماندگان قربانیان، غرامت پرداخته می شود و نه حتی یک عذرخواهی ساده صورت می گیرد.
امریکایی ها در صورتی که بپذیرند کشتاری صورت گرفته، حد اکثر به یک ابراز «تأسف» و در نهایت وعده های دروغین تحقیق، بسنده می کنند و همه چیز تمام می شود. این وضعیتی است که ۱۹ سال است در افغانستان جریان دارد. اینجا نه حقوق و قواعد حاکم بر جنگ رعایت می شود، نه کنوانسیون های مربوط به غیر نظامیان، افراد ملکی و مردم بی دفاع، اعتبار دارد و نه هیچ مرجع مستقل و مقتدر قضایی ملی و بین المللی به جنایت های مستمر نیروهای خارجی علیه افراد ملکی، زنان و کودکان بی گناه رسیدگی می کند.
در طول ۱۹ سال گذشته بربنیاد آمارهای رسمی و تأییدشده از سوی منابع غربی، صدها هزار غیر نظامی افغان از سوی نیروهای خارجی و دیگر طرف های جنگ، کشته شده اند؛ اما با اطمینان می توان گفت که حتی یک نفر نیز در پیوند به این رویدادها محکوم و مجازات نشده است.
اشتباه در تعیین هدف، یک یا دو بار رخ می دهد؛ اما نیروهای امریکایی و خارجی ۱۹ سال است که پیوسته مشغول «اشتباه» هستند و هیچ اراده ای هم برای پایان دادن به این اشتباهات مدهش و مرگبار شان ندارند.
چرا اینگونه است؟ چون امریکا قدرت اول دنیا است. چون امریکا به خاطر «مبارزه با تروریزم» آدم می کشد و کسانی که در این راه کشته می شوند، بخشی از هزینه هایی هستند که باید برای مبارزه با تروریزم امریکایی پرداخت. این همان منطق طالبان است که می گویند اگر در جریان حمله های انتحاری و جنگ های منظم آن گروه، کسی از غیر نظامیان کشته می شود، او نیز به همراه فرد انتحارکننده به «بهشت» می رود!
از قضا تقریبا همزمان با کشتار وحشتناک غیر نظامیان بی دفاع در شیندند هرات به بهانه کشتن یک فرمانده سرشناس طالبان که نزدیک به دولت هم بود، در تهران، یک هواپیمای مسافربری خطوط هوایی اوکراین به اشتباه از سوی نیروهای مسلح آن کشور، ساقط شد. آن رویداد درست صبحگاه روزی رخ داد که ایران پایگاه های امریکا را در عراق آماج قرار داد و هر لحظه بیم واکنش متقابل امریکا وجود داشت. با این وجود، پس از آنکه مشخص شد که هواپیمای غیر نظامی به طور اشتباهی هدف ضد هوایی واقع شده، از رهبر تا درجه داران ارشد نظامی و مقام های عالیرتبه سیاسی آن کشور، در قبال این رویداد واکنش نشان داده و ضمن پذیرش همه مسؤولیت ها و تقصیرهای ناشی از آن خطای مرگبار، آمادگی خود را برای جبران خسارت و حتی مجازات مقصران احتمالی اعلام کرده اند.
با این وجود، از امریکا و کانادا تا انگلیس و سراسر جهان علیه ایران بسیج شده اند که چرا مرتکب «اشتباه» شده است؟! این در حالی است که اشتباهات مرگباری شبیه آن رویداد، بارها در دیگر نقاط دنیا تکرار شده است.
سؤال این است که این دنیای مسؤولیت پذیری که اینهمه در قبال جان غیر نظامیان بی گناه، حساس است چرا یکبار در برابر کشتارهای فاجعه بار نیروهای امریکایی و خارجی در افغانستان، واکنش نشان نمی دهد؟ چرا هیچکس برای جان صدها هزار انسان بی گناهی که در افغانستان و عراق و سوریه و سایر کشورها از سوی امریکا گرفته شده، ارزشی قایل نیست؟ کدام مقام امریکایی تاکنون حاضر شده است در برابر جنایت هایی که هر روز در افغانستان مرتکب می شوند، عذرخواهی کند، غرامت بپردازد و مسؤولیت آن را برعهده بگیرد؟ آیا این به معنای آن نیست که از هرات تا تهران که فاصله زیادی هم نیست، دنیا با دو رویکرد ریاکارانه کاملا متضاد نسبت به جان غیر نظامیان، واکنش نشان می دهد؟ از چنین دنیایی چطور می توان انتظار عدالت و امنیت داشت؟
این در حالی است که به تاریخ 27 سنبله سال جاری هم نیروهای خارجی با حمله اشتباهی به دهقانانی در ننگرهار نزدیک به 70 نفر را کشتند و نزدیک به 40 نفر دیگر را زخمی کردند.
کارگرانی که از ولایت های پکتیا، خوست و کنر و باشندگان ولسوالی خوگیانی که در یک فارم جمع آوری جلغوزه در ننگرهار جمع شده بودند و مشغول کار بودند مورد حمله نیروهای خارجی قرار گرفتند.
با این حال نمایندگان مجلس می گویند که در نتیجه عملیات هوایی امریکایی‌ها در ولسوالی «شیندند» هرات 61 فرد ملکی کشته و زخمی شده‌اند.
محمد صادق قادری؛ نماینده هرات در مجلس گفت که هرچند 61 نفر ملکی بر اثر حملات هوایی امریکایی‌ها در شیندند کشته و زخمی شده؛ اما حکومت و امریکایی‌ها در مورد آن سکوت کرده‌اند.
همانگونه که در واکنش های نمایندگان مجلس نیز بازتاب یافته است، این نخستین بار نیست که مردم بی دفاع افغانستان قربانی «اشتباهات» مرگبار نظامیان امریکایی می شوند؛ اشتباهاتی که نه پایان می یابد، نه کسی به خاطر آن، محاکمه و مجازات می شود، نه به بازماندگان قربانیان، غرامت پرداخته می شود و نه حتی یک عذرخواهی ساده صورت می گیرد.
امریکایی ها در صورتی که بپذیرند کشتاری صورت گرفته، حد اکثر به یک ابراز «تأسف» و در نهایت وعده های دروغین تحقیق، بسنده می کنند و همه چیز تمام می شود. این وضعیتی است که ۱۹ سال است در افغانستان جریان دارد. اینجا نه حقوق و قواعد حاکم بر جنگ رعایت می شود، نه کنوانسیون های مربوط به غیر نظامیان، افراد ملکی و مردم بی دفاع، اعتبار دارد و نه هیچ مرجع مستقل و مقتدر قضایی ملی و بین المللی به جنایت های مستمر نیروهای خارجی علیه افراد ملکی، زنان و کودکان بی گناه رسیدگی می کند.
در طول ۱۹ سال گذشته بربنیاد آمارهای رسمی و تأییدشده از سوی منابع غربی، صدها هزار غیر نظامی افغان از سوی نیروهای خارجی و دیگر طرف های جنگ، کشته شده اند؛ اما با اطمینان می توان گفت که حتی یک نفر نیز در پیوند به این رویدادها محکوم و مجازات نشده است.
اشتباه در تعیین هدف، یک یا دو بار رخ می دهد؛ اما نیروهای امریکایی و خارجی ۱۹ سال است که پیوسته مشغول «اشتباه» هستند و هیچ اراده ای هم برای پایان دادن به این اشتباهات مدهش و مرگبار شان ندارند.
چرا اینگونه است؟ چون امریکا قدرت اول دنیا است. چون امریکا به خاطر «مبارزه با تروریزم» آدم می کشد و کسانی که در این راه کشته می شوند، بخشی از هزینه هایی هستند که باید برای مبارزه با تروریزم امریکایی پرداخت. این همان منطق طالبان است که می گویند اگر در جریان حمله های انتحاری و جنگ های منظم آن گروه، کسی از غیر نظامیان کشته می شود، او نیز به همراه فرد انتحارکننده به «بهشت» می رود!
از قضا تقریبا همزمان با کشتار وحشتناک غیر نظامیان بی دفاع در شیندند هرات به بهانه کشتن یک فرمانده سرشناس طالبان که نزدیک به دولت هم بود، در تهران، یک هواپیمای مسافربری خطوط هوایی اوکراین به اشتباه از سوی نیروهای مسلح آن کشور، ساقط شد. آن رویداد درست صبحگاه روزی رخ داد که ایران پایگاه های امریکا را در عراق آماج قرار داد و هر لحظه بیم واکنش متقابل امریکا وجود داشت. با این وجود، پس از آنکه مشخص شد که هواپیمای غیر نظامی به طور اشتباهی هدف ضد هوایی واقع شده، از رهبر تا درجه داران ارشد نظامی و مقام های عالیرتبه سیاسی آن کشور، در قبال این رویداد واکنش نشان داده و ضمن پذیرش همه مسؤولیت ها و تقصیرهای ناشی از آن خطای مرگبار، آمادگی خود را برای جبران خسارت و حتی مجازات مقصران احتمالی اعلام کرده اند.
با این وجود، از امریکا و کانادا تا انگلیس و سراسر جهان علیه ایران بسیج شده اند که چرا مرتکب «اشتباه» شده است؟! این در حالی است که اشتباهات مرگباری شبیه آن رویداد، بارها در دیگر نقاط دنیا تکرار شده است.
سؤال این است که این دنیای مسؤولیت پذیری که اینهمه در قبال جان غیر نظامیان بی گناه، حساس است چرا یکبار در برابر کشتارهای فاجعه بار نیروهای امریکایی و خارجی در افغانستان، واکنش نشان نمی دهد؟ چرا هیچکس برای جان صدها هزار انسان بی گناهی که در افغانستان و عراق و سوریه و سایر کشورها از سوی امریکا گرفته شده، ارزشی قایل نیست؟ کدام مقام امریکایی تاکنون حاضر شده است در برابر جنایت هایی که هر روز در افغانستان مرتکب می شوند، عذرخواهی کند، غرامت بپردازد و مسؤولیت آن را برعهده بگیرد؟ آیا این به معنای آن نیست که از هرات تا تهران که فاصله زیادی هم نیست، دنیا با دو رویکرد ریاکارانه کاملا متضاد نسبت به جان غیر نظامیان، واکنش نشان می دهد؟ از چنین دنیایی چطور می توان انتظار عدالت و امنیت داشت؟
