دفتر مطبوعاتی فرماندهی نیروهای خارجی در افغانستان گفته‌است که تلفات این نیروها در سال ۲۰۱۹ بیشتر از سال گذشته میلادی بوده‌است.
در اعلامیه دفتر مطبوعاتی فرماندهی نیروهای ناتو در افغانستان آمده‌است که در سال ۲۰۱۸ میلادی ۱۹ سرباز خارجی در افغانستان کشته شده‌بودند که ۱۴ تن آنان امریکایی بودند؛ اما در سال ۲۰۱۹ این تعداد به ۲۳ تن رسیده‌است.
اعلامیه افزوده‌است که از میان ۲۳ نیروی خارجی که در نقاط مختلف افغانستان در سال ۲۰۱۹ کشته شده‌اند، ۲۰ تن آنان امریکایی و بقیه از کشورهای دیگر بوده‌اند.
بر اساس این اعلامیه، این سربازان در نقاط مختلف افغانستان در نتیجه انفجارات، حملات انتحاری و درگیری‌های مسلحانه کشته شده‌اند.
این در حالی است که امریکا از ماه‌های نخست سال ۲۰۱۹ روند گفتگوهای صلح با گروه طالبان را آغاز کرد که دور نخست این گفتگوها پس از ۱۰ ماه در پی انفجاری در کابل که به کشته‌شدن یک سرباز امریکایی منجر شد، از سوی رییس جمهور امریکا متوقف و پس از سه ماه دوباره از سر گرفته شد.
تصمیم ترامپ به توقف گفتگوهای صلح با طالبان به دلیل کشته شدن یک سرباز امریکایی در کابل نشان داد که هدف اصلی امریکا از صلح با طالبان، توقف کشتار نیروهای خارجی از سوی آن گروه است و در صورتی که این روند، چنین نتیجه ای در پی نداشته باشد، گفتگوهای صلح هم معنای خود را از دست می دهد و دلیلی برای ادامه آن باقی نخواهد ماند.
به بیان دیگر، جنگ در افغانستان که عمدتا از مردم و نیروهای امنیتی کشور، قربانی می گیرد، برای امریکا و ناتو هیچ اهمیتی ندارد. تعابیر و موضع گیری های تحقیرآمیز دونالد ترامپ در برابر مردم افغانستان نیز نشان می دهد که او برای جان غیر نظامیان افغان، هیچ ارج و اهمیتی قایل نیست و اینکه طالبان و سایر نیروهای مسلح ضد دولتی، چه تعداد از غیر نظامیان و نظامیان افغان را به خاک و خون می کشند، برای خارجی ها هیچ ارزشی ندارد.
به عنوان نمونه، امروز نزدیک به ۳۰ نیروی امنیتی در سه ولایت شمالی افغانستان توسط طالبان، کشته شدند؛ اما مقام های رسمی امریکایی و ناتو، حتی یک واکنش ساده در حد «ابراز تأسف» و «همدردی» هم نشان ندادند. این در حالی است که اگر «صلح» با طالبان به هدف پایان جنگ و توقف چرخه مرگبار خشونت در افغانستان صورت می گیرد، پس باید اقدامات مرگبار طالبان علیه مردم و نیروهای دولتی نیز روند صلح را متوقف کند و تا زمانی که طالبان، متعهد به پذیرش آتش بس و توقف کامل خشونت نشده اند، از سر گرفته نشود.
با اینهمه، امریکا مصمم به صلح با طالبان است و آمار تلفات نظامیان خارجی در سال ۲۰۱۹ در افغانستان، این فوریت را تشدید و تقویت می کند؛ زیرا ترامپ مصمم به پایان جنگ پرهزینه امریکا در افغانستان و توقف کشتارهای بیهوده سربازان این کشور به دست طالبان در جنگی بیهوده است.
او در عین حال می داند که راه پایان کشتار و خشونت، جنگ با طالبان نیست؛ پس باید با آن گروه از در مصالحه و مذاکره وارد شود. هدف امریکایی ها از آتش بس و پایان خشونت هم لزوما استقرار یک آتش بس فراگیر و سراسری نیست؛ بلکه آنها تنها می خواهند برای نظامیان و سربازان خود، مصونیت و امنیت فراهم کنند و طالبان را متعهد سازند که دیگر این نیروها را هدف قرار ندهند. به همین جهت هم هست که نزدیک به ۳۰ نظامی افغان در یک روز کشته می شوند؛ اما این رویداد هیچ تأثیری روی روند صلح امریکا با طالبان نمی گذارد؛ اما وقتی یک سرباز امریکایی در کابل کشته شد، ترامپ ۹ ماه مذاکرات نمایندگانش با طالبان را متوقف کرد.
با این حساب، پیش بینی می شود که سال ۲۰۲۰ میلادی، سال صلح امریکا و طالبان خواهد بود؛ صلحی که باید تضمین کند که تجربه مرگبار سال ۲۰۱۹ برای نیروهای خارجی و امریکایی در افغانستان، تکرار نخواهد شد؛ اما این صلح، ضرورتا به معنای پایان جنگ طالبان با دولت و مردم افغانستان نخواهد بود و افغان ها همچنان باید درگیر یک جنگی فرساینده و مرگبار باشند؛ مگر آنکه نیروها و جناح های داخلی، فارغ از سلطه خارجی ها به تدبیری برای پایان جنگ دست یابند و خود راه خویش به آینده ای روشن و صلح آمیز باز کنند؛ اتفاقی که شرط اول آن – همان گونه که اشاره شد- رهایی از سلطه و نفوذ خارجی ها است.
در اعلامیه دفتر مطبوعاتی فرماندهی نیروهای ناتو در افغانستان آمده‌است که در سال ۲۰۱۸ میلادی ۱۹ سرباز خارجی در افغانستان کشته شده‌بودند که ۱۴ تن آنان امریکایی بودند؛ اما در سال ۲۰۱۹ این تعداد به ۲۳ تن رسیده‌است.
اعلامیه افزوده‌است که از میان ۲۳ نیروی خارجی که در نقاط مختلف افغانستان در سال ۲۰۱۹ کشته شده‌اند، ۲۰ تن آنان امریکایی و بقیه از کشورهای دیگر بوده‌اند.
بر اساس این اعلامیه، این سربازان در نقاط مختلف افغانستان در نتیجه انفجارات، حملات انتحاری و درگیری‌های مسلحانه کشته شده‌اند.
این در حالی است که امریکا از ماه‌های نخست سال ۲۰۱۹ روند گفتگوهای صلح با گروه طالبان را آغاز کرد که دور نخست این گفتگوها پس از ۱۰ ماه در پی انفجاری در کابل که به کشته‌شدن یک سرباز امریکایی منجر شد، از سوی رییس جمهور امریکا متوقف و پس از سه ماه دوباره از سر گرفته شد.
تصمیم ترامپ به توقف گفتگوهای صلح با طالبان به دلیل کشته شدن یک سرباز امریکایی در کابل نشان داد که هدف اصلی امریکا از صلح با طالبان، توقف کشتار نیروهای خارجی از سوی آن گروه است و در صورتی که این روند، چنین نتیجه ای در پی نداشته باشد، گفتگوهای صلح هم معنای خود را از دست می دهد و دلیلی برای ادامه آن باقی نخواهد ماند.
به بیان دیگر، جنگ در افغانستان که عمدتا از مردم و نیروهای امنیتی کشور، قربانی می گیرد، برای امریکا و ناتو هیچ اهمیتی ندارد. تعابیر و موضع گیری های تحقیرآمیز دونالد ترامپ در برابر مردم افغانستان نیز نشان می دهد که او برای جان غیر نظامیان افغان، هیچ ارج و اهمیتی قایل نیست و اینکه طالبان و سایر نیروهای مسلح ضد دولتی، چه تعداد از غیر نظامیان و نظامیان افغان را به خاک و خون می کشند، برای خارجی ها هیچ ارزشی ندارد.
به عنوان نمونه، امروز نزدیک به ۳۰ نیروی امنیتی در سه ولایت شمالی افغانستان توسط طالبان، کشته شدند؛ اما مقام های رسمی امریکایی و ناتو، حتی یک واکنش ساده در حد «ابراز تأسف» و «همدردی» هم نشان ندادند. این در حالی است که اگر «صلح» با طالبان به هدف پایان جنگ و توقف چرخه مرگبار خشونت در افغانستان صورت می گیرد، پس باید اقدامات مرگبار طالبان علیه مردم و نیروهای دولتی نیز روند صلح را متوقف کند و تا زمانی که طالبان، متعهد به پذیرش آتش بس و توقف کامل خشونت نشده اند، از سر گرفته نشود.
با اینهمه، امریکا مصمم به صلح با طالبان است و آمار تلفات نظامیان خارجی در سال ۲۰۱۹ در افغانستان، این فوریت را تشدید و تقویت می کند؛ زیرا ترامپ مصمم به پایان جنگ پرهزینه امریکا در افغانستان و توقف کشتارهای بیهوده سربازان این کشور به دست طالبان در جنگی بیهوده است.
او در عین حال می داند که راه پایان کشتار و خشونت، جنگ با طالبان نیست؛ پس باید با آن گروه از در مصالحه و مذاکره وارد شود. هدف امریکایی ها از آتش بس و پایان خشونت هم لزوما استقرار یک آتش بس فراگیر و سراسری نیست؛ بلکه آنها تنها می خواهند برای نظامیان و سربازان خود، مصونیت و امنیت فراهم کنند و طالبان را متعهد سازند که دیگر این نیروها را هدف قرار ندهند. به همین جهت هم هست که نزدیک به ۳۰ نظامی افغان در یک روز کشته می شوند؛ اما این رویداد هیچ تأثیری روی روند صلح امریکا با طالبان نمی گذارد؛ اما وقتی یک سرباز امریکایی در کابل کشته شد، ترامپ ۹ ماه مذاکرات نمایندگانش با طالبان را متوقف کرد.
با این حساب، پیش بینی می شود که سال ۲۰۲۰ میلادی، سال صلح امریکا و طالبان خواهد بود؛ صلحی که باید تضمین کند که تجربه مرگبار سال ۲۰۱۹ برای نیروهای خارجی و امریکایی در افغانستان، تکرار نخواهد شد؛ اما این صلح، ضرورتا به معنای پایان جنگ طالبان با دولت و مردم افغانستان نخواهد بود و افغان ها همچنان باید درگیر یک جنگی فرساینده و مرگبار باشند؛ مگر آنکه نیروها و جناح های داخلی، فارغ از سلطه خارجی ها به تدبیری برای پایان جنگ دست یابند و خود راه خویش به آینده ای روشن و صلح آمیز باز کنند؛ اتفاقی که شرط اول آن – همان گونه که اشاره شد- رهایی از سلطه و نفوذ خارجی ها است.
