یک هیات پاکستانی برای دیدار با مقام‌های افغانستان وارد کابل شد. هدف این سفر بهبود روابط با افغانستان خوانده شده است.
محمد فیصل؛ سخنگوی وزارت خارجه پاکستان در صفحه رسمی توییتر خود نوشته است که انتظار می‌رود که این سفر باعث استحکام بیشتر روابط با افغانستان شود.
وزارت خارجه افغانستان هم گفته که این سفر در پیوند به نگرانی‌ها و تعهدات دوجانبه مبنی بر مبارزه قاطع با تروریزم انجام می‌شود.
این سفر هیات پاکستانی به کابل پس از سفر دو مقام ارشد امنیتی افغانستان به اسلام آباد و بعد از حمله خونین کابل صورت می‌گیرد.
پیشتر، وزیر داخله گفته بود هیاتی از پاکستان به کابل می‌آید تا در مورد "اقدامات" این کشور به مقام‌های افغانستان اطلاعات بدهد؛ اما سفارت پاکستان این موضوع را تکذیب کرد و گفت سفر این هیأت هیچ ارتباطی با سفر مقامات امنیتی به پاکستان ندارد و به دنباله نشست‌هایی صورت می‌گیرد که از نوامبر سال گذشته به این سو برای هماهنگی میان دو کشور جریان داشته است.
در این میان، کارشناسان می گویند که علیرغم تلاش سفارت پاکستان در کابل به منظور عادی جلوه دادن سفر هیأت پاکستانی به افغانستان، به نظر نمی رسد که این سفر، بی ارتباط با سفر مهم اخیر دو مقام امنیتی افغانستان به اسلام آباد و اتهامات سنگینی باشد که افغانستان در پی وقوع حمله های خونین و مرگبار اخیر، بر پاکستان وارد آورد.
آگاهان می گویند که این سفر که بلافاصله پس از سفر دو مقام ارشد امنیتی افغانستان به اسلام آباد صورت می گیرد، در واقع نشان می دهد که پاکستان، به وضوح، پیام روشن کابل را دریافت کرده و تلاش می کند که از راه های سیاسی، از هزینه سنگین احتمالی آن بکاهد و آن را به گونه ای مدیریت کند که با تحمل کمترین فشار ممکن، بهترین نتیجه مطلوب را به دست آورد.
فراموش نکنیم که این نخستین بار نیست که روابط دو کشور همسایه تا این مایه، پرتنش و بحرانی می شود و همواره دلیل آن نیز شکایت کابل از دخالت های مرگبار و بحران آفرین اسلام آباد در امور داخلی افغانستان بوده است. با این وجود، نه هیچگاه از میزان و گستره این دخالت ها کم شده و نه کابل، از مواضع ضد پاکستانی خود، کوتاه آمده است.
این روند گاه به اندازه ای طولانی و تکراری و کسل کننده و ملال آور شده که این تصور شکل گرفته که هیچ پایانی برای این شیوه رابطه میان دو کشور همسایه، وجود ندارد.
در این میان، نقش قدرت های بزرگ و بازیگران مهم خارجی بحران رابطه افغانستان و پاکستان را نیز نباید از یاد برد.
دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا چندی پیش، با انتقاد از اعطای بسته های مالی امریکا به پاکستان در برابر عضویت آن کشور در ائتلاف ضد تروریستی به رهبری ایالات متحده، آن را احمقانه توصیف کرد و دستور توقف آن را داد.
بنابراین، رویکردهای «احمقانه» قدرت های خارجی مانند امریکا در این زمینه نیز به پیچیدگی وضعیت، کمک کرده و مانع از استقرار و آرامش در روابط همواره پرتنش و توفانی کابل و اسلام آباد شده است.
اکنون اما دست کم به لحاظ تبلیغاتی و سیاسی، این تصور ایجاد شده که دولت کنونی امریکا دیگر قصد ندارد «حماقت» دولت های قبلی آن کشور در برابر پاکستان را تکرار کند.
این خبر خوشایندی است؛ اما از دید صاحب نظران، هنوز کافی نیست؛ زیرا در عمل، اتفاق ملموسی رخ نداده است. پاکستان در پاسخ به مواضع ضد پاکستانی سران امریکا، در خیابان های کابل و سایر شهرهای بزرگ افغانستان، جویبار خون جاری کردند.
طالبان به عنوان اصلی ترین متحد و به معنای دقیق تر، پیاده نظام ارتش پاکستان بر علیه افغانستان نیز در میدان های نبرد، پاسخ کوبنده و سختی از سوی نیروهای خارجی به رهبری امریکا در افغانستان دریافت نکرده اند تا بر پایه آن، بتوان امیدوار بود که مواضع تبلیغاتی واشنگتن، با تمهیدات و اقدامات عملی نیز همراه است.
با این وجود، اسلام آباد هنوز امیدوار است که از راه های سیاسی، وضعیت سیال و پرتنش به وجود آمده را مدیریت کند و اجازه ندهد که روابط دو کشور همسایه، بیش از این، دستخوش بحران شود؛ ضمن آنکه به نظر می رسد پاکستان همچنان به طالبان و سایر گروه های ستیزه جوی مورد حمایت خود در افغانستان، به عنوان یک اهرم فشار نیرومند و پرقدرت نگاه می کند و حاضر نیست که به انتظارات اساسی کابل در برخورد با این گروه ها، پاسخی مناسب و قانع کننده بدهد.
با توجه به این مسایل، آب شدن سریع یخ های رابطه دو کشور، در حال حا ضر، به نحو اغراق آمیزی خوش‌بینانه به نظر می رسد؛ اما در صورتی که همچنان شاهد فشار و سرسختی قدرت های بزرگ بر علیه پاکستان باشیم، امیدها به تغییر رویکرد آن کشور در قبال تروریزم و امنیت افغانستان، تقویت خواهد شد.
