قرار است یک سازمان بین‌المللی، که نامش هنوز فاش نشده است، در ماه آینده‌ی میلادی نشستی را میان چهره‌های سیاسی افغانستان و طالبان در دوبی، یکی از شهرهای امارات متحده عربی، میزبانی کند.
در این نشست نورالحق احدی رییس جبهه‌ی ملی نوین افغانستان، سید احمد گیلانی رییس حزب نهضت همبستگی ملی افغانستان، مولوی سید اکبر آغا یک مقام پیشین طالبان، عمر داوودزی عضو ارشد شورای حراست و ثبات افغانستان، ضیاءالحق امرخیل رییس پیشین دبیرخانه‌ی کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان و چند تن دیگر که هنوز نام‌هایشان آشکار نشده است، شرکت می کنند.
در این نشست به نمایندگی از دفتر طالبان در قطر هشت تن از سران این گروه اشتراک می‌کنند، ولی به نمایندگی از حکومت افغانستان و شورای عالی صلح افغانستان کسی به این نشست نمی‌رود.
ضیاالحق امرخیل، یکی از اشتراک کنندگان این نشست گفت که "طالبان خواهان تعدیل برخی از ماده‌های قانون اساسی، روند برگزاری انتخابات و دادن ضمانت برای بیرون شدن نیروهای خارجی از افغانستان هستند".
تلاش برای برقراری صلح در کشور آنهم به وسیله تعدادی از احزاب و رجال سیاسی، بسیار هم خوب و پسندیده است و نشانگر دلسوزی و تعهد احزاب و تشکل های سیاسی کشور و سران و رهبران آنها می باشد.
اوضاع و شرائط کشور به گونه ای پیچیده و غنوده در بحران و نابسامانی ها است که تلاش و کوشش هر نهاد و حزب و گروه و سیاست مدارانی را می طلبد و هر گاه چنین احزاب و رهبران آنها پیدا می شوند که می خواهند کاری در جهت رفع این مشکلات و گشودن گره از کار کشور و مردم بکنند، باید آنان را تشویق کرد و اقدام شان را به فال نیک گرفت.
در ربط به نشست مذکور نیز باید گفت که اصل این نشست ها و دیدارها از آنجا که با نیت خیر و در جهت کارگشایی برای افغانستان و مردم آن می باشد، خیلی هم خوب، لازم و بجا و نیز در خور ستایش و تحسین و تشویق است و این امیدواری را به مردم کشور می دهد که هنوز هم هستند کسانی که به دور از منفعت نگری ها و فرصت طلبی های معمول، درد و دغدغه وطن و مردم را دارند و می خواهند از وقت و انرژی و امکانات شان در جهت منافع کشور و مردم شان مایه بگذارند و کار و خدمتی در این زمینه برای وطن و هموطنان خویش انجام بدهند.
اما از سویی نیز می دانیم که داشتن درد و دغدغه و نیت خیرِ صرف، به تنهایی کافی نیست و در کنار آنها موارد چندی دیگر آنهم جهت برقراری صلح و امنیت و ثبات در افغانستان که بواقع موضوع خطیر و بزرگی نیز است، وجود آنها لازم و ضروری به نظر می رسد.
از دید آگاهان و صاحبنظران مسائل کشور، یکی از آن موارد چندگانه و بلکه اهم آنها، وجود زمینه و ظرفیت برقراری صلح و امنیت در افغانستان است که قبل از همه باید دیده شود و ارزیابی گردد که در اوضاع و شرائط جاری در کشور، آیا چنین زمینه و ظرفیتی برای ایجاد و برقراری امنیت و ثبات در افغانستان وجود دارد یا نه در اساس یک چنین زمینه ای هنوز در کشور فراهم نشده و برخی از احزاب و نهادها و رهبران آنها بر رغم آگاهی از این واقعیت آشکار و با اهداف خاصی در جهت جلب توجه جهانیان و سازمان های خیریه صلح خواهی و امنیت طلبی برای کشورهای جهان سوم، دست به این گونه تلاشهای به اصطلاح دموکراتیک و در جهت حقوق بشری می زنند.
در هر حال، آنچه مورد توجه و دقت می نماید، دیدگاه قاطبه صاحب نظران در مورد زمینه و ظرفیتی است که برای برقراری صلح و امنیت در افغانستان، لازم و حتمی است و آن دیدگاه این است که با توجه به حضور نیروهای خارجی به خصوص امریکا در افغانستان و نامعلومی زمان خروج این نیروها از کشور، در اساس زمینه و ظرفیت برقراری امنیت و صلح در افغانستان لااقل در ظرف ده سال آینده، ناممکن و غیر قابل دسترس به نظر می رسد.
از دید آگاهان، شروط طالبان مبنی بر خروج عساکر بیگانه از افغانستان، تنها یک روی سکه است و روی دیگر این سکه شوم و ناچل، انگیزه و اراده قدرتهای استعماری موجود مبنی بر صلح نخواهی و ادامه جنگ و بحران برای دهه های نامعلوم در افغانستان است.
بنابراین، هر دو جانب درگیر در قضیه افغانستان یعنی هم امریکایی ها و متحدان آنها و هم طالبان و حامیان آنان، هیچکدام خواهان یک افغانستانِ امن و آباد و صلح آمیز نیستند؛ تا بتوان دل به نشست هایی خوش کرد که هر از گاهی و با اهدافی معلوم و یا مشکوک برگزار می شود.
