به نقل از رسانه ها، سخنگوی والی ننگرهار به رسانه ها گفته است که نیروهای پاکستانی از آن سوی خط دیورند، بار دیگر حملاتی را بالای ولسوالی های اچین و نازیان انجام داده اند.
بر اساس این گزارش، نیروهای پاکستانی ٣٧ مرمی توپ دی.سی را بالای مناطق عبدالخیل و باندر ولسوالی اچین شلیک کردند.
از سوی دیگر، نیروهای پاکستانی بالای مناطق "نخترناو، ابدال خوله و کڅونه" در ولسوالی نازیان، هشت مرمی توپ دی.سی و ٤٤ مرمی هاوان را شلیک کردند.
اما سخنگوی والی ننگرهار گفت که در این حملات به کسی تلفاتی وارد نشده است."
خبر بالا یک بار دیگر عدم صداقت سران اسلام آباد و نیز فقدان حسن نیت آنان نسبت به ادعای صلح طلبی شان در افغانستان را به نمایش می گذارد و این واقعیت را که مقامات پاکستانی هیچ گاهی برای عهد و قول خویش با دولتمردان افغانستان، ارزش و اهمیت قائل نیستند و این در واقع همان چیزی است که به عناصر دست آموز شان چون طالبان نیز یاد داده اند و به آنان دیکته کرده اند که هیچگاهی دولت افغانستان را طرف اصلی حساب خویش ندانند و چون خودِ سران پاکستانی در اساس، آنان را به حساب نیاورند؛ که همین نکته نیز وابستگی طالبان را نسبت به آی اس آی پاکستان، تثبیت و تایید می کند؛ چیزی که مقامات مختلف نظامی و غیر نظامی امریکایی اخیراً مکرر به آن تاکید و پافشاری دارند و ارتش پاکستان را به عنوان یگانه حامی این گروه دهشت افگن معرفی می کنند.
آگاهان بر این باوراند که همین موضوع یعنی برملا ساختن رابطه نزدیک طالبان با دولت و یا ارتش پاکستان و نیز تهدید شدن این دولت به قطع تمامی کمکهای مالی از سوی ایالات متحده امریکا، مقامات پاکستانی را شدیداً عصبانی و نگران ساخته است و این عصبانیت و تشویش ذهن و روان در واکنش های لفظی مقامات مختلف پاکستانی به روشنی و آشکارایی قابل شنید و مشاهده است.
هفته جاری شاهد تلاشهای وزیر دفاع امریکا و نیز فرمانده کل ناتو به برخی از کشورها از جمله هند بود؛ تلاشی که به قول وزیر دفاع امریکا با هدف فشار آوردن روی مقامات اسلام آباد انجام می گیرد؛ تا به قول وزارت دفاع ایالات متحده، پاکستان را وادار کند تا در موضوع برقراری صلح در افغانستان با دولت ترامپ همکاری کند؛ موضوعی که به شدت پاکستانی ها را عصبانی کرده به گونه ای که وزیر امور خارجه این کشور از سر درماندگی و عجز و بر خلاف عرف دپلماتیک، نخست‌وزیر هند را "تروریست" خطاب کرده و گفت، دولت هند از سوی "یک حزب تروریست" اداره می‌شود.
به نقل از پایگاه اکونومیک تایمز، خواجه آصف، وزیر امور خارجه پاکستان این اظهارات را در برنامه شبکه تلویزیونی جئو در واکنش به سخنرانی ماه گذشته سوشما سواراج، وزیر امور خارجه هند در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح کرد؛ سخنانی که او در آن پاکستان را به "تولید و صادرات تروریسم" متهم کرده بود.
سخنگوی حزب حاکم بهاراتیا جاناتای هند هم گفت: وزیر خارجه پاکستان یک کوتوله سیاسی در دولتی بی‌اختیار است که به سازمان‌های تروریستی سجده می‌کند.
به نوشته ی اکونومیک، این اظهارات بزدلانه بیانگر ناامیدی پاکستان از دیپلماسی موفق نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند در نشان دادن چهره ترور پاکستان به جهان است. این درماندگی پاکستان، دلیل آن اظهارات کاملا احمقانه و غیرمسوولانه است. "
در هر حال، به نظر اگاهان، دولت پاکستان در یک حالت غیر نورمال و نامتعادلی قرار دارد و تقریباً از همه سو تحت فشار است؛ حتی چینی که پاکستان به عنوان یک شریک استراتژیک به آن دل خوش کرده است، ممکن است با چانه زنی های مقامات امریکایی بر سر موضوع افغانستان و همکاری بیشتر و بهتر با امریکایی ها، زیر فشار قرار گیرد؛ لذا و در یک چنین شرایطی نباید انتظار داشت تا سران اسلام آباد نسبت به مذاکرات شان با مقامات افغان و کمک شان برای برقراری صلح و ثبات در این کشور، خیلی معقول و منطقی و نیز صادقانه عمل کنند؛ چرا که آنان در همین شرایط سخت فشار هم پیام واضح خویش را به سران کابل و آنهم با حملات توپخانه ای و هاوانی رساندند.
از دید کارشناسان، معنی و مفهوم دقیق حملات توپخانه ای همسایه جنوبی، آنهم بلافاصله پس از بازگشت لوی درستیز اردوی این کشور به پاکستان، این است که به سران افغان هشدار و اخطار داده شود که مبادا حمایت های گذرا و آنی و سیاسی امریکایی ها و سایرین، دل خوش دارند و قصد زورآزمایی با پاکستان را داشته باشند و این واقعیت که هر زمان که سران پاکستانی تشخیص بدهند و بخواهند می توانند افغانستان و دولت و مردم آن را با هر نوع چالش امنیتی و اقتصادی مواجه کنند و شرایط فشار و غیر فشار هم برای آنان خیلی نمی تواند حایز اهمیت و توجه باشد.
لذا آگاهان مسائل سیاسی کشور از دولتمردان می خواهند تا در برخورد با همسایه جنوبی و طرح و پلان های آن، دقیق و معقول اندیشه و رفتار کنند؛ به خصوص آنکه طرف دیگر این قضیه امریکایی هایی است که با اهداف و پلانهای مشخص استعماری وارد افغانستان و منطقه شده اند و نه برای برقراری ثبات و امنیت در افغانستان و کمک به منطقه و دولتها و ملت های آن.
